Ένα ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύθηκε στον Ιταλικό φιλικό σ’ εμάς ιστoτόπο Soloscacchi προ δεκαπενθημέρου επ’ ευκαιρία του θανάτου του μεγάλου Δανού Γκρανμαίτρ, Μπέντ Λάρσεν (4 Μαρτίου 1935 – 9 Σεπτεμβρίου 2010). Σκεφθήκαμε, λοιπόν, μην μπορώντας να γράψουμε στην παρούσα φάσι κάτι δικό μας για τον κάτοχο του πρώτου σκακιστικού Όσκαρ (1967), τον επι μία και πλέον δεκαετία (μέσα 10ετίας του '60-τέλη 10ετίας του '70) ισχυρότερο δυτικοευρωπαίο Γκρανμαίτρ, ισχυρότερο Σκανδιναβό παίκτη στην ιστορία μέχρι την εμφάνισι του Νορβηγού Μάγκνους Κάρλσεν, και βέβαια μεγαλύτερο Δανό σκακιστή όλων των εποχών, να αναδημοσιεύσουμε το κύριο μέρος εκείνου του κειμένου, προσθέτοντας μια – δυό επιλεγμένες παρτίδες.Bent Larsen, il campione senza cravatta (da Bilguer74)
Μπέντ Λάρσεν, ο πρωταθλητής χωρίς γραβάτα
«Εγώ απλά διακρίνω τους παίκτες σε 2 κατηγορίες: πιστούς και μη πιστούς, εννοείται υπο την σκακιστική έννοια. Υπάρχουν νόμοι που απαιτούν σεβασμό και τους οποίους οι πιστοί πιέζονται να μην παραβούν. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσω τους κλασσικούς παίκτες: Β. Σμύσλωφ, Πετροσιάν, Γκέλερ. Κι εγώ ο ίδιος θεωρούμαι ένας παίκτης «πιστός». Αντίθετα ο Κορτσνόι και ο Λάρσεν ανήκουν στην κατηγορία των αθέων και πολύ συχνά δεν σέβονται αυτούς τους νόμους».Μπόρις Σπάσκυ
Παίρνουμε αφορμή από την γνώμη του Μπόρις Σπάσκυ για να θυμηθούμε τον Μπέντ Λάρσεν, πνεύμα δημιουργικό με υπερμοντέρνες καταβολές - πέρα από Μ.Δ. Μαίτρ και πολλές φορές διεκδικητής για τον παγκόσμιο τίτλο. (ΣτΜ.: Τέσσερις φορές: 1965, 1968, 1971, και 1977. Επίσης ήταν νικητής σε τρία Διαζωνικά Τουρνουά - Interzonal- Amsterdam 1964, Sousse 1967, και στο Biel 1976). Ο άθεος Λάρσεν ήταν πρωταθλητής χωρίς γραβάτα, αυτό ήταν το δικό του σλόγκαν, πέρα από καλούπια, αλλά και χωρίς να καταφεύγη στην υπερβολή, στην με κάθε κόστος εκκεντρικότητα. Ήταν πεποίθησί του, πως το να ακολουθεί κάποιος τις δογματικές προτροπές, όπως ο Τάρας ή ο Όυβε, μπορούσε να τον οδηγήση σε ένα επίπεδο, αλλά όχι πιο πέρα από εκεί, παρά μόνο εάν ήξερε να συλλάβη, την κατάλληλη στιγμή, την έννοια της εξαίρεσης. Και σε σχέσι με τον Ααρών Νίμτσοβιτς, του οποίου εθεωρείτο υπο κάποιες προϋποθέσεις κληρονόμος, συχνά πρόβαλε κάποια επιφύλαξι , όπως σχετικά με την υπερβολική σημασία που απεδίδετο στην 7η γραμμή ή στο απομονωμένο πιόνι, το οποίο καλύτερα από το να μπλοκάρεται, έπρεπε κατά τον Μπέντ να κόβεται!
Ο τρόπος με τον οποίο συνέγραφε θύμιζε το στυλ του παιχνιδιού του. Κάποιες φορές σκεπτικιστής, κάποιες φορές καυστικός, εραστής της ανεκδοτολογίας που δεν ξεθωριάζει σε συμβατικούς νοσταλγικούς συναισθηματισμούς. Ένα στυλ αδρό, κατά διαστήματα, με το γούστο του παράδοξου, του αφορισμού και με μια έφεσι στην παρατακτική σύνταξι.
Ιδού πώς απαντά σε έναν αναγνώστη της ιταλικής έκδοσης του Kaissiber (Νοε-Δεκ 2007):
“Ένας νεαρός από την Πορτογαλία μού ‘γραψε ένα γράμμα. Ήθελε να μάθη εάν υπήρχε ένα πρακτικό κίνητρο για να εστιάση στην Κάρο-Κάν, αντί για την Σικελική. Έλεος! Αυτό δεν μπορώ, αλήθεια, να το ξέρω. Πρέπει να το μάθης μόνος σου…!”
Και ακόμη:
“ Έχουμε και τον Ίνκοβ, που στα νιάτα του είχε παίξη την Ολλανδική (ΣτΜ.: Την Ολλανδική Άμυνα εννοεί 1.δ4, ζ5 - άνοιγμα που με τα μαύρα μόνο ο Λάρσεν έπαιζε τότε με καλά αποτελέσματα) και ο οποίος την χρονιά του 1965 εν όψει της μεταξύ μας συνάντησης έκατσε και μελέτησε καμμιά 200ριά παρτίδες με το άνοιγμα Μπέρντ (ΣτΜ.: Ο Λάρσεν ήταν από τους λίγους Γκρανμαίτρ της εποχής του που συνήθιζε να παίζει κανονικά την άμυνα Μπέρντ 1.ζ4) . Ίσως να πήγαν διακόσες ώρες χαμένες, με δεδομένο ότι εγώ σε εκείνο το μάτς έπαιξα μια ανιαρή πρώτη κίνησι, όπως είναι η 1.Ιζ3 [ΣτΜ.: Κι εδώ να θυμίσουμε την συχνή χρήσι από τον Δανό πρωταθλητή του πλευρικού ανοίγματος με 1.β3, ένα σύστημα που έχει την ευρύτερα αναγνωρισμένη ονομασία «Άνοιγμα Λάρσεν» (ή και «Επίθεσι Νίμζο-Λάρσεν, προς τιμήν του ίδιου και βέβαια του Νίμζοβιτς]. Χαμένες ώρες; Όχι, βέβαια, αφού ο Ίνκοβ άρχισε ο ίδιος να παίζει 1.ζ4!”
Απλώς φανταστικός!
Ξέρουν να γράφουν πολλοί έτσι στο σκάκι;»
ΔΥΟ ΠΑΡΤΙΔΕΣ
Και για ύστατο χαιρετισμό δύο αξιομνημόνευτες παρτίδες για τον μεγάλο Πρωταθλητή, τότε που ήταν στις δόξες του. Μία διδακτική νίκη του επι του Φίσερ (του οποίου εξουδετέρωσε την βιαστική επίθεσι με έναν συνδυασμό αμυντικών κινήσεων και αντεπίθεσης - παίζοντας με τα μαύρα εναντίον του φισερικού υπερόπλου, την Ισπανική!) και μία παρτίδα με τον Πετροσιάν, (ο οποίος τότε ήταν ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής!), όπου με τα λευκά αντιμετωπίζοντας τον Επιταχυνόμενο Δράκο με Μάροτζυ Μπάιντ στην Σικελική, πραγματοποίησε μια καταπληκτική θυσία Βασίλισσας!1. Robert James Fischer vs Bent Larsen
Μπόμπυ Φίσερ - Μπέντ Λάρσεν
Σάντα Μόνικα (1) 1966
Ισπανική
1. e4 e5 2. Nf3 Nc6 3. Bb5 a6 4. Ba4 Nf6 5. O-O Nxe4
6. d4 b5 7. Bb3 d5 8. dxe5 Be6 9. c3 Bc5 10. Nbd2 O-O
11. Bc2 Bf5 12. Nb3 Bg4 13. Nxc5 Nxc5 14. Re1 Re8 15. Be3 Ne6
16. Qd3 g6 17. Bh6 Ne7 18. Nd4 Bf5 19. Nxf5 Nxf5 20. Bd2 Qh4
21. Qf1 Nc5 22. g3 Qc4 23. Qg2 Nd3 24. Bxd3 Qxd3 25. Bg5 c6
26. g4 Ng7 27. Re3 Qd2 28. b3 b4 29. Qh3 bxc3 30. Qh6 Ne6
0-1
2.Bent Larsen vs Tigran Vartanovich Petrosian
Μπέντ Λάρσεν – Τιγκράν Πετροσιάν
Σάντα Μόνικα 1966
Σικελική
1. e4 c5 2. Nf3 Nc6 3. d4 cxd4 4. Nxd4 g6 5. Be3 Bg7
6. c4 Nf6 7. Nc3 Ng4 8. Qxg4 Nxd4 9. Qd1 Ne6 10. Qd2 d6
11. Be2 Bd7 12. O-O O-O 13. Rad1 Bc6 14. Nd5 Re8 15. f4 Nc7
16. f5 Na6 17. Bg4 Nc5 18. fxg6 hxg6 19. Qf2 Rf8 20. e5!! Bxe5
21. Qh4 Bxd5 22. Rxd5 Ne6 23. Rf3 Bf6 24. Qh6 Bg7 25. Qxg6!! Nf4
26. Rxf4! fxg6 27. Be6+ Rf7 28. Rxf7 Kh8 29. Rg5 b5 30. Rg3 +-
1-0
Play online chess
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου