, κ.
(ασχολίαστος).
Ο Παρθενώνας είναι ένα μεγαλοπρεπές μνημείο που οικοδομήθηκε για να τιμήσει τις σπουδαιότερες των αρετών, αυτές που αντιπροσώπευε η λατρεία προς τη θεά Αθηνά.
Είναι επιβλητικός, αλλά υμνεί το μέτρο. Τα μάρμαρά του ακτινοβολούν στον ελληνικό ήλιο όπως η γνώση και η σοφία. Και η αρμονία στην κατασκευή του μας δείχνει πως η απλότητα μπορεί να συναντηθεί με την τελειότητα.
Τα μηνύματα και οι συμβολισμοί του ιερού βράχου της Ακροπόλεως ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και μεταφέρουν σε κάθε γωνιά του κόσμου την ουσία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού: Δημοκρατία, γνώση, λιτότητα, αισθητική.
Για εμάς τους Έλληνες είναι κάτι παραπάνω. Είναι η ταυτότητά μας και η περηφάνια μας.
Σήμερα ο κόσμος όλος μπορεί να δει συγκεντρωμένα τα σημαντικότερα γλυπτά του Παρθενώνα.
Κάποια λείπουν. Είναι ώρα να επουλωθούν οι πληγές του μνημείου με την επιστροφή των μαρμάρων που του ανήκουν.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας εδώ σήμερα"! Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΣΑΜΑΡΑ
Πολλά ήσαν τα σημεία που μας άρεσαν από την ομιλία του Υπ. Πολιτισμού κ.
Αντώνη Σαμαρά κατά την
εντυπωσιακή τελετή εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακροπόλεως η οποία ολοκληρώθηκε προ ολίγων λεπτών (και την οποία παρακολουθήσαμε επ’ ευθείας από το Διαδίκτυο – μέσω του δικτύου της ΕΡΤ). Αξίζει, πιστεύουμε, αναδημοσιεύσεως:
{Μετά τις καθιερωμένες προσφωνήσεις των επισήμων, ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε αμέσως στην ιστορία του εγκαινιαζόμενου Μουσείου λέγοντας}:"Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής το εμπνεύστηκε πρώτος και υπέδειξε τη θέση του το 1976. Η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη το συνέχισε στη δεκαετία του ’80, ξεκινώντας, παράλληλα, τη διεθνή εκστρατεία για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Όλες οι πτέρυγες της Βουλής αποφάσισαν, το 1994, την ίδρυση του Οργανισμού για την ανέγερση του Μουσείου. Το 2000, ο Κώστας Σημίτης δρομολόγησε την τελευταία φάση. Το Μουσείο κατασκευάστηκε επί των ημερών του σημερινού Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και τώρα πλέον παραδίδεται στο παγκόσμιο κοινό. Όλες οι κυβερνήσεις το αγκάλιασαν. Κι ο ελληνικός λαός το στήριξε.
Το όνειρο τόσων πολλών ετών και τόσων πολλών ανθρώπων είναι πλέον πραγματικότητα.
Αυτή, λοιπόν, είναι μέρα χαράς για μας. Και θέλουμε να τη μοιραστούμε μαζί σας.(…)
Άν και επισκέπτεστε το Μουσείο για πρώτη φορά, είμαι σίγουρος ότι ήδη το νιώθετε οικείο.
Γιατί όλα αυτά που βλέπετε - γύρω σας, στο χώρο του Μουσείου και απέναντί σας, στον Ιερό Βράχο - συμβολίζουν ιδέες, αρχές, αξίες και ιδανικά, που κάποτε γεννήθηκαν εδώ, αλλά σήμερα είναι πια κτήμα ολόκληρης της Ανθρωπότητας.
Στην Ακρόπολη των Αθηνών όλα αυτά απαθανατίστηκαν ως υπόσταση της Αρμονίας, δηλαδή ως μίγμα Ομορφιάς και Λόγου, ως απόλυτο ταίριασμα Αρετής και Ελευθερίας.
Κι έμειναν εκεί όρθια στους αιώνες. Να φωτίζουν. Να εμπνέουν. Να στηρίζουν. Να ακτινοβολούν.
Η Τέχνη είναι ένα μεγάλο όπλο με το οποίο ο άνθρωπος νικάει το φόβο του θανάτου.
Κι ο τρόπος που χρησιμοποιεί την Τέχνη κάθε πολιτισμός, δείχνει τη στάση του απέναντι στη ζωή και τις υποθήκες που αφήνει στην αιωνιότητα.
Κάποτε έφτιαχναν άκαμπτες μορφές. Κάποτε άλλοτε έφτιαχναν μινιμαλιστικά σχήματα. Ύστερα τα κατασκευάσματα έγιναν πιο ανθρωπόμορφα. Και τέλος, στους Κλασικούς χρόνους, έγιναν απολύτως ανθρώπινα, με κίνηση, με έκφραση, με πάθος.
Και τα σμίλεψαν πάνω στο μάρμαρο. Και τα αφιέρωσαν στη Θεά της Σοφίας και πολιούχο των Αθηνών. Μέσα σε ένα Ναό - τον Παρθενώνα - που είναι λιτός και περίτεχνος ταυτόχρονα. Που εκφράζει την Αρμονία. Που είναι η υπέρτατη Αρετή, γιατί ταυτίζεται με την Ομορφιά. Κι είναι ταυτόχρονα η υπέρτατη Ελευθερία, γιατί ταυτίζεται με το Λόγο.
Είναι η θέωση του Ανθρώπου; Είναι η εξανθρώπιση του Θείου; Είναι και τα δύο μαζί!
Είναι η κορύφωση του Ελληνικού Πνεύματος, που μέσα από την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό, διαπέρασε ολόκληρο τον Πολιτισμό της Δύσης. Και σήμερα αποτελεί τη βάση ολόκληρου του ανθρώπινου πολιτισμού.
Κυρίες και Κύριοι, Εξοχώτατοι προσκεκλημένοι μας,
Τα μάρμαρα της Ακρόπολης είναι δικά μας για να τα μοιραστούμε με όλο τον κόσμο. Να τα μοιραστούμε μαζί σας. Αυτό που συμβολίζουν είναι και δικό σας κτήμα.
- Πρόκειται για ένα Μνημείο στην Ομορφιά, που δεν γίνεται αυτάρεσκη, γιατί υπηρετεί το Λόγο της Αρμονίας.
- Πρόκειται για ένα Μνημείο στην Ελευθερία, που δεν γίνεται «ύβρις», γιατί υπηρετεί το Μέτρο.
- Πρόκειται για ένα Μνημείο στον ίδιο τον Άνθρωπο, που δεν γίνεται υπερφίαλος, γιατί υποτάσσεται στην Αρμονία.
Αυτοί είναι οι συμβολισμοί του Παρθενώνα. Και τα γλυπτά του βρίσκονται εδώ. Γι’ αυτόν εδώ το χώρο.
Κι αυτά που δεν βρίσκονται εδώ, αυτά που αποσπάστηκαν και απομακρύνθηκαν πριν από 207 χρόνια, θα επανέλθουν. Αναπόφευκτα θα επανέλθουν.
Ο Παρθενώνας και τα γλυπτά του υπήρξαν θύματα λεηλασίας.
Το έγκλημα αυτό, σήμερα, μπορεί να επανορθωθεί. Το Μουσείο είναι η ηθική δύναμη που τα προσκαλεί πίσω: Να επανενωθούν. Τα μάρμαρα καλούν τα μάρμαρα!
Κι εδώ δεν έχουμε περιθώρια για μικροπολιτική. Δεν μπορούμε να διαπραγματευθούμε την ιδιοκτησία των μαρμάρων.
Δεν μπορούμε να διαπραγματευθούμε την αξιοπρέπειά μας. Δεν μπορούμε να νομιμοποιήσουμε την υφαρπαγή τους πριν από δύο αιώνες.
Δεν μπορούμε να προδώσουμε την ακεραιότητα του μνημείου. Μπορούμε μόνο να την υπερασπιστούμε. Και να την αποκαταστήσουμε.
Μπορούμε να συνεργαστούμε ειλικρινά με το Βρετανικό Μουσείο. Μπορούμε να αναπληρώσουμε το κενό που θα τους προκύψει, με δανεισμό από την Ελλάδα εναλλασσόμενων εκθέσεων από σπουδαία δείγματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Μπορούμε να συζητήσουμε, μπορούμε να συμφωνήσουμε.
Αλλά τα μάρμαρα του Παρθενώνα θα επανενωθούν εδώ, στο Μουσείο της Ακρόπολης! Γιατί η επανένωσή τους είναι αγώνας για την αισθητική ακεραιότητα του Μνημείου, για την ηθική ακεραιότητα των συμβολισμών του.
Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι το σύμβολο και ο καταλύτης αυτής της παγκόσμιας ηθικής επιταγής.
Και κάτι ακόμα: Αυτό δεν είναι ένα Μουσείο «στέρησης». Είναι κορυφαίο μουσείο παρά το τραύμα του.
Κορυφαία τα αριστουργήματα της Κλασικής εποχής. Αλλά κορυφαία και τα ευρήματα προγενέστερων εποχών! Που υπάρχουν εδώ και συνδέονται με την κλιμάκωση του ελληνικού πνεύματος κατά τον Χρυσό Αιώνα.
Ο αρχαϊκός κόσμος προετοίμασε αυτήν την ακμή. Κι αυτή η ενότητα, αυτή η συνέχεια, αυτή η κλιμάκωση υπάρχει μόνον εδώ.
Δεν στέκεται μετέωρο το φαινόμενο του Παρθενώνα. Τα ιδεώδη που συμβολίζονται εδώ, γεννήθηκαν κατά τον Έκτο προ Χριστού αιώνα, με τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα και τη δημοκρατία του Κλεισθένη. Αυτά ήταν ο πρόδρομος του Χρυσού Αιώνα!
Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για την ένωση που λείπει - την ένωση των μαρμάρων.
Το Μουσείο λαμπρύνεται κι από την ένωση που υπάρχει μέσα του και προβάλλεται για πρώτη φορά. Την ένωση των εποχών.
Κι αυτό το καθιστά όχι μόνο «τραυματισμένο», αλλά μεγαλειώδες παρά το τραύμα του. Μεγαλειώδες!
Γι’ αυτό και σήμερα, ολόκληρο το διάσημο Χθες της Ελλάδας απευθύνεται στο Μέλλον του Κόσμου.
Κυρίες και Κύριοι, Εξοχώτατοι προσκεκλημένοι μας,
Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι «κιβωτός» μιας πανανθρώπινης και διαχρονικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Καλωσήλθατε σε αυτό που είναι δικό μας και δικό σας. Εκτιμήστε το. Απολαύστε το. Μοιραστείτε το!
Αυτά που περιέχει και αυτά που συμβολίζει έχουν αξία μόνο αν γίνουν κτήμα όλων των ανθρώπων.
Δεν χωρίζουν, ενώνουν. Δεν φανατίζουν, φωτίζουν. Δεν ξεσηκώνουν, λυτρώνουν. Δεν επιβάλλουν, απελευθερώνουν.
Δεν θα τα αντιληφθείτε με τα μάτια σας μόνο. Θα τα ανακαλύψετε στα βάθη της ψυχής σας. Γιατί φέρνουν στην επιφάνεια τη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης υπόστασης. Που την έχουμε όλοι κρυμμένη μέσα μας. Κι ας την ξεχνάμε τόσο συχνά...
Είναι όλα αυτά που είμαστε, που νιώθουμε, που μας κάνουν καλύτερους, που μας κάνουν πιο αληθινούς.
Κυρίες και Κύριοι,
Εξοχώτατοι προσκεκλημένοι μας,
Σας καλωσορίζω στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Καλωσήλθατε στο σπίτι σας!".
Με βάσι ένα μάλλον μικρό δείγμα της προσωπικής γραφής και καλλιγραφίας του Μάικλ Τζάκσον, του γραφικού χαρακτήρα του, μια γραφολόγος αποφαίνεται για τα συνολικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά του μεγάλου αστέρος που προ ημερών έσβησε ξαφνικά στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Αυτό που η υπογραφή (δές ΥΠΟΓΡ. 1) μπορεί να αποκαλύψη είναι το αξιοσημείωτο αισθητικό κριτήριο το οποίο αυτή η εξαιρετική προσωπικότης διέθετε, σε αντιστάθμισμα των απογοητεύσεων που είχε υποστή. Και είναι αυτό ακριβώς το αισθητήριο καλαισθησίας που δίνει πιο προσωπικό ναρκισσιστικό ίχνος στην προσωπικότητά του. Τα αρχικά κεφαλαία γράμματα τόσο πληθωρικά στο να κατακτούν τον χώρο για το γράψιμο, τόσο διαφορετικά απο τα υπόλοιπα της γραφής του, καθιστούν εμφανή μια έλλειψι πατρότητας που προξένησε μέσα του μια πρόκλησι-προκλητικότητα, την οποία ανέπτυσσε κατα την επαγγελματική του ζωή με εμμονή και επιμονή.
Πρόκειται για μια προσωπικότητα συναισθηματική (έως ευσυγκίνητη), αναλυτική, πείσμονα, η οποία όμως, ενίοτε, παρουσίαζε πτώσεις του τόνου στην διάθεσι, με επακόλουθη αναγκαιότητα για ιατροφαρμακευτικές φροντίδες.
Αναρτήσεις
