Καλό Φθινόπωρο! Με ένα ιταλικό τραγούδι για την Φθινοπωρινή Ισημερία με τίτλο «Τραγούδια».Salutando l’ equinozio autunnale con «Canzoni» di Mietta..

Το τέλος του Καλοκαιριού και η αρχή του Φθινοπώρου τοποθετείται (με την αστρονομική έννοια) στις 22-23 Σεπτεμβρίου.
Για αυτήν την Ισημερία και τον όποιο συμβολισμό της, διαλέξαμε ένα λιγότερο γνωστό ιταλικό τραγούδι. Είναι σύνθεσι του διάσημου στην Ιταλία pop συνθέτη και τραγουδοποιού Amedeo Minghi και στο παρακάτω βίντεο από το You Tube το ερμηνεύει η αισθαντική Mietta (α΄ εκτέλεσι to 1989 στο περίφημο φεστιβάλ τραγουδιού Σαν Ρέμο -Festival di Sanremo- τραγούδι με το οποίο αναδείχθηκε νικήτρια στην κατηγορία «Νέοι» λαμβάνοντας καί το Βραβείο Κριτικής ).

Mietta - Canzoni (1989)


Canzoni

Quello che sta succedendo sarà forse sì, musicale, ma si tratta di noi
Ti ricordi di noi?
Non sono cose che puoi dirle in musica e farne via via melodia.
E allora Tara Tara Tara Tatta Tatta Tatta.
Ti ripeto Tara Tatta Tatta che si tratta di noi.
Quello che capita nelle canzoni non può succedere
in nessun posto del mondo,
tu ricordati di noi...
Io non so

dire se qui sto per piangere o ridere
o farmi una foto per poi dire di me,
tra qualche tempo, di me, sai quel visino chi è.
Ero io, qui lontano da chi qui non c'è.
E allora Tara Tara Tara Tatta Tatta,
ti ripeto Tara Tatta Tatta che si tratta di noi.

Quello che capita nelle canzoni non può succedere
in nessun posto del mondo
Tu ricordati di noi, di noi,
l'amore, Tara Tara Tara Tatta le parole, la melodia,
ma l'amore va via.

Noi siamo vivi, mi pare, lo spero,
non foglie morenti così falsamente danzanti.
Se l'estate se ne va, a me, sai che importa se l'estate poi se ne va,
se tra un anno torna, sai a me, sai tu cosa mi fa.
Se il cielo è terso, se un anno è trascorso,
se il sole si è perso così come fosse un bambino,
sai che me ne importa poi,
qui si tratta di noi.

Για τους ίδιους με την αυθαίρετη επιλογή του τραγουδιού λόγους, αποπειρόμαστε μια πρόχειρη μετάφρασι των στίχων.


Τραγούδια

Αυτό που συμβαίνει είναι, ναι, ένα μουσικό γεγονός, μα πρόκειται για εμάς.
Θυμάσαι; Για ‘μάς!
Δεν είναι πράγματα που μπορείς να τα πής με την μουσική, να τα κάνεις σιγά-σιγά μελωδία.
Έ, λοιπόν, τάρα τάρα τάρα τατά, τατά τατά.
Σ’ επαναλαμβάνω τάρα τατά τατά, πως είναι για μάς.
Ό,τι συμβαίνει εκεί μέσ’ στα τραγούδια, δεν μπορεί να συμβή
Σε κανένα μέρος του κόσμου, εσύ
Για θυμήσου εμάς…
Δεν ξέρω εγώ,

Να πώ αν είμαι εδώ για να κλαίω ή να χαμογελάω
Ή να με πάρης φωτογραφία για να λές για εμένα μετά
(Μετα από λίγο καιρό, για μένα), ξέρεις εκείνη η «φατσούλα» ποιος είναι;
Ήμουνα εγώ, εδώ μακρυά από εκείνη που δεν είναι εδώ.
Έ, λοιπόν, τάρα τάρα τάρα τατά, τατά τατά,
Σου ξαναλέω τάρα τατά, τατά, πως μιλάμε για μάς.

Ό, τι συμβαίνει εκεί μέσ’ στα τραγούδια δεν μπορεί να συμβή
Σε κανένα μέρος του κόσμου, εσύ
Για θυμήσου εμάς…
Τον έρωτά μας, εμάς
τάρα τάρα τάρα τατά, τατά,
Τα λόγια, την μελωδία, όμως κι έρωτας κάνει φτερά, για μακριά…

Είμαστε σώοι, νομίζω –ελπίζω- και όχι
Φύλλα γερασμένα που φάλτσα χορεύουν πολύ.
Κι αν το καλοκαίρι φεύγει, εμένα ξέρεις, ξέρεις σ’ εμένα τι λέει...
Κι αν ο ουρανός είναι καθαρός, κι αν πέρασε ένας χρόνος
Κι αν χάθηκε ο ήλιος, έτσι σαν να ήταν παιδάκι,
Ξέρεις πόσο με νοιάζει εμένα.
Εδώ μιλάμε για ‘ΜΑΣ!

(Traduzione in greco: Alessandro Soilemesis)


[ΥΓ Δεν πρόλαβα να τελειώσω την μετάφρασι καλά καλά και έλαβα στο facebook ένα μήνυμα-κείμενο με θέμα «Φθινοπωρινή Ισημερία», στο οποίο η φίλη αποστολέας έγραφε μεταξύ άλλων τα παρακάτω ενδιαφέροντα:
«Φθινοπωρινό Ισημερινό Σημείο ονομάζουμε το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο Ήλιος κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία. Είναι σημείο τομής Ισημερινού και εκλειπτικής, όπου προβάλλεται ο Ήλιος στις 23 Σεπτεμβρίου.(…)
Η Φθινοπωρινή Ισημερία εορταζόταν από όλα τα Γηγενή φύλα του πλανήτη που είχαν τις σεληνιακές φάσεις όχι για λατρευτικούς αλλά καθαρά μετρικούς – ημερολογιακούς σκοπούς. Τα φύλα αυτά αναγνωρίζοντας τη σημασία του Ηλίου στην καθημερινή τους ύπαρξη και δη στις γεωργικές τροπές, απέδιδαν τις απαιτούμενες τιμές στις ισημερίες και τα ηλιοστάσια….»
Ενδιαφέρουσα ήταν και η προτροπή της στην κατακλείδα του κειμένου της «. . . Ας θυμηθούμε αυτές τις ημέρες να τιμήσουμε την τροφό και οικοδέσποινα μας με έναν απλό και εύκολο τρόπο:
Το φύτεμα ενός δένδρου»]