«Περί μοναξιάς». Κείμενο απ' τον "Αιθεροβάμονα" με στοχασμό και λυρικές παραπομπές (+ το Είμαστε Κάτι του Καρυωτάκη). “Di Solitudine”( collaborazione)

ΠΕΡΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Φίλοι μου, μια από τις επικρατέστερες ασθένειες της σημερινής κοινωνίας είναι η ΜΟΝΑΞΙΑ. «Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά… η μοναξιά τους παγώνει/ Πηγαίνουνε στο σινεμά για να μη νιώθουν μόνοι» κραύγαζε κάποτε ο Κ. Χατζής σε μια χαρακτηριστική του μπαλάντα. Αρκετοί εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού χώρου έχουν γράψει και τραγουδήσει για το συγκεκριμένο «φρούτο» του καιρού μας, γι’ αυτό το «επίτευγμα» του πολιτισμένου ανθρώπου (=απάνθρωπου).
Η φιλία έγινε κι αυτή είδος εμπορεύσιμο. Οι πιο πολλοί από μας δημιουργούν φιλίες καθαρά συμφεροντολογικές και καιροσκοπικές. Χτυπάμε «μεγάλες πόρτες» που θα μας χρειαστούν και για τον εαυτό μας και για τα παιδιά μας. Η δόλια η φιλία έγινε επένδυση οικονομική και επαγγελματική. Εγκαταλείψαμε τις άσκοπες και "ανώφελες" σχέσεις, κλειστήκαμε στον εαυτούλη μας και μοιράζουμε τη συμπάθειά μας και την αγάπη μας υπολογιστικά, μελετημένα, συμφερτικά. Όπως λέει ο ποιητής: «Συγυρίσαμε τη ζωή μας με ένα πέτρινο χέρι». Πετρώσαμε την καρδιά μας, νεκρώσαμε τα αισθήματα, φιλτράραμε τις επιθυμίες μας και τα όνειρά μας ώστε να εξυπηρετούν συγκεκριμένους, πρακτικούς πάντα σκοπούς.
Όποιος αντιστέκεται σ’ αυτό το «συρμό» θεωρείται γραφικός, τρελός, ανεδαφικός, ανώφελα ρομαντικός, ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ (ο υποφαινόμενος). Κάθε μέρα που περνά ένας καινούριος στεναγμός έρχεται να βαρύνει την ψυχή του ανθρώπου που είναι εναντιωμένος στον άνεμο της απανθρωπιάς, του άκρατου ωχαδελφισμού, του καιροσκοπισμού, του ψυχρού υπολογισμού. Κάθε μέρα που περνά, μια φτερούγα σπασμένη, ένα ανέλπιδο ιδανικό που μάταια ζητά να βρει δικαίωση.Ο απλός λαός λέει: « Σαν το μπόϊ μου βρίσκω. Σαν την καρδιά μου δεν βρίσκω». Σκεφτήκατε πόσοι άνθρωποι έχουν κάνει τη μοναξιά ΕΠΙΛΟΓΗ τους; Δεν είμαι μόνος μου! Είμαστε ΕΓΩ κι ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ. Είναι το ιδανικό δίδυμο για μια παρτίδα ΣΚΑΚΙ.
Ο εαυτός μου δεν με πουλάει ποτέ. Πάντα με περιμένει στη γωνία και μου κλείνει το μάτι, σαν να μου λέει: «- Ρε, μπαγάσα, αφού ξέρεις πως χωρίς εμένα δεν μπορείς. Είμαι ο πιο πιστός σου φίλος. Είσαι για μια παρτίδα τάβλι; Θα στο πάρω και διπλό!».
«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, / όπως του πελάγου οι βράχοι». Η θάλασσα γύρω τους λυσσομανά. Όμως, αυτοί στέκουν αγέρωχοι. Τα κύματα σπάζουν επάνω τους. Μα αυτοί δεν λυγίζουν: «Η δύναμή σου πέλαγος, μα η θέλησή μου βράχος». Φτιάχνω το καταφύγιό μου και κλείνομαι ερμητικά μέσα στον αεροστεγή θαλαμίσκο μου για το ταξίδι της υπόλοιπης ζωής μου.

Επόμενος σταθμός: «Η γη των μακάρων», όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. "Αφήστε με ήσυχο, άστε με ήσυχο όλοι. Θέλω να ζήσω ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ δίχως ταυτότητα πια " μας θυμίζει η Τσανακλίδου. Κάλλιο νάμαι ένας αετός περήφανος και μοναχός πάνω στον ακρόβραχο, παρά μαδημένο κοτόπουλο μέσα στις ανελέητες μυλόπετρες του συστήματος που νεκρώνουν, παγώνουν, αποχαυνώνουν, ευνουχίζουν ψυχικά και πνευματικά κάθε ανήσυχο και επομένως επικίνδυνο για το κοινωνικό ΜΟΝΤΕΛΟ (ή μήπως ΜΠΟΡΝΤ- ΛΟ;) άνθρωπο; Όμως, φίλοι μου, ο ΑΚΡΟΒΡΑΧΟΣ είναι πολύ σκληρός ακόμα και για ένα αετό!
Κλείνω με μερικούς στίχους του Καρυωτάκη:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ…
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες,
ο άνεμος όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
Στην κορφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
Μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα , κι η ποίησις
το καταφύγιο που φθονούμε…


ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ ΞΕΧΑΡΒΑΛΩΜΕΝΕΣ ΚΙΘΑΡΕΣ

Τα ιταλικά στο «Γκρέκο Μασκαρά» και το …προφητικό χάρισμα του Μηλιώκα! Osservazioni linguistiche sulla canzone italogreca “Greco Mascara” di Miliokas

Osservazioni linguistiche (e non solo) sulla canzone italogreca “Greco Mascara” (1990) di G(ianni) Miliokas

Για άλλη μια φορά ο καλός μας «Αιθεροβάμων» παρέπεμψε στον Γιάννη Μηλιώκα, γι’ άλλη μια φορά μάς υποχρεώνει να σπεύσουμε να δευτερολογήσουμε!
Δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς: Είναι βλέπετε το πλεονάζον «ελληνοϊταλικό στοιχείο στην ανάρτησί του, το οποίο είναι απλώς …το στοιχείο μας! Το στοιχείο δηλαδή του Ιστολογίου (ένα απο τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα) και του διαχειριστού του.
Ως εκ τούτου, η φιλολογική μας περιέργεια από την μια και η ιταλική μας επάρκεια από την άλλη, μας ωθούν φορτικά να κάνουμε το εξής: να κοιτάξουμε το γλωσσικό υλικό που χρησιμοποιεί ο Γιάννης (ο Μηλιώκας) στο τραγούδι του «Γκρέκο Μασκαρά» και να ελέγξουμε το κατά πόσον είναι ή δεν είναι …Prodotto in Italia (νεογκρικλιστί : Made in Italy). Να δούμε δηλαδή αν όντως οι λέξεις οι χρησιμοποιούμενες σαν δομικά υλικά στο εν λόγω στιχούργημα είναι γνησίως ιταλικές.

Αλλά πρώτα ας δούμε τα λόγια:

Γκρέκο Μασκαρά

(Στίχοι / Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας)


Τσίρκο, παράγκα, φίρμα γκρέκα
τέμπο, μουργέλα, αγγαρεία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά
μασκαρά, γκρέκο μασκαρά

Μάτσο αμάκα καπιτάλε
σκάρτο, τανάλια, πολιτσία
φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο
περκέ μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία
φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο
περκέ μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά...

Σβέλτα, μαντόνα, μανιβέλα
φρένο, στραπάτσο, αραμπόλα
μόδα, καβάλα, ντόλτσε βίτα
τρόμπα, φιγουρα, σαχλαμάρα κι άρπα-κόλλα

...................................................................

Και ξεκινάμε από τον τίτλο:
Γκρέκο Μασκαρά

Γκρέκο = Greco, αλλά και η λ. μασκαράς μπορούμε να την δεχθούμε ως ιταλική. Κατά την μορφή σχετίζεται με την λ. mascara (= μάσκα και προφέρεται: ¨μάσκαρα¨), η οποία θεωρείται κατά τους ιταλούς λεξικογράφους παλιά ή εκτός χρήσης μορφή («Voce arcaica o desueta»: Nicola Zingarelli, Vocabolario della Lingua Italiana, Bologna 1986, 11esima ediz., σ. 1116) της αντίστοιχης δόκιμης maschera.
Κατά περίεργο λόγο οι συγγραφείς του Dizionario Greco moderno – Italiano (Gruppo Rditoriale Internazionale, Roma 1993) την νεοελληνική λ. μασκαράς (σ. 591) την ετυμολογούν κατά τρόπο απαράδεκτο από την …τουρκική maskara. [ Όσο …τουρκική είναι η λ. μάσκα –λέξι «αντιδάνειο», όπως θα εξηγήσουμε άλλη φορά- που στα τουρκικά λέγεται maske. Αν είναι δυνατόν!]
Βεβαίως η λ. μασκαράς κατά σημασίαν είναι συνώνυμη με την ιταλική mascalzone .

Α΄ στροφή:

Τσίρκο = Circo
παράγκα = baracca
φίρμα = firma
γκρέκα = greca
τέμπο = tempo
μουργέλα = ; Σ’ αυτήν την ούτως ή άλλως «αγνώστου ετύμου» (Μπαμπινιώτης), προτείνω όχι άνευ επιφυλάξεως την –άγνωστή μου- muriella (Zingarelli, σ. 1210)
αγγαρεία = angaria
γκράντε = grande
μαέστρο = maestro
καλαμπόρτζο = ; Μου είναι παντελώς ΆΓΝΩΣΤΟΝ – ακόμα και σαν νεοελληνικό!
Το πιο πιθανό να πρόκειται για ιταλικής καταγωγής φράσι με το γνωστό ρήμα calare στην προστακτική: cala = αμόλα! Ας πούμε, κάποιο ναυτικό παράγγελμα τύπου: π.χ. cala burga ( όπου burga = καλάθι για ψάρια) ή κάποιο –εξ ίσου περιθωριακό- διαλεκτικό γλωσσικό στοιχείο τύπου βρισιάς (σε ανάλογο επαγγελματικό σινάφι. Π.χ. cala, brogio! (όπου brogio = βλάξ).
[Πολύ θα ήθελα –αν και απίθανο- να σχετίζεται το περίεργο αυτό καλαμπόρτζο με το επίθετο calabrese. Λέτε να ‘χουμε καμμια περίπτωσι κρυπτομνησίας του Μηλιώκα, κατά το Greco il Calabrese; Έτσι κι αλλιώς το περίφημο τέκνο της Μεγάλης Ελλάδος, ο Γκρέκο ήταν πράγματι Γκράντε Μαέστρο (Grande Maestro = Grand Maître = Grand Master = Gross Meister : GM = ΜΔΜ) στο σκάκι της εποχής του --Για να μην πούμε ένας άτυπος Παγκόσμιος Πρωταθλητής, εκεί στην αυγή του 17ου αι.!]

ράτσα = razza
μπαρούφα = baruffa
ομελέτα = omeletta
ιστορία = κανονικά storia, αλλά υπάρχει και το istoria !! (Zingarelli, σ. 1001)

Β΄ στροφή:
Μάτσο = mazzo
αμάκα: υπάρχει, όχι από το amaca (= η κρεμαστή -συνήθως δικτυωτή- κούνια των ναυτικών), αλλά από την έκφρ. a macca = στο τσάμπα! (Καμμία σχέσι με το 3ο εν. του ρ. ammacco = χτυπάω ζουλάω, κοπανάω)
καπιτάλε = capitale
σκάρτο = scarto
τανάλια: υπάρχει το tanaglia παράλληλα με το tenaglia ! (Zingarelli, σ. 1958)
πολιτσία = polizia
Φράγκο = franco
ρεζέρβα : εντάξει το κανονικό είναι riserva (= εφεδρεία, απόθεμα, αποθεματικό π.χ. κεφάλαιο), αλλά μάλλον θα υπάρχει σε διαλεκτικό τύπο κοντά στο μαρτυρούμενο συγγενικό reservatorio.

φαλιμέντο = fallimento (= πτώχευσι, χρεοκοπία)
περκέ = perche (= γιατί / διότι)
μαντζάρε = mangiare (= τρώω)
σοσιαλίστε : τροποποιημένο. Tο ορθόν: socialista (πληθ.: socialisti). Ίσως επιλέχθη όχι τόσο κατά το γερμανικόν socialisten, όσο για το ανορθογράφως ομόηχο και σατιρικώς καταληκτούν: «σοσιαλησταί» !
κομπανία = compa(g)nia (= παρέα, εταιρία)
[Έβαλα, όπως θα προσέξατε, και τις σημασίες στην ελληνική, ούτως ώστε να μην είναι δύσκολη η αποκρυπτογράφησις του εμφαντικά επαναλαμβανόμενου δίστιχου:
«Φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο / περκέ μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία» !]

Γ΄ στροφή:
Σβέλτα = svelta (το επιθ. svelto επιρρηματικά)
μαντόνα = madonna
μανιβέλα : η ελαφρώς τροποποιηθείσα manovella
φρένο = freno
στραπάτσο = strapazzo
καραμπόλα = carambola
μόδα = moda
καβάλα : βεβαίως στην αντίστοιχη σημασίας επιρρηματική έκφρασι χρησιμοποιείται το αρσενικό cavallo (a cavallo και όχι το θηλ. cavalla), αλλά υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε επίδρασι κατ’ ευθείαν από την προστακτική του ρ. accavallare: accavalla = συσσώρευε, βάζε το ένα πάνω στ’ άλλο, καβάλα)
ντόλτσε βίτα = dolce vita
τρόμπα= trompa
φιγούρα = figura
σαχλαμάρα = ;
άρπα-κόλλα: ούτε κι αυτή η έκφρασι είναι ιταλική. Υπάρχουν μεμονωμένα οι λέξεις arpa και colla, αλλά με άλλες σημασίες (είναι αμφότερες ουσιαστικά) και χωρίς την ανάλογη με την ελληνική επιρ – ρηματική χρήσι.

Αλλά, ας ξανακούσουμε το κομμάτι σε (διαφορετικό) βίντεο απο το Γιουτιούμπι.

Greco Maskara - Γκρέκο Μασκαρά

Συνοψίζουμε:
Επιχείρησα στα πλαίσια της διαγλωσσικής προσέγγισης μια όσο γίνεται προσεκτική αναζήτησι για την ενδεχόμενη πιστή ταύτισι των αναφερομένων νεοελληνικών λέξεων/εκφράσεων με τις αντίστοιχες λέξεις/εκφράσεις της ιταλικής στους στίχους του τραγουδιού του Μηλιώκα.
Διαπιστώσαμε ότι σε ένα συντριπτικό ποσοστό το «ελληνόφωνο» γλωσσικό υλικό που δομεί στιχουργικά το κομμάτι αυτό, ταυτίζεται μορφο-σημασιολογικά με το αντίστοιχο υλικό της ιταλικής.
Είναι αξιοσημείωτο ότι από τις 14 της α΄ στροφής (γίνονται 16 μαζί με τον τίτλο), μόνο μία (καλαμπόρτζο) παρέμεινε τελικά αταύτιστη και άλλη μία (μουργέλα) με κάποια επιφύλαξι. Το ίδιο περίπου υψηλό ποσοστό στην γ΄ και τελευταία στροφή (από τις 14-15 λέξεις, καθολικά αταύτιστη μόνο η λ. σαχλαμάρα και εν μέρει η επιρρηματική φράσι άρπα-κόλλα).
Συνολικά δηλαδή, από τις 44 λέξεις (2+ 14+ 13+ 15 ) που απαρτίζουν ευφυέστατα προσαρμοσμένες το στιχούργημα, μόνο 2-3 ( ποσοστό γύρω στο 5%) δεν έχουν αντίστοιχο τύπο (μιλάμε για ομόηχο «σημαίνον») στην γλώσσα του …Μπερλουσκόνι! Όλες οι άλλες (με κάποια ανοχή σε ελάχιστες περιπτώσεις στην προσαρμοσμένη προφορά κατά την νεοελληνική μεταφορά τους π.χ. baracca, manovella, car/ά/mbolla και επίσης στις δύο τελευταίες: arpa, colla, που δεν τις απέρριψα πιο πάνω, αλλά ούτε τις συμπεριέλαβα ακριβώς, επειδή αυτές οι δυο ιταλικές ομόηχες απομακρύνονται στις αντίστοιχες περιπτώσεις από το νεοελληνικό σημαινόμενο), όπως είδαμε, ταυτίζονται piu’ o meno απόλυτα.

ΕΠΙΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο Μηλιώκας γνωστός για το ανατρεπτικό χιούμορ του, αλλά και το γνήσια σατιρικό ύφος του (με κριτική στάσι σε διάφορα κοινωνικά φαινόμενα και επιπλέον στόχευσι συχνά αντιεξουσιαστική) και σ’ αυτό το τραγούδι δεν νοιάζεται ούτε, βέβαια, να προβάλη καμμιά ιταλομάθεια ούτε και να αναδείξη με φιλολογική νοοτροπία γλωσσικές (αναγνωρισμένες άλλωστε) συγγένειες.
Ως μεγάλος καλλιτέχνης πετυχαίνει απόλυτα τον αισθητικό-ιδεολογικό του στόχο με ένα ακόμη δυνατό σατιρικό τραγούδι. Το οποίο προσφυέστατα το συνέθεσε κάπως αλα ιταλικά!

Ά! Για να μην το ξεχάσουμε: Στην β΄στροφή του τραγουδιού, που είναι και η κεντρική του όλου στιχουργήματος, (δεν το είπαμε :) δεν έμεινε ΚΑΜΜΙΑ ΛΕΞΙ χωρίς απόλυτη αντιστοίχισι!!
Πράγμα που καθιστά τον ροκά συνθέτη-τραγουδοποιό, και στιχουργό με ιδιαίτερα διαισθητικό -μην πούμε προφητικό- χάρισμα: Τί έγραφε η επωδός του τραγουδιού του για τα χρηματικά αποθέματα, το ποιος έφαγε τα φράγκα και ποιος οδηγεί την χώρα των γραικών σε χρεοκοπία;

Φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο / περκέ μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία !

Κι αυτά το 1990!!


Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης

Έξι (και ένα ολίγον σκακιστικό) χαϊκού. 6 + 1 haiku (l’ uno tradotto). Six greek haiku (plus one chess haiku translated)

Τα χαϊκού είναι ποιήματα-μινιατούρες.
Πρόκειται για τρίστιχα μίνι ποιήματα, στα οποία o πρώτος στίχος έχει 5 συλλαβές, ο δεύτερος 7 και ο τρίτος 5. Με την παραδοσιακή αυτή φόρμα του το χαϊκού θεωρείται στιχούργημα ακραιφνώς ιαπωνικής καταγωγής και ενώ έχει γίνει αντικείμενο μίμησης σε όλον τον κόσμο, εκεί στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου εξακολουθεί να ανθίζει τόσο, που είναι περισσότερο δημοφιλές από ό,τι κι οι μαντινάδες στην Κρήτη μας.
Από το διαδίκτυο αλιεύσαμε προ καιρού μερικά ιδιαίτερα νόστιμα.
Είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον το σημερινό επταδικό δείγμα, που υπογράφεται απο την Μαρία Νικολάου, καθόσον περιλαμβάνει και ένα με κάποιο (ας πούμε) σκακιστικό περιεχόμενο.! Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο το παρουσιάζουμε τελευταίο και το μεταφράζουμε στα αγγλικά και ιταλικά.


1

Είπες θα έρθεις
Μα μόνο ο αέρας
Με συντροφεύει


2
Το σύμπαν κοιτώ
Με κοιτάζει κι εκείνο
Κι οι δυο μας μόνοι


3
Μες στο φέρετρο
Κουβεντιάζει ο νεκρός
Με τις μνήμες του

4
Λευκή παλέτα
Και το πινέλο μαύρο
Δες! Χελιδόνια!


5
Φύσησε βοριάς
Πάγωσε τα λόγια σου
Χιόνισε σιωπή!


6
Η γάτα ξυπνά.
ποντίκι κρύβεται.
Εγώ; Στη φάκα!


+ 1 "ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ"

Τι καλύτερο;
Εγώ κι η μοναξιά μου
Παρτίδα σκάκι


ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Πηγή




The last one (a ...chess haiku) translated

Anything better?
You, my loneliness, and I
Playing chessgames.

L' uno haiku - che allude agli scacchi – tradotto:

Cosa migliore?
Io in abbandono:
Partita scacchi!


[Per la copiatura/riproduzione e le traduzioni:

Alexandros Sellenides]

“Parlare Italiano?” Με επιμύθιο: «Γκρέκο Μασκαρά». Νέο χρονογράφημα από τον Αιθεροβάμονα! “Greco Mascalzone!”; Testo di cronaca dal “Ambulante etereo”

ΓΚΡΕΚΟ ΜΑΣΚΑΡΑ
1
Αλήθεια, δεν σας ρώτησα: Ξέρετε Ιταλικά; Parlare Italiano?
Είσαστε βέβαιοι ότι δεν ξέρετε; Αν το πιστεύετε αυτό, είσαστε ...μακριά νυχτωμένοι! Τι κι αν δεν μιλάμε όλοι Ιταλικά; Σκεφτόμαστε, σχεδιάζουμε, συμπεριφερόμαστε, ζούμε κι αντιδρούμε με παρόμοιο τρόπο: Αυθόρμητοι, παρορμητικοί, τρελοαίματοι, παθιάρηδες, ρομαντικοί, ερωτιάρηδες( λάτιν λάβερς), καυγατζήδες, βωμολόχοι, κομπιναδόροι, ζημιάρηδες, τσαμπουκάδες, μια του ύψους και μια του βάθους. Γκρέκο – Ιταλιάνο: ούνα φάτσα, ούνα ράτσα. Είδατε που τελικά ξέρετε Ιταλικά; Ποτέ μη λες ποτέ…!
Ανέκαθεν πορευόμασταν μ’ αυτά τα «εθνικά» μας χαρίσματα. Είμαστε, βλέπετε, ράτσα χαρισματική. Και , φυσικά, δεν είναι δυνατό να αφήσουμε να χαθούν αυτά τα εθνικά μας «χόμπυ». Πρέπει να σεβόμαστε την εθνική μας παράδοση την κληρονομιά μας, παραδοσιακοί και διατηρητέοι σαν τα νεοκλασικά κτίρια.
Τι κι αν δεν έχουμε Μπερλουσκόνι; Έχουμε κάτι φοβερά λαμόγια, που κάνουν τον κάθε Μπερλουσκόνι … σκόνη! Έχουμε τα 2 παιδιά από τη Βοστώνη, τους …“BOSTONIANS”! Οι κάθε είδους ελιγμοί μας, η χωρίς όρια υποκρισία μας, ο άκρατος «ωχαδερφισμός» μας, ο παγκόσμια μοναδικός τσαμπουκάς μας , το απύθμενο θράσος μας, η άμετρη εγωπάθειά μας έχουν κατασκευάσει μια φυσιογνωμία καθαρά μεσογειακή . Δεν ήταν δυνατό τα αδέλφια μας, οι Ιταλοί να επιτρέψουν να τους επισκιάσουμε. Σαν γνήσιοι κι αυθεντικοί μαφιόζοι φρόντισαν να μας υποσκελίσουν να μας ξεπεράσουν στο δημόσιο χρέος, στα δημόσια σκάνδαλα (ας είναι καλά ο …Σίλβιο!). Τα χρέη τους είναι πολλαπλάσια από τα δικά μας.
Αλλά κι εμείς δεν πάμε πίσω: Οι παλινωδίες, οι μπλόφες, ο πολιτικός τζόγος βρίσκονται στο φόρτε τους στο μεγάλο μας καζίνο, το …ΜΟΝ ΕΛΛΑΣ (κατά το Μον Παρνές). Είπα - ξείπα, υπογράφω- δεν υπογράφω, κάνουμε- δεν κάνουμε εκλογές, μένουμε- δεν μένουμε στο Ευρώ, παίρνουμε – δεν παίρνουμε την έκτη δόση κ.λ.π. Δεν μπορώ να ξέρω αν τελικά θα πάρουμε την έκτη δόση, όμως εγώ πολύ φοβάμαι ότι, οσονούπω, θα με αναγκάσουν να αναζητήσω …τη δική μου «δόση»!
Τους ξεπεράσαμε τους Ιταλιάνους: Εκείνοι ώρισαν 11μελή επιτροπή τεχνοκρατών για τη διαχείριση της κρίσης τους. Εμείς φανήκαμε πιο μάγκες, πιο πονηροί : Φτιάξαμε ένα συνεργασιακό συνονθύλευμα από 55 (πενήντα πέντε!) περίπου υπουργούς και υφυπουργούς ( ε, ρε μάσα που πέφτει) από πολιτικά πρόσωπα, για να μην ξεχνιόμαστε και για να μην αμφιβάλλουμε ποιος ρυθμίζει το παιχνίδι.

2
Οι 3 κομματικοί αρχηγοί της ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ Α.Ε. είναι απόντες από αυτή την κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα είναι «ωσεί παρόντες»!
Μα, θα μου πείτε, πως γίνεται αυτό; Δεν έχετε αντιληφθεί ότι έχουμε να κάνουμε όχι με πολιτικούς, αλλά με ...ταχυδακτυλουργούς; ΑΜΠΡΑ- ΚΑΤΑΜΠΡΑ!
Ο Τζέφρυ δεν είναι τυπικά πρωθυπουργός, αλλά κατευθύνει την πλειοψηφία των υπουργών, που προέρχονται από το κόμμα του. Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο, ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες! Μπαίνει στα όνειρά μας και τα μεταβάλλει σε ζωντανούς εφιάλτες. Φτυστός ο Φρέντυ Κρούγκερ! Αντίστοιχο ρόλο παίζουν και οι άλλοι 2 κομματικοί αρχηγοί: Ο σπουδαρχίδης ( Τόνυ), σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό που του απέδωσε ο αρχηγός του ΛΑΟΣ. Έτσι, οι πολιτικοί της συμφοράς, τα καμένα χαρτιά καλούνται να μας σώσουν. Οι κλέφτες, οι απατεώνες, οι μπαταχτσήδες, οι τυχάρπαστοι καιροσκόποι, οι ανερμάτιστοι αριβίστες, οι αδίστακτοι δολοπλόκοι, οι εθνικοί προδότες. Και έχουν το θράσος και την αμετροέπεια να μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια οι εθνικοί ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ. Εδώ που καταντήσαμε, ΦΙΝΙΤΟ ΛΑ ΜΟΥΖΙΚΑ, ΠΑΣΣΑΤΟ ΛΑ ΦΙΕΣΤΑ…ΑΣΤΑ ΚΑΙ ΧΕ_ΣΤΑ!
Και φτάνουμε στο επιμύθιο: (ΓΚΡΕΚΟ ΜΑΣΚΑΡΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΛΙΟΚΑΣ)

Τσίρκο παράγκα, φίρμα γκρέκα…, ράτσα μπαρούφα ομελέτα, ιστορία…, φράγκο ρεζέρβα φαλιμέντο…, μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία… , φρένο στραπάτσο καραμπόλα…, τρόμπα, φιγούρα, σαχλαμάρα κι άρπα κόλλα…
Είδατε, φίλοι μου, για πότε σας έμαθα ...Ιταλικά;

Για το γνήσιο της υπογραφής

Ο ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ

Για τον αποχαιρετισμό του Έλληνα, πατριώτη και δάσκαλου, Νεοκλή Σαρρή. Επικήδειες δηλώσεις ...

Ανεπαύθη εχθές στην αθηναϊκή γή ο εκ Πόλεως καθηγητής του Παντείου και μέγας τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής. Είχε αποβιώση το Σάββατο.
Αυτός έφυγε άξια περιβεβλημένος με την λάμψι της Σημαίας, αλλά εμείς μείναμε με έναν μαχόμενο Έλληνα λιγώτερο…

ΤΟ "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ" ΣΤΟΝ ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ

Πρωτάθλημα Παίδων - Κορασίδων Ανατολικής Στερεάς: Πρωταθλήτρια η ΕΣΚΑ, αλλά ακόμα τα επίσημα αποτελέσματα?! Campionato regionale juniors 2011 ...?!

Μετά από την προκήρυξι της Ε. Σκακιστικής Ομοσπονδίας (όπου αναφέρονται τα ονόματα των προκριθέντων στα τελικά ομάδων), το είδαμε και στον ιστοχώρο της Ένωσης Σκακιστών Άμφισσας (βλ. διπλανή εικόνα) πως στην Περιφέρειά μας στο 4ο Ομαδικό Πρωτάθλημα Παίδων - Κορασίδων, πρωταθλήτρια ανακηρύχθηκε η ομάδα της Άμφισσας.

Διαβάζουμε την ανακοίνωσι-είδησι όπως έχει στην http://www.eskachess.gr/:


ΕΝΩΣΗ ΣΚΑΚΙΣΤΩΝ ΑΜΦΙΣΣΑΣ
Πρωταθλήτρια αναδείχτηκε η Ένωση Σκακιστών Άμφισσας, στο Ομαδικό
Πρωτάθλημα Παίδων-Κορασίδων ΤΕΣΣΑΣ 2011,
κερδίζοντας έτσι την πρόκρισή της στην Τελική φάση του Πρωταθλήματος
που θα διεξαχθεί 15-18 Δεκεμβρίου στο Βραχάτι Κορινθίας,
ανάμεσα στις 14 καλύτερες ομάδες της χώρας.

Αναρωτιόμαστε όμως πότε θα μας ανακοινωθούν και σε εμάς με επίσημο τρόπο (από την ίδια την ΕΣΟ ή μέσω …ΤΕΣΣΑΣ) τα τελικά αποτελέσματα του πρωταθλήματος, για να δούμε και την τελική θέσι την οποία κατέλαβε ο σύλλογός μας, το «Α.Ε. Κέντρο ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ»…

Αναμένομεν !

"Τί θα έπρεπε να πεί ο Ηγέτης μας..." Παραπέμποντας στον Δημοσθένη! Citando Demostene (sulla crisi odierna)...

Από τον φίλο Χρήστο Γιασεμή λάβαμε την παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία και με ιδιαίτερη ευχαρίστησι την δημοσιεύουμε:

.


ΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

Τηρουμένων των αναλογιών σήμερα ο εχθρός μας, σε εισαγωγικά, είναι το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό Διευθυντήριο.
Όπως ήταν πριν 24 αιώνες και βάλε οι Μακεδόνες για τους Αθηναίους.
Τι έλεγε λοιπόν τότε ο μέγιστος Δημοσθένης στον Α΄ Φιλιππικό του, προσπαθώντας να τονώσει τους Αθηναίους;

"...Πρώτα ,άνδρες Αθηναίοι ,δεν πρέπει να στενοχωριέστε για τη σημερινή κατάσταση όσο κι αν σας φαίνεται πολύ κακή. Διότι αυτό που ήταν το χείριστο στο παρελθόν, αυτό μας δίνει και τις καλύτερες ελπίδες στο μέλλον. Ποιό είναι αυτό; Ότι η κατάσταση είναι κακή ,επειδή δεν κάνατε τίποτε από ό,τι έπρεπε. Αν είχε καταντήσει έτσι ,ενώ θα είχατε πράξει ό,τι πρέπει, τότε δεν θα υπήρχε και ελπίδα να καλυτερέψει . Αν κανείς από σας φρονεί άνδρες Αθηναίοι έχοντας υπόψη και το μέγεθος των δυνάμεων που διαθέτει και το ότι η πόλη μας έχει χάσει όλες τις οχυρές της θέσεις πως ο Φίλιππος είναι δυσπολέμητος, ορθώς το φρονεί. Πρέπει όμως να αναλογισθεί τούτο, ότι και εμείς κάποτε είχαμε την Πύδνα ,την Ποτείδαια,τη Μεθώνη και τα πέριξ εδάφη τους και ότι πολλοί λαοί που είναι τώρα μαζί του ήταν αυτόνομοι και ελεύθεροι και ήθελαν μάλλον με εμάς να συνδέονται παρά με εκείνον. Αν λοιπόν ο Φίλιππος σκέπτονταν έτσι, ότι είναι δύσκολο να πολεμήσει τους Αθηναίους, που διαθέτανε τόσα οχυρά στη δική του χώρα, γυμνός αυτός από συμμάχους τίποτα από όσα ως τώρα έκανε, δεν θα είχε κατορθώσει και ούτε θα είχε αποκτήσει τόση δύναμη. Αλλά εκείνος καλά διέγνωσε ότι όλες αυτές οι θέσεις είναι έπαθλα πολέμου που κείνται ανάμεσα μας και ότι κατά ένα φυσικό νόμο, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΟΝΤΩΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΜΕΛΩΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΟΠΙΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΟΥΝ. Κοιτάξτε, άνδρες Αθηναίοι, την κατάσταση, κοιτάξτε σε ποιο σημείο αναίδειας έφτασε ο άνθρωπος, που δεν μας αφήνει ούτε να διαλέξουμε αν θα πράξουμε ή θα ησυχάσουμε και μας απειλεί και λέει λόγους γεμάτους αλαζονεία, όπως διαδίδεται. Και δεν μπορεί να αρκεσθεί στην κατοχή αυτών που κατέκτησε, αλλά όλο και κάτι περισσότερο μαζεύει από γύρω του και εμάς που χρονοτριβούμε και αδρανούμε, όλο και μας περισφίγγει στον κλοιό του. Πότε λοιπόν, άνδρες Αθηναίοι, πότε θα κάνετε ό,τι πρέπει ¨Όταν τι θα συμβεί; Να σας αναγκάσουν μα τον Δία , τα γεγονότα.
Καλά, και αυτά που τώρα συμβαίνουν, πώς τα κρίνετε; ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ,ΠΩΣ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ .
Για πέστε μου, μήπως θέλετε όλο να σεργιανάτε και να ρωτάτε ο ένας τον άλλον : «Τι νέα υπάρχουν;» Και υπάρχει σπουδαιότερο νέο από το ότι ένας Μακεδών νικά τους Αθηναίους και κυβερνά την Ελλάδα ? «Πέθανε ο Φίλιππος ;» Μα τον Δία, όχι . «Μα είναι άρρωστος». Και γιατί σας ενδιαφέρει αυτό, αφού και αν πάθη κάτι, γρήγορα εσείς θα κατασκευάσετε έναν καινούργιο Φίλιππο, αν έτσι φροντίζετε τα πολιτικά σας πράγματα. Γιατί αυτός δεν μεγάλωσε τόσο από την ίδια του την δύναμη , όσο από την αμέλεια τη δική σας...."


(αποσπάσματα από «Δημοσθένους οι τρεις Ολυνθιακοί, τρεις Φιλιππικοί και ο λόγος περί των εν Χερρονήσω» σε μετάφραση Κ. Τσάτσου, βιβλιοπωλείο της Εστίας Ι. Δ. Κολλάρου και Σίας Α.Ε.)




Χρήστος Γιασεμής

Το «Κατά Ιωάννη Μηλιώκα» στηλιτευτικό ανάγνωσμα- τραγούδι. La canzone satirica “Secondo Ioannis M.” di Gianni Miliokas

Απαραίτητο συμπλήρωμα της χθεσινής ανάρτησης το τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα ¨Κατά Ιωάννη Μ." (καθόσον ο αρθρογράφος παραπέμπει απ' ευθείας σ΄αυτό).
Το τραγούδι μοιάζει παρωδία εκκλησιαστικού αναγνώσματος (καθώς ακολουθεί μιμούμενο τον λογαοιδικό τρόπο ανάγνωσης των ευαγγελικών περικοπών και των αποστολικών κειμένων), αλλά παρ' όλ' αυτά δεν νομίζουμε πως έχει αντιεκκλησιαστικό χαρακτήρα. Το μέσον είναι η σάτιρα και ο στόχος τόσο αντιεξουσιαστικός, όσο και στηλιτευτικά αντιλαϊκιστικός.

Γιάννης Μηλιώκας - Κατά Ιωάννη Μ.



Κατα Ιωάννη Μ.

(Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας}

Ladies and gentlemen, αγαπητή νεολαία
με τα μυαλά που κουβαλάμε και με την τρέλλα που μας δέρνει,
ο καθ' ένας το μακρύ του και το κοντό του,
πάμε ολοταχώς από το κακό στο χειρότερο.

Επειδή νομίσαμε στην αρχή ότι φταίνε μόνον οι προηγούμενοι
και θα ησυχάσουμε άμα φύγουν,
μόλις τελειώσαν οι εκλογές και βγήκανε οι άλλοι
τρέξαμε να το γιορτάσουμε.

Τί περιμένατε δηλαδή, μήπως να γίνει κανα θαύμα
ή μήπως να γλυτώσουμε απ' τους φόρους,
να 'κονομάμε και να καθόμαστε
και να περνάμε ξαφνικά όλοι ζωή χαρισάμενη.

Τόσα χρόνια δεν έχετε βαρεθεί
να σας πουλάνε το ίδιο το παραμύθι,
πότε με πράσινη σημαία, πότε με κόκκινη, πότε με μπλε,
και να διαλέγουμε τελικά ποιοι θα μας κοροϊδεύουνε.

Τη δουλειά τους κάνουν αυτοί, δεν τους κατηγορώ,
αλλά πότε θα κοιτάξουμε κι εμείς τη δουλειά μας,
τους βλέπουμε στην τηλεόραση, τους διαβάζουμε στις εφημερίδες,
από το ραδιόφωνο συνεχώς και όλο μ' αυτούς ασχολούμαστε.

Κι όλο πάνε πίσω οι δουλειές
όλο και τελειώνουνε τα φράγκα κι εμείς ακόμα το γλεντάμε,
κι έτσι μεγαλώνει ο πληθωρισμός,
έτσι μεγαλώνει και το φέσι μας.

Πώς να πάει μπροστά αυτός ο τόπος,
άμα δεν δουλεύει κανείς,
αν τη σκαπουλάρουνε όλοι και κάνουνε την κορόιδα,
θα σταματήσει η μηχανή και τότε ζήτω που καήκαμε.

Θα την κοπανήσει ο αρχηγός, θα την κοπανήσουνε και οι άλλοι,
πάλι εμείς θα την πληρώσουμε τη νύφη,
γι' αυτό σας λέω, δουλέψτε λιγάκι ρε μαντράχαλοι
κι εσείς κυρίες μου κουνηθείτε να μην μας πάρει ο διάολος.

«ΕΛΛΑΣ ΓΑΪΔΑΡΩΝ ΧΩΡΑ», σατιρικό χρονογράφημα από τον «Αιθεροβάμονα» “Grecia, la terra di asini” : Testo di cronaca (collaborazione)

ΕΛΛΑΣ ΓΑΪΔΑΡΩΝ ΧΩΡΑ


Κάποτε ο Γιάννης Μηλιώκας τραγουδούσε:
Ladies and gentlemen, / με τα μυαλά που κουβαλάμε και με την τρέλα που μας δέρνει, / ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, / πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Αποδείχθηκε ιδιαίτερα εύστοχος και προφητικός ο αγαπητός Γιάννης. (Τυχαίο; Δεν νομίζω. )
Οι αγαπητοί μας εθνοπατέρες, αφού μας φλόμωσαν με τις ατέλειωτες και ατελέσφορες παλινωδίες τους ( Πάμε- δεν πάμε για εκλογές, πάμε- δεν πάμε για συνεργασία, πάμε- δεν πάμε για δημοψήφισμα), τελικά ύστερα από τα εσκεμμένα παιχνίδια τους, από τα οποία βγήκαν κερδισμένοι και αυτοί και οι δικοί τους, μας πέταξαν τη φόλα: Πάμε για κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας. Αλήθεια, σκεφθήκατε πόσα εκατομμύρια ευρώ ή δολλάρια κέρδισαν ΚΑΠΟΙΟΙ μέσα σε μια νύχτα μόλις ακούστηκε η λέξη: ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;
Οι πολιτικές μπλόφες διαδέχονταν η μία την άλλη: Ποιόν θέλετε για υπηρεσιακό πρωθυπουργό; Πετσάλνικο ή Παπαδήμο; Τον Βούδα ή τον Κούδα; Τον Βαλέ ή τον Ρήγα; Βλέπετε οι τζογαδόροι της πολιτικής παίζουν πάντα με μπλόφες και κρυμμένους Άσσους στο μανίκι τους.
Τόσα χρόνια δεν έχετε βαρεθεί να σας πουλάνε το ίδιο παραμύθι, πότε με πράσινη σημαία, πότε με κόκκινη, πότε με μπλέ, και να διαλέγουμε τελικά ποιοι θα μας κοροϊδεύουνε;
Κι όλο πάνε πίσω οι δουλειές, / όλο και τελειώνουνε τα φράγκα / και μεγαλώνει ο πληθωρισμός και μεγαλώνει και το φέσι μας./
Και έρχεται ο μίστερ Παπαδήμος για να μας σώσει λέει. Από πού θα μας σώσει; Από τη συμμορία του ΔΝΤ, στην οποία μας οδήγησαν και την οποία υπηρετεί και ο ίδιος; Από τα σαγόνια της τρόϊκας το αγαπημένο παιδί της Μέρκελ, του Σαρκοζί κ.λ.π.; Τα στελέχη της ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΙΑΣ κυβέρνησης (βλέπε κλίκας) είναι τα ίδια πρόσωπα ΕΝΘΕΝ ΚΑΙ ΕΝΘΕΝ που μας έβαλαν στο «λούκι».
Αυτά που λένε είναι χαρτιά σημαδεμένα, αυτά που λένε είναι πλαστές επιταγές, αυτά που λένε είναι σκουπίδια αναμμένα κι εμείς δεν είμαστε για να σβήνουμε φωτιές!
Οι τωρινοί πολιτικοί αρχηγοί είναι πια καμένα χαρτιά. Έχουν καταντήσει πολιτικές γεροντοκόρες. Ο λαός πια ούτε τους ερωτεύεται ούτε τους νυμφεύεται. Θα ξεμείνουν στο ράφι, θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και με τη ρετσινιά του εθνικού προδότη, του φονιά των ονείρων και των ελπίδων του άμοιρου λαού:
Ποιος έχει κλέψει τις ελπίδες και τις πουλάει μία- μία; Ποιος έχει φτιάξει τις πατρίδες και δεν σου έδωσε καμία; Δεν δέχομαι στο χρόνο μου κατάληψη, να ζω το ίδιο έργο σε επανάληψη, προγράμματα να βλέπω κι αριθμούς, να κάνω μια ζωή συμβιβασμούς.
Κλείνω με μερικούς στίχους του αξέχαστου και πάντα επίκαιρου ποιητή μας, του Σουρή:
«Δυστυχία μου , Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς.
Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,
τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα!».

ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ

Ένα ακόμη επίκαιρο χρονογράφημα από τον «Αιθεροβάμονα» συνεργάτη και το τραγούδι «Βαρέθηκα» του Βαρδή

Προ ημερών (εβδομάδων) ο καυστικός «Αιθεροβάμων» μάς είχε στείλη ως νέα συνεργασία ένα χρονογράφημα με τον τίτλο « ΕΛΛΑΣ: Η ΤΡΕΛΗ ΑΓΕΛΑΣ». Εν τούτοις κάτι απρόσμενα τεχνικά προβλήματα (ή ο …δαίμων του διαδικτύου;) μας ανέβαλαν την έγκαιρη δημοσίευσι. Δεν πειράζει, το αναρτούμε σήμερα. Άλλωστε δεν έχει χάση την χάρι του (και είναι και μια αφορμή να αφιερώσουμε στον φίλο χρονογράφο και το ωραίο τραγούδι του Βαρδή) !



ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:
ΕΛΛΑΣ: Η ΤΡΕΛΗ ΑΓΕΛΑΣ

«Βαρέθηκα να ζω με ενδεχόμενα, / συγκρίσεις, προηγούμενα κι επόμενα. / Να χάνω το παρόν που αυτό με καίει, / και ύστερα να ψάχνω τι μου φταίει…».
Έχοντας στο μυαλό μου αυτούς τους στίχους και βλέποντας στα Μ.Μ.Ε. ( Μέσα Μετάλλαξης Εγκεφάλου) τη χωματερή πληροφοριών και παρακολουθώντας την αποχαυνωτική ιεράρχηση των κατ’ ευφημισμό ειδήσεων έκανα τις παρακάτω σκέψεις:

• Ο Τζέφρυ είναι ανύπαρκτος, ο Τόνυ είναι λίγος κι αν πεις για τους υπόλοιπους, είναι ...να σε πιάνει ρίγος. (Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι απλή σύμπτωση. Η μήπως όχι;)
• Μας έχουν τρελάνει με τις εξειδικευμένες οικονομικές ορολογίες: Η Ελλάδα δεν έχει πτωχεύσει. Βρίσκεται σε μια ιδιάζουσα κατάσταση, που την ονομάζουν ΧΡΕΟΣΤΑΣΙΟ. Μήπως τελικά η χώρα μας βρίσκεται σε μια κατάσταση που μπορούμε να την ονομάσουμε ΧΟΙΡΟΣΤΑΣΙΟ; Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε!
Μας πιπιλάνε την καραμέλα για ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, μας ζαλίζουν με το περιβόητο «ΚΟΥΡΕΜΑ» του ελληνικού χρέους. Δεν μας δίνουν όμως ούτε μια εξήγηση για το ...κόντρα κούρεμα και το κόντρα ξύρισμα που μας κάνουν και μάλιστα χωρίς αφρό ξυρίσματος.
• Οι 2 μεγάλοι αρχηγοί δεν μπορούν η δεν θέλουν να συναινέσουν και οι υπόλοιποι αρχηγοί κομμάτων και αποκομμάτων το παίζουν βεντέτες. Η θείτσα μας, η Αλέκα, κοιτάζει μόνιμα την προοπτική του … παρελθόντος (πολύ σικάτη έκφραση), την οπισθοδρομική εξέλιξη: -« Θα τραβήξουμε μπροστά βαδίζοντας προς τα πίσω».
• Ο ωραίος και μοιραίος Αλέξης , το θείο βρέφος της πολιτικής κονίστρας έχει επιλέξει το δρόμο του χάους: «-Μπαχαλατζήδες ενωθείτε. Κάντα κι εσύ μπάχαλο. Μπορείς». Κολλημένος στις αερολογίες του παίζει με τις λέξεις. Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης. Εξάλλου νέο παιδί είναι και φυσιολογικά ακολουθεί το ρητό: « Τα παιδία παίζει». Το ερώτημα είναι: Τι παίζει;
Κρίμα το δαχτυλίδι που του έδωσαν. Αυτός κοιτάζει τα άστρα (εκεί βρίσκεται μόνιμα, αφού είναι αστροναύτης χωρίς επιστροφή χαμένος στο παγωμένο διάστημα) και τραγουδά σε στυλ Φρανκ Σινάτρα:
“Strangers in the night”. Αποτελεί ένα από τα μεγάλα ΠΛΗΝ του «ΣΥΝ».
• Τέλος, ο άλλος αρχηγός, ο πολύς Καράτζ Αφέρ μιλάει με ύφος σουλτάνου
και ζητά επίμονα συγκυβέρνηση: «- Δός μου κι εμένα μπάρμπα ...κανένα
υπουργείο»!

Μας πώς μας κατάντησαν έτσι;
Μας ρίξαν στης Ευρώπης τα απόβλητα
και χάσαμε τα λίγα, τ' αυτονόητα.
Σ’ αυτό που αποκαλούν πολιτισμό,
εγώ χτυπάω το ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ…

ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ


Βαρδής Αντώνης ~ Βαρέθηκα


Βαρέθηκα
[Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Μουσική - Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Βαρδής]

Βαρέθηκα να ζω με ενδεχόμενα
συγκρίσεις, προηγούμενα κι επόμενα
να χάνω το παρόν που αυτό με καίει
και ύστερα να ψάχνω τι μου φταίει

Βαρέθηκα να βλέπω τα συμπτώματα
να γράφω διευθύνσεις και ονόματα
ανθρώπων που μου γύρισαν τις πλάτες
βαρέθηκα εμπόρους και πελάτες

Να κάνουνε στο χρόνο μου κατάληψη
να ζω το ίδιο έργο σ' επανάληψη
οθόνες να κοιτάω κι αριθμούς
να κάνω μια ζωή συμβιβασμούς...

Βαρέθηκα τον άψυχο τον έρωτα
τα βράδια με τους φίλους τα ξενέρωτα
Βαρέθηκα τους στίχους, τα συνθήματα
τα λόγια και τα εύκολα αισθήματα...

Βαρέθηκα να κρίνω τα φαινόμενα
να είμαι μόνο για παραλειπόμενα
προβλέψεις ισχυρών να δικαιώνω
να βλέπω των ονείρων μου τον φόνο

Με ρίξαν στου αιώνα τα απόβλητα
και έχασα τα λίγα τα απόλυτα
Σ' αυτό που λεν αυτοί πολιτισμό
εγώ βαράω τον συναγερμό...

Μεταφράζοντας απ’ τα ιταλικά το ποίημα «Io mi sono una donna» της Άλντα Μερίνι . Traducendo la poesia “Io mi sono una donna” di Alda Merini

Άλντα Μερίνι: Μιλάνο, 21.03.1931- Μιλάνο, 01.11.2009
Μικρό άνθος στην μνήμη της...
Alda Merini: 80 anni dalla sua nascita.

Piccolo fiore in sua memoria


Io mi sono una donna

A Salvatore Quasimodo

Io mi sono una donna che dispera
che non ha pace in nessun luogo mai
che la gente disprezza, che i passanti
guardano con sospetto e con rancore,
sono un'anima appesa ad una croce
calpestata derisa sputacchiata,
mi son rimasti solo gli occhi ormai
che io levo nel cielo a te gridando
toglimi dal mio grembo ogni dolore.

(da "Destinati a morire")


Είμ' εγώ μια γυναίκα

Έχω γίνη μια γυναίκα εν απογνώσει,
Που ποτέ δεν βρίσκει ειρήνη σ’ ένα μέρος
Που την καταφρονούν τα πλήθη, που οι γύρω
Την κοιτούν καχύποπτα και με κακία.
Είμαι σ’ έναν σταυρό μια ψυχή κρεμασμένη,
Ποδοπατημένη, χλευασμένη και πτυσμένη,
Τώρα πια δεν μου απόμειναν παρά τα μάτια
Που τα φέρνω στον ουρανό προς Σε κραυγάζοντας:
Πάρε μου κάθε στεναγμό από τα σπλάχνα!

Άλντα Μερίνι («Προορισμένοι να πεθάνουν»)

Μετάφρασι:
Αλέξανδρος Σελλενίδης

Παπαδόπουλος, Γουνελάς, Σκευοφύλαξ: 3 αρνητικοί πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου (οι εκ των υστέρων μαρτυρίες τους) και το βίντεο με το τάνκς

Στα πλαίσια της αναζήτησης της ιστορικής αλήθειας (κατά το σολωμικό «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό») και της εν όψει του εορτασμού της 17η Νοεμβρίου περισυλλογής, αναδημοσιεύουμε 3 ντοκουμέντα.
1.Την αναφορά (στο Δικαστήριο) του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, 2.Την συνέντευξι που μετά από χρόνια παρεχώρησε ο επικεφαλής αξιωματικός που διέταξε την εισβολή του τάνκς στο Πολυτεχνείο, Μιχαήλ Γουνελάς (για την εκπομπή «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα») και 3. Το δημοσίευμα του «Βήματος» με την συνέντευξι-εξομολόγησι που έδωσε ο A. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης-χειριστής του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο.

Αλλά πρώτα ένα ούτε μονόλεπτο βίντεο με την εισβολή του τάνκς

Πολυτεχνείο 1973 - εισβολή του τανκ


1. ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΕΡΙ ΤΩΝ "ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ"
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

Κύριε Πρόεδρε, Κύριοι Εφέται,
Δεν αποδέχομαι την θέσιν του κατηγορουμένου και εν συνεπεία προς αυτό το οποίον έταξα εις τον εαυτόν μου, αφού εξετέθην από απεινή διωγμόν με βάσιν νομοθέτημα αναδρομικής ισχύος, δεν θα έπρεπε να απολογηθώ.
Επειδή όμως το αντικείμενον της παρούσης δίκης είναι η έρευνα των συνθηκών της απωλείας ζωής συνανθρώπων μας και του τραυματισμού συνανθρώπων μας, είμαι υποχρεωμένος σήμερα να αναφερθώ προς το δικαστήριόν σας, όχι επί τω σκοπώ να αποσείσω την αποδιδομένην κατηγορίαν, αλλά επί τω σκοπώ να θέσω εις την διάθεσίν σας ορισμένας σκέψεις μου οι οποίες ενδεχομένως θα σας βοηθήσουν εις το να αχθήτε εις δικαιωτέραν κατά την άποψίν μου κρίσιν.

Θα αρχίσω την αναφοράν μου αντικρύζοντας δεδομένα τινά εις το κυριαρχήσαν κατά τας ημέρας των γεγονότων σύνθημα: ψωμί, παιδεία, ελευθερία, και θα τελειώσω με την αναφορά επίσης εις ένα άλλο σύνθημα της συγκεντρώσεως, το οποίον έχει άμεσον σχέσιν με το άτομόν μου, δηλαδή, με το σύνθημα θάνατος εις τον Παπαδόπουλο.

Κύριοι Δικασταί μην ανησυχήσετε, δεν πρόκειται να θίξω ουδέναν, δεν πρόκειται να αναφερθώ ευθέως ως αντιμετωπίζων θέσεις μου ως πολιτικάς θέσεις ή άλλας πολιτικάς θέσεις, δεν πρόκειται πολύ περισσότερον να προσθέσω προβλήματα εις τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπευθύνως διαχειριζόμενοι τας τύχας της χώρας μας σήμερον.
Επομένως βέβαιοι όντες, ότι δεν θα πράξω τούτο, σας καλώ να μην ανησυχήσετε εξ’ υπ’ αρχής.

Δεν ξέρω τι άλλο κακόν ή καλόν έπραξεν η Επανάστασις κατά την διαδρομήν της από την ζωήν της χώρας, είμαι υποχρεωμένος όμως σήμερον να αναφέρω ενώπιόν σας δείγματα τινά της προσπαθείας την οποίαν αναλάβομεν εν συνειδήσει ότι προσφέραμε κάποιας μορφής έργον εις τον τόπον.

Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. Θα είχα την δυνατότητα να δώσω και άλλα τινά στοιχεία εις ό,τι αφορά την οικονομικήν ανάπτυξιν την οποίαν επέτυχεν η "επάρατος τυραννία με την αλλοπρόσαλον πολιτικήν εις τον οικονομικόν τομέα, την οποίαν ηκολούθησεν", κατά τους χαρακτηρισμούς οι οποίοι δίδονται σήμερον εις ότι αφορά την προσπάθειάν μας.
Δεν το πράττω, διότι δεν νομίζω ότι χρειάζεται διά τον Ελληνικόν λαόν και υμάς, διότι το γνωρίζετε, δεν το πράττω ακόμη διά να μην θεωρηθή ότι εκμεταλλεύομαι μετά δεκαέξ μήνας σιωπής το βήμα τούτο ίνα πολιτικολογήσω, αναφερόμενος προς το σεβαστόν δικαστήριόν σας.

Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ταύτα μόνον εν αντιπαραθέσει προς το τμήμα του συνθήματος παιδεία.
Και έρχομαι εις το τμήμα το αναφερόμενον, εις το τμήμα Ελευθερία. Βεβαίως κύριοι δικασταί επρόκειτο κατά την πολιτολογίαν περί δικτατορικού καθεστώτος. Είχαν ανασταλεί αι πολιτικαί ελευθερίαι του Ελληνικού Λαού.
Κατά συνείδησιν δεν υπήρξα ουδ’ επί στιγμήν κατά την διαδρομήν της μέχρι αυτής της στιγμής ζωής μου κατά τας αντιλήψεις μου τύραννος ή τυραννικός.

Ουδέποτε επίστεψα ως πολίτευμα την τυραννίαν. Εάν θέλετε δε εις την ενάσκησιν των καθηκόντων μου, ασκών την εξουσίαν, ουδεμίαν στιγμήν επολιτεύθην εις τον χώρον που εκινούμην με διαδικασίες άλλες από τις διαδικασίες του διαλόγου της Δημοκρατίας.

Αποκλειστικός σκοπός μου υπήρξε η ταχυτέρα επαναφορά της εξουσίας εις χείρας του κυριάρχου λαού. Δεν με εβοήθησε ουδείς, διότι ουδείς επίστευεν μόνον ως σκοπόν την αποκατάστασιν της Δημοκρατίας. Ομίλουν περί Δημοκρατίας, αλλά εις την ουσίαν επεθύμουν την Δημοκρατίαν η οποία θα ήρχετο ως τιμητής μίας παρενθέσεως παρεισάκτων εις τον πολιτικόν βίον, οι οποίοι είχαν την ατυχίαν να επιτύχουν εις την προσφορά υπηρεσιών προς την χώραν. Και εν τούτω τω λόγω ουδείς εβοήθησεν διά την ταχείαν αποκατάστασιν της Δημοκρατίας.

Παρά ταύτα εις κάποιο σημείον απεφασίσθη η κίνησις προς την ομαλοποίησιν.

Συνετάχθη ένα Σύνταγμα και επεκυρώθη δι’ ενός δημοψηφίσματος το οποίον εύχομαι να είναι το προτελευταίον εις την χώραν ταύτην από την σειράν όλων των ψηφοφοριών που εχαρακτηρίσθη ως νόθον. Λέγω δε το προτελευταίον διότι και η εγκυρότης ως προς την έκφρασιν της συνεπείας του αποτελέσματος προς την πραγματικότητα έχει αρχίσει να διαμφισβητείται και δια το περυσινόν Δημοψήφισμα.
Εν πάσει περιπτώσει με βάσιν εκείνο το Σύνταγμα εκινούμεθα προς ομαλοποίησιν.

Ποίο ήτο το Σύνταγμα εκείνο; Με το αδελφόν του, του 1968, ήτο το Σύνταγμα το οποίον πρώτο προέβλεπε προστασία και των κοινωνικών δικαιωμάτων του ατόμου. Ήταν το Σύνταγμα εκείνο το οποίον προέβλεπε και επέβαλε την λειτουργίαν της Δημοκρατίας μέσω πράγματι οργανωμένων κατά δημοκρατικόν τρόπον, κομμάτων. Ήτο το Σύνταγμα εκείνον το οποίον προέβλεπε την χρηματοδότησιν των εκλογικών αγώνων των κομμάτων από το κράτος ίνα επιβληθή κάποτε, επί τέλους εις τον τόπον αυτόν η πραγματική Δημοκρατία. Η Δημοκρατία η οποία θα έχει τους ασκούντας την πολτικήν εξουσίαν, αδεσμεύτους από το κεφάλαιον το οποίον χρηματοδοτεί εκάστοτε τους εκλογικούς αγώνας των.
Ήτο το Σύνταγμα εκείνο το οποίον προέβλεπε υπερτροφικάς λειτουργίας και εξουσίας εις τον προβλεπόμενον Ανώτατον Άρχοντα, Πρόεδρον της Δημοκρατίας. Διερωτήθη όμως κανείς διατί ετέθηκαν αυταί αι υπερτροφικαί εξουσίαι εις χείρας του Ανωτάτου Άρχοντος; Διερωτήθη κανείς πως θα έπρεπε να περάσωμεν το φράγμα, από την Δικτατορίαν εις την ομαλότητα;
Διερωτήθη κανείς ποίαι ήσαν αι διαδικασίαι αι οποίαι απητούντο διά να επανέλθουν οι Στρατιώται και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων εις τον Στρατώνα από την ανάμιξιν εις οίαν έκτασιν την είχον κατ’ εκείνην την περίοδον;

Διερωτήθη κανείς ποίον πρόβλημα ευθύνης τεράστιον αντιμετώπιζεν ο υποφαινόμενος; Προσέτρεξε κανείς εις τον να τον ακούση και να του προσφέρη την συμβουλήν του διά να επανέλθη επί τέλους εις τον τόπον αυτόν η Δημοκρατία;
Καλώ κύριοι, από αυτής της θέσεως, αυτήν την στιγμήν παρακαλώντας, τον προτελευταίον πρωθυπουργόν μου κ. Μαρκεζίνην, να ανακοινώση εις τον Τύπον, την συμφωνίαν εις την οποίαν είχομεν προέλθη, επί της Αναθεωρήσεως του Συντάγματος και την οποίαν με τας δεσμεύσεις που είχαμε αποδεχθεί πρέπει να είχε κοινοποιήση εις τους πολιτικούς Αρχηγούς οι οποίοι τότε διερωτώντο, εάν θα έπρεπε να βοηθήσουν εις την ομαλοποίησιν συνεργαζόμενοι εις τας προκηρυχθησομένας εκλογάς.
Είμαι βέβαιος ότι (Σ.Σ.: εάν) το περίγραμμα τουλάχιστον μαζί με την διαβεβαίωσίν του ότι επρόκειτο να αναθεωρηθούν από την Βουλήν η οποία επρόκειτο να εκλεγή και η οποία θα ήτο Αναθεωρητική, αι διατάξεις με τας υπερτροφικάς υπερεξουσίας του Προέδρου, είχε τεθεί υπ’ όψιν των πολιτικών Αρχηγών, (Σ.Σ.: δεν) θα έπρεπε να έχουν λόγον να αντιδρούν εις την προσπάθειαν η οποία είχε αναληφθεί.

Εν πάσει περιπτώσει και εις αυτό απέτυχα. Και φοβάμαι, παρ’ ότι εύχομαι να μην επιβεβαιωθή, ότι η αποτυχία μου εκείνη εκόστισε και δεν θα θελήσω να κάνω τον προφήτη, προφητεύοντας ότι θα κοστίση και μελλοντικώς εις τον τόπον αυτόν.
Προς τους φοιτητάς προσέφερα, εις τον τομέα Ελευθερία αναφέρομαι, να έχουν την ευκαιρίαν να είναι οι πρώτοι οι οποίοι θα εκφράσουν την ελευθέρα βούλησίν τους κατά τας φοιτητικάς εκλογάς ανακοινώσας αποδοχήν κανονικών ελευθέρων αρχαιρεσιών εις τους φοιτητικούς συλλόγους.

Παρά ταύτα εφθάσαμε εις τα θλιβερά γεγονότα της περιόδου εκείνης κάτω από το σύνθημα, ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Ποία πρέπει να θεωρηθή κύριοι Δικασταί η μορφή των εκδηλώσεων εκείνων;
Είναι αγνή, είναι άδολη, είναι άμετρη εις τας τάσεις για να μην πω εις την λατρείαν την οποίαν έχουν οι νέοι προς την ελευθερίαν. Γι’ αυτό και παντού ανά την γήν χρησιμοποιούνται ως η ζύμη επάνω εις την οποία πλάθονται όλαι αι εξεγέρσεις, τη χρησιμοποιήσει αυτής της τάσεως των νέων από την αγάπην τους προς την ελευθερίαν.

Με αίτιον δήθεν, την αναβολήν των φοιτητικών εκλογών, παγιδεύεται μία μάζα νέων φοιτητών εις το Πολυτεχνείο κατά την 14ην του μηνός. Δεν ανησυχώ, διότι δεν πιστεύω ότι τα αστικά μεν κόμματα χωρίς καμμίαν υποδομήν οργανώσεως είναι δυνατόν να εξωθήσουν την αθώαν αυτήν συγκέντρωσιν εις επανάστασιν, γνωρίζω δε ότι αι Μαρξιστικαί αναρχικαί οργανώσεις και πολυπληθείς κατά τα μέλη των δεν είναι, αλλά και δεν συνηθίζουν να άγονται εις αγώνας εξεγέρσεως εάν δεν εξασφαλίσουν την μετωπικήν εκδήλωσιν μετά των λοιπών κοινωνικών ομάδων άλλου προσανατολισμού από τους ιδικούς των προσανατολισμούς.
Σφάλων εις την εκτίμησίν μου κατά την Πέμπτην, διότι οι τότε εις την "αντίστασιν" κατά της Επαναστάσεως, αναπτύσσοντες την δραστηριότητά τους πολιτικοί, αποπειρώνται την εκμετάλλευσιν αυτής της εκδηλώσεως των φοιτητών, κινητοποιούν μάζας και αρχίζουν να δημιουργούν το περιβάλλον.
Δημιουργούνται αι συνθήκαι διά τους αναρχικούς, αι συνθήκαι εκμεταλλεύσεως της συγκεντρώσεως. Και βεβαίως δεν την χάνουν. Προστρέχουν, προσφέρουν τας υπηρεσίας των, προσφέρουν την οργανωμένην δύναμίν των από του ραδιοφωνικού σταθμού και τας υπηρεσίας κατευθύνσεως της συγκεντρώσεως και αναπτύσσουν από της Παρασκευής το πρωί σε έναν αγώνα διελκυστίνδος μεταξύ των αθώων φοιτητών και αυτών, τον αγώνα τους διά την εξασφάλισιν της κυριαρχίας επί της συγκεντρώσεως. Και φθάνωμεν την Παρασκευήν το μεσημέρι με την περίφημον Συντονιστικήν Επιτροπήν, την αθώα ως ενεφανίσθη ενώπιόν σας, κατευθύνουσα με μάζα τους εγκλείστους και με στρατιάν τους περί το Πολυτεχνείον, εις την εκδήλωσιν της αναρχίας.

Θα με ερωτήσετε κύριοι Δικασταί: Είναι πράγματι αναρχική η τάσις η οποία έχει αναπτυχθεί πλέον την Παρασκευήν το μεσημέρι εις την συγκέντρωσιν αυτήν;
Δεν θα αναφερθώ εις τα όσα και εις την αίθουσαν αυτήν ελέχθησαν από τινάς των μαρτύρων όσον αφορά την μετακίνησιν από τα συνθήματα των φοιτητών και τα συνθήματα μίας εκδηλώσεως ομάδος ατόμων αγωνιζομένων διά τας ελευθερίας των, προς τα συνθήματα τα αναρχικά. Θα αναφερθώ μόνον εις ένα σημείον.
Θα σας προκαλέσω κύριοι Δικασταί, αποσυρόμενοι εις την διάσκεψιν διά να κρίνετε επί της υποθέσεως, να αναζητήσετε τα πρακτικά και από τους παρελάσαντας ως μάρτυρες εις την δίκην αυτήν μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής, να αναζητήσετε την ηλικίαν των.

Τι θα είδητε εκτιμώντας το στοιχείον αυτόν; Θα είδητε ότι τα 4/5 αν όχι τα 9/10 αυτών εδήλωσαν από της θέσεως αυτής ηλικίαν 32 έως προς τα κάτω 30 ετών, πράγμα που σημαίνει ότι την περίοδον εκείνην ήσαν 28 - 30 ετών. Και είναι γνωστόν τοις πάσι, εις όλον τον κόσμον κύριοι Δικασταί, ότι αυτής της ηλικίας είναι μόνον τα επαγγελματικά συνδικαλιστικά στελέχη των αναρχικών οργανώσεων.

Παραμένουν οφείλοντα έστω και ένα μάθημα πριν πάρουν το Πτυχίον, έως ότου προπαρασκευάσουν από πίσω τους τα ερχόμενα νέα στελέχη διά να τους διαδεχθούν εις την καθοδήγησιν του συνδικαλιστικού κινήματος εντός της νεολαίας. Και μόνον το στοιχείον αυτό δι’ εμέ αρκεί και δεν θα σας κουράσω αναφερόμενος και εις άλλα στοιχεία.

Και ελέχθη, ότι η εκδήλωσις εκείνη ήταν διαδήλωσις αθώων διαδηλωτών, διαδηλούντων την επιθυμίαν τους προς ανατροπήν της τυραννίας. Εάν ήτο αθώα και αν ήταν ειρηνική η εδήλωσις έχω την εντύπωσιν ότι έχετε αρκετά στοιχεία μέσω των οποίων μπορείτε να οδηγηθείτε εις ασφαλές συμπέρασμα.
Σας παρακαλώ όμως, ξαναδιαβάστε πριν κρίνετε, άλλη μιά φορά τα απομαγνητοφωνημένα κείμενα των μαγνητοταινιών της Αμέσου Δράσεως. Άοπλος ελέγετο από τους μάρτυρας ο όχλος. Ενδεχομένως παρεδέχοντο τινές να εκράτουν ράβδους ή τούβλα.

Μήπως όμως κανείς από μας κύριοι Δικασταί έχει ξεχάσει ότι ο Λεμπόν καθομολογεί εις το σύγραμμα του περί όχλου, ότι δεν υπάρχει φοβερότερον όπλον από τον όχλον εις τας χείρας ικανού οχλοκράτους, ο οποίος αγώμενος καταλλήλως είναι ικανός να ανατρέψη και το ισχυρότερον φρούριον; Ποίαν βάσιν επομένως πρέπει να δώσωμεν εις την ενώπιόν σας εκτεθείσαν μορφήν της συγκεντρώσεως ως ειρηνικής διαδηλώσεως;
Προ της τοιαύτης καταστάσεως, κύριοι Δικασταί, δι’ εμέ ασκούντα την εξουσίαν νομίμως ή παρανόμως, αν θέλετε, ετέθη το ερώτημα τι πρέπει να πράξω. Και εκείνο που δεν μου επετρέπετο, διότι ουδέποτε το εσκέφθην κατά την διάρκειαν της ζωής μου, ήτο να φυγομαχήσω και να αφήσω έκθετον τον λαόν των Αθηνών εις τους στασιάσαντας ελαχίστους οχλοκράτας.

Έπρεπε να εξασφαλίσω υπέρ των πολλών το έννομον αγαθόν της δημοσίας τάξεως και δημοσίας ασφαλείας. Έπρεπε να προστατεύσω την ζωήν και τας περιουσίας των πολιτών ανεξαρτήτως πολιτικών ευθυνών, ανεξαρτήτως του αν ήμουν νόμιμος ή παράνομος και ανεξαρτήτως αν ήσκουν νομίμως ή διά της βίας την εξουσίαν.
Τούτο δε και έπραξα. Εγώ απεφάσισα την ενίσχυσιν των Αστυνομικών δυνάμεων διά τμημάτων του Στρατού: Όταν αι Αστυνομικαί δυνάμεις απώλεσαν την ικανότητα να επιβάλουν την τάξιν. Εγώ απεφάσισα την επέμβασιν διά την εκκένωσιν του Πολυτεχνείου και την εξαφάνισιν του πυρήνος της εστίας της όλης αναταραχής.

Δεν υπήρξα απάνθρωπος σε καμμία στιγμή της ζωής μου. Εσεβάστηκα πάντοτε την ανθρωπίνην ζωήν και την ανθρωπίνην αξιοπρέπειαν. Με αυτοθυσίαν θα προησπιζόμην την ζωήν του οιουδήποτε συνανθρώπου μου. Εκείνην όμως την στιγμήν είχα καθήκον, μιάς και καλώς ή κακώς ήσκον την εξουσίαν, να επιβάλω την τάξιν. Και η τάξις επιβάλλεται με νομίμως καθωριζομένας διαδικασίας. Ουδέν πέραν, ουδέν πλέον, αλλά και ουδέν έλαττον έπραξα των υπό του νόμου προβλεπομένων διαδικασιών.
Και με την βοήθειαν του θεού διά της ασκήσεως της ψυχολογικής πιέσεως εξεκενώθη το Πολυτεχνείον χωρίς θύματα.

Ευρέθην βάσιν των πληροφοριών από της επομένης προ καταστάσεως η οποία ενεφανίζετο ως απειλούσα σοβαρότερον την Δημοσίαν Τάξιν και Δημοσίαν Ασφάλειαν. Απεφάσισα την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου. Εγώ κύριοι Δικασταί απεφάσισα την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου. Εγώ διέταξα την χρησιμοποίησιν και των Στρατιωτικών Τμημάτων εφ’ όσον απαιτείται προς βοήθειαν των Αστυνομικών διά την επιβολήν της Τάξεως και του Νόμου.

Και έρχομαι εις την μορφήν των γεγονότων τα οποία εξελίχθησαν με βάσιν την μορφήν της συγκεντρώσεως που περιέγραψα, και τας ενεργείας εις τας οποίας προέβην.
Αναζητείται εις την αίθουσαν αυτήν κύριοι Δικασταί κάποιον περίφημον σχέδιον. Το σχέδιον δια την "σφαγήν" του Πολυτεχνείου.
Γιά όνομα του Θεού κύριοι Δικασταί. Δεν είναι λαός δολοφόνων ο Ελληνικός Λαός. Δεν στεγάζονται εις τας Ενόπλους Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας δολοφόνοι. Δεν εκτρέφουν δολοφόνους. Θα έπρεπε είτε αυτοί να είναι δολοφόνοι διά να μπορέσω συνεργαζόμενος μαζί των εις όλους τους κόμβους της ιεραρχίας να εξυφάνω ένα σχέδιον σφαγής του Ελληνικού Λαού με βάσιν το Πολυτεχνείον, ή θα έπρεπε να έχω μαγικάς ικανότητας είτε να πρακτορεύσω τας ενεργείας των αναρχικών οργανώσεων και ρίπτοντάς τους εις εκδήλωσιν αναρχίας να προκαλέσω την σφαγήν, είτε να υποβάλω εις τα όργανα του Κράτους την δολοφονικήν προδιάθεσιν, εν αδυναμία των να αντιδράσουν εις την τοιαύτην σατανικήν διατειθεμένην υπ’ εμού δύναμιν. Και αν εγώ εχαρακτηρίσθην και από πολλούς πιστεύομαι ως σατανάς, θα πρέπη να δεχθήτε κύριοι Δικασταί ότι αυτήν την δύναμιν δεν την διαθέτω.

Αλλά και αν δεχθήτε ότι την διαθέτω, θα πρέπη να δεχθήτε ότι ο ηθικός εξοπλισμός των Ελληνοπαίδων, αλλά και ο ηθικός εξοπλισμός των στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων είναι τοιούτος, ώστε να μην είναι δυνατή η οποιαδήποτε σατανική δύναμις να τους μετατρέψη εις δολοφόνους.
Ανεζητήθη από το Δικαστήριόν σας να διακριβωθή εάν εξεδώθησαν διαταγαί να εξοπλισθούν τα Στρατιωτικά Τμήματα με χειροβομβίδες. Προς θεού κύριοι Δικασταί, προς Θεού κύριοι Εισαγγελείς. Χειροβομβίδες προς τί; Να σκοτώσουμε τα Ελληνόπουλα; Είναι δυνατόν να το διανοηθή ως έχειν οιοσδήποτε άνθρωπος αναπτυχθείς εις την χώραν αυτήν οποιαδήποτε πόθησιν πάθους και μίσους και αν έχει και αν φέρει επάνω του;
Προσωπικά το αρνούμαι. Ανεζητήθη εις την αίθουσαν αυτήν η διαβεβαίωσις ενδεχομένης πληροφορίας ότι από ελικοπτέρου εβάλετο το πλήθος. Ας μου επιτραπή ο χαρακτηρισμός. Είναι κωμική κύριοι μία τοιαύτη θέσις. Και εάν διετίθετο σπείρα δολοφόνων δια να δολοφονήση τον λαόν, δεν έχει ανάγκην των πυρών από του ελικοπτέρου.

Εζητήθη η επιβεβαίωσις εδώ της πιθανής χρησιμοποιήσεως από τα κοινά όπλα των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων σφαιρών "ντουμ - ντουμ". Και αφέθη ο υπαινιγμός από αξιότιμον υπερασπιστήν της Πολιτικής Αγωγής, ότι ενδεχομένως να είχαμε προμηθευτεί τέτοια βλήματα, να τα είχαμε μοιράσει εις τους κινηθέντας στρατιώτας ή αστυνομικούς, και δι’ αυτών να τους είχαμε καλέσει να φονεύσουν αποτελεσματικότερα απ’ ότι θα ηδύναντο με τα κοινά φυσίγγια τους Έλληνας. Δεν θα προσθέσω επί της θέσεως αυτής ουδέν πέραν.

Διερευνάται το ενδεχόμενον να διετάξαμεν την παραβίασιν της πύλης του Πολυτεχνείου με το άρμα, προκειμένου να συνθλίψωμεν τους όπισθεν αυτής ευρισκομένους φοιτητάς.
Δεν γνωρίζω κύριοι εάν είναι δυνατόν μίαν τοιαύτην ενέργεια να την χωρέση διανόηση ανθρώπου. Η δική μου τουλάχιστον δεν είναι δυνατόν να την χωρέση.
Ελέχθη και ενεφανίσθη από αξιότιμους μάρτυρας παρελάσαντας από του βήματος τούτου, από τινάς τραυματισθέντας ότι εν ψυχρώ επυροβολήθησαν από αστυνομικά όργανα ή από άνδρας των Ενόπλων Δυνάμεων. Να θεωρήσωμεν κύριοι ότι όλοι ήσαν ψυχοπαθείς; Είναι πάρα πολύ παράτολομον. Και αν θέλη η αξιότιμος υπεράσπισις της Πολιτικής Αγωγής, ας δεχθή ότι είμαι μόνον εγώ ο ψυχοπαθής εις τον τόπον αυτόν.
Τα Ελληνόπουλα, και τα υπηρετούντα εις τα Σώματα Ασφαλείας, και τα υπηρετούντα εις τας Ενόπλους Δυνάμεις, δεν είναι δυνατόν κύριοι να χαρακτηρισθούν ως εν ψυχρώ δολοφονούντα Έλληνες πολίτες. Τίθεται εν τοιαύτη περιπτώσει, θα μου πείτε, το ερώτημα: Τι πρέπει να συμβαίνη εν τοιαύτη περιπτώσει κύριε κατηγορούμενε; Από του βήματος τούτου μάρτυρες κατέθεσαν περί του αντιθέτου.

Κύριοι Δικασταί, οι δίκες αυτές έχοντας σχέσιν με πολιτικάς συγκρούσεις, με πολιτικάς διαφοράς, με αναφοράν εις ένα κλίμα το οποίον δημιουργείται εκ πολιτικών ανταγωνισμών, δεν θα έπρεπε να γίνωνται. Θα ήταν προτιμώτερον η Πολιτεία να θεσμοθετήση κάποιες άλλες διατάξεις, οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις να τιμωρούν χωρίς την παρέμβασιν της Δικαιοσύνης όσους εκ των πολιτικών των αντιπάλων εκτιμήσουν ότι θα πρέπη να εξοντώσουν. Διότι ούτω θα εσώζετο τουλάχιστον η ανθρωπίνη αξιοπρέπεια από τας επιδράσεις που υφίσταται εν όψει ενός φορτισμένου κλίματος να άγεται και να παρουσιάζη μαρτυρίας αι οποίαι δεν θα είπω ότι είναι ψευδείς, αλλά δεν περιλαμβάνουν ολόκληρον την αλήθειαν.
Δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε τα περιστατικά ως περιεγράφησαν από τους μάρτυρας κατηγορίας. Διότι αν τα δεχθούμε θα πρέπη παραλλήλως να δεχθούμε ότι όλοι οι άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας είναι εκ προδιαθέσεως δολοφόνοι.

Σεις κύριοι Δικασταί ως ιερείς της Θέμιδος λέγεται ότι δεν μπορείτε να δικάσετε δίκην εάν δεν ακούσετε τον μύθον και των δύο πλευρών.
Σας ερωτώ όμως. Έναντι των μαρτύρων τραυματιών, έναντι των μαρτύρων των αναφερομένων εις τα περιστατικά θανατώσεων, ακόμη και έναντι των μαρτύρων των αναφερομένων εις βαναυσοτήτας, που είναι η άλλη πλευρά;
Ποία είναι η πραγματικότης; Υπήρξε διαδήλωσις; Υπήρξε πρόκλησις; Υπήρξε σύγκρουσις; Υπήρξε σύγχυσις εις τα όργανα των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, η οποία κακώς τα έφερε εις την ανάγκην να πυροβολήσουν; Αλλά κάτω από το κράτος κάποιων συνθηκών τας οποίας δεν ήλεγχον;
Εγώ προσωπικώς κύριοι Δικασταί αρνούμαι να αποδεχθώ την αλήθειαν των περιγραφέντων αδικημάτων περί των οποίων καλείσθε να κρίνετε. Κύριοι Δικασταί δεν θα σας κουράσω αναφέροντας περισσοτέρας μου σκέψεις.
Υπήρξα ο αρχηγός της Επαναστάσεως, είμαι ενώπιόν σας ο τύραννος. Επιτρέψατέ μου να απευθυνθώ τελευτών, με μίαν επίκλησιν προς τους κυρίους εισαγγελείς και τους αξιοτίμους υπερασπιστάς της πολιτικής αγωγής.

Ποιούμαι έκκλησιν κύριοι Εισαγγελείς και κύριοι υπερασπισταί της πολιτικής αγωγής. Έκκλησιν προς τα αισθήματα σεβασμού προς την ιστορίαν του λαού αυτού.
Μην ζητήσετε να αποδοθή κατηγορία οιασδήποτε μορφής εκ προθέσεως. Μην ανακόπτετε την ιστορίαν, την φύσιν, την αρετήν αυτού του ωραίου λαού, ο οποίος έζησεν επί της υδρογείου τρεις χιλιάδες χρόνια. Είμαι ενώπιόν σας.
Εάν εκτιμάτε οτι υπάρχει κάποια πρόθεσις δι' ό,τι διεπράχθη, αποδώσατέ την ολόκληρον εις εμέ. Ζητήσατε την ιδικήν μου καταδίκην εις θάνατον. Χαρακτηρίσατέ με ως τον ειδεχθέστερον των εγκληματιών. Μην σπιλώσετε όμως την ιστορίαν αυτών των ανθρώπων που σαν συγκατηγορούμενοί μου καλούνται σήμερον εντός της αιθούσης να δικασθούν.
Έχουν μιαν ιστορίαν, ιστορίαν προσφοράς υπηρεσιών προς την πατρίδα μας. Είτε επί του πεδίου της τιμής, είτε επί του πεδίου της μάχης. Μην τους σπιλώσετε εις το τέρμα της ζωής τους.

Έχετε εμέ. Ζητήσατε την παράδοσιν εμού ως εξιλαστηρίου θύματος όλης αυτής της τραγικής ιστορίας. Άλλωστε διεφάνη ότι προτίθεσθε να υποστηρίξετε ότι υπήρξα παράνομος και έλαβα τα μέτρα έναντι νομίμως διεκδικούντων τας ελευθερίας των πολιτών. Ιδού το σχήμα. Εάν δεν σας φθάνουν αι προηγουμένως πραγματοποιηθείσαι ομολογίαι μου. Ζητήσατε την ιδικήν μου κεφαλήν επί πίνακι. Ζητήσατε όμως να μην αποδοθή εις τους συγκατηγορούμενούς μου πρόθεσις επί των εγκλημάτων τούτων.
Κύριοι Δικασταί. Η απόφασίς σας θα είναι ιστορικής σημασίας επί της δίκης αυτής. Είστε οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης της χώρας. Δεν πρέπει να θέσετε την σφραγίδαν της ατιμώσεως επί της ζωής των ανθρώπων που κάθονται εις τα εδώλια.

Στείλατε εμέ κύριοι Δικασταί εις το απόσπασμα. Στείλατέ με διά να ηρεμήση επιτέλους αυτή η χώρα. Ας μη σπείρωμεν άλλο μίσος, άλλο πάθος εις τον τόπον αυτόν.
Φτάνει αυτό το οποίον έχει σπαρεί μέχρι της στιγμής. Το περισσότερον ίσως πνίξει τα παιδιά μας και θα είναι αργά όταν το καταλάβωμεν διά να το ξεριζώσουμε.

Σας βεβαιώ ότι θα μου προξενήσετε τιμήν και θα μου προσφέρετε υπηρεσίαν, εάν τουλάχιστον μου δώσετε την δυνατότητα να μπορώ να εμφανιστώ με μίαν παραδεκτήν από όλους υπηρεσίαν προς την Πατρίδα. Την υπηρεσίαν να κατασιγάσουν τα μίση, να κατασιγάσουν τα πάθη, να αποδοθούν άσπιλοι, αθώοι άνθρωποι, οι οποίοι ήχθησαν εις το εδώλιον του κατηγορουμένου, και ηρεμώντας αυτός ο τόπος, με αδελφωμένον περαιτέρω τον λαόν του να προχωρήση εις την αντιμετώπισιν των τόσων και τόσων αντιξοοτήτων που αντιμετωπίζει.

Είμαι ενώπιόν σας. Είμαι διατεθειμένος να συμβληθώ με το κεφάλι ψηλά εις το εκτελεστικόν απόσπασμα. Ετελείωσα.

Πηγή



2. Μιχάλης Γουνελάς: Ο αξιωματικος που καθοδήγησε το τάνκς στην πύλη του Πολυτεχνείου


-- Πείτε μου, πώς βρεθήκατε, πώς ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία που σας ανακαλέσανε τις άδειες.

Εκείνο το βράδυ ανεκλήθησαν όλοι οι αξιωματικοί στη μονάδα. Εγώ έτυχε να πάω πρώτος μέσα στη μονάδα. Δεν θυμάμαι τώρα τι ώρα ακριβώς ήταν, πάντως ήταν βράδυ. Μπαίνοντας μέσα είδα ότι μπροστά στην πύλη είχε ορθωθεί μια φάλαγγα πέντε αρμάτων. Μέχρι να αλλάξω και να βάλω τη στολή μου τα άρματα είχαν φύγει από κει. Κανείς δεν μου είπε πού θα πάω, απλώς μου είπαν ότι θα συναντήσεις τον υπεύθυνο της ΑΣΔΕΝ, τον βοηθό επιτελάρχου τον Συνταγματάρχη Γεμανή.

Ξεκινώντας, υπέθεσα ότι τα άρματα θα πήγαιναν στο επιτελείο για λόγους ασφαλείας. Πηγαίνοντας προς τα εκεί όμως με το ΙΧ αυτοκίνητο ενός στρατιώτη, είδα ότι δεν υπήρχαν άρματα. Κάποιος πολίτης στο δρόμο μας πληροφόρησε ότι είδε άρματα στη συμβολή των οδών Μεσογείων και Φειδιππίδου.

Επιστρέφοντας λοιπόν, τα βρήκα. Από κει λοιπόν ξεκινήσαμε και κατευθυνθήκαμε στο Πολυτεχνείο, όπου και φτάσαμε, δεν θυμάμαι ακριβώς ώρες, έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια τώρα. Εκείνη την ώρα ορθώσαμε τα άρματα απέναντι και περιμέναμε δυο - τρεις ώρες περίπου και σε αυτό το διάστημα γίνανε διαπραγματεύσεις με εκπροσώπους των φοιτητών, μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής, που τους επετράπη και βγήκαν έξω και οι διαπραγματεύσεις αυτές έγιναν στον προθάλαμο του ξενοδοχείου ΑΚΡΟΠΟΛ. Οι εκπρόσωποι δήλωσαν ότι δεν ελέγχουν απόλυτα την κατάσταση, ότι θέλουν κι αυτοί να λήξει αυτή η ιστορία αλλά να λήξει βέβαια ειρηνικά και αναίμακτα και προτάθησαν από όλους διάφορες λύσεις, για να ανοίξει η πύλη του Πολυτεχνείου. Εξ όλων των λύσεων οι οποίες επροτάθησαν, σαν πλέον πρόσφορη εκρίθη να ανοίξει η πύλη με την ενέργεια ενός άρματος μάχης. Δεν θυμάμαι ποια πλευρά έκανε αυτή την πρόταση, η οποία τελικώς έγινε αποδεκτή. Μόλις έγινε αυτό, εγώ πήγα απέναντι από την πύλη, έφερα ένα άρμα απέναντι από την πύλη και ένας από τους τρεις εκπροσώπους των φοιτητών, δεν θυμάμαι ποιος ήταν ακριβώς, με έναν τηλεβόα ειδοποίησε τον κόσμο ο οποίος ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο, να απομακρυνθεί από την πύλη, γιατί θα πέσει η πόρτα. Ανέβηκα κι εγώ ο ίδιος επάνω στο άρμα και σιγά - σιγά ξεκινήσαμε και ρίξαμε την πύλη. Πίσω από την πύλη δεν υπήρχε κανένας. Υπήρχαν μόνο δύο αυτοκίνητα τα οποία και κατεστράφησαν και δεν τραυματίστηκε ούτε σκοτώθηκε κανείς.

Η μόνη η οποία τραυματίστηκε ήταν κάποια κυρία ονόματι Ρηγοπούλου, η οποία δεν ήρθε καθόλου σε επαφή με το άρμα, τραυματίστηκε υποθέτω από διάφορα αντικείμενα τα οποία εκσφενδονίστηκαν μακριά κατά την πτώση του άρματος και η πλησιέστερη απόσταση που ήρθε η εν λόγω κυρία με το άρμα ήταν τουλάχιστον δεκαπέντε μέτρα. Τώρα εάν τραυματίστηκε πολύ ή εάν τραυματίστηκε λίγο, δεν το ξέρω. Μετά άνοιξε βέβαια η πόρτα του άρματος, μπήκε μέσα αυτό, άρχισαν να βγαίνουν οι φοιτητές. Εκεί τελειώνει ο ρόλος ο δικός μας.

Βέβαια, είχε προηγηθεί συμφωνία ότι δεν θα τους πειράξει κανείς τους φοιτητές και οι δυνάμεις των καταδρομών και των πεζοναυτών, οι οποίες ευρίσκοντο εκτός Πολυτεχνείου, έφτιαξαν έναν διάδρομο μέσα από τον οποίο περνούσαν οι φοιτητές και μπόρεσαν έτσι να φύγουν με ασφάλεια. Απομακρυνόμενοι βέβαια από το χώρο του Πολυτεχνείου, δεν ξέρω τι απέγινε. Δεν ξέρω η Αστυνομία ίσως κάπου αλλού να τους την είχε στήσει. Αυτή είναι η όλη ιστορία σχετικά με την πύλη.


-- Υπήρξε συμφωνία των εκπροσώπων των φοιτητών για να πέσει η πύλη ;


Βεβαίως! Συναποφασίστηκε. Εκρίθη ως η πλέον πρόσφορη λύση και συναποφασίστηκε. Δεν θυμάμαι ποια πλευρά το πρότεινε. Δεν το θυμάμαι. Αλλά εκρίθη ως η πλέον πρόσφορη και η πλέον ακίνδυνη λύση.

--Γιατί έπρεπε να γίνει; Γιατί δεν μπορούσε να ανοίξει η πόρτα ή οι πλαϊνές πόρτες;

Όταν φτάσαμε στο Πολυτεχνείο, εκείνη την ώρα είχε γίνει κάποια συμφωνία με κάποιους άλλους, πιθανόν με την Αστυνομία και είχε ανοίξει μια παράπλευρη πόρτα από την οποία βγήκε ένας αριθμός εγκλείστων, εκατό - διακόσιοι, δεν ξέρω πόσοι. Αλλά κάποιοι από το εσωτερικό του Πολυτεχνείου αντέδρασαν, την έκλεισαν την πύλη και εν συνεχεία δεν επέτραπαν σε κανέναν να βγει. Γι΄ αυτό λοιπόν, έπρεπε να ανοίξει κάποια δίοδος απέξω. Δεν υπήρχε άλλη λύση να εκτονωθεί η κατάσταση και να φύγουν από μέσα.

--Αλλά η πύλη αυτή εκ των υστέρων χρησιμοποιήθηκε για να βγει ο κόσμος;

Όχι, γιατί έπεσε η κεντρική. Βγήκαν όλοι από την κεντρική. Από κει βγήκαν όλοι, από την κεντρική πύλη, διότι κατέρρευσε. Έπεσε, άνοιξε. Και από κει βγήκαν εν συνεχεία όλοι όσοι ήσαν μέσα.

--Γιατί δεν μπορούσαν οι φοιτητές να την ανοίξουν την πόρτα;

Γιατί κάποιοι αντιδρούσαν από μέσα. Υπήρχαν ομάδες περιφρούρησης οι οποίοι δεν ήθελαν, δεν ξέρω για ποιους λόγους, αλλά δεν ήθελαν να εκτονωθεί η κατάσταση δηλαδή. Και τους εμπόδιζαν δια της βίας να βγουν.

--Πείτε μου κάτι, εσείς είχατε την ευθύνη, δίνατε διαταγές για τα άρματα; Ποια ήταν η δική σας αρμοδιότητα;

Εγώ ήμουν επικεφαλής των αρμάτων, των πέντε αρμάτων τα οποία πήγαν στο Πολυτεχνείο.

--Όταν φτάνατε στο Πολυτεχνείο υπάρχουν πυροβολισμοί, ποιο είναι το κλίμα;

Όχι. Δεν υπήρχαν πυροβολισμοί. Αντιθέτως αυτές τις δυο - τρεις ώρες που μείναμε εκεί απέξω από το Πολυτεχνείο, μέχρι να αποφασιστεί να πέσει η πύλη, συζητούσαμε από τα κάγκελα με τον κόσμο που ήταν μέσα. Και συζητούσαμε σε φιλικό κλίμα. Αλλά και από τις καταθέσεις, εάν πάρετε και διαβάσετε τις καταθέσεις της δίκης, θα δείτε ότι παράπονο με το στρατό δεν είχε κανείς από εκείνους οι οποίοι ευρίσκοντο μέσα. Ο στρατός τήρησε την υπόσχεση την οποία έδωσε. Ότι θα βγει ο κόσμος έξω χωρίς να πειραχθεί κανένας. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τουλάχιστον εκεί μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου και όπου υπήρχε παρουσία στρατού, δεν υπήρξε καμία βιαιοπραγία.

--Το κλίμα μέσα στο στρατό πώς ήταν απέναντι στους φοιτητές; Είχε γίνει κάποια προσπάθεια φανατισμού των αξιωματικών;

Όχι, καμία. Καμία προσπάθεια. Κατεβήκαμε για να παίξουμε το ρόλο του διαιτητού μεταξύ φοιτητών και Αστυνομίας. Δεν υπήρξε κανένας φανατισμός, ούτε και καμία βέβαια ανθρωποκτόνος πρόθεσις. Διότι εάν υπήρχε, καταλαβαίνετε ότι θα υπήρχαν εκατόμβες θυμάτων.

--Εσείς από ποιον παίρνατε διαταγές;

Από τον κ. Γιοβάνη.

--Ποια ήταν ακριβώς η διαταγή;

Η διαταγή ήταν να ανοίξουμε δίοδο για να μπορέσουν να βγουν έξω οι φοιτητές. Όταν λέμε διαταγή μη φανταστείτε ότι εδόθη διαταγή όπως δίνεται στις επιχειρήσεις. Διάλογο κάναμε.

--Οι φοιτητές ήρθαν και σας ζητήσανε να γίνουν διαπραγματεύσεις;

Είχε προηγηθεί, δεν ξέρω. Όταν πήγαμε εμείς αυτά είχαν όλα ήδη συμφωνηθεί και δεν το ζητήσανε από μας. Δεν ξέρω ποιοι συμφώνησαν και με ποιους έγινε η συμφωνία να βγουν οι τρεις εκπρόσωποι έξω προκειμένου να βρεθεί κάποια λύση.

--Στις διαπραγματεύσεις είναι οι εκπρόσωποι των φοιτητών, εσείς και ποιοι άλλοι ακόμα;

Και η Αστυνομία, δεν θυμάμαι να υπήρχαν άλλοι. Στον προθάλαμο του ΑΚΡΟΠΟΛ.

--Εκείνες τις ώρες επικρατεί χάος, φωνάζουν από τα μεγάφωνα; Ποια είναι η εικόνα;

Ναι, ακούγονται συνθήματα μέσα από το Πολυτεχνείο, ο Ραδιοφωνικός σταθμός λειτουργεί, υπήρχε χάος, οπωσδήποτε υπήρχε χάος. Αλλά, παρόλα ταύτα όμως, οι διαπραγματεύσεις και η προσπάθεια να βρεθεί μία λύση να εκτονωθεί η κατάσταση συνεχίζετο, παρά το χάος που υπήρχε.


--Κάποια στιγμή κάνουν εκκλήσεις τα μεγάφωνα στους φαντάρους. Αυτό τι επίδραση έχει σε σας;

Κοιτάξτε να δείτε, εάν είχαμε ανθρωποκτόνο πρόθεση, οπωσδήποτε αυτές οι εκκλήσεις θα έπιαναν τόπο. Μα, εμείς σας είπα, ότι πήγαμε για να κάνουμε τον διαιτητή. Δεν είχαμε σκοπό να σκοτώσουμε κανέναν. Αντιθέτως, πήγαμε να βοηθήσουμε ούτως ώστε να μην υπάρξουν θύματα. Αυτή την απήχηση είχαν αυτές οι εκκλήσεις επάνω μας.

--Αλλά υποθέτω ότι για να καλέσουν και το στρατό, θα πρέπει η κατάσταση να είχε ξεφύγει από τον έλεγχο της Αστυνομίας.

Οπωσδήποτε. Οπωσδήποτε και είχε ξεφύγει.Βεβαίως και είχε ξεφύγει. Ήθελε πολύ λεπτούς χειρισμούς. Μία εσφαλμένη ενέργεια, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αιματοχυσία. Εγώ πιστεύω ότι ο στρατός συνέβαλε στο να μην έχουμε περαιτέρω αιματοχυσία.

--Μετά που πέφτει η πύλη τι γίνεται;

Μπήκα μέσα στο Πολυτεχνείο, κάποιος φοιτητής ήρθε δίπλα μου και προσεφέρθη να με ξεναγήσει στο χώρο. Πήγα λοιπόν και επισκέφθηκα τους διάφορους χώρους, με πήγε στον Ραδιοφωνικό σταθμό, με πήγε σε μια εσωτερική αυλή η οποία υπάρχει. Μέχρι να τελειώσει αυτή η ξενάγηση, το Πολυτεχνείο είχε αδειάσει όταν βγήκα έξω.

--Οπότε επιστρέψατε;

Επέστρεψα στη μονάδα μου.

--Σας έδωσαν καμιά διαταγή τις επόμενες μέρες να βγείτε έξω ξανά στους δρόμους;

Εγώ δεν ξαναβγήκα έξω.

--Στη δίκη γιατί νομίζετε ότι σας κατηγόρησαν;

Εγώ πήγα κατηγορούμενος για τρεις ανθρωποκτονίες. Διότι κάποιος κατέθεσε και είπε ότι σε ένα από τα αυτοκίνητα τα οποία ευρίσκοντο πίσω από την πύλη και το οποίο κατεστράφη, ευρίσκοντο μέσα τρεις άνθρωποι. Ως απεδείχθη, δεν υπήρχε κανείς. Ο Εισαγγελέας πρότεινε επτά μήνες φυλάκιση, το δικαστήριο μου επέβαλε δέκα οκτώ και ο Άρειος Πάγος μετά από αναίρεση έκανε την ποινή επτά ή οκτώ μήνες, δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή ακριβώς.

--Κι εσείς υπηρετήσατε δεκατρείς μήνες;

Κάθισα δεκατρείς μήνες, γιατί η απόφαση επί της αναιρέσεως καθυστέρησε να βγει. Ενώ η ποινή μου ήταν επτά ή οκτώ μήνες, δεν θυμάμαι ακριβώς.

--Κορυδαλλό δηλαδή;

Κορυδαλλό.

--Όπου ήταν κι άλλοι;

Ήμασταν όλοι μαζί. Ήμασταν μία πτέρυγα, δεν θυμάμαι ποια πτέρυγα ακριβώς ήταν, ήμασταν σαράντα - πενήντα.

--Εκεί σας δόθηκε η ευκαιρία να μάθετε κάποια πράγματα παραπάνω για τα παρασκήνια από τους άλλους αξιωματικούς ή πολιτικούς;

Όταν λέτε παρασκήνια, τι εννοείτε;

--Εννοώ για το αν παίχτηκαν κάποια πολιτικά παιχνίδια γύρω από το Πολυτεχνείο, εννοώ για τη διαμάχη.

Πολλές υποθέσεις, αλλά τίποτα το βέβαιο. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω ποιος υποκίνησε αυτή την κατάσταση. Πιστεύω ότι ξεκίνησε αυθόρμητα και από ένα σημείο και μετά από κάποιους χειραγωγήθηκε. Τώρα ποιοι ήταν αυτοί δεν έχω υπόψη μου. Δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα.


--Γιατί χρεώνανε δηλαδή τη μονάδα σας στον Ιωαννίδη;

Κοίταξε να δεις, δεν νομίζω ότι ο Ιωαννίδης ήταν υπεύθυνος. Διότι δεν υπήρξαν στοιχεία τουλάχιστον. Κατά τη διάρκεια της δίκης, εγώ δεν επείσθην ότι ήταν ο Ιωαννίδης υπεύθυνος. Ούτε νομίζω ΄ότι τον συνέφερε. Γιατί ο Ιωαννίδης είχε στο μυαλό του μετά μία εβδομάδα να κάνει πραξικόπημα, να ανατρέψει τον Παπαδόπουλο. Δεν τον συνέφερε να μαζευτούν μονάδες τις οποίες δεν ήλεγχε στην Αττική, εκείνη την εποχή. Δεν νομίζω ότι αυτός ήταν εκείνος ο οποίος υποκίνησε την κατάσταση. Δεν το νομίζω.

--Απλώς πιστεύετε ότι είχε ξεφύγει από όλους κάποιο…;

Ακριβώς, αυτό πιστεύω. Όλα αυτά τα γεγονότα ξεκίνησαν, κανείς δεν τα εκτίμησε σωστά από την αρχή και κάποια στιγμή διογκώθηκε η κατάσταση και αιφνιδίασε τους πάντες. Έτσι πιστεύω ότι έγινε.

--Δεν υπήρχε όμως κάποιο κλίμα μέσα στο στρατό εναντίον των φοιτητών;

Όχι, όχι. Στο στρατό δεν υπήρχε κλίμα εναντίον των φοιτητών, γιατί να υπάρχει εναντίον των φοιτητών; Μην νομίζετε ΄ότι όσοι υπηρετούσαν στο στρατό ήταν άβουλα όντα και μίσθαρνα όργανα κάποιου καθεστώτος, προς Θεού. Ο καθένας είχε τις ιδέες του, τις αντιλήψεις του, όλοι είχαμε συγγενείς φοιτητές. Για ποιο λόγο να υπάρχει; Και αυτό απεδείχθη τουλάχιστον, γιατί σας είπα και πάλι ότι εάν δεν ΄ήταν ο στρατός στο Πολυτεχνείο θα είχαμε περισσότερη αιματοχυσία. Θα είχε εκτραπεί εντελώς η κατάσταση.

--Υπήρξε όμως συμμετοχή του στρατού στις αιματοχυσίες τις επόμενες μέρες.

Υπήρξε. Υπήρξε, αλλά δεν πιστεύω ότι υπήρξε από πρόθεση. Υπήρξε από αδέσποτες σφαίρες κυρίως, διότι κάπου χάθηκε ο έλεγχος φαίνεται. Αυτός ήταν ο λόγος, έτσι πιστεύω. Δεν πιστεύω ότι ήταν από πρόθεση.

--Ίσως και από φόβο.

Όχι από φόβο, δεν νομίζω από φόβο ότι ήταν. Απλώς εχάθη ο έλεγχος, διεσπάσθησαν τα τμήματα, διασκορπίστηκαν και οι διοικητές δεν είχαν τον έλεγχο των τμημάτων τους

--Εσείς όταν ήσασταν εκεί μπροστά, δεν έχετε αγωνία για το τι θα γίνει; Ποια είναι τα προσωπικά σας συναισθήματα;

Δεν είχα καμία αγωνία, διότι πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά. Έτσι πίστευα. Και γιατί ήλεγχα απόλυτα την κατάσταση. Ως ότου τουλάχιστον με αφορούσε. Και γι' αυτό ανέβηκα και ο ίδιος επάνω στο άρμα, ούτως ώστε να μην γίνει κάποια ενέργεια που δεν θα ήθελα να γίνει. Αυτός ήταν ο λόγος.

--Ο οδηγός του άρματος βλέπει;

Βεβαίως βλέπει.

--Έβλεπε πού πάει.

Ναι, αλλά δεν είναι μόνο ότι βλέπει ο οδηγός του άρματος, είναι ότι έβλεπα κι εγώ από πάνω και είχα ενδοεπικοινωνία με τον οδηγό. Και τον κατηύθυνα ανά πάσα στιγμή. Πέραν αυτού, υπήρχε κι ένας ανθυπασπιστής δίπλα, που τον είχα τοποθετήσει εγώ, ο οποίος πήγαινε πεζός δίπλα στο άρμα, ούτως ώστε να υπάρχει υπερ-εξασφάλιση.

--Εάν τώρα, μετά από 29 χρόνια, ξαναβλέπατε τα πράγματα, τι νομίζετε ότι θα μπορούσατε να είχατε κάνει κάτι διαφορετικό;

Δεν νομίζω. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να είχα κάνει κάτι το διαφορετικό. Πιστεύω ότι ενήργησα με την σύνεση που επέβαλε η θέση μου και η ηλικία μου. Δεν έχω τύψεις συνειδήσεως, γιατί πιστεύω ότι συνέβαλα κι εγώ στο να μην λάβει μεγαλύτερη έκταση η αιματοχυσία. Αυτό πραγματικά το πιστεύω.

--Επομένως, η καταδίκη σας από μια άποψη είναι άδικη.

Δεν θα κρίνω αποφάσεις δικαστηρίων, δεν ξέρω.

--Ωραία, αυτά ήθελα να σας ρωτήσω και κάτι τελευταίο: Είχε κυκλοφορήσει τότε, διαβάζοντας τη δίκη μέσα από τις εφημερίδες, όχι τα πρακτικά, ότι αυτό το σχέδιο ήταν στα πλαίσια κάποιου σχεδίου "κεραυνός" ή κάτι τέτοιο. Υπήρχε κάποιο γενικότερο σχέδιο κινητοποίησης;

Μην ακούτε τι λένε. Η επιχείρηση δεν ήταν προσχεδιασμένη. Αιφνιδιάστηκαν οι πάντες. Και σας είπα ότι ξεκίνησα από το Γουδί που ήταν το στρατόπεδο, χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω και χωρίς σαφείς οδηγίες. Δεν ήταν προσχεδιασμένο.

--Και τις οδηγίες τις παίρνετε όταν φτάνετε στο χώρο;

Από τον Συνταγματάρχη Γιοβάνη, όταν το συνάντησα στην συμβολή Φειδιππίδου και Μεσογείων, όπως σας είπα. Ούτε κι αυτός ήξερε τι γινόταν εκεί κάτω. Όταν πήγαμε εκεί επί τόπου, κάναμε εκτίμηση της καταστάσεως και είδαμε τι γίνεται.

--Άρα, εσείς στην ουσία αποφασίσατε. Δεν υπήρχε κάποιος άλλος που να αποφασίσει για τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης.

Όχι βέβαια. Εμείς αποφασίσαμε.

--Κάνοντας τις διαπραγματεύσεις με τους φοιτητές, δεν ενημερώνατε κάποιον;

Δεν ενημερώναμε κανέναν. Εγώ τουλάχιστον δεν ενημέρωνα κανέναν. Και μπορώ να σας πω ότι ο Γιοβάνης ήταν αξιωματικός του Πεζικού. Εγώ του επέβαλα την άποψή μου παρόλο που ήταν ανώτερος από μένα. Ήταν εκ φύσεως ήσυχος άνθρωπος, άνθρωπος χαμηλών τόνων και μπορώ να πω ότι αυτός αγωνιούσε πολύ περισσότερο από όσο αγωνιούσαν όλοι οι υπόλοιποι. Εγώ ήμουν πιο ψύχραιμος.

--Οπότε δηλαδή, το μόνο στην ουσία που τέθηκε στη δίκη είναι αυτό το διάστημα ότι η συμφωνία μπήκε σε εφαρμογή δυο - τρία λεπτά πριν.

Αυτό το άκουσα στη δίκη. Ότι υπήρχε κάποια προθεσμία δύο - τριών λεπτών, η οποία δεν ετηρήθη. Στη δίκη όμως το άκουσα. Δεν την ήξερα αυτή τη συμφωνία. Και εάν τηρείτο ποια θα ήταν η διαφορά; αυτό δεν το κατάλαβα. Δεν νομίζω ότι θα άλλαζε τα πράγματα.

Δεν νομίζω ότι είχαν σημασία. Υποθέτω ότι αυτά τα δύο - τρία λεπτά τα ζητήσανε μήπως αποφασίσουν και πειστούν αυτοί μέσα που δεν άφηναν τους υπολοίπους να βγουν, να τους αφήσουν. Υποθέτω.

--Και όχι για να τους απομακρύνουν.

Πού να απομακρυνθούν; Πού να πάνε; Απλώς φύγανε όλοι πίσω από την πύλη. Γιατί ένας εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής, όταν εγώ ήρθα με το άρμα απέναντι, εκείνος ήρθε με έναν τηλεβόα και φώναζε: Συνάδελφοι, απομακρυνθείτε γιατί θα πέσει η πόρτα. Αυτό έγινε.

Πηγή


3.Η Συνέντευξη στο «Βήμα» του στρατιώτη A. Σκευοφύλακος
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 09/11/2003)

«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ'' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ'' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου. »
O ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρωτη φορα για το μακελειο της 17ης Νοεμβρίου 1973
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ-ΣΟΚ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 09/11/2003, 00:00


1973-2003. Ο A. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σπάει την τριαντάχρονη σιωπή του και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του. «Ντρέπομαι γι' αυτό που ήμουν, γι' αυτό που έκανα» λέει στην εκ βαθέων εξομολόγησή του. Μια στιγμή, μια ζωή. Στη «μία και μοναδική φορά» που δέχθηκε να ξύσει «τις πληγές του παρελθόντος», όπως λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σκευοφύλαξ, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας, η οποία ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου με την έξοδο των τανκς στους δρόμους της Αθήνας και ολοκληρώθηκε στις 3.30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, με την αιματοβαμμένη εισβολή στο Πολυτεχνείο. Στη σπάνια μαρτυρία του ο κ. Σκευοφύλαξ μνημονεύει τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, τις ειρηνικές εκκλήσεις των φοιτητών που ηχούσαν στα αφτιά του σαν «κραυγές εχθρών της πατρίδας». Τις διαταγές των αδίστακτων στρατιωτικών που πίστεψε ότι ήταν «πατριώτες». Θυμάται - τότε με χαρά, τώρα με θλίψη - τον πόνο των φοιτητών που είδαν το όνειρό τους να τσαλακώνεται κάτω από τις ερπύστριες που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση, τον τρόμο που ακολούθησε από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αστυνομικών. Το απαράμιλλο θάρρος του φοιτητή που γύρισε και του είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες μέσα;». Την οργή που του προκάλεσε και λίγο έλειψε να τον οδηγήσει σε εν ψυχρώ δολοφονία. «Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα ακόμη, θα τον σκότωνα»! Οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία. Σε αυτή τη συνέντευξη του κ. A. Σκευοφύλακος μιλούν δύο πρόσωπα: ο 20χρονος έφεδρος στρατιώτης και ο 50χρονος βιοπαλαιστής. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει, ακόμη και σήμερα, για μια ενέργεια που τον κατέστησε αρνητικό πρωταγωνιστή στην κρισιμότερη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Μια στιγμή, μια αιωνιότητα. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό, ο A. Σκευοφύλαξ θα μοχθήσει για να ζήσει. «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές το KKE». Στα 30 του θα παντρευτεί, θα αποκτήσει παιδιά. Ζώντας σε μια γειτονιά των νοτίων προαστίων, όλα αυτά τα χρόνια αποφεύγει να μιλάει για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Οσες φορές θα τον ρωτήσουν «τι σχέση έχεις με τον "πορτάκια" του Πολυτεχνείου;», θα μιλήσει για «μακρινό ξάδελφο που σκοτώθηκε σε τροχαίο»! Στη γυναίκα του θα ανοίξει την καρδιά του ύστερα από χρόνια. Στα τρία παιδιά του δεν το έχει αποφασίσει ακόμη. «Είμαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο»!
1973-2003. Τριάντα χρόνια μετά, ο άνθρωπος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου θα πει για τους φοιτητές, τους νέους και τους εργαζομένους που αγωνίστηκαν για την πτώση της χούντας: «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια». Ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα ξεχάσει τη φοιτήτρια που τραυματίστηκε κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια σήμερα του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Θα ήθελα να τη δω, να της πω... Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».
«O στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο» «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές KKE»!

«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ημουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι "μαυροσκούφηδες" ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. "Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα" μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. "Παλιοκουμμούνια" θα καλοπεράσετε!" λέγαμε».
Στα 20 χρόνια του ο A. Σκευοφύλαξ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, στην επίλεκτη ομάδα του Σώματος των Τεθωρακισμένων κατέπνιξε την εξέγερση των φοιτητών. «Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.
«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά - δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε "είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια". Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
Την έξοδο των τανκς από το Γουδί θα πληροφορηθούν οι Αθηναίοι από τον εκφωνητή του Πολυτεχνείου, τον Δημήτρη Παπαχρήστο. Παρά τις παρεμβολές της ΚΥΠ, το ραδιόφωνο των εξεγερμένων φοιτητών θα μεταφέρει στους Αθηναίους τον ανατριχιαστικό συριγμό από τις ερπύστριες των τανκς. Ο εκφωνητής απευθύνει έκκληση στα «στρατευμένα νιάτα» να μη χτυπήσουν. «Δεν θα χτυπήσουν τα παιδιά, τα αδέλφια μας οι φαντάροι, το φρούριο της ελευθερίας, το μόνο μέρος της Ελλάδας που είναι ελεύθερο. Δεν έχουμε όπλα. Προτάσσουμε μόνο ανοιχτά τα στήθη μας. Λαέ της Αθήνας, όλοι μαζί το σύνθημα: λαός και στρατός μαζί. Δεν θα χτυπήσει ο στρατός!».
Με νεότερη εντολή των στρατιωτικών που κατευθύνουν την επιχείρηση «Εκκένωσις του Πολυτεχνείου» τα πέντε τανκς προωθούνται προς το Μουσείο. H ώρα της αιματοβαμμένης επέμβασης πλησιάζει. «Μας είπαν να πάμε κοντά στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι μπροστά στην πόρτα. Αυτό κάναμε. Σταματήσαμε λίγα μέτρα πιο πέρα». Στη θέα των τανκς εκατοντάδες φοιτητές πλησιάζουν στην πύλη, ανεβαίνουν στα κάγκελα, φωνάζουν συνθήματα συναδέλφωσης.
Με διάφορους απειλητικούς ελιγμούς και μαρσαρίσματα που ακούγονται σαν κανονιές, οι οδηγοί των τανκς προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό των φοιτητών. Ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου απευθύνει νέα έκκληση να αποφευχθεί η αιματοχυσία. «Οι φαντάροι δεν ανήκουν στη χούντα. H χούντα στηρίζεται στο μέταλλο, στηρίζεται στα τανκς, στο σίδερο. H καρδιά των φαντάρων έχει τον ίδιο παλμό με τη δικιά μας. Αγαπάτε τους φαντάρους. Ελληνικά στρατευμένα νιάτα, ο λαός δεν σας κρατάει κακία. Ξέρει ότι είστε μαζί μας».
H ώρα έχει πάει 2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Εδειχναν πανικόβλητοι». Ο κ. Σκευοφύλαξ φέρνει στη μνήμη του τα φοβισμένα πρόσωπα των συνομηλίκων του που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Χαμηλώνει το βλέμμα του. «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!
Με ολοένα μεγαλύτερη ένταση και αγωνία οι φοιτητές φωνάζουν προς τους στρατιώτες «είμαστε αδέλφια, αφήστε τα άρματα», ενώ ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου καλεί το πλήθος να δείξει αυτοσυγκράτηση. «Απομονώστε τους προβοκάτορες. Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με το στρατό. Δεν θέλουμε να χυθεί ελληνικό αίμα». Ο Δημήτρης Παπαχρήστος ψάλλει τον εθνικό ύμνο. Το ίδιο κάνουν και οι χιλιάδες νέοι που βρίσκονται στο Πολυτεχνείο.
Ενα τέταρτο πριν από τις 3 το πρωί οι στρατιωτικοί δίνουν προθεσμία λίγων λεπτών στους φοιτητές για να αποχωρήσουν από το Πολυτεχνείο, να παραδοθούν. Κάποιοι από τους φοιτητές που θέλουν να αποχωρήσουν δοκιμάζουν να απασφαλίσουν την κεντρική πύλη. Δεν τα καταφέρνουν. Πίσω από την πύλη είναι σταθμευμένο ένα αυτοκίνητο Μερτσέντες που μπλοκάρει το άνοιγμά της. Ο επικεφαλής των τεθωρακισμένων αρμάτων εκνευρίζεται. Οργισμένος φωνάζει: «Τσογλάνια, ρεζιλεύετε το στράτευμα!» και δίνει σήμα για την επέλαση του άρματος.
«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: "Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!"» λέει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα».

Λίγα λεπτά αργότερα ο A. Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη.
«H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» λέει με μοναδική ειλικρίνεια.
Στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου επικρατεί πανδαιμόνιο. Διαφωτιστική είναι η περιγραφή που δίνει ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς στην έκθεση που συνέταξε το 1974 για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου: «Εντρομοι και εμβρόντητοι οι σπουδασταί κυριεύονται από την ενώπιον του εσχάτου κινδύνου φοβεράν αγωνίαν. Υπό την πίεσιν πλήθους ανθρώπων καταρρίπτεται τμήμα των προς την οδόν Στουρνάρη κιγκλιδωμάτων. Και διά του δημιουργηθέντος ανοίγματος εξέρχονται οι σπουδασταί κατά μάζας. Νέον, όμως, δι' αυτούς αρχίζει μαρτύριον. Ύβρεις κατ' αυτών εκτοξεύονται και καταδιωκόμενοι βαναύσως κακοποιούνται».

Οπως αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ, «αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν - θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους - δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν».
Λίγο αργότερα οι στρατιώτες σχηματίζουν έναν διάδρομο για να περάσουν ασφαλείς οι φοιτητές. Για το θέμα αυτό, στο πόρισμα Τσεβά υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά: «Εμπροσθεν μεν της πύλης του Πολυτεχνείου δημιουργείται διάδρομος υπό των στρατιωτών μέσω του οποίου διέρχονται οι εξερχόμενοι, κατευθυνόμενοι προς την οδόν Τοσίτσα, εντός δε του Πολυτεχνείου βοηθούν, προστατεύουν και εις τους ώμους των πολλούς αδυνάτους κρατούν διά να δυνηθούν να υπερπηδήσουν το υψηλόν κιγκλίδωμα. Και επεισόδια μεταξύ στρατιωτικών και αστυνομικών λαμβάνουν χώραν εν τη προσπαθεία των πρώτων να προστατεύσουν τους φοιτητάς από το διωκτικόν μένος των άλλων».

Μέσα στο Πολυτεχνείο ο A. Σκευοφύλαξ είδε πολλούς τραυματίες και ίσως, όπως λέει, και νεκρούς. «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: "Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;". Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: "Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω". Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».

Παρά τον πόνο τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους. Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του κ. Σκευοφύλακα:
«Οπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Οταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Οσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ' όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».
Την αναγνώριση των φοιτητών για ορισμένους από τους αξιωματικούς του στρατού και τους έφεδρους στρατιώτες θα διαπιστώσει αργότερα και ο εισαγγελέας: «Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώται παρεμβαίνουν προς προστασίαν των φοιτητών. Και υπήρξε πηγαία και βαθειά η ευγνωμοσύνη πολλών εξ αυτών προς τους αγνώστους σωτήρας των, ως εις τας καταθέσεις των τούς αποκαλούν με συγκίνησιν»!
Εκατοντάδες φοιτητές καταφέρνουν να βγουν έξω από το Πολυτεχνείο, ξεχύνονται στους γύρω δρόμους, τρέχουν να φύγουν, να γλιτώσουν τη ζωή τους, καθώς γίνονται στόχος ελεύθερων σκοπευτών. «Απομακρυνόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τούς αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους χτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ' αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των»!
Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνεται στην ίδια έκθεση, «ομάδες τραμπούκων και επικινδύνων τρωκτικών της γαλήνης του τόπου εκδηλώνουν το εγκληματικόν μένος των κατά των ατυχών σπουδαστών που κατά μάζας εξέρχονται του Πολυτεχνείου». Οι τραμπούκοι είναι άνδρες της ΕΣΑ, οι οποίοι δεν διστάζουν, μάλιστα, να κακοποιήσουν ακόμη και πανεπιστημιακό γιατρό, ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του, είχε σπεύσει να βοηθήσει τους ανυπεράσπιστους φοιτητές.
Στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη «άνδρες εν πολιτική περιβολή, κραδαίνοντες ρόπαλα, εξήλθον από ομάδα αυτόθι ευρισκομένων αστυνομικών και εκακοποίησαν σεβάσμιον καθηγητή Πανεπιστημίου, την σύζυγόν του και νεαρόν σπουδαστήν, διότι εξήρχοντο του Πολυτεχνείου, ένθα ο καθηγητής-ιατρός και η σύζυγός του είχον μεταβή προς εκπλήρωσιν του ανθρωπιστικού και ιατρικού των καθήκοντος. Και οι ροπαλοφόροι ούτοι ήσαν άνδρες της ΕΣΑ εν πολιτική περιβολή. Εις το πανδαιμόνιον τούτο της εξόδου των φωνών, των κραυγών, των οιμωγών, των καταδιώξεων και των πυροβολισμών έπεσαν οι περισσότεροι εκ του πλήθους των τραυματιών».

Οταν επέστρεψε στο Γουδί, στη βάση των Τεθωρακισμένων, ο κ. Σκευοφύλαξ έγινε δεκτός με ζητωκραυγές. Ηταν το τιμώμενο πρόσωπο. «Οταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ενιωθα περήφανος. Ημουν και εγώ φασίστας».
Οκτώ ημέρες αργότερα, κάτι θα σπάσει μέσα του. Το φρόνημά του θα κλονισθεί, όταν θα δει τον «εθνοσωτήρα» να καθαιρείται και να περιφρονείται από τους συνοδοιπόρους του, αυτούς που πιο πριν ορκίζονταν στο όνομά του. «Την επόμενη εβδομάδα έγινε η στάση του Ιωαννίδη. Ημουν πάλι σε επιφυλακή. Μας πάνε στο ΓΕΣ. Στο προαύλιο λάβαμε θέσεις. Δεν ξέραμε γιατί πήγαμε εκεί. Δεν μας είπαν. Γυρνώντας στο Γουδί μάθαμε ότι "έριξαν" τον Παπαδόπουλο» αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Τότε μέσα μου κάτι άλλαξε. Αυτοί που τον παρουσίαζαν σαν θεό, τώρα τον έβριζαν. Δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. "Μα είναι τόσο πουλημένοι όλοι τους;" αναρωτήθηκα. Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο βοριάς. "Πουλημένα τομάρια" είπα μέσα μου. Θυμάμαι ότι ο Μιχάλης Γουνελάς παρέδωσε τα γαλόνια του στους άνδρες της ΕΣΑ, που ήρθαν στο Κέντρο και τον συνέλαβαν».
Με τη Μεταπολίτευση ο στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ θα βρεθεί στα σύνορα.
«Ο Καραμανλής είχε πει "τα άρματα στα σύνορα". Ηταν τα γεγονότα της Κύπρου. Πήγαμε Αλεξανδρούπολη. Μετά από έξι μήνες πήρα άδεια. Αντί να απολυθώ στους 22 μήνες, έφτασα στους 30. Εφεδρεία στην εφεδρεία. Οταν απολύθηκα, όλα είχαν αλλάξει μέσα μου»…

Πηγή: http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=155079