ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
ΤΟΝ ΔΙ’ ΗΜΑΣ ΣΤΑΥΡΩΘΕΝΤΑ
ΔΕΥΤΕ ΠΑΝΤΕΣ ΥΜΝΗΣΩΜΕΝ.
ΑΥΤΟΝ ΓΑΡ ΚΑΤΕΙΔΕΝ ΜΑΡΙΑ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕΝ:
ΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΝ ΥΠΟΜΕΝΕΙΣ,
ΣΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ Ο ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ
ΜΟΥ.
(Απόδοσι στην νεοελληνική:)

Αυτόν που σταυρώθη για όλους εμάς
Πάντες εμπρός ας υμνήσουμε
Αυτόν που αντίκρυσ’ η Παρθένος
Πάνω στο ξύλο και έλεγε:
Τί κι αν τον Σταυρό υπομένεις
Εσύ μόν’ υπάρχεις και Υιός και Θεός μου.

ΕΥΧΗ
«Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο μακροθυμήσας επι τοις ημών πλημμελήμασι και άχρι της παρούσης ώρας αγαγών ημάς, εν ή, επί του ζωοποιού ξύλου κρεμάμενος, τω ευγνώμονι την εις τον παράδεισον ωδοποίησας είσοδον και θανάτω τον θάνατον ώλεσας, ιλάσθητι ημίν τοις αμαρτωλοίς και αναξίοις δούλοις σου: ημάρτομεν γαρ και ηνομήσαμεν και ουκ εσμέν άξιοι άραι τα όμματα ημών και βλέψαι εις το ύψος του ουρανού, διότι κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών…»

(Απόδοσι στην νεοελληνική:)
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Παντοδύναμε Κύριε, Ιησού Χριστέ, Θεέ όλων μας, εσύ που ανεκτικός για τα δικά μας σφάλματα και ανεξίκακος μέχρι κι αυτήν την ώρα που ενώ σε κρέμασαν πάνω στο ζωοποιό ξύλο του Σταυρού εσύ μάς οδήγησες εκεί που στον μετανιωμένο ληστή προσέφερες τα κλειδιά τής εγκαινιασμένης διεξόδου για τον παράδεισο, εσύ ο οποίος με τον θάνατό σου κατήργησες τον θάνατο, ευσπλαχνίσου μας τους αμαρτωλούς και ανάξιους δούλους σου: έτσι που λαθέψαμε και παρανομήσαμε δεν είμαστε άξιοι να σηκώσουμε τα μάτια μας και τα βλέμματά μας ψηλά στον ουρανό. Αφήσαμε την οδό της δικής σου δικαιοσύνης και τραβήξαμε το δρόμο του ατομικού μας θελήματος…»