Με χαρά αναδημοσιεύουμε το καθαρά πατριωτικό (με κάπως απλοϊκό, αλλά ανατρεπτικό-επαναστατικό ύφος) ποίημα του γνωστού στιχουργού, ποιητή και δημοσιογράφου Δημήτρη Ιατρόπουλου.
Ο ποιητής απορρίπτει συλλήβδην τους πολιτικούς ταγούς και καθε τύπου ειδήμονες-"σωτήρες". Χαλάει την παρτίδα και σταματάει να παίζει με όρους καθωσπρεπισμού, συνειδητοποιούμενος αγωνιστικά!
Αξιοπρόσεκτη (μετά τις όχι αλάνθαστες στιχουργικά 7 πρώτες τετράστιχες στροφές) η υστερόγραφη (στις τελευταίες 4 στροφές – τερτσίνες!) σαν επεξηγηματική κάπως επίκλησι στην προσωπική ευθύνη, στην πατριωτική ευαισθησία του μεμονωμένου Έλληνα.
Σάλπισμα
Δεν κάνω πια πίσω,
Το στρίβω για εμπρός,
Παντού όπου γυρίσω,
Με σπρώχνει ο καιρός.
Ανοίγω τη βρύση,
Και τρέχουν φωτιές,
Με έχουν αντλήσει,
Χιλιάδες φορές..
Δεν έχω άλλο τράτο,
Στο δρόμο θα βγω.
Με πήγαν στον πάτο,
Τους πάω στο γκρεμό!
Δεν θέλω μνημείο,
Του Άγνωστου Έλληνα.
Μονάχος μου έμεινα,
Αρχαίο αγγείο..
Οι δήθεν φωστήρες,
Πηδούν στο κρεβάτι μας.
Θα βγούμε για πάρτη μας,
Και τέρμα οι "σωτήρες"..
Δε γουστάρω κανένα,
Τα όνειρά μου ένα-ένα,
Αριθμούς τά ‘χουν κάνει,
Με τους τηλεφακούς..
Δε γουστάρω κανένα,
Παρά μόνο Εσένα*,
Έλληνά μου που βλέπεις,
Αδελφέ μου που ακούς..
*Μονάχα από Εσένα περιμένω,
Με στίχο αγριεμένο,
Που διόρθωσε ο Θεός..
*Μονάχα από Εσένα περιμένω,
Εσύ είσαι το Τρένο,
Εσύ είσαι κι ο Σταθμός..
*Μονάχα από Εσένα περιμένω
Χαλάω την παρτίδα,
Δεν παίζω, εδώ κι εμπρός!
*Μονάχα από Εσένα, περιμένω,
Εσύ είσαι η Πατρίδα,
Εσύ είσαι τ' ΑΓΡΙΟ ΦΩΣ!
Δημήτρης Ιατρόπουλος
(Το είδαμε στο ιστολόγιο «Ας μιλήσουμε επιτέλους…»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου