ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους μανιώδεις του ΙΚΑΡΙΑΜ με ένα (ακόμη!) ποίημα. Una ancora poesia x I giocatori di IKARIAM con I nostril AUGURI!

Μέρες διακοπών και τα διάφορα παιχνίδια (από τον κρατικό τζόγο μέχρι τα παιχνίδια διαδικτυακής απομόνωσης, αλλά και τα επιτραπέζια – πές καλύτερα τραπουλόχαρτα και ζάρια) θα απορροφήσουν ως είθισται μεγάλο μέρος από την προσοχή και τον χρόνο μας.
Στην εποχή μας, βέβαια, φαίνεται ξεκάθαρα πια ότι μένει πίσω, δυστυχώς, με ταχύτατους ρυθμούς ο παραδοσιακός τρόπος συντροφικής διασκέδασης και πως όλο και περισσότερο κερδίζουν τις προτιμήσεις των μικρότερων παιδιών τα διαδραστικά ηλεκτρονικά παιχνίδια στις κονσόλες (Playstation, Nintendo κττ), αλλά ειδικά για τα μεγαλύτερα παιδιά (...πάσης ηλικίας) και τα ποικίλα, και ολοένα πολλαπλασιαζόμενα, διαδικτυακά προϊόντα της εικονικής πραγματικότητας.
Ανάμεσα στα τελευταία, το γνωστό Ικάριαμ, αυτήν ειδικά την περίοδο –όπως λίγο πολύ σε όλες τις γιορτές και τις αργίες— ανακάμπτει σε επισκεψιμότητα, ειδικά ανάμεσα στα άτομα-χρήστες, που ανήκοντας στην ευρύτερη…σχολική κοινότητα απολαμβάνουν την μεγαλύτερη ραστώνη.
Σ’ αυτούς η αποψινή αποχαιρετιστήρια του 2010 αναφορά του ιστολογίου μας,

καθώς αφιερώνει εξαιρετικά ένα επιτυχημένο κι όλο χιούμορ στιχούργημα.

[Αδήλου πατρότητος, μας εστάλη από φίλο χρήστη του παιχνιδιού –ηγετικό μέλος της συμμαχίας «ΔΕΛΤΑ» του κόσμου «Ε» με την επισήμανσι (σε …απταίστως άτονη γραμματοσειρά): «Αυτο εχει κανει το γυρο σε κοσμους και λεω να το δειτε».

Εμείς απλώς κάναμε κανα-δυό ασήμαντες επιδιορθώσεις]:


ΙΚΑΡΙΑΜ (Αϋπνίες και εφιάλτες)

Κόκκινο βλέπω στρατηγό, γυρίζω απο την άλλη
--όνειρο θα ‘τανε θαρρώ ή μήπως απ την ζάλη;
Τα μάτια παίζω δυο φορές, όπως τον κουλοχέρη,
δεν είναι, λέω, δυνατόν, μου στήσανε καρτέρι;

Πετάγομαι απ τον ύπνο μου, λες και είδα εφιάλτη,
ξύπνησα την γυναίκα μου --λες και είχε γίνει κάτι.
Τι έγινε παιδάκι μου, τι άκουσες; τι είδες;
Μου κάνουνε επίθεση δεν έχω πια ελπίδες!

Μα θα ξυπνήσεις τα παιδιά, μην κάνεις φασαρία!
- άντε να δούμε που θα βγει αυτή η ιστορία.
Τα νεύρα μου θα σπάσουνε με εκείνο το παιχνίδι,
κοντεύεις πια να τρελαθείς εξάρτηση έχει γίνει!!

Γυναίκα ο κόσμος καίγεται σήκω και κάνε κάτι
βαλε ποτό, ξηρούς καρπούς, σήκω απ το κρεβάτι
να στείλω γυροκόπτερα, να στείλω και κανόνι;
Φύγε, μου λέει δυνατά, πήγαινε στο σαλόνι!!!

Έτρεξα μες το ύπνο μου χωρίς να ανάψω φώτα
-και μες το παραλήρημα δεν είχα δει την πόρτα-
έκανα μια μετωπική τα νεύρα μου τσατάλια,
ξυπνήσανε και τα παιδιά, όλα μου πάνε χάλια.

Ένιωσα μια χαλάρωση σαν είδα την σελίδα
όλα κυλούσαν ήρεμα...στον ύπνο μου τα είδα!!
Μα τώρα που σηκώθηκα και με την ευκαιρία
σε κάποιον θα επιτεθώ, θα κάνω μια κηδεία!

Με αυτό το όλο σκηνικό κάποιος θα πάθει κάτι
και άλλος τώρα θα τον δει αυτόνε τον εφιάλτη!!!!

"Αντιπρόταση στον δεκάλογο του κ. Στρος-Καν" του Χ. Γιανναρά. Οκτώ προτάσεις ως παίγνιον. La contro-proposta di Cristos Yannaras; 8 punti come “gioco”

La contro-proposta di Cristos Yannaras; otto punti come “gioco”- sfida al “decalogo” di Dominique Strauss-Kahn

Μετά την πρότασι του Γιώργου Μητροπέτρου είμαστε ηθικά αναγκασμένοι να φιλοξενήσουμε (λόγω διαφοράς τάξεως και της βαρύτητός τους) και τις προ δωδεκαημέρου δημοσιευθείσες στον Τύπο εμπεριστατωμένες (και όπως πάντα τολμηρές και εμπνευσμένες) προτάσεις του σεβαστού μας καθηγητή Χρήστου Γιανναρά. Αποτελούν οιονεί αντίλογο στις προτάσεις-δεκάλογο του εκ των «σωτήρων» μας δυνάστη* που ακούει στο (μεταλλαγμένο;) όνομα Ντιμινίκ Στρος-Καν. Μια συνολική πρότασι που την καταθέτει ο πάντα μαχητικός στις εθνικές επάλξεις καθηγητής, με συνείδησι ματαιότητος και εν επιγνώσει της απαισιόδοξης εκτίμησής του, ενώπιον της προδιαγεγραμμένης καταστροφικής πορείας των πραγμάτων.
Ως «απλός πολίτης» όμως, αντιπαρατίθεται στον ισχυρό ηγέτη, α΄: χαρακτηρίζοντας το 80% από τις προτάσεις του δεκαλόγου του «γενικόλογο ευχολόγιο» και «κοινότοπες ηθικολογίες», και β΄: καταθέτοντας «εν είδει παιγνίου» --εγώ θα έλεγα προκαλώντας τον ισχυρό εξουσιαστή σε ένα είδος διαλεκτικής μονομαχίας -- τον δικό του οκτάλογο ως αντιπαράθεσι στον μωσαϊκού** τύπου δεκάλογο του αλλοφύλου «κορυφαίου διαχειριστή της τύχης εθνών».
Και αν και ο ίδιος διατείνεται πως “κανένα «κέντρο αποφάσεων» δεν πρόκειται να τον προσέξει”, εγώ υποπτεύομαι ότι τα έσωθεν και κυρίως τα έξωθεν «κέντρα αποφάσεων» τον παρακολουθούν ιδιαιτέρως προσεκτικά. Αλλά επειδή με ενδιαφέρει να προσέξη έναν τέτοιου αναστήματος Πολίτη η πάλαι ποτέ σιωπηλή πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών (τώρα έχει καταστή μάλλον υπνώττουσα), αναδημοσιεύω –ως ελάχιστος πολλαπλασιαστής- τα προτεινόμενα «από τον πολίτη μέτρα».

Επεξηγήσεις λεξιλογίου:
(*δυνάστης: Το ουσιαστικόν ως συγγενικόν του επιθέτου δυνατός –αμφότερα παράγονται εκ του ρήματος δύναμαι- δεν έχει ετυμολογικώς σχέσιν τινα μετα του «Δουνουτού», το οποίον εστί, ως γνωστόν τοις νεοέλλησιν, κακόγουστον αρκτικόλεξον)
(**μωσαϊκός: Το ενθάδε επίθετον ετυμολογητέον ουχί βεβαίως εκ του Μούσα, αλλά εκ του Μωυσής και συγκεκριμένως εκ του Μωσής).
Α.Σ.

^^^^^^^^^^^^^^^^^
(Ακολουθεί το ακριβές κείμενο του καθ. Χρ. Γιανναρά, αναδημοσιευόμενο απο την ιστοσελίδα του. Οι υπογραμμίσεις δικές μας)

Αντιπρόταση στον δεκάλογο του κ. Στρος-Καν

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Ντομινίκ Στρος-Καν διατύπωσε δεκάλογο αναγκαίων μέτρων για την ανάκαμψη της χώρας μας από τη χρεοκοπία («Κ» 8/12/2010). Από τις δέκα προτάσεις του, οι δύο είναι συγκεκριμένες και ρεαλιστικές: Να συναρτηθούν τα ημερομίσθια (γιατί όχι και οι μισθοί;) προς την παραγωγικότητα και να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Οι υπόλοιπες οκτώ είναι γενικόλογο, καθόλου συγκεκριμένο ευχολόγιο, κοινότοπες ηθικολογίες (: Να μονοιάσουν τα κόμματα. Να παταχθεί η φοροδιαφυγή. Να επιταχυνθούν διαρθρωτικές αλλαγές. Να πληρώσουν περισσότερο οι εύποροι. Να μην πληγούν ακόμα πιο πολύ τα χαμηλά εισοδήματα. Να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότα. Να μειωθεί η γραφειοκρατία. Να αξιοποιήσει η κυβέρνηση τη «νίκη» που κατήγαγε στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης – νίκη με αποχή του 70% των ψηφοφόρων!).

Δεν έχει καμιά, μα απολύτως καμιά πρακτική αποτελεσματικότητα να αντιτάξει τον δικό του δεκάλογο προτάσεων για την ανάκαμψη από τη χρεοκοπία ένας απλός πολίτης, καταφανώς αμέτοχος στις ευθύνες της εξουσίας. Βεβαιωμένο, με πείρα δεκαετιών, ότι κανένα «κέντρο αποφάσεων» δεν πρόκειται να τον προσέξει. Ετσι, εξ ορισμού, και ο ρεαλιστικότερος δεκάλογος, ο εκτός κομματικού ψυχαναγκασμού, καθηλώνεται εκ των πραγμάτων στις προδιαγραφές ευχολογίου και αυτός.

Απομένει η λειτουργικότητα του παιγνίου: Να συγκριθεί ο δεκάλογος του άσημου πολίτη με τον δεκάλογο του κορυφαίου διαχειριστή της τύχης εθνών. Οχι για την ευφυΐα, μόνο για τον ρεαλισμό των προτάσεων. Σύγκριση, έστω, δίκην παιγνίου, σε ώρες συνθλιπτικής ανελπιστίας.
Τα προτεινόμενα, λοιπόν, από τον πολίτη μέτρα, με αξιολογική σειρά προτεραιότητας, είναι:

1. Περικοπή κατά 50% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα. Περικοπή κατά 50% κάθε μορφής αμοιβών που εισπράττουν οι βουλευτές. Επανάκριση του αιτιολογικού της πρόσληψης όλων των υπαλλήλων της Βουλής, απολύσεις των αργόσχολων, κατάργηση όλων των οικονομικών προνομίων που διαφοροποιούν τους υπαλλήλους της Βουλής από τους υπόλοιπους κρατικούς υπαλλήλους. Το πρώτο που απαιτεί η χρεοκοπία είναι να περιοριστεί το παντεσπάνι των φυσικών αυτουργών, όχι το ψωμί των θυμάτων.

2. Διάλυση, με νομοθετικό διάταγμα, όλων των εταιρειών του δημοσίου και απόλυση διοικητικών συμβουλίων και προσωπικού. Επανάκριση εξ υπαρχής από σώμα ημεδαπών και αλλοδαπών εμπειρογνωμόνων της αναγκαιότητας για την ύπαρξη κάθε τέτοιας εταιρείας και επαναπρόσληψη προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ. Μόνο με προτεραιότητα στην πάταξη του κομματικού κράτους γεννιέται κοινωνική δυναμική ανάκαμψης.

3. Ενιαίο μισθολόγιο όλων των εργαζομένων σε δημόσιες υπηρεσίες (υπουργεία, οργανισμούς, τράπεζες, νοσοκομεία, Δικαιοσύνη, πανεπιστήμια, ένοπλες δυνάμεις). Κατάργηση κάθε μορφής «επιδομάτων» και διαφοροποίηση των μισθών με κριτήριο: α. Τους τίτλους σπουδών β. Το ποσοστό ευθυνών που διαχειρίζονται γ. Τη συνεχώς κρινόμενη ποιότητα προσφοράς έργου δ. Το ήθος συμπεριφοράς προς τους πολίτες-συμπολίτες τους.

4. Νομοθετική θέσπιση συστήματος συνεχούς αξιολόγησης, πειθαρχικού ελέγχου και ελέγχου παραγωγικότητας των υπαλλήλων του δημοσίου. Το νομοθετικό πλαίσιο να προϋποθέτει το δικαίωμα έφεσης για δυσμενή κρίση, αλλά και μηδενική ανοχή της φυγοπονίας, της ανικανότητας, της ραστώνης, της βάναυσης συμπεριφοράς. Οπως και βαρύτατες ποινές για μεροληψία, κομματισμό, υπερβολική επιείκεια των επιφορτισμένων με τον έλεγχο και την αξιολόγηση. Αν δεν αποκατασταθεί λειτουργικό κράτος με αξιοποίηση της πρωτοβουλίας και δημιουργικής φαντασίας των υπαλλήλων του, η παντοδαπή χρεοκοπία θα σέρνεται χωρίς τελειωμό.

5. Ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας από τη διαλυτική παρακμή δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν ελευθερωθεί η χώρα από τον ζυγό του ασύδοτου συνδικαλισμού. Και όταν μιλάμε για συνδικαλισμό στη σημερινή Ελλάδα, αναφερόμαστε στις γκανγκστερικές μαφίες των επαγγελματιών του είδους που λυμαίνονται τον δημόσιο τομέα, ανυπότακτες σε νόμους και στο Σύνταγμα, αφού έχουν πείσει τα κόμματα ότι ελέγχουν δήθεν και καθοδηγούν την ψήφο της δημοσιοϋπαλληλίας.

6. Δεν μπορεί να υπάρξει αναπτυξιακή δυναμική χωρίς αλλαγή του κοινωνικού κλίματος. Πρωτεύει να εξαρθρωθούν οι παράγοντες που επενδύουν, για πλουτισμό ή για εξουσία, στην εξηλιθίωση των μαζών, στην κολακεία άλογων ορμεμφύτων. Μια σοβαρή στρατηγική ανάπτυξης προϋποθέτει τη ριζική κατάργηση του κρατικού τζόγου και της προστασίας που παρέχει το κράτος στον κρετινισμό του «επαγγελματικού» ποδοσφαίρου. Προϋποθέτει αλλαγή, με νόμο, της σύνθεσης και των αρμοδιοτήτων του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, δηλαδή την ενεργοποίηση αμείλικτου κοινωνικού ελέγχου των εμπόρων της «πληροφόρησης», «ψυχαγωγίας», αγωγής των Ελλήνων.

7. Για να τεθούν με αποφασιστικότητα σε εφαρμογή οι έξι παραπάνω προτάσεις, προϋποτίθεται η εξασφάλιση έννομης τάξης με νομοθετικές προδιαγραφές και μεθοδικές πρακτικές που ισχύουν μάλλον σε όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. Να μην έχει τη δυνατότητα καμιά ομάδα διαμαρτυρόμενων πολιτών να νεκρώνει ετσιθελικά τη ζωή των πόλεων θέτοντας σε ομηρεία εκατοντάδες χιλιάδων συμπολιτών της.

8. Οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικού μετασχηματισμού (είτε ηροστράτεια – μηδενιστική, όπως του Ανδρέα Παπανδρέου είτε τίμια και προοδευτική) προϋποθέτει μια ριζοσπαστική, από τα θεμέλια, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Από επιτελείο υπηρεσιακής (όχι κομματικής) στελέχωσης του υπουργείου Παιδείας. Να κατεδαφίσει η μεταρρύθμιση τη χρησιμοθηρική εκδοχή της σπουδής που αχρηστεύει το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα – τις δομές και πρακτικές που μεταβάλλουν το σχολειό και το πανεπιστήμιο σε πεδίο έγκαιρης άγρας κομματικών οπαδών, σε φυτώριο εγωκεντρικών διεκδικητών κατασφάλισης δικαιωμάτων. Μια κοινωνία δεν ανακάμπτει δίχως επανακατάκτηση οργανικής συνοχής, και η συνοχή προϋποθέτει «άνεμο» μιας άλλης παιδείας: Προτεραιότητα καλλιέργειας της κριτικής σκέψης, όχι της ποσοτικής πληροφόρησης – η γλώσσα ως λογική, τα μαθηματικά ως γλώσσα, η Ιστορία ως φρόνημα.

Ο χώρος της επιφυλλίδας δεν επαρκεί για να συμπληρωθεί δεκάλογος, αλλά και οι οκτώ μόνο προτάσεις ολοκληρώνουν τις προϋποθέσεις της σύγκρισης με τις αοριστολογίες του κ. Στρος-Καν. Η θεματική των προτάσεων έχει αναλυθεί πάμπολλες φορές από το «βήμα» αυτής εδώ της επιφυλλίδας χωρίς το παραμικρό ποτέ αποτέλεσμα επηρεασμού των κέντρων λήψης αποφάσεων.

Απομένει μόνο η δυναμική της σύγκρισης ως απίθανος (εντελώς) καταλύτης εκπλήξεων.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Ημερομηνία δημοσίευσης (στην "Κ"): 17 Δεκεμβρίου 2010
(βλ. και kathimerini.gr)

«Σε Δραχμές οι Τιμές, ...!». Μια πρότασι για αντιμετώπισι της οικονομικής κρίσης από τον Γ. Μητροπέτρο

Από προχθές που ο δραστήριος φίλος και ιδρυτικό μέλος μας, ο Γιώργος Μητροπέτρος, μας την προώθησε θέλαμε να την αναρτήσουμε την δική του «πρόταση για στήριξη», που αφορά στην διπλή αναγραφή των τιμών ---όπως περίπου τότε με την εισαγωγή του Ευρώ στην χώρα μας, το πρώτο διάστημα (1999). Αλλά με την διαφορά πως τότε οι οι Τιμές ήσαν και σε Ευρώ και πληρώναμε ακόμα με Δραχμές, ενώ τώρα προτείνει εμπεριστατωμένα ο οικονομολόγος φίλος μας
Σε Δραχμές οι Τιμές,
σε Ευρώ οι Συναλλαγές..!

Και αν η συμβουλή του φαίνεται σε ορισμένους κάπως καθυστερημένη (κοντά μια δεκαετία), δεν νομίζουμε ότι δεν έχει ακόμη, ειδικά στην σημερινή φάσι, την αξία της και την χρησιμότητά της.
*********************************


του Γιώργου Δ. Μητροπέτρου
Οικονομολόγου


Για την κρίση… είναι μια λύση !!!
Σε Δραχμές οι Τιμές,
σε Ευρώ οι Συναλλαγές..!
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουμε, έχει φέρει τα Ελληνικά νοικοκυριά σε απόγνωση, με την αγοραστική τους δύναμη να έχει φθάσει σε δραματικά χαμηλά επίπεδα, ενώ παράλληλα, οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών να έχουν εκτοξευτεί στα ύψη.
Επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, την εποχή της νομισματικής μετάβασής μας στο ΕΥΡΩ, και της μετατροπής των τιμών από δραχμές σε ευρώ, υπήρξε ένα κύμα ανατιμήσεων σε αγαθά, χαμηλής κατά μονάδα αξίας, χωρίς την κατάλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση του λαού, με αποτέλεσμα η αγοραστική δύναμη των πολιτών να μειωθεί κατά πολύ. Την διαφορά αυτή, της απώλειας της αγοραστικής δύναμης, δυστυχώς, την αναπλήρωσαν με τραπεζικό δανεισμό, με αποτέλεσμα σήμερα, πολλοί συμπολίτες μας, να είναι υπερχρεωμένοι στις Τράπεζες.
Επειδή, μέσα σε αυτή την οικονομική κρίση, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει «τι μέλλει γενέσθαι» με τις αγορές , τους δανειστές , την τρόικα, την οικονομική αλλά και την κοινωνική σταθερότητα, καθώς και την δυνατότητα ανάπτυξης της χώρας,
Επειδή, έστω και τώρα, θα πρέπει να μάθουμε να υπολογίζουμε την αγοραστική αξία των εναπομεινάντων χρημάτων που βρίσκονται στα χέρια μας,
Επειδή, θα πρέπει οι τιμές να εκλογικευτούν, ώστε η απώλεια των εισοδημάτων και των συντάξεων να είναι μικρότερη,
Προτείνουμε,
όλες οι αναγραφόμενες τιμές των αγαθών και υπηρεσιών να είναι και σε δραχμές, ώστε να κατανοούμε καλύτερα την αξία τους και οι συναλλαγές στο τέλος να γίνονται σε ευρώ!
Με αυτό τον τρόπο πιστεύουμε, πως όλοι μας, θα κατανοήσουμε την πραγματική αξία των αγαθών και θα αντιδρούμε στις υπερβολικές τιμές, οι οποίες «καμουφλαρισμένες» πίσω από το ευρώ, μας πλασάρουν.
Είναι μια νοητή μετάβαση στην δραχμή χωρίς να φύγουμε από το ευρώ!

Η βράβευσι της Χαράς Νικοπούλου από την Ακαδημία Αθηνών και η αντιφώνησί της. Medaglia d’ Onore alla maestra Chara Nikopoulou dall’ Academia di Atene

Ο «Νέος Παλαμήδης» δεν είναι ένα ειδησεογραφικό ιστολόγιο, αλλά ως διαχειριστής του δεν μπορούσα να μην προβάλω δεόντως, αυτό που άκουσα προ ολίγου και το οποίο θεωρώ ως «ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ» --και όχι μόνο. Ότι, δηλ. η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, μία από της λίγες προσωπικότητες στην σημερινή Ελλάδα που επώνυμα αντιστέκονται γενικά στην λαίλαπα της πολιτισμικής ισοπέδωσης που προωθεί η παγκοσμιοποίησι, και ειδικά στον αφελληνισμό της παιδείας.
Αναζητώντας λοιπόν λεπτομέρειες και κυρίως την αντιφώνησι της πανάξιας Ελληνίδας συναδέλφου (στην ανάγνωσι της οποίας, κάποιοι γνωστοί μου συνάδελφοι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας αλλά και της πρωτοβάθμιας, γλείφτες, θιασώτες, ή βολεμένοι πιστοί του ξενοκίνητου κατεστημένου, θα βγάλουν …σπυράκια), έπεσα με έκπληξι επάνω στην σημερινή ανάρτησι ενός χαλκιδέικου ιστολογίου ΧΑΛΚΙΔΑ ΚΑΙ ΕΥΒΟΙΑ, το οποίο –κακώς- αγνοούσα. Σπεύδω να το προσθέσω στους ευβοϊκούς συνδέσμους, συγχαίροντας τους αγνώστους μου διαχειριστές, και αναδημοσιεύω την απρόσμενα ευχάριστη είδησι:


Το Αργυρό Μετάλλιο της Τάξης των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών απένειμε χθες η Ακαδημία Αθηνών
στην Χαρά Νικοπούλου
«για την προσήλωσή της στο καθήκον,
την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του
νομού Έβρου τα έτη 2004 -2008».

Η κ. Χαρά Νικοπούλου,
κατά την αντιφώνηση της προς τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών,
κατά την παρασημοφόρησή της με το Αργυρούν Μετάλλιον Ανδρείας ειπε.

"Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών,
Εν έτει 2010, όπου η Ελληνική Κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνικής
από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί
ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος
και την Πατρίδα τους,

Ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών, που στο πρόσωπό μου
παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής,
αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου,
η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη
Βόρειο Ήπειρο από την οποία κατάγομαι,
τη Μακεδονία μας στην οποία γεννήθηκα
και η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγμάτευση,
τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους τούρκους
και τους Ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες
που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα.

Αυτό το Μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση
να συνεχίσω με μεγαλύτερη Πίστη τον αγώνα μου,
μέχρι την τελική δικαίωση του Έθνους μας.
Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης."

(Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών,
Πανηγυρική Συνεδρία της 28ης Δεκεμβρίου 2010).

Ένα απόσπασμα από σύγχρονο αγγλικό μυθιστόρημα για την παγκόσμια κρίσι (συνεργασία) Brano dal romanzo “The terrible privacy of Maxwell Sim” di J. Coe

Από τον φίλο Nick Georgiou λάβαμε προ τριημέρου το παρακάτω σημείωμα. Αναφέρεται σε νεοκδοθέν και ευπώλητο βιβλίο με τον τίτλο «Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ» (ο αγγλικός τίτλος είναι χαρακτηριστικότερος: The terrible privacy of Maxwell Sim) ενός σύγχρονου Βρετανού συγγραφέα, του Jonathan Coe, τον οποίο δεν έχουμε ακόμα διαβάση. Από τις βιβλιοκρισίες πληροφορούμαστε πως πρόκειται για « ένα "μυθιστόρημα δρόμου" αλλά και μια πραγματεία για τη ζωή και την επιβίωση στον 21ο αιώνα, την οικογένεια, τη δουλειά, την κρίση- παγκόσμια και προσωπική». Φαίνεται, λοιπόν, ενδιαφέρον.
Αλλά και το απόσπασμα που διάλεξε ο φίλος μας όμως για να αναφερθή στο κυρίαρχο θέμα των ημερών μας, την βαθειά οικονομική κρίσι και το αίτημα για επιστροφή στην παραγωγή και την ανάπτυξι, είναι εύγλωττο:
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Brano dal romanzo di Jonathan Coe “The terrible privacy of Maxwell Sim”; sulla crisi economica:

Του Nick Georgiou:

Ο "ιδιωτικός βίος του Μάξγουελ Σιμ" (μετάφραση Μ.Ζαχαριάδου, εκδόσεις Πόλις), δεν είναι απλά ξεκαρδιστικό ή ιδιοφυές μυθιστόρημα. Είναι και η κριτική ματιά του εκπληκτικού Τζόναθαν Κόου στο πολιτικό γίγνεσθαι της Βρετανίας αλλά και ολόκληρου του κόσμου σήμερα .
Απολαύστε ένα απόσπασμα που μιλάει για την ανάπτυξη ,τη μαγική λέξη που όλοι -ανεξαιρέτως - στην Ελλάδα του σήμερα ευαγγελίζονται.


«… Τώρα περνούσα μπροστά από το παλιό εργοστάσιο του Λόνγκμπριτζ (εκεί φτιάχνονταν τα μινι της Ρόβερ έως το 2005 όταν έκλεισε αφήνοντας στο δρόμο 6000 εργαζόμενους ).
¨Η μάλλον, περνούσα μπροστά από την τρύπα που έχασκε στο χώρο όπου κάποτε βρισκόταν το εργοστάσιο του Λόνγκμπριτζ. ¨Ηταν παράξενη εμπειρία όταν ξαναπηγαίνεις στα τοπία του παρελθόντος σου, περιμένεις να δεις τουλάχιστον μερικές καλλωπιστικές αλλαγές, κανένα καινούριο κτήριο εδώ και εκεί, κανένα χέρι μπογιά, αυτό όμως ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό : ένα ολόκληρο συγκρότημα βιομηχανικών κτηρίων που κάποτε κυριαρχούσαν απολύτως στη γειτονιά, καλύπτοντας στρέμματα επί στρεμμάτων, που έσφυζαν από τον ήχο των μηχανημάτων και από τις χιλιάδες των εργαζομένων ανδρών και γυναικών που μπαινόβγαιναν στα κτήρια – όλα αυτά είχαν χαθεί. Είχαν ισοπεδωθεί, δεν είχε μείνει τίποτα. Και στο μεταξύ, μια γιγαντοαφίσα που είχε αναρτηθεί στο μέσο εκείνον των ξυρισμένων εκτάσεων αστικής ερημιάς, μας πληροφορούσε ότι, πολύ σύντομα ένας φοίνικας θα αναγεννιόταν από τις στάχτες : ένα «νέο μεγάλο έργο ανάπτυξης» με «εξαιρετικής ποιότητας κατοικίες» και «εμπορικά καταστήματα» ήταν στα σκαριά – μια ουτοπική κοινότητα, όπου η μόνη έγνοια των ανθρώπων θα είναι το φαγητό, ο ύπνος και τα ψώνια : προφανώς δεν θα υπήρχε πλέον ανάγκη να δουλεύει κανείς – τέρμα αυτή η κουραστική και ποταπή υπόθεση, να περνάς τόσες ώρες μέσα σε ένα εργοστάσιο για να φτιάχνεις πράγματα.
Μα μας έχει σαλέψει εντελώς τα τελευταία χρόνια? Έχουμε ξεχάσει πως η ευημερία πρέπει να βασίζεται σε κάτι, κάτι στέρεο και χειροπιαστό? Ακόμα και για έναν άνθρωπο σαν εμένα ήταν εντελώς σαφές ότι έχουμε πάρει τελείως λάθος δρόμο, ότι δεν είναι πια και πολύ καλή ιδέα να γκρεμίζουμε εργοστάσια και να χτίζουμε μαγαζιά, ότι δεν είναι και πολύ συνετό να χτίζουμε μια ολόκληρη κοινωνία πάνω σε αέρα κοπανιστό ..."

Μεταφράζοντας ένα ξένο ποίημα για σκάκι και …Χριστούγεννα. Με τις Ευχές μας προς σκακιστές φίλους. «A WINNING GAME», poem by H. Bryant- Hazeltine

Στην χθεσινή ανάρτησι λέγαμε για τις χριστουγεννιάτικες ευχές που δέχθηκε ο διαχειριστής του «Νέου Παλαμήδη» από προσωπικούς φίλους και αναγνώστες του Ιστολογίου. Ευχές όμως δέχθηκε (στο πρόσωπο του Προέδρου του και ο σύλλογος Α.Ε.Κ. «ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ») και από δύο -μόνο!-σκακιστικούς Συλλόγου, όπως επίσης και από κάποιους –λιγοστούς είναι αλήθεια- φίλους σκακιστές. Σε αυτούς, λοιπόν, τους εκλεκτούς [με πρώτους-πρώτους τον φίλα προσκείμενο σκακιστικό σύλλογο (ίσως όχι τον μόνο σε ολόκληρη την Περιφέρεια, αλλά τον μόνο από τα σωματεία της -σημερινής- ΤΕΣΣΑΣ, ο οποίος στον ιστοτόπο του διαθέτει σχετικό προς εμάς σύνδεσμο) της ΕΥΒΟΪΚΗΣ Ε.Σ. , και τον ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ] είναι αφιερωμένη, μαζί με την ολόθερμη ανταπόδοσι των ευχών μας, η αποψινή ανάρτησι.
Πρόκειται για ένα σχετικά άγνωστο και παλιό ποίημα, πρωτοδημοσιευμένο στο American Chess Bulletin, (Dec 1904, σ. 133), από την Hannah Bryant- Hazeltine (λογοτεχνικό ψευδώνυμο: Phania) με τον τίτλο The Winning Game.
Η απόδοσι στην ελληνική είναι προϊόν συνεργασίας μεταξύ του υποφαινομένου και της συζύγου του, κας Ζωής Κωνσταντινίδου.

[Σημ. Όμορφες καρτούλες όπως της πιο πάνω εικόνας με τις ηλεκτρονικά σταλμένες ευχές τους, μας έστειλαν μέχρι σήμερα, εκτός από τον ΣΟΝΦ και την Ευβοϊκή, και οι σκακιστές φίλοι του ιστολογίου Ιωάννης Παναγάκος και Carlo de Grandi. Ευχαριστούμε -ξανά- κι ανταποδίδουμε!]

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


A WINNING GAME

Under the holly and greens
Wrapped in a soft happiness
Moving our Kings and our Queens,
Portia and I played at chess.
She was coquettish and gay—
Hopeful was I and sedate.
She made her move “just to play,”
I was for winning a mate.

Over the chessboard we strayed—
A move left her Queen in my track,
My hand over hers quickly closed—
I cried; “I will never give it back.”
Now, while the Christmas bells ring,
Seated ‘neath holly and green,
I am acknowledged the king.
She my adorable Queen.

By H.B.H. (Phania)
(American Chess Bulletin, 1904)

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

Μετάφραση:
Το νικηφόρο παιχνίδι

Κάτω από τις πρασινάδες και τα λιόπρινα
Σε μια απαλή ευτυχία τυλιγμένοι
Κινώντας τους Βασιλιάδες και τις Ντάμες,
Η σύζυγος κι εγώ παίζαμε σκάκι.
Φιλάρεσκη αυτή ήταν και ολόχαρη
Εγώ αισιόδοξος ήμουνα και πράος.
Εκείνη κίνηση έκανε «απλά και μόνο για να παίξει»,
Εγώ ήμουνα εκεί για να κερδίσω ένα ταίρι.

Περιπλανηθήκαμε επάνω στην σκακιέρα.
Μια κίνησή της άφησε στον δρόμο μου την Ντάμα.
Αμέσως το χέρι ακούμπησα επάνω στο δικό της
Φωνάζοντας: «ποτέ δεν θα στην δώσω πίσω».
Τώρα, καθώς χτυπούν Χριστούγεννα οι καμπάνες,
Καθισμένοι κάτω από τις πρασινάδες και τα λιόπρινα,
Εγώ αναγνωρίσθηκα ως Βασιλιάς.
Αυτή ως λατρευτή μου η Ντάμα.

Μετάφραση: Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης και Ζωή Κωνσταντινίδου

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010. Χριστουγεννιάτικες ευχές με κάλαντα, μαντινάδες και ποιήματα. Auguri di un Buon Natale 2010; con filastrocche e poesie.

Πολλές οι όμορφες ευχές (πεζές τε και έμμετρες) που δέχθηκε ήδη ο διαχειριστής του «Νέου Παλαμήδη» από προσωπικούς φίλους και αναγνώστες. Σκέφτηκε, μάλιστα, πως κάποιες αξίζουν να τις δημοσιοποίηση.
Ανταποδίδοντας την αγάπη σε όλους –χωρίς εξαιρέσεις-- το ιστολόγιο εύχεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
............................................................................

1. Κάλαντα κι ευχές από Παναγιώτη και Μαρία Χαρατζοπούλου:



2. Στιχούργημα για Χριστούγεννα, αλλά και Πρωτοχρονιά (αλά …Ελληνικά!)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Καλή Χρονιά κι Ανέφελη
ναν’ η χρονιά αυτή`
με ανθούς σοφίας στο μυαλό
και στην καρδιά γιορτή!

Καλά - Χρυσά Χριστούγεννα
Λαμπρή Πρωτοχρονιά!
Κι η Ελλάδα να ΛΕΥΤΕΡΩΘΕΙ
ετούτη τη χρονιά!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΚΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ!!
Με αγάπη,

Ιωάννης Παναγάκος

3. Στο ίδιο πνεύμα με δύο μαντινάδες από τον Γιώργο Μητροπέτρο:
α. Αντί για κάλαντα:
Καλήν ημέρα άρχοντες Να μπώ στο σπιτικό σας
Τον νού σας για να έχετε Μην πέση το ηθικό σας
Γι’ αυτό και εύχομαι θερμά Με ελπίδα και με πάλη
Ν’ ανθίσει το χαμόγελο Στα χείλη μας και πάλι.


β. ΕΥΧΕΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ !

Η Γέννησή Του εύχομαι
Υγεία να χαρίζει,
και με Αγάπη την καρδιά
όλους μας να γεμίζει..!

Κι από τη Νέα τη Χρόνια
ένα θα περιμένω,
το Φως της Ελπίδας πάντοτε
να μένει αναμμένο..!

Χρόνια Πολλά –Καλή Χρονιά
Γ.Π.


4. Και, τέλος, ένα ακόμη ποίημα του φίλου Ι.Π., απευθυνόμενο πρωτίστως στο Ιστολόγιο και συνοδευόμενο από το εξής ευχετήριο σχόλιο:
(Ευχή για όλο τον κόσμο, για όλους όσοι πάσχουν, πονούν, νοσταλγούν, αγωνιούν - Ευχή και για την πατρίδα μας, να αναστηθεί να λευτερωθεί, μα νάναι απ’ το δικό μας το χέρι, άλλως λευτεριά δεν νοείται και δεν υπάρχει).


ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Χριστούγεννα!
Γιορτή αγάπης, γιορτή ελπίδας.
Ένα χαμόγελο χαράς
φωτίζει την ψυχή μας.

Και όλη η πλάση γύρω μας
χαρούμενη γιορτάζει,
γιατί γεννήθηκε ο Χριστός
στης Βηθλεέμ τη Φάτνη.

Χριστούγεννα!
Γέλια, χαρές, τραγούδια κι’ ευτυχία.
κάτω απ’ το δέντρο σου, Χριστέ,
η Φάτνη Σου η θεία

κείτεται, κι’ όλα λαμπρά
μες στο χρυσό φαντάζουν,
χίλια στολίδια, άπειρα
παιχνίδια σε φωνάζουν.

Μα αύριο θα είναι η χαρά;
Θα ζήσει η ελπίδα;
Θα πάψει να μας κυβερνά
ο πόλεμος κι’ η βία;

Ή μήπως τα Χριστούγεννα
είναι για να γελάμε,
να λέμε ποιήματα ευχές
κι’ ύστερα να ξεχνάμε!

Kαι μόλις πάψει η χαρά
και σβήσουν τα λαμπιόνια,
να Σε σταυρώνουμε ξανά,
Χριστέ, μα με… κανόνια.

Κι όμως, Εσύ γεννήθηκες
να φέρεις την ειρήνη,
να σβήσουνε τα μίση πια
κι ο πόλεμος να φύγει.

Πότε θα ’ρθεί η στιγμή αυτή
να ζήσουμε μαζί Σου
το μήνυμα που έφερε
η θεία Γέννησή Σου!

Ας ήταν τα Χριστούγεννα
να ήταν κάθε μέρα,
για ν’ αγαπάμε ολημερίς
και όλους πέρα ως πέρα!!

Ιωάννης Παναγάκος – Άνχης (ΠΖ) ε.α.
Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Μια «Ελληνική Παρτίδα» 150 χρόνων. (Ως προανάκρουσμα για το αφιέρωμα στα 150 χρόνια από την γέννησι του L. Greco ). La partita Eichborn – Nosa (1860)

Αιφνιδιάστηκαν, όπως είχα προβλέψη, οι μαθητές μου στο τμήμα μεσαίων στο σημερινό πρωινό μάθημα-προπόνησι του Συλλόγου.
Ο τίτλος του μαθήματος: "Υπάρχει ή υπήρξε «Ελληνικό άνοιγμα;» "
Κανένας τους φυσικά δεν είχε ακούση κάτι παρόμοιο. Τους εξήγησα πως δεν έχουν κάνει λάθος. Δεν υπάρχει άνοιγμα που να αναγνωρίζεται από την σημερινή, την επίσημη σκακιστική βιβλιογραφία ως «Ελληνικό » ή κάτι ανάλογο, όπως «Ελληνική παρτίδα» ή «Ελληνική βαριάντα». Βεβαίως υπάρχουν σε διάφορα ανοίγματα καινοτομίες και βαριάντες που φέρουν το όνομα του Καλαβρού Greco, (καθώς και κάποιες έμμεσες αναφορές στην ανα τους αιώνες ελληνικότητα π.χ. Trojan Horse, Greek gift κττ), αλλά τίποτα περισσότερο «ελληνικό».
Κι όμως, εξήγησα στους παρευρεθέντες στο μάθημα, πως για ένα διάστημα –γύρω στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα- υπήρχε ένα άνοιγμα που –τουλάχιστον στον γερμανόφωνο σκακιστικό τύπο- παρουσιαζόταν με το όνομα «Ελληνική παρτίδα»!
Πρόκειται για το άνοιγμα όπου ο μαύρος απαντά με φιανκέτο (άλλοτε με 1…, η6 και 2…., Αη7 -Πίρτς/Ρόμπατς με τα σημερινά δεδομένα- και άλλοτε με 1…, β6 και 2…, Αβ7) στην κατάληψι του κέντρου από τον λευκό (δηλαδή, μετά από 1. ε4 και 2.δ4).
Και μετά από αυτήν την σύντομη εισαγωγή άρχισα να παρουσιάζω αναλύοντας μία παρτίδα (βλ. παρακάτω) από αυτές που έχω στην συλλογή μου από αυτό το άνοιγμα (αρχειοθετημένες βεβαίως, με κριτήρια όχι σκακιστικά, αλλά ιστορικοφιλολογικά), η οποία είναι το παλαιότερο μέχρι στιγμής δείγμα στο αρχείο μου.
Ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής είναι κυρίως συμβολικός: αυτή η παρτίδα είναι παιγμένη το 1860, το έτος γέννησης του μεγάλου νεοέλληνα Ποιητή, του μεγάλου Έλληνα Πατριώτη ([που πολέμησε γενναία και έπεσε ηρωικά μαχόμενος για την εθνική Ελευθερία και Μεγάλη Ιδέα) και μεγάλου –διεθνούς εμβέλειας- Σκακιστή (μεγαλύτερου οπωσδήποτε Έλληνα σκακιστή του 19ου αιώνα), του Λορέντζου Μαβίλη. [Γι’ αυτήν την μεγαλειώδη προσωπικότητα σχεδιάζουμε να ετοιμάσουμε λίαν προσεχώς σχετικό αφιέρωμα στο παρόν ιστολόγιο, για τα 150 χρόνια από την γέννησί του.]
Τέλος, πρίν παρουσιάσουμε και εδώ την ιστορική όσο νά ‘ναι παρτίδα για την οποία έγινε λόγος, να αναφέρουμε πως καί ο παίκτης που πρωταγωνιστεί με τα λευκά, ο Γερμανός Louis Eichborn, δεν είναι άγνωστος στους σκακιστικούς κύκλους της εποχής του, (φτάνει μόνο να πούμε πως έχει τουλάχιστον 31 νίκες –έστω και σε casual games- εναντίον του μεγάλου και τρανού Άντολφ Άντερσεν), καί ότι το συγκεκριμένο άνοιγμα (που σήμερα θα το έλεγαν «Ινδική» ή «Φιανκέτο της Βασιλίσσης» ή «Άμυνα Owen» ή «Βαριάντα St. George» ή ...) επιδίωξε να το χρησιμοποιήση και ο μεγάλος «φιλόλογος» και σκακιστής Μαβίλης, τριάντα χρόνια αργότερα σε παρτίδα του, (που επιφυλάσσομαι σύντομα να αναδημοσιεύσω), τότε που συμμετέχοντας σε διάφορα Τουρνουά στην Γερμανία αρεσκόταν να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο …«Έλ Γκρέκο» (: L. Greco)!! -Τυχαίο;

Eine "Griechische Partie"
[White "Eichborn"]
[Black "Nosa"]
[Result "1-0"]
[ECO "B00"]
[PlyCount "81"]
[Date "1860.11.22"]

1. e4 b6 2. d4 Bb7 3. Bd3 e6 4. Nf3 Ne7 5. c4 Ng6 6. a3 Be7 7. Nc3 O-O 8. Qc2
f6 9. g4 e5 10. Be3 c6 11. O-O-O a6 12. h4 b5 13. h5 Nf4 14. Bf1 b4 15. axb4
Bxb4 16. dxe5 fxe5 17. Nxe5 Qe7 18. c5 Qxe5 19. Qb3+ Kh8 20. Qxb4 Bc8 21. h6
Ne6 22. hxg7+ Nxg7 23. Rd6 Rf6 24. f4 Qe7 25. Rd2 a5 26. Qa3 Ba6 27. Rdh2 Bxf1
28. Rxh7+ Kg8 29. Rh8+ Kf7 30. Rxf1 Qe6 31. g5 Qc4 32. Re1 Re6 33. f5 Rxe4 34.
g6+ Kf6 35. Bg5+ Kxg5 36. Rxe4 Qf1+ 37. Nd1 Nxf5 38. g7 Nxg7 39. Qg3+ Kf5 40.
Qg4+ Kf6 41. Rf8# 1-0

13 Δεκεμβρίου 1943: Μία ημερομηνία, δύο κατοχικές σφαγές με θύτες δύο διαφορετικής ιδεολογίας αδελφάτα. (Κι ένα βιντεοτράγουδο των Sabaton)

Τα αντίχριστα θηρία του Ναζισμού και του Κομμουνισμού και ένα τραγούδι των Σάμπατον για μια ανάλογη φρικιαστική σφαγή με εκείνη στα Καλάβρυτα

Τέτοια μέρα, με την ιστορική μνήμη να πηγαίνει οδυνηρά στην σφαγή των 1000 αθώων στα μαρτυρικά Καλάβρυτα πριν από 67 χρόνια από τα σατανικά χέρια των Ναζί κατακτητών, έχω βαρεθή πια να χρησιμοποιώ ως λογοτεχνικό κείμενο αναφοράς για το πιο φριχτό επεισόδιο στην "Undernehmen Kalavryta", το προβεβλημένο από το εκπαιδευτικό ελλαδικό σύστημα κείμενο με τον τίτλο «13.12.1943», του Γιώργου Ιωάννου. Αυτό με την έντεχνα διαστρεβλωτική της ιστορικής αλήθειας γραφή, που χρησιμοποιεί αποτελεσματικά, ομολογουμένως, τις έντονα χρωματισμένες ιδεολογικά περιγραφές και τις υπερβολικά πουδραρισμένες λογοτεχνικές εικόνες για να υπηρετήση όχι απλώς την Τέχνη (για …«την τέχνη») αλλά συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες.
Εκφραστικά μέσα που –καί στο εν λόγω μέτριας αξίας λογοτεχνικό κείμενο καί ευρύτερα- έχουν στόχο με έναν απροκάλυπτο συναισθηματισμό στα όρια της υστερίας, (ναι, επιτέλους, έχουν και οι φανατισμένοι ιδεολογικοκομματικά –ακόμα και οι τέτοιου ψυχισμού «άθεοι»-- τις δικές τους «θεούσες», τις αντίστοιχες των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων!), να συγκαλύπτουν τα ιστορικά γεγονότα στην ολότητά τους, μην αφήνοντας χώρο για κριτική, αδογμάτιστη σκέψι στον αναγνώστη, να προπαγανδίσουν προσωπικές –δηλαδή υποκειμενικές και τελικά μεταφυσικές του κερατά- εμμονές τού καλλιτέχνη-δημιουργού τους. Σαν κι αυτές του -αν όχι συνειδητά στρατευμένου, σίγουρα συνοδοιπόρου και νεροκουβαλητή της κατεστημένης και κυριαρχούσας εν Ελλάδι αριστερίστικης –alias θολοκουλτουριάρικης-- αντίληψης συγγραφέα και διανοούμενου της Θεσσαλονίκης…

[Βλέπετε για μένα, από νεαρός ακόμα μαθητής, μου διαμορφώθηκε η πεποίθησι πως πρέπει εκτός από το προβεβλημένο δίδυμο: Φασισμό και Ναζισμό, να προσέχω εξ ίσου και τα άλλα δύο ξαδέλφια, ειδικά τον τρίτο, τον πιο φωνακλά εκείνη την εποχή: τον Κομμουνισμό. Και τα τέσσερα αυτά αρσενικά «–ισμο»τέρατα πίστευα και εξακολουθώ απαρασάλευτα να πιστεύω πως βγήκαν –μιλάμε για τερατογέννησι- από την ίδια σατανική μήτρα.
Ποιος είναι ο άλλος; Μα ο πρωτότοκος του Μαμμωνά, ο Καπιταλισμός!! ]

ΚΚ= Καλάβρυτα ή όπως λέμε Κατύν

Τί διάλεξα, λοιπόν, για εφέτος, να προτάξω στην αναγκαιότητα της διαρκούς ανατροφοδότησης της ιστορικής μνήμης;
Την Σφαγή στο Κατύν. (Και το σχετικό κομμάτι των Σάμπατον είναι ό,τι πρέπει)
Τον καιρό που ήμουν μαθητής, αλλά και στα φοιτητικά μου χρόνια, οι πάντες στον χώρο της αριστεράς απέρριπταν μετα βδελυγμίας την κατηγορία πως το σταλινικό καθεστώς στην έναρξι ήδη του Β΄ Π. Πολέμου (Απρίλιος 1940!) είχε διαπράξη μια τέτοιου είδους εκτεταμένη σφαγή (πάνω από 20.000 άοπλοι στρατιωτικοί και πολίτες, εκτελεσμένοι και θαμμένοι σε ομαδικό τάφο), και διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους (στο όνομα της …Αλήθειας και της …Τιμής – του …Επιστημονικού Υλισμού!) επέρριπταν την ενοχή στους (για ένα διάστημα συνεργάτες των Κομμουνιστών { πρβλ. το Γερμανοσοβιετικο Σύμφωνο Molotov–Ribbentrop, και όχι μόνο} και γενετικά συγγενείς τους) Ναζί.
Όσο για εμάς τους δύσπιστους, οι εγχώριοι λάτρεις της εβραιοσλάβικης ιδεολογίας, μας πέταγαν την εύκολη ρετσινιά του αντιδραστικού και του «αντικομμουνιστή».
Τα χρόνια πέρασαν και μετά το 1990 επίσημα πια η Ρωσία, (αφού με την πανίσχυρη και παγκοσμίων διαστάσεων μηχανή προπαγάνδας/ψεύδους της Σοβιετικής «Δημοκρατίας» --συν την συνένοχη σιγή/συγκάλυψι των άλλων μεγάλων Δυτικών δυνάμεων- κατάφερε με επιτυχία να αποκρύπτει την αλήθεια επί πενήντα χρόνια, παραδέχθηκε το έγκλημα του πολέμου που ήταν γνωστό και ως «η σφαγή στο δάσος του Κατίν».
[Εννοείται, πως ως νικήτρια και αυτή χώρα του (βρώμικου και ακόμα σκοτεινού σε κάποιες πλευρές του) Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν πρόκειται να καταδικαστή για το συγκεκριμένο –όπως λ.χ. κι οι Αμερικανοί για τα αντίστοιχα δικά τους—έγκλημα πολέμου, κι ας έχει αυτό στάμπα γενοκτονίας.]
Σήμερα, λοιπόν, 70 χρόνια μετά το (πρώτο και 67 απο το δεύτερο) έγκλημα, ας θρηνήσουμε για την συνεχιζόμενη επικράτησι των σκοτεινών δυνάμεων πάνω στην ανθρωπότητα και ας συναισθανθούμε την μοίρα των αθώων θυμάτων κάθε εποχής.

Το τραγούδι The Hammer Has Fallen των Sabaton είναι, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, πολύ επιτυχώς οπτικοποιημένο. Εκτός από τα διάφορα ντοκουμέντα, το βίντεο (φτιαγμένο από έναν χρήστη του You Tube που δηλώνει καθηγητής ιστορίας), περιλαμβάνει (στην τελευταία σκηνή του) ένα μικρό απόσπασμα από την ταινία "Katyn" του μεγάλου πολωνού σκηνοθέτη Andrzej Wajda.

"Ο Χειμώνας θα είναι …βαρύς!", κείμενο Γ. Μητροπέτρου για τις δηλώσεις περί κοινωνικής δικαιοσύνης του Ντομινίκ Στρος-Καν (+ εισαγωγή)

[Άσχετη Εισαγωγή: Φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος που μου δίνουν στα νεύρα οι σκηνές αφόρητης τυποποίησης με τους πολιτικούς άρχοντες, εγχώριους ή μή, να απαθανατίζονται όταν υποδέχονται υψηλούς συνομιλητές ή επίσημους προσκεκλημένους και ποζάρουν μπροστά στα διάφορα δημοσιογραφικά μέσα.
Είναι από τις φορές που οι πολιτικοί φλερτάρουν με την έβδομη τέχνη.
Ειδικά ο ανεύθυνος (πολιτικά) Πρόεδρος της Ελλαδικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι προτιμότερο –νομίζω- να περιορίζει τον ρόλο του σε στυλ Βωβού Κινηματογράφου, παρά να προσπαθεί να δοξασθή στον χώρο του ομιλούντος.
Για μια ακόμα φορά (τελευταία ίσως έχει …πιασθή το χέρι του από τις πολλές υπογραφές στα έγγραφα που του πλασάρει η Κυβέρνησι κατά παραγγελία των τροϊκανών κηδεμόνων μας και προσπαθεί κάτι να κάνει μέσω της επιλεκτικής Ομιλητικής ) τον ακούσαμε προχθές να «παρεμβαίνει» μπροστά στα φλάς υποδεχόμενος τον Ντομινίκ (= ο Σύ-τρώς-καν ή κάπως έτσι) και να επαναλαμβάνει [συναινώντας στα περί κοινωνικής δικαιοσύνης δακρύβρεχτα του Προέδρου του φιλανθρωπικού ιδρύματος που λέγεται Δ.Ν.Τ. (= Δεσμώτες Νέας Τάξης;)] ό,τι περίπου είχε πετάξη και ο ίδιος κατά τη συνάντησί του με την ηγεσία της ΓΣΕΕ στις 2 Δεκεμβρίου, όταν είχε δηλώσει (στον …αέρα): "Τώρα πρέπει να πληρώσουν και οι έχοντες κλπ».

Αλλά δεν χρειάζεται άλλο να σχολιάσω επι του παρόντος...]

Πολύ ωραία μας τα λέει ο φίλος, συνάδελφος και μέλος του Συλλόγου μας, Γιώργος Μητροπέτρος, στο παρακάτω (ηλεκτρονικώς αποσταλέν) αποψινό μήνυμά του:

Ο Χειμώνας θα είναι …βαρύς!

Ντομινίκ Στρος-Καν : Μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη.
«Να πληρώσουν πιο πολλά οι πλούσιοι»

Έπρεπε να έλθει ο Ντομινίκ για να μάθουμε το αυτονόητο , ότι δηλαδή σε αυτή τη κρίση πρέπει να πληρώσουν «οι έχοντες και κατέχοντες», αντιγράφοντας την έκφραση από το γκρίζο παρελθόν.
Ο εκφραστής της οικονομικής ολιγαρχίας και του Τραπεζικού κεφαλαίου, μας μίλησε για «κοινωνική δικαιοσύνη», δηλαδή για πολιτικές που θα πρέπει να ακολουθήσει η Ελληνική Κυβέρνηση και οι οποίες πολιτικές δεν θα έχουν μια οριζόντια ισοπεδωτική εφαρμογή.
Δεν χρειάζονται μέτρα μείωσης των μισθών κατά 15% ή 20% επί δικαίων και αδίκων!
Ούτε μείωση των συντάξεων και των επιδομάτων κατά τα ίδια ποσοστά.
Δεν χρειάζονται μέτρα που δεν περιέχουν ίχνος κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά τουναντίον δημιουργούν ρωγμές στο κοινωνικό ιστό.
Έρχονται αυτοί, που με τη πλάτη στο τοίχο, μας έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο και υπογράψαμε το περιβόητο μνημόνιο, χωρίς πράγματι να έχουμε την πολυτέλεια για περαιτέρω διαπραγματεύσεις, και αυτό χωρίς την ευθύνη μόνο της σημερινής Κυβέρνησης, να μας πουν, πως πρέπει τα όποια μέτρα που εφαρμόζουν να έχουν …κοινωνική δικαιοσύνη.
Μάλιστα στρατηγέ μου, αλλά για το τοκογλυφικό επιτόκιο με το οποίο μας δανείσατε δεν είπες τίποτα! Ούτε για την σπουδή με την οποία θέλετε τα δανεικά πίσω, ούτε βέβαια για τις αμοιβές του αεριτζίδικου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, ούτε για την φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών την οποία πρότεινε ο Έλληνας Πρωθυπουργός.!
Κατά τα άλλα θέλετε να μας το παίξετε και δακρύβρεχτοι και ανθρωπιστές..!
Αυτό βέβαια το «δικαίωμα» σας έδωσε η Κυβέρνηση, γιατί όντως, η περιοριστική πολιτική που εφαρμόζει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, είναι ισοπεδωτική και σε πολλές περιπτώσεις άδικη.
Πρέπει επιτέλους, άμεσα, προς δικαιότερη εφαρμογή των όποιων επιλογών να στραφεί η Κυβέρνηση.
Είναι αδιανόητο να περιμένουν 20 δις ευρώ από το ΕΣΠΑ και η αγορά να έχει στεγνώσει.
Είναι αδιανόητο οι τράπεζες να βγάζουν κέρδη και η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων να είναι σε μηδενική βάση.
Αλλάχτε άμεσα ρότα γιά ο Χειμώνας θα είναι βαρύς!


Χαλκίδα 8/12/2010

Γιώργος Μητροπέτρος
Οικονομολόγος
Πρώην Πρόεδρος του 9ου Π.Τ. του ΟΕΕ

Αντί υποκλίσεως στον Γάλλο επικεφαλής του ΔΝΤ κ.Ντομινίκ Στρός Κάν, 1 σύντομο βιογραφικό.Traducendo un brano dalla Wikipedia su Dominique Strauss Kahn

Μεταφράζοντας ένα απόσπασμα από την Ιταλική Βικιπαιδεία για τον κ. Δομήνικο, πρόεδρο του ΔΝΤ και ...σωτήρα μας !

Κινούμενο από καθαρά εγκυκλοπαιδικά ενδιαφέροντα το παρόν πολιτιστικο-σκακιστικό ιστολόγιο, και μην αντέχοντας να διαπιστώνει πως παραμένει κενό πληροφόρησης και τοιουτοτρόπως να επιτρέπεται σε κάποιους Έλληνες δημοσιογράφους να αποκαλούν τον υψηλό επισκέπτη στην (από το ίδρυμά του) κατεχόμενη χώρα μας, τον κ. Ντομινίκ Στρός Κάν, "Κοέν - Στράους" και «μάνατζερ της Παγκοσμίου ΔΙΑκυβερνήσεως», προβαίνει στην αποψινή ανάρτησι.

Μεταφράζουμε, λοιπόν, ως ελάχιστη συμβολή στον αυριανό συντάκτη της "ελληνικής" Βικιπαιδείας (στην οποία δεν υπάρχει αντίστοιχο λήμμα για τον κ. Dominique Strauss-Kahn) ένα μικρό απόσπασμα από την ιταλική έκδοσι αυτής της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας, στο σχετικό λήμμα, το επ’ ονόματι του 61χρονου (και όχι 51χρονου) ευρωπαίου πολιτικού ανδρός.
Η επιλεχθείσα παράγραφος τιτλοφορείται "Formazione e vita professionale", δηλαδή «Παιδεία και επαγγελματική ζωή», ενδιαφέροντα ζητήματα που αφορούν στον πιο δημοφιλή σήμερα σοσιαλιστή Γάλλο πολιτικό (πρώτος με 76 % θετική γνώμη απο τους Γάλλους --κατά γαλλικά δημοσιεύματα) και τον σχεδόν σίγουρο προσεχή πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, σούπερ φαβορί για τις εκλογές του 2012!

Dominique Strauss-Kahn
Formazione e vita professionale
Proviene da una ricca famiglia ebraica (di origini sia ashkenazite che sefardite). Nato in un sobborgo di Parigi, ha vissuto in Marocco, ad Agadir, per poi tornare a Montecarlo in seguito al terremoto del 1960, ha studiato presso le università parigine HEC e Sciences Po. È laureato in diritto pubblico e dottore in scienze economiche - materia che ha insegnato a Nancy e a Nanterre -; è oggi professore ordinario a Sciences Po, a Parigi. Nel 1993 ha fondato lo studio legale "DSK Consultants" per esercitare la professione di avvocato.
Nel 1995 ha sposato in sinagoga la sua terza moglie: la giornalista televisiva Anne Sinclair.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙ
«Παιδεία και επαγγελματική ζωή
Προέρχεται από πλούσια εβραϊκή οικογένεια (από καί ασκεναζίτικη και σεφαρδίτικη καταγωγή). Γεννημένος σε ένα προάστιο του Παρισιού, έζησε στο Μαρόκο, στην Αγκαντίρ, (Agadir) και επιστρέφοντας στο Μοντεκάρλο έπειτα από τον σεισμό του 1960, σπούδασε στα παρισινά πανεπιστήμια HEC και Sciences Po. Πτυχιούχος του Δημοσίου Δικαίου και διδάκτωρ οικονομικών επιστημών –- ειδικότητα την οποία δίδαξε στο Νανσύ και στην Nanterre- , είναι τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο Sciences Po, στο Παρίσι. Το 1993 ίδρυσε το γραφείο "Σύμβουλοι DSK” για να εξασκήση την επαγγελματική ιδιότητα του δικηγόρου.
Το 1995 παντρεύτηκε στην συναγωγή την τρίτη του σύζυγο: την δημοσιογράφο της τηλεοράσεως Άνν Σιγκλέρ»
.............................................................................

Είδες η (στα ιταλικά διαδικτυακή) Δομή ;
Έ, όχι και …Δομήνικος, λοιπόν!

Εδώ και κάτι αιώνες
-Εδώ και στας Ευρώπας-
Έχουμε γεμίση φερετζέδες!

Μεταφράζω από το δόκιμο ιταλικό Λεξικό μου “Il nuovo Zingarelli” την σημασία του ονόματος (από το παράρτημα «Κύρια Ονόματα», σ. 2225):
Domenico, Domenica (ΣΣ γαλλιστί Dominique) : «Τα λατινικά ονόματα Dominicu(m) και Dominica(m), εις χρήσιν παρά τοις χριστιανοίς, ηδύναντο να αναφέρονται καί εις τα τέκνα τα κατά Κυριακήν ημέρα (γε)γεννημένα (diem domenicam), αλλά παραπέμποντας κατ’ ευθείαν εις τον Dominu(m) “Κύριον”, εσήμαιναν επίσης «τον ανήκοντα (ΣΣ ή την ανήκουσα ν) εις τον Κύριον» (ΣΣ δηλ. τον Χριστόν)

Θού Κύριε…!

"Το... αντιρατσιστικό σχολείο" (άρθρο Δ. Παπαγεωργίου) Ή όταν η κατήχηση στον εθνομηδενισμό βαπτίζεται “επιμόρφωση" (Αναδημοσίευσι)

Το είδαμε (εχθές) μας άρεσε, το αναδημοσιεύουμε!


Το… αντιρατσιστικό σχολείο

Αυτή την εβδομάδα, δύο περιστατικά μας ανάγκασαν να επιστρέψουμε εσπευσμένα στο ζήτημα του “αντιρατσιστικού σχολείου”, με το οποίο είχαμε ασχοληθεί ξανά και στο παρελθόν. Το πρώτο ήταν ένα κείμενο, στην ιστοσελίδα του κ. Κούλογλου, όπου δινόταν λεπτομερής αναφορά μιας διαδικασίας, κατά την οποία ομάδα φοιτητριών μετέβη σε σχολείο της περιοχής των Αμπελοκήπων της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να “κατηχήσει” τα παιδιά στον “αντιρατσισμό” και επί της ουσίας την ανάγκη υποδοχής όσων μεταναστών και εάν έλθουν στην χώρα μας, με ανοιχτές αγκάλες.
Οι φοιτήτριες αυτές πήγαν στο σχολείο, έδειξαν παιδικές ταινίες (φιλομεταναστευτικού περιεχομένου φυσικά) στα παιδιά, τους έδωσαν κάποια άρθρα για τον … ρατσισμό και την μετανάστευση (είμαστε βέβαιοι πόσο “αντικειμενικά”) ήταν και τέλος τα έβαλαν να γράψουν από μια μικρή … έκθεση. Η οποία φυσικά ήταν γεμάτη από “κλισέ” που θα μπορούσε κανείς να δει στο πρόγραμμα κάθε ακροαριστερής οργάνωσης και τα οποία τόνιζαν την σημασία … κρατικών δράσεων για άμεση ένταξη όλων των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία!
Το δεύτερο περιστατικό ήταν ένα συνέδριο προς τιμήν της Άννας Φραγκουδάκη(!) που πραγματοποιήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2010 στο Κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οργανώθηκε από το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην προσχολική ηλικία – Διδασκαλείο Νηπιαγωγών Αθηνών του εν λόγω Παν/μίου. Την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν μπορούσαμε να έχουμε αναλυτική άποψη περί του τι ειπώθηκε εκεί. Μια ματιά όμως στο πρόγραμμα ήταν αρκετή, για να μας πείσει για το τι ακριβώς θα λεγόταν εκεί.
Προσέξτε τους εισηγητές και τους τίτλους των εισηγήσεων:
Τσαλάρ Κεϊντέρ: Η διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας στην Τουρκία
Εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα και μειονότητες
Προεδρείο: Χαρά Δαφέρμου και Βασίλης Τσελφές
Νίκος Αλιβιζάτος: Νεότερες κριτικές στην κρατούσα αντίληψη για το έθνος
Νικηφόρος Διαμαντούρος: Αναμνήσεις από ένα πρόδρομο πρόγραμμα έρευνας ελληνικών και τουρκικών σχολικών βιβλίων ιστορίας.
Ηλίας Νικολακόπουλος: Οι πολιτικές δυνάμεις της μειονότητας και το εκπαιδευτικό ζήτημα
Μουσταφά Μουσταφά: Ένα μπαούλο, δυο γλώσσες: μια διαδικασία αυτογνωσίας για τη μειονότητα της Θράκης
Θάλεια Δραγώνα: Διανοούμενοι και πολιτική πράξη
Νομίζω ότι αυτά ήταν αρκετά για να κινήσουν το ενδιαφέρον οποιουδήποτε.

Η σχέση αποδομητών – αντιρατσιστών
Η λεγόμενη “διαπολιτισμική” εκπαίδευση όπως γράφαμε και στο προηγούμενο σχετικό κείμενο, αποτελεί το εργαλείο της κοινωνικής μηχανικής, που θέλει η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία να χρησιμοποιήσει σήμερα στα σχολεία, έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσει αύριο τις αντιδράσεις που είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν μέσα σε μια “πολυπολιτισμική κοινωνία”. Σκοπός της “διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, είναι το να “χαλιναγωγήσει” το ορμέμφυτο ένστικτο της ταύτισης με μια συγκεκριμένη ομάδα που υπάρχει σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά του κόσμου. Επειδή όμως δεν δύναται να το “εξαφανίσει” προσπαθεί να αλλάξει τα στοιχεία της ταυτότητας της ομάδας, αντικαθιστώντας τα με κάποια “φανταστική” κοινωνική ταυτότητα, που πρέπει να εγκαταστήσει την εθνική.
Την δουλειά αρχίζουν οι “αποδομητές” οι οποίοι αφαιρούν από την εκπαίδευση κάθε στοιχείο που κάνει την ελληνική ταυτότητα αυθύπαρκτη μέσα στο παγκόσμιο χωριό. Τα δράματα, τους ηρωϊσμούς, ότι δηλαδή μπορεί να φορτίσει συγκινησιακά ένα μικρό παιδί για να ταυτιστεί με την εθνική ομάδα.
Έρχονται μετά οι “αντιρατσιστές”, για να δουλέψουν πάνω σε… καλλιεργημένο έδαφος. Τα παιδάκια που δεν έχουν συναίσθηση της ιδιαιτερότητάς τους, δεν μπορεί παρά να θεωρήσουν ότι το μόνο που υπάρχει ως συνεκτικό στοιχείο στην κοινωνία, είναι τα προγράμματα που παρακολουθούν στην τηλεόραση.
Ως εκ τούτου αφού τα ίδια ακριβώς προγράμματα παρακολουθούν και οι … μετανάστες στην χώρα μας, γιατί να μην είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Η συλλογιστική απλή, ανατριχιαστική όμως η εφαρμογή της. Η προπαγάνδα στα μυαλά 5χρονων και 6χρονων παιδιών, νομιμοποιείται από ένα κράτος το οποίο έχει – στο όνομα του φιλελευθερισμού- υιοθετήσει τις αρχές που διέπουν αριστερίστικες οργανώσεις.
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τους “στόχους” του προγράμματος “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ” που αποτελεί ένα από τα “προγράμματα” για την ενίσχυση της “αντιρατσιστικής και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης”:
“Συνειδητοποίηση από μέρους των εκπαιδευτικών και των μαθητών / μαθητριών, αλλά δευτερευόντως και των γονέων, της έκτασης και της πολυμορφίας των προβλημάτων που έχουν σχέση με το ρατσισμό, την ξενοφοβία και τις παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αλλαγή των στάσεων και των συμπεριφορών, ώστε να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά τα σχετικά προβλήματα.“
Ένα κράτος το οποίο προσπαθεί οργανωμένα, να αλλάξει τις συμπεριφορές και τις απόψεις των πολιτών του, ακόμη και αν αυτοί έχουν ηλικία πέντε ετών, τι άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί παρά ολοκληρωτικό;

του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Απο "Το... αντιρατσιστικό σχολείο" (29 Νοέμβριος 2010 ) Ή όταν η κατήχηση στον αριστερισμό βαπτίζεται “επιμόρφωση”

ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ – ΚΑΜΙΝΗΣ και η ανατρεπτική συνέντευξί τους στους «Πρωταγωνιστές» στο κανάλι Mega. Απόψεις έκπληξι για Λαθρομεταναστευτικό & Σλαβομακεδονία!

Η χθεσινή εκπομπή του Mega Channel «Πρωταγωνιστές» φιλοξένησε τους νεοεκλεγέντες δημάρχους Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Γιώργο Καμίνη και Γιάννη Μπουτάρη. Οι νικητές των εκλογών συναντήθηκαν (για πρώτη φορά απ’ ό,τι ομολόγησαν στον φακό), στο τσιμεντένιο αμφιθέατρο του Ωδείου Αθηνών έχοντας απέναντί τους καμμιά 65αριά φοιτητές από σχολές δημοσιογραφίας, ψυχολογίας, πολιτικών επιστημών (του Παντείου) και υποκριτικής.
Ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης έθεσε στους 2 νεο-Δημάρχους πολλά απο τα «εκκρεμή» ερωτήματα για τη σχέση τους με τα κόμματα, τους πολιτικούς τους αντιπάλους, την ενδεχόμενη μεταπήδησί τους στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και κάποια ιδιαιτέρως προσωπικά ερωτήματα.
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, καταγράφηκαν αναπάντεχες απαντήσεις απο τους πρωταγωνιστές αυτής της εκπομπής αλλά και των πρόσφατων δημοτικών εκλογών. Ορισμένες μάλιστα, ήσαν σε τέτοιο σημείο απρόσμενες που θα μπορούσαν να δώσουν έναν άλλο, ξένης εκπομπής, τίτλο ή υπότιτλο στην εκπομπή του κ. Σ. Θεοδωράκη: Ανατροπή!
Συγκεκριμένα σχεδόν με το «καλημέρα σας», ο κ. Μπουτάρης παραδέχθηκε πως το σπίτι στην Θεσσαλονίκη που προβάλλει το σημερινό κράτος (Θυμηθείτε το εφετινό θέμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων στην Ν.Ε. Λογοτεχνία) και προσκυνάν οι Νεότουρκοι και οι υποστηρικτές τους, ΔΕΝ είναι του Κεμάλ! (ΣΣ Όταν το επαναλάμβανε στους κύκλους του ο υπογράφων, κάποιοι συνάδελφοί του τον αποκαλούσαν «φανατικό» ή «εθνικιστή»)
Στα επίμονα ερωτήματα του Σ. Θεοδωράκη για το θέμα των «μεταναστών» (ΣΣ politically correct όρος, αντι «λαθρομετανάστες»), ο κ. Καμίνης απάντησε ότι είναι φυσιολογική η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων (πάνω από 5% στις πρόσφατες δημοτικές στην Αθήνα) με τέτοιους ρυθμούς αύξησης της λαθρομετανάστευσης τα τελευταία χρόνια και ότι ως λύσι βλέπει το κλείσιμο των συνόρων! Στην αντίδρασι του Σ. Θεοδωράκη για το πώς να εμποδιστούν οι 48.000 των εφετινών εισελθόντων από τον Έβρο, ο κ. Καμίνης τον κεραυνοβόλησε με την άποψί του να χρησιμοποιηθή ο στρατός , αφού αυτή είναι η αποστολή του, η φύλαξι των συνόρων!!
Στο ίδιο μήκος κλίματος ο κ. Μπουτάρης συναινών (όχι με τον ατυχήσαντα παρουσιαστή, αλλά με τον κ. Καμίνη), δήλωσε ότι η χώρα μας δεν αντέχει άλλους. Κατά λέξι: «Η Ελλάδα μπούκωσε»!!
Λιγότερο έκπληξι προκάλεσε η άποψι αμφοτέρων των συνεντευξιαζομένων δημάρχων σχετικά με το θέμα της δημόσιας λατρείας των μουσουλμάνων και τα δικαιώματά τους. Από κοινού όμως, εξέφρασαν την αντίθεσί τους στην ανέγερσι ενός κεντρικού τζαμιού στην Αθήνα, όντας υπέρ της άποψης για περισσότερα του ενός «Όχι ένα! Μερικά τζαμιά διάσπαρτα στην Αθήνα», αλλά και όπου είναι αναγκαίο. (ΣΣ Δεν μας είπαν, βέβαια, ούτε πόσα εν συνόλω, ούτε ποιος θα περιορίζει την αυθαίρετη επιλογή του τόπου, αλλά ούτε και το και ποιος θα πληρώνει τα έξοδα ανέγερσης των μουσουλμανικών τεμένων).

Όπως προβλεπόταν από την εκπομπή, προς το τέλος, οι 65 περίπου φοιτητές, στο τέλος της συνέντευξης, επέλεξαν δια φανερής ψηφοφορίας ποιος από τους δύο δημάρχους είναι πιο καινοτόμος, (Μπουτάρης - Καμίνης: 1-0), ειλικρινής (Μπουτάρης - Καμίνης: 2-0), και κοινωνικά ευαισθητοποιημένος (Μπουτάρης - Καμίνης: 2-1). Επίσης ανέδειξαν αυτόν που κατά τη γνώμη τους είναι πιο έτοιμος να διαχειριστεί την εξουσία του Δημάρχου (εδώ καταμετρήθηκαν από τον παρουσιαστή: Μπουτάρης 30 - Καμίνης 32).
Σημειωτέον ότι είχε προηγηθή μια έκτακτη ψηφοφορία στην οποία υπέβαλε το εκ νεαρών φοιτητών/ -ριών κοινό της εκπομπής του ο κ. Σ. Θεοδωράκης, αμέσως μετά από το κεφάλαιο για το «μεταναστευτικό». Η προς (φανερή) ψηφοφορία ερώτησι είχε να κάνει με τις απόψεις που κατέθεσαν (βλ. πιο πάνω) οι δύο νέοι δήμαρχοι για το θέμα με τους λαθρομετανάστες, και συγκεκριμένα την πρότασί τους για το κλείσιμο των συνόρων και τις απελάσεις.
Τα αποτελέσματα (να το πώ ψυχρολουσία;):
1. Ούτε συμφωνώ, ούτε διαφωνώ. Ψήφοι 32
2. Συμφωνώ. Ψήφοι 20
3. Διαφωνώ. Ψήφοι 2


Δεν του βγήκαν του προοδευτικού παρουσιαστή και κάποιες ερωτήσεις -πιθανώτατα από τις προσωπικές εμμονές του- κατά την κυρίως συνέντευξι:
Ρωτάει (ερώτησι ανάμικτη με δόσι υπερηφάνειας και άλλο τόσο βεβαιότητας):
- Είστε και οι δύο άθεοι;
Ο κ. Μπουτάρης δήλωσε Χριστιανός Ορθόδοξος, ενώ κάπως άβολα (Δεν ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπε αυτό κανείς, πάνω στο πρόσωπό του) ο κ. Καμίνης δήλωσε « Αγνωστικιστής».
Και για την ονομασία των Σκοπίων ο Σ. Θεοδωράκης εκδηλώθηκε:
-Καλύτερη ονομασία η Βόρεια Μακεδονία!
Ο κ. Μπουτάρης όμως πάλι αναπάντεχα διαφωνώντας, τον "άδειασε" μεγαλειωδώς:
«Σλαβομακεδονία το καλύτερο!!» (ΣΣ No comment από την απέναντι όχθη)

Τέλος, αξιοσημείωτη ήταν και η θέσι του κ. Καμίνη για το αφόρητο πρόβλημα του κέντρου της πρωτεύουσας με τις συχνότατες πορείες και διαδηλώσεις, θέμα στο οποίο τον εγκάλεσε ένας νεαρός φοιτητής. Απάντησε, λοιπόν, ο νέος δήμαρχος Αθηναίων: «Για να ηρεμήση και να μην κλείνει το κέντρο, να ψηφίσουμε νόμο για τις συγκεντρώσεις…». Προφανώς είναι της άποψης να απαγορευτούν!
Όσο για τον κ. Μπουτάρη, πέρα από τα 7 τατουάζ και την ευθύτητά του όταν παραδέχθηκε την εμπειρία του και από τις ναρκωτικές ουσίες και από τον αλκοολισμό, μας εντυπωσίασε η χριστιανικού ήθους απάντησί του στις μάλλον προβοκατόρικες ερωτήσεις που δέχθηκε για τον Επίσκοπο Θεσσαλονίκης. Ο κ. Μπουτάρης, λοιπόν, (αφού παραδέχτηκε πως πιστεύοντας ότι οι ιερείς είναι για να υπηρετούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, αντιμετώπισε τις πολιτικές παρεμβάσεις του κ. Άνθιμου Θεσσαλονίκης σθεναρά, λέγοντάς του: «Θέλεις να μιλάς έτσι; Ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα!»), δήλωσε με απόλυτα ειλικρινές ύφος, πως θα αποφύγη να τον συναντήση σύντομα, για να μην τον προκαλέση.
«Ο Άνθιμος είναι ένα πληγωμένο πλάσμα. Και οι πληγωμένοι έχουν ανάγκη από φροντίδα…»!

Οπωσδήποτε, επρόκειτο για μια πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη εκπομπή, με δύο Πρωταγωνιστές, οι οποίοι μάλιστα μακριά από θεατρινισμούς ή συνήθεις στον πολιτικό στίβο συμβατικότητες και ξύλινο λόγο, έβγαλαν ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Αμφότεροι, αλλά την παράστασι έκλεψε, θα λέγαμε, ο Γιάννης Μπουτάρης.

Για τις ελλείψεις στην πρόσφατη ψηφοφορία του ιστολογίου μας.

Είναι δικαιολογημένες οι ενστάσεις από φίλους σχετικά με το μη ολοκληρωμένο σύνολο που παρουσιάζει στις επιλογές των ενδιαφερομένων να συμμετάσχουν επισκεπτών μας η πρόσφατα αρχινισμένη ψηφοφορία στο περιθώριο της σελίδας του Ιστολογίου.
Ένας από τους διαμαρτυρόμενους φίλους μας ανέφερε πως δεν ψήφισε γιατί δεν τον καλύπτουν οι διαθέσιμες (12 τον αριθμό!) επιλογές στην ψηφοφορία (στημένη βεβαίως με το ίδιο ύφος του κ. "ΜαζίΤαΦάγαμε" - μπαρντόν!- κ. Πάγκαλου) για τον πιο αντιπαραγωγικό «κλάδο» στο κράτος μας. Μας ανάφερε μάλιστα ως ενδεικτικό παράδειγμα την Ακαδημία.
Αν δεν είχε ήδη κάποιος ψηφίση, θα μπορούσαμε να διορθώσουμε την ψηφοφορία προσθέτοντας 1-2 επιλογές, όπως:

13. Άλλο
14. Διαφωνώ, είναι όλα τα παραπάνω ή
15. Διαφωνώ, είναι όλα τα παραπάνω, εκτός από τον Πάγκαλο κλπ.
Όμως αυτό τεχνικά δεν είναι εφικτό.

Κατόπιν τούτου και προσπαθώντας να καλύψουμε την έλλειψι, δίνουμε την δυνατότητα να παρέμβη με προσωπικό σχόλιο στην παρούσα ανάρτησι, όποιος επιθυμεί να συμμετάσχη, προσδιορίζοντας έτσι με σαφέστερο τρόπο την άποψί του.

Οι Επαναληπτικές Δημοτικές Εκλογές στην Χαλκίδα: Βήμα βήμα τα αποτελέσματα και η νίκη του κ. Ζεμπίλη κατά του κ. Παγώνη. Τα πραγματικά ποσοστά ...

Τα αποτελέσματα του Α΄ γύρου των Δημοτικών Εκλογών στην πόλι μας δεν προδίκαζαν άλλο αποτέλεσμα στις Επαναληπτικές Δημοτικές Εκλογές της 14 Νοεμβρίου 2010, από εύκολη νίκη και επανεκλογή του Δημάρχου κ. Αθανάσιου Ζεμπίλη κατά του αντιπάλου του κ. Χρήστου Παγώνη.
[Θυμίζουμε τα στατιστικά (παρμένα απο την σχετική ιστοσελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών) που αφορούσαν στους δύο νικητές του πρώτου γύρου:
47.88% Ζεμπίλης,
34.39% Παγώνης
(Για την εικονική πραγματικότητα των επίσημων ποσοστών του εκλογικού συστήματος θα αναφερθούμε προσεχώς. Εδώ να δώσουμε τα αληθινά στατιστικά στοιχεία: Εγγεγραμμένοι 74.935, ψηφίσαντες:
Ζεμπίλη 20.831, δηλαδή 27,8%,
Παγώνη 14.962 που σημαίνει 19,98%!)]

Όμως το γενικότερα ευνοϊκό για την Κυβέρνησι αποτέλεσμα, καθώς και το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών Εκλογών, η μεγάλη αποχή, (συν την εν τω μεταξύ κινητοποίησι, αλλά και το ερωτηματικό των εκλογέων που είχαν ψηφίση άλλους συνδυασμούς διεκδικώντας τον Δήμο Χαλκιδέων), είχαν αναθερμάνη τις ελπίδες όσων είχαν υποστηρίξη κατά την πρώτη Κυριακή τον κ. Παγώνη και τον συνδυασμό του.

Και πράγματι η δημοσίευσι των αποτελεσμάτων με τον τρόπο που έγινε από την ιστοσελίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ευβοίας, αποδείχθηκε αρκετά αμφίρροπη, ενώ στην αρχή είχε και το στοιχείο του θρίλερ.
Έτσι από το πρώτο Εκλογικό Τμήμα μέχρι και το 10% περίπου των αποτελεσμάτων που μεταδίδονταν ηλεκτρονικά το βράδι, η αναμέτρησι φαινόταν εξαιρετικά αμφίρροπη και μάλιστα προηγείτο ο κ. Παγώνης.
Στην συνέχεια όμως παρόλο που η διαφορά ήταν ελάχιστοι φήφοι, ανατράπηκε η εικόνα καθώς άρχισε να προηγείται ο κ. Ζεμπίλης. Όσο παίρναγε η ώρα και ενσωματώνονταν τα αποτελέσματα περισσότερων εκλογικών τμημάτων άρχισε να εδραιώνεται η υπέρ του κ. Ζεμπίλη διαφορά και μάλιστα με αυξητική τάσι.
Αργά την νύκτα, ξημερώματα της 15ης Νοεμβρίου, η διαδικασία περατώθηκε.

Τελικά Αποτελέσματα

Επαναληπτικές Δημοτικές Εκλογές 14 Νοεμβρίου 2010
- ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ -
- ΨΗΦΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ -

ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΑΝΕΩΣΗ-ΣΥΜΜΑΧΙΑ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ - ΖΕΜΠΙΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
55,58% (Σύνολο εδρών 25)
ΓΕΦΥΡΑ ΠΡΟΟΔΟΥ ΓΕΦΥΡΑ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ -ΠΑΓΩΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
44,43% (Σύνολο εδρών 12)

Τα πραγματικά ποσοστά και η απουσία του κυρίαρχου λαού.

Και επίλογος με τα αληθινά στατιστικά στοιχεία:
Είδαμε τα επίσημα ποσοστά, όμως το πραγματικό ποσοστό στο οποίο αντιστοιχούν οι 17.901 ψήφοι στον δεύτερο γύρο του κ. Ζεμπίλη είναι το 23,9%
ενώ το αντίστοιχο του κ. Παγώνη είναι το 19,01% (14.309 ψήφοι).
(Πού οφείλεται αυτή η σημαντική διαφορά ανάμεσα στα επισήμως ανακοινούμενα και στα πραγματικά με την μαθηματική έννοια ποσοστά; Μα φυσικά στο ισχύον σύστημα του εκλογικού νόμου: πρωτίστως στον μη συνυπολογισμό της αποχής και δευτερευόντως στην ύπουλη εξόντωσι του ποσοστού του «κόμματος» του Λευκού και του Άκυρου: οι 1.387 λευκές ψήφοι και οι 1445 άκυρες πετάγονται στον καιάδα φουσκώνοντας εντέχνως τα εκλογικά ποσοστά των υπολοίπων)
Να σημειώσουμε πως στον δεύτερο γύρο, όχι μόνο δεν υπερψηφίστηκαν οι δύο μονομαχούντες διεκδικητές από τους πολίτες των άλλων συνδυασμών, αλλά υποστηρίχθηκαν και από λιγότερους ψηφοφόρους! (900 λιγώτερους περίπου ο πρώτος και 600 ο δεύτερος!)
Υπ' όψιν: Ακόμα και αν τα αθροίσουμε τα πραγματικά απόλυτα ποσοστά όσων ψήφισαν τους δύο σχηματισμούς (23,9 + 19,01 = 43%) δεν πλησιάζουμε την έννοια της πλειοψηφίας. (Αυτή στην περίπτωσί μας "εκπροσωπείται" απο την πρωτοφανή αποχή!)
Όλοι οι άλλοι οι συνδυασμοί των υποψηφίων Δημάρχων μαζί, εξέλεξαν το …καταπληκτικό ποσοστό των 4 συμβούλων!
Κι όμως κάποιοι πανηγυρίζουν (και στην Χαλκίδα) και δηλώνουν ότι χαίρουν της εμπιστοσύνης των πολιτών…

Μνημόνιο 2010, Μνημόνιο...1843, και η κοντή μνήμη των Νεοελλήνων! Memorandum ...1843, Memorandum 2010 e la memoria corta dei neogreci

Εν όψει της αυριανής τελευταίας πράξης του θρίλερ των Αυτοδιοικητικών Εκλογών 2010, που διεξάγονται υπο την σκιάν του μισητού Μνημονίου, αναδημοσιεύουμε από την σελίδα του facebook του φίλου Παναγιώτη Χαρατζόπουλου το παρακάτω σημείωμα με τον εμβληματικό τίτλο « MNHMONIO 1843, .... Θυμηθείτε 12-12-2010».
Όσοι μετά την ανάγνωσι του κειμένου (που στην συνέχεια διαπίστωσα ότι είναι αντιγραφή και ότι το πρωτότυπο – γραμμένο από τον μπλογκερίστα Yiannis Aeras στο εξαιρετικό ιστολόγιο ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ- με τον τίτλο «ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ;» έχει ημερομηνία 20 Οκτωβρίου), νομίζουν ότι κάτι τους θυμίζει εκείνη η ιστορία του παλιού Μνημονίου, ας ...σηκώσουν το χέρι -ή τέλος πάντων ας λάβουν τα μέτρα τους!



MNHMONIO 1843, .... Θυμηθείτε 12-12-2010

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρέ κάτι συμπτώσεις...)

Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)

Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)

Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:

1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.

Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες.
Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893.
Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.


Η πηγή του κειμένου εδώ.

Ikariam, κολοκύθες Χάλογουιν, κορδελάκια και …στο βάθος Σατανισμός και νέα Κατοχή! La festa del Halloween ha posseduto il gioco di Ikariam (e non solo

Από το πρωί της Δευτέρας 25 Οκτωβρίου οι Έλληνες χρήστες στους «κόσμους» του διαδικτυακού παιχνιδιού Ikariam (οι οποίοι σημειωτέον είναι σχεδόν απόλυτη πλειονοψηφία στον ελληνικό εξυπηρετητή -server- του γερμανικής καταγωγής παιχνιδιού) είδαν με έκπληξι να αλλάζουν οι εικόνες στα τέσσερα βασικά κουμπιά χειρισμού («επισκόπησης») της κεντρικής σελίδας του λογαριασμού τους. Τα τέσσερα Avatar (= γελοιογραφικά σχεδιασμένες μουτσούνες) για τον "Κυβερνήτη", τον "Υπουργό Στρατιωτικών", τον "Υπουργό Ενέργειας" και τον "Διπλωμάτη" είχαν μεταμφιεσθή αντιστοίχως (με την ίδια σκιτσογραφικά γελοιογραφική αντίληψι) σε Διάβολο, Κόμη Δράκουλα, Κολοκύθα και Μάγισσα.
Ήταν προφανές ότι οι παραγωγοί του δημοφιλούς παιχνιδιού (βρίσκεται από πλευράς επισκεψιμότητας στην θέσι 457 στην παγκόσμια κατάταξι των Ιστοτόπων κατά την Alexa) ήθελαν να δώσουν πανηγυρικό τόνο στον ήδη παγκοσμιοποιούμενο εορτασμό της γιορτής των Δυτικών που είναι γνωστή ως Χάλοουϊν ή Χάλογουιν (Halloween). Ως γνωστόν πρόκειται για ένα είδος αποκριάτικης γιορτής συνδεόμενης όμως έντονα με το μεταφυσικό (βλ. δαιμονικό) και το στοιχείο του τρόμου.
Και πράγματι όπως διαπίστωσα και εγώ αργότερα περνώντας από το φόρουμ της διαδικτυακής κοινότητας των παιχτών στο blog του Ικάριαμ, υπήρξε και ανάρτησι εκεί με ημερομηνία Δευτέρα, 25 Οκτωβρίου 2010, στην οποία οι διαχειριστές έγραφαν όλα κι όλα τα εξής:
Halloween θέμα παιχνιδιού
«Σήμερα έγινε εγκατάσταση το θέμα Halloween... Μπορεί στην Ελλάδα να μην υπάρχει αυτο το "έθιμο" αλλά αποφασίσαμε να το βάλουμε και ελπίζουμε να σας αρέσει.... Να ξεφύγουμε λίγο απο την ρουτίνα».


[Το παράδοξο είναι ότι εκείνη την ίδια ημέρα έναρξης του βαρβαρικού εθίμου, την Δευτέρα, ως αρχή της γιορταστικής εβδομάδας που τελείωνε την Κυριακή 31 Οκτωβρίου, οι πανελλήνιας εμβέλειας ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί Mega, Antenna, Extra 3, Makedonia TV, Alter και Star Channel φόρεσαν από το πρωί δίπλα στο σήμα τους ένα ρόζ κορδελάκι. Το κορδελάκι βγήκε την επόμενη ημέρα προφανώς θα δυσκόλευε η παρουσία του ανήμερα του Αγίου Δημητρίου και εν αναμονή της Εθνικής Εορτής. Και βέβαια κανένας τηλεοπτικός σταθμός από τους προαναφερθέντες, (τι λέω; ούτε και κανένα από τα τρία κρατικά και κρατικοδίαιτα κανάλια!) δεν εσκέφθηκε ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου να στολίση το σήμα του με ένα ελληνικό σημαιάκι! Ά πα πα! Μόνο τα ξένα σύμβολα πρέπει να προβάλλονται και να λατρεύονται στο Ελλάδα! Τα δικά μας στην απομόνωσι, στην χλεύη, στην αποκαθήλωσι και στην πυρά!]
Κάποια στιγμή έκανα κι εγώ ένα επικριτικό σχόλιο με κυκλικό μήνυμα (που το αναζήτησα ύστερα ματαίως για να το αναδημοσιεύσω αυτολεξεί), στο οποίο με καυστικό ύφος και ξορκίζοντας τους ξενόφερτους Καλικαντζάρους μίλαγα για προηγηθείσα (της οικονομικής) πνευματική πτώχευσι και ιδιότυπη πολιτιστική κατοχή.
Είναι γεγονός ότι το ενοχλητικό ντεκόρ του παιχνιδιού μας, εκνεύρισε πολλούς χρήστες στο ελληνικό Ikariam (επιπλέον και για το γεγονός ότι οι διαχειριστές δεν έλεγαν να το βγάλουν ούτε αφού τελείωσε το γιορταστικό έθιμο με τις μάγισσες, τα φαντάσματα και τις κολοκύθες των κατακτητών μας, -έε, συγγνώμη: των φίλων και συμμάχων μας).
Μέχρι, όμως, να αποκατασταθή η κανονική εικόνα στο παιχνίδι (πράγμα που έγινε μόλις το βράδι της 3 Νοεμβρίου!?) κάποιοι από τους χρήστες άφησαν τα αποδοκιμαστικά σχόλιά τους κάτω από το post που προαναφέραμε. Και επειδή έχουν το ενδιαφέρον τους και ως μαρτυρία, τα αναπαράγουμε κι εμείς κλείνοντας το θέμα μας:


Δευτέρα, 25 Οκτωβρίου 2010
Halloween θέμα παιχνιδιού
Σήμερα έγινε εγκατάσταση το θέμα Halloween... Μπορεί στην Ελλάδα να μην υπάρχει αυτό το "έθιμο" αλλά αποφασίσαμε να το βάλουμε και ελπίζουμε να σας αρέσει.... Να ξεφύγουμε λίγο απο την ρουτίνα
Αναρτήθηκε από D… στις 1:25 μ.μ.

Αντιδράσεις:
5 σχόλια:

GEORGE L είπε...
Νομίζω οτι απο την στιγμή που δεν είναι ελληνικό έθιμο και υπήρχε δυνατότητα να μην το δεχτούμε κακώς μπήκε. Είναι ή δεν είναι η ελληνική έκδοση το ikariam.gr; Άρα δεν είχε καμμιά δουλειά να μπεί.
Προσωπικά τώρα το θεωρώ φοβερά κακόγουστο που ξεπερνά τα όρια του κιτς.......και πραγματικά δυσκολεύομαι να το βλέπω !!!!!!!!
25 Οκτωβρίου 2010 6:35 μ.μ.

D… (ΣΣ Ένας από τους Διαχειριστές) είπε...
Και τα greeklish δεν είναι ελληνικά αλλά τα βλέπουμε... Δεν είδα ποτέ παράπονα όμως... απεναντίας.

Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι πολλοί έχουν χάσει πλέον την αίσθηση του παιχνιδιού και τα παίρνουν όλα πολύ σοβαρά... κακό αυτό. Γενικά πολύ κακό για το τίποτα. Άλλωστε δεν νομίζω να προσβάλλει κανέναν... Είναι σαν τις δικές μας τις απόκριες. εκεί δεν σας πειράζει να βλέπετε μασκαράδες?
25 Οκτωβρίου 2010 7:46 μ.μ.

GEORGE L είπε...
Και τα greeklish βεβαιως και δεν μου αρέσουν και όπου τα βλέπω το κρίνω αρνητικά. Αλλωστε και μες στο φόρουμ δεν επιτρέπονται και εγω προσωπικά ποτέ δεν γράφω με greeklish . Αρα νομίζω ήταν άστοχο το παράδειγμα
Οσο για την αίσθηση του παιγνιδιού δεν την έχω χάσει καθόλου αλλά αυτό δεν μου απαγορεύει να κρίνω κάτι που θεωρώ μη αρεστό σε μένα. Εξάλλου νομίζω οτι το παιγνίδι αυτό προσφέρει αρκετά κέρδη σε κάποιους και κατά κάποιο τρόπο είμαι παίκτης - πελάτης οπότε έχω το δικαίωμα να εκφράζω την δυσαρέσκεια μου σε κάτι που δεν μου αρέσει. Και το πιο σωστό θα ήταν να υπήρχε η δυνατότητα στον καθένα να το επιλέγει η όχι, τα μασκαραλίκια εννοώ,......και μην μου πείτε οτι τεχνικά δεν γινόταν....γιατί απο ό,τι άκουσα ήδη κυκλοφορεί σκριπτακι που το αφαιρεί......!
Αυτά απο έναν που παίζει το παιγνίδι μόνο και μόνο για να διασκεδάζει και οχι για να κερδίζει χρήματα απο αυτό και που έχει το δικαίωμα να κριτικάρει κάτι αρνητικά που του χαλάει την αισθητική του και κατα συνέπεια την διασκέδασή του..........!
27 Οκτωβρίου 2010 12:22 π.μ.

K είπε...
Βασικά θα συμφωνήσω με τον/την GEORGEL είμαστε ελληνικός σερβερ ή οχι?Αν είμαστε να βγει αυτη η βλακεία απο όλους τους κόσμους διοτι το παιχνίδι είναι αρχαίας Ελλάδας και όχι Αμερικής ή Αγγλίας τουλάχιστον απο τον ελληνικό σερβερ αν θέλουν να βάλουν κάποια ελληνική γιορτή και οχι αμερικανιές και βλακείες. Όπως 28 Οκτωβρίου ή κάτι ελληνικό όχι βλακείες.
28 Οκτωβρίου 2010 2:35 μ.μ.

ΛάκηS είπε...
Ξέρει κανείς πότε θα βγει αυτό το θέμα?????
3 Νοεμβρίου 2010 1:29 μ.μ.


ΥΓ
Και μπορεί για τον απλό κόσμο και τα παιδιά να είναι η περίοδος του Halloween μια αποκριάτικη γιορτή αθώων μεταμφιέσεων και ξεχασμένων θρύλων, για τις Νεοπαγανιστικές αναβιώσεις και τις παραθρησκείες της Νέας Εποχής όμως, η περίοδος αυτή είναι πολύ σημαντική για τον ημερολογιακό κύκλο τους.
Ειδικά για τον Σατανισμό, η ημέρα ή μάλλον η νύχτα του Χάλογουιν είναι ιδιαίτερης σημασίας, καθώς τότε τελούνται πολυάριθμες «μαύρες λειτουργίες» και λοιπές λατρευτικές πράξεις σατανισμού. Επιπλέον, όπως έχει και από αρμοδιότερους επισημανθή «ο εγκωμιασμός του μακάβριου δεν αποτελεί παρά ένα ύπουλο τρόπο για να προσεγγίσουν οι μικρότεροι σε ηλικία τον Σατανισμό»