Πρώτη φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ: Ο Ομπάμα παραπέμπει στον Χριστό (αντί στον Θεό)». Prima volta di un presidente Usa: Obama cita Gesù (trad. dalla stampa)

Prima volta di un presidente Usa: Obama cita Gesù (invece di Dio)

Πρώτη είδησι προχθες στην σελίδα των εξωτερικών ειδήσεων της Ιταλικής Ηλεκτρονικής Εφημερίδας ilGiornale.it ένα άρθρο με τον τίτλο «Πρώτη φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ: Ο Ομπάμα παραπέμπει στον Χριστό (αντί στον Θεό)». Μπορεί να είναι σημαντικό/σημαδιακό ότι για πρώτη φορά στα χρονικά της αμερικάνικης πολιτικής ιστορίας, ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ αναφέρεται στον Χριστό, (αν και κρατώ μια επιφύλαξι ως προς την διαβεβαίωσι της έγκριτης εφημερίδας, καθόσον ο νούς μου πάει στον Τζών Κέννεντυ –τον μόνο ρωμαιοκαθολικό πρόεδρο των ΗΠΑ) γι’ αυτό ίσως είναι ενδιαφέρουσα μια πρόχειρη μετάφρασις:


Πρώτη φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ: Ο Ομπάμα παραπέμπει στον Χριστό (αντί στον Θεό)

«Η πίστι είναι ένα μυστήριο, εκείνη του Ομπάμα ακόμη περισσότερο. Όσο περισσότερο τον γνωρίζεις τόσο λιγότερο τον καταλαβαίνεις. Την περασμένη εβδομάδα, ύστερα κι από το ενθουσιώδες άνοιγμά του στον Ισλαμικό κόσμο απ’ το βήμα του Πανεπιστήμιου του Καΐρου, πολλοί ήσαν εκείνοι που αναρωτήθηκαν μήπως ένα κομματάκι της καρδιάς του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ισλαμικό. Τέτοια ήταν η παραφορά με την οποία απευθύνθηκε στους μουσουλμάνους. Μα από την άλλη πλευρά του Ωκεανού, στην δική του Αμερική, ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα, τον οποίο κάποιος στ’ αστεία ήδη επονόμασε Barack Zelig (Ζηλωτή;) Obama, είναι σε τόσο βαθμό πιστός που να φαίνεται πιο χριστιανός κι από τον Μπούς. Όχι στους τόνους: ο Μπούς ήτανε ένας ευαγγελιστής φανατικός, ένας «teocon», πεπεισμένος ότι έχει μια ειδική σχέσι με τον Θεό. «Είμαι βέβαιος ότι ο Κύριος θέλει να είμαι πρόεδρος» είχε δηλώση πριν την ορκωμοσία του για την δεύτερη προεδρική θητεία του στον Λευκό Οίκο. Κι όταν αποφάσισε να εισβάλη στο Ιρακ είπε , σε συνέντευξι στον Μπόμπ Γούντγουορντ (Bob Woodward): «Δεν μιλάω με τον πατέρα μου, αλλά με τον Πατέρα που είναι εν τοις Ουρανοίς».
Σεμνός ο Μπούς, αλλά όχι και τόσο έξω από τα στάνταρ της Αμερικής, όπου ο πρώτος πολίτης, αναλαμβάνει την εξουσία ορκιζόμενος στην Βίβλο και όπου οι επικλήσεις του Θεού είναι συχνές. Στον χριστιανικό Θεό, που είναι και εκείνος των Εβραίων και των μουσουλμάνων. Επομένως πολιτικώς ορθόν. Αλλά ποτέ στον Ιησού. Γιατι κατά τους Εβραίους δεν είναι ο Μεσσίας και για τους μουσουλμάνους δεν είναι γιος του Αλλάχ, παρόλο που τον θεωρούν προφήτη που προετοίμασε την έλευσι του Μωάμεθ. Ν’ ανακατεύεις τον Ιησού δεν κάνει καλό. Τα πρόσφατα χρόνια κανένας πρόεδρος, ούτε κι ο Μπούς, είχε τολμήση να παραβή το ταμπού, παρα μόνο σε περιστάσεις ανεπίσημες ή ακραιφνώς θρησκευτικές, όπως η ημέρα των Χριστουγέννων ή εκείνη του Πάσχα, ακριβώς για να μην εκτεθή σε άχρηστες αντιπαραθέσεις με απόχρωσι θρησκευτική.
Κανείς εκτός του Ομπάμα, ο οποίος μέσα σε τέσσερις μήνες τον επικαλέσθηκε συχνά και σε περιστάσεις σημαντικές, όπως τις 17 του Μαίου στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Notre Dame, όταν ανακαλώντας στην μνήμη του τα περάσματά του από την περιφέρεια του Σικάγου, υπενθύμισε πως βρέθηκε να δουλεύει «όχι μόνο για την Εκκλησία, αλλά και μέσα στην Εκκλησία» και πως «αυτό με έφερε στον Χριστό». Ένα μήνα πριν είχε παραπέμψη σε παραβολή του Ιησού για να παρακινήση την Αμερική «να ανοικοδομήσουμε το σπίτι μας πάνω στον βράχο κι όχι στην άμμο». Φράσεις άξιες για έναν ένθερμο χριστιανό, που όμως ίσως δεν είναι και τόσο ευλαβής…»