Ο πατριώτης Νίκος Ξυλούρης, το «Γεννήθηκα» για την χθεσινή επέτειο της γέννησής του, η Κύπρος και το τραγούδι Ξαστεριά. 2 canzoni di Nikos Xiluris

Γεννήθηκα



Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού
Σβήνω κυλώντας στα νερά

Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
Σαλτάροντας με τις τριχιές του λιβανιού
Πήρα τον δρόμο της φθοράς

Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι του σπαθιού
Είχα τον ύπνο του λαγού

Αγνάντευα την πυρκαγιά της θημωνιάς
Αμίλητος την ώρα της συγκομιδής
Πήρα ταγάρι ζητιανιάς

Αντάμωσα το χάρο της ξερολιθιάς
Το άλογο στ’ αλώνι να ψυχομαχεί
Πήρα ταγάρι ζητιανιάς
(Στίχοι: Κ. Χ. Μύρης)
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος)


Γράφαμε στην εφετινή επέτειο της μνήμης του τον Φεβρουάριο:
"Εφέτος που θα έπρεπε να γιορτάσουμε 75 χρόνια από την γέννησι του ελληνόψυχου λεβέντη, περιοριζόμαστε στην αναθέρμανσι της συγκίνησής μας κατά την τιμή της μνήμης του. Τριάντα ένα χρόνια, ήδη, από τότε που έφυγε από κοντά μας..."

Ένας συνειδητά πολιτικοποιημένος και πάνω απ’ όλα Ελληνικός καλλιτέχνης σαν τον Νίκο Ξυλούρη, δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος απέναντι σε οποιοδήποτε εθνικό ζήτημα. Μια σχετικά πρόσφατη συνέντευξι της αδελφής του Ζυμπουλίας, φωτίζει με ιδιαίτερο τρόπο αυτήν την πλευρά του μεγάλου Νίκου . (Και μας δίνει την κατάλληλη ευκαιρία να αναφερθούμε προεξαγγελτικά και στα 37χρονα του κατεχόμενου κυπριακού ελληνισμού, την μαύρη επέτειο του ακόμα διαιωνιζόμενου αίσχους της Τουρκικής Κατοχής επι Ευρωπαϊκού εδάφους).
Είναι μάλιστα ενδεικτική η μαρτυρία της πως ο Ψαρονίκος μετά την τουρκική εισβολή στην Μεγαλόνησο, το 1974, το παραδοσιακό κρητικό τραγούδι “Ξαστεριά”
« για τον λαό και το νησί της Κύπρου το ’λεγε και μετά για τον κόσμο όλο..»!

Μεταφέρουμε μερικά από τα λόγια της Ζυμπουλίας Ξυλούρη που κατέγραψε πέρυσι ο δημοσιογράφος Πάμπος Βάσιλας, όπως της βγήκαν τότε, σε κάποια από τις πολλές επισκέψεις Κυπρίων αδελφών- προσκύνημα στο σπίτι των Ξυλούρηδων στα Ανώγεια:
«Την πονούσε πολύ την Κύπρο και εσάς τους Κυπριώτες, σας είχε στην καρδιά και το λογισμό του…».
«Την πονούσε πολύ την Κύπρο. Σαν έγιναν τα γεγονότα και έπεσε η χούντα μετά που έγινε όλο εκείνο το κακό στην Κύπρο, μαράζωσε η ψυχή του και βάρυνε ο λογισμός του. Να βοηθήσει ήθελε και εκείνος τους Έλληνες της Κύπρου που βρίσκονταν σε μαύρα ζόρια, ήθελε να σας εβοηθάει …».
Η αδελφή συγκινημένη συμπλήρωσε και μια πληροφορία-ανάμνησί της σχετικά με μια συναυλία για την Κύπρο στην ομογένεια των ΗΠΑ, στην οποία συμμετέσχε ο Ξυλούρης αφιλοκερδώς κατά το 1975:
«Ο Νίκος πήρε το αεροπλάνο και πήγε στη Νέα Υόρκη. Πήρε μαζί του στις αποσκευές μια σειρά από τραγούδια να τα λέει στον κόσμο να μαζεύει χρήματα για την προσφυγιά της Κύπρου. Τού ’λεγε η μάνα μας, να προσέχει. Μα ’κείνος της έλεγε “μάνα μην σκιάζεσαι, μην φοβάσαι, μέσα μου βγαίνει αυτό που κάνω.
Για τη λεβέντα Κύπρο”…»!!

Για την «λεβέντα» Κύπρο!
Καθόλου υπερβολικό, επομένως, αυτό που ένας από τους κυπριώτες θαυμαστές του Νίκου Ξυλούρη σαν επιγραμματική δήλωσι σε βιβλίο επισκεπτών, άφησε να ακουσθή στην φιλόξενη οικία της αδελφής του ήρωα:
«Αν ζούσε ο Ξυλούρης δεν θα είχαμε Τούρκους στην Κύπρο»!
(Βλ. Εφημ. Φιλελεύθερος, 8 Νοε 2010, σ. 22)

Άς ξανακούσουμε, λοιπόν, όχι με άλλο, διαφορετικό από αποφασιστική αγωνιστικότητα και εθνική υπερηφάνεια, αίσθημα, αλλά με ανανεωμένο νόημα το χιλιοτραγουδισμένο λαϊκό εμβατήριο που ακούει στο όνομα «Πότε θα κάνει Ξαστεριά» και εμπρός, ας κατέβουμε -όσοι δεν το έχουμε ήδη κάνει- σε νέους ασυμβίβαστους αγώνες αληθινής εθνεγερσίας και πνευματικής ανεξαρτησίας!(Και πότε επιτέλους θα μάθουμε το όνομα εκείνου του χουντικού υπεύθυνου Λογοκρισίας –ή των όποιων εισηγητών του- για να συμπληρώσουμε καμμιά από τις κενές θέσεις στην ατέλειωτη σειρά των αφανών και επιφανών Προδοτών της δυστυχισμένης Πατρίδας μας, εκείνου ειδικά του γραικύλου που ομνύοντας στο υποκριτικό και ουσιαστικά αντίχριστο και ανθελληνικό σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», τόλμησε να «κόψη» από το ραδιόφωνο και, βέβαια, και την - αείποτε προπαγανδιστικό εξάρτημα της εξουσίας – κρατική Τηλεόρασι, την «Ξαστεριά» και μαζί με αυτήν τον κρητίκαρο Νίκο και όλα του τα αθάνατα τραγούδια;)

Νίκος Ξυλούρης-Πότε θα κάνει Ξαστεριά


Πότε θα κάμει ξαστεριά

Πότε θα κάμει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει,

να πάρω το ντουφέκι μου, την έμορφη πατρόνα,

να κατεβώ στον Ομαλό, στη στράτα τω(ν) Μουσούρω(ν),

να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά, να κλαίν' δίχως μανάδες,

να κλαίν' τη νύχτα για νερό, και το πρωί για γάλα,

και τ'αποξημερώματα για τη γλυκιά πατρίδα.

(Παραδοσιακό)


Για την παραλλαγή (σσ. 6-7):

να κλαιν' τη νύχτα για νερό, και το πρωί για γάλα,
και τ’ αποδιαφωτίσματα για την καημένη μάνα

βλ και το ιστολόγιο Κριαρά με ενδιαφέρουσες ερμηνευτικές απόπειρες, αλλά και υποκειμενισμούς.