ΕΝΑ ΤΡΙΣΑΓΙΟ
(Στο εθνικό κιβούρι, για τα 200 χρόνια)
Είμαι μικρός προσκυνητής σε μέρη ξεχασμένα
Μέρη με μνήμες άγιες μα απίστους ξεναγούς
Παντού σπασμένα μάρμαρα, άλση χορταριασμένα…
Στο στόμα κλειέται η γλώσσα μου, κρατάει τους λυγμούς.
Πιάνω να κάνω τελετή να διώξω τα Δαιμόνια
Που φτύνουν γύρω μίασμα τη δολερή διχόνοια
Κι αφού δεν έχω έναν παπά, εδώ στην ερημιά μου
Πρώτα θα κάνω του σταυρού το σήμα στην καρδιά μου
Στον νού μου και στα μύχια θα κάνω λειτουργιά.
Σμύρνα από λάβρα Λάβαρα κι από κρυφά σχολειά
Στίχους και άθλα ηρωικά, κλεφτών και ποιητάδων
Διακόνων παλουκώματα, κρεμάλες δεσποτάδων
Ύμνους, χορούς και άσματα δημώδη, αγιασμένα
Θα βάλω κι αναγνώσματα συγγνώμης, σκονισμένα…
Και πάλι, με το δι' ευχών,
Ζήτω το εικοσιένα!
Αλέξανδρος ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ (Χαλκίδα, 23.03.2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου