ΕΛΥΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΠΟΡΑΔΙΚΗΣ ΑΙΘΡΙΑΣ. Ένας κέντρωνας με στίχους απο τους Προσανατολισμούς (1941).Cogliendo 15sillabi negli "Orientamenti" di Elitis

Cogliendo versi 15sillabi nei giardini degli "Orientamenti" di Odisseas Elitis

Για την παραξενιά του υπογράφοντος να αναζητεί σε ποιητικές συνθέσεις της μοντέρνας νεοελληνικής ποίησης το στοιχείο της παραδοσιακής αντίληψης του ρυθμού και μάλιστα στην λαϊκότερη μορφή του, αυτήν του ιαμβικού δεκαπεντασυλλάβου, ίσως έχουν αρχίση να εξοικειώνονται οι τακτικοί επισκέπτες του Νέου Παλαμήδη.
Η φιλοπαίγμων διάθεσίς του -σε συνδυασμό με την φιλολογική περιέργεια – τον έχουν οδηγήση μέχρι στιγμής σε δύο παράδοξα δημοσιεύματα σχετικά με την κρυμμένη γοητεία του δεκαπεντασύλλαβου στίχου (σε μέτρο ιαμβικό), όπως την αισθάνθηκε να αναδύεται μέσα απο τις υπερρεαλιστικές συνθέσεις του Ανδρέα Εμπειρίκου στην Ενδοχώρα.
Φυλλομετρώντας λοιπόν την «εμπειρίκια Ενδοχώρα» και δρέποντας 15συλλάβους, κατέληξε να συνθέση 2 «κέντρωνες» χρησιμοποιώντας, βέβαια, μια τεχνική που είναι κοντά στην τεχνική του κολλάζ: ένα «δεκατριάστιχο στα κάστρα του ανέμου» και ένα δεκατετράστιχο που αυθαίρετα μεν, αλλά με απέραντο σεβασμό στον ποιητή και το ύφος του, το τιτλοφόρησε «Εμπειρίκιον σονέττον Ελλήνων εστι το φώς».
Με ανάλογη διάθεσι και τεχνική κατέληξε στο σημερινό δημοσίευμα: ένας νέος κέντρωνας, αυτή τη φορά απο προσεκτική ανθολόγησι που επιχείρησε στην αγαπημένη του συλλογή ποιημάτων του Οδυσσέα Ελύτη «Προσανατολισμοί». Πρόκειται για ένα επτάστιχο –καθόλου τυχαίο για τον «επταδολάτρη» Ελύτη, ο οποίος στους «Προσανατολισμούς» συμπεριφέρεται χαρακτηριστικά «επταδικά» (προσέχοντας τον αριθμό επτά και τα πολλαπλάσιά του).
Σχεδιάζουμε να επανέλθουμε καί στον μεγάλο μας ποιητή συμμετέχοντας στο κλίμα εορτασμού της εκατονταετηρίδας απο την γέννησί του και στην σημαντικότατη πρώτη αυτή ποιητική του συλλογή (που κι αυτή κλείνει 70 χρόνια!), αλλά μέχρι τότε, ας αναρτήσουμε το παρόν.


.
.
.
.

ΕΛΥΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΠΟΡΑΔΙΚΗΣ ΑΙΘΡΙΑΣ
«Κι οι αθώοι του καημοί πίδακες χρυσανθέμων»

Κυματιστή, ξεφυλλισμένη, ελεύθερη σαν φώς
Μια κάμαρη όπου γδύθηκε κορίτσι αγαπημένο
Σ’ ένα μαντίλι που έχασε τις τέσσερείς του άκρες
Δίνοντας μια σπρωξιά στην αναμφίβολη ευτυχία
Δεν ξέρει καν πώς βρέθηκε να ζει σ’ ένα σεργιάνι
Μέσα στ’ αμίλητο νερό της κολυμπήθρας του ήλιου

Ναί θα στολίσουμε τη γή, θα σφίξουμε τη μέρα!


(Στίχοι: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (ΣΠΟΡΑΔΕΣ, Αιθρίες Ι-ΧΧΙ), Σύνθεσι "Κολλάζ": Αλέξανδρος ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ)