13 Δεκεμβρίου 1943: Μία ημερομηνία, δύο κατοχικές σφαγές με θύτες δύο διαφορετικής ιδεολογίας αδελφάτα. (Κι ένα βιντεοτράγουδο των Sabaton)

Τα αντίχριστα θηρία του Ναζισμού και του Κομμουνισμού και ένα τραγούδι των Σάμπατον για μια ανάλογη φρικιαστική σφαγή με εκείνη στα Καλάβρυτα

Τέτοια μέρα, με την ιστορική μνήμη να πηγαίνει οδυνηρά στην σφαγή των 1000 αθώων στα μαρτυρικά Καλάβρυτα πριν από 67 χρόνια από τα σατανικά χέρια των Ναζί κατακτητών, έχω βαρεθή πια να χρησιμοποιώ ως λογοτεχνικό κείμενο αναφοράς για το πιο φριχτό επεισόδιο στην "Undernehmen Kalavryta", το προβεβλημένο από το εκπαιδευτικό ελλαδικό σύστημα κείμενο με τον τίτλο «13.12.1943», του Γιώργου Ιωάννου. Αυτό με την έντεχνα διαστρεβλωτική της ιστορικής αλήθειας γραφή, που χρησιμοποιεί αποτελεσματικά, ομολογουμένως, τις έντονα χρωματισμένες ιδεολογικά περιγραφές και τις υπερβολικά πουδραρισμένες λογοτεχνικές εικόνες για να υπηρετήση όχι απλώς την Τέχνη (για …«την τέχνη») αλλά συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες.
Εκφραστικά μέσα που –καί στο εν λόγω μέτριας αξίας λογοτεχνικό κείμενο καί ευρύτερα- έχουν στόχο με έναν απροκάλυπτο συναισθηματισμό στα όρια της υστερίας, (ναι, επιτέλους, έχουν και οι φανατισμένοι ιδεολογικοκομματικά –ακόμα και οι τέτοιου ψυχισμού «άθεοι»-- τις δικές τους «θεούσες», τις αντίστοιχες των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων!), να συγκαλύπτουν τα ιστορικά γεγονότα στην ολότητά τους, μην αφήνοντας χώρο για κριτική, αδογμάτιστη σκέψι στον αναγνώστη, να προπαγανδίσουν προσωπικές –δηλαδή υποκειμενικές και τελικά μεταφυσικές του κερατά- εμμονές τού καλλιτέχνη-δημιουργού τους. Σαν κι αυτές του -αν όχι συνειδητά στρατευμένου, σίγουρα συνοδοιπόρου και νεροκουβαλητή της κατεστημένης και κυριαρχούσας εν Ελλάδι αριστερίστικης –alias θολοκουλτουριάρικης-- αντίληψης συγγραφέα και διανοούμενου της Θεσσαλονίκης…

[Βλέπετε για μένα, από νεαρός ακόμα μαθητής, μου διαμορφώθηκε η πεποίθησι πως πρέπει εκτός από το προβεβλημένο δίδυμο: Φασισμό και Ναζισμό, να προσέχω εξ ίσου και τα άλλα δύο ξαδέλφια, ειδικά τον τρίτο, τον πιο φωνακλά εκείνη την εποχή: τον Κομμουνισμό. Και τα τέσσερα αυτά αρσενικά «–ισμο»τέρατα πίστευα και εξακολουθώ απαρασάλευτα να πιστεύω πως βγήκαν –μιλάμε για τερατογέννησι- από την ίδια σατανική μήτρα.
Ποιος είναι ο άλλος; Μα ο πρωτότοκος του Μαμμωνά, ο Καπιταλισμός!! ]

ΚΚ= Καλάβρυτα ή όπως λέμε Κατύν

Τί διάλεξα, λοιπόν, για εφέτος, να προτάξω στην αναγκαιότητα της διαρκούς ανατροφοδότησης της ιστορικής μνήμης;
Την Σφαγή στο Κατύν. (Και το σχετικό κομμάτι των Σάμπατον είναι ό,τι πρέπει)
Τον καιρό που ήμουν μαθητής, αλλά και στα φοιτητικά μου χρόνια, οι πάντες στον χώρο της αριστεράς απέρριπταν μετα βδελυγμίας την κατηγορία πως το σταλινικό καθεστώς στην έναρξι ήδη του Β΄ Π. Πολέμου (Απρίλιος 1940!) είχε διαπράξη μια τέτοιου είδους εκτεταμένη σφαγή (πάνω από 20.000 άοπλοι στρατιωτικοί και πολίτες, εκτελεσμένοι και θαμμένοι σε ομαδικό τάφο), και διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους (στο όνομα της …Αλήθειας και της …Τιμής – του …Επιστημονικού Υλισμού!) επέρριπταν την ενοχή στους (για ένα διάστημα συνεργάτες των Κομμουνιστών { πρβλ. το Γερμανοσοβιετικο Σύμφωνο Molotov–Ribbentrop, και όχι μόνο} και γενετικά συγγενείς τους) Ναζί.
Όσο για εμάς τους δύσπιστους, οι εγχώριοι λάτρεις της εβραιοσλάβικης ιδεολογίας, μας πέταγαν την εύκολη ρετσινιά του αντιδραστικού και του «αντικομμουνιστή».
Τα χρόνια πέρασαν και μετά το 1990 επίσημα πια η Ρωσία, (αφού με την πανίσχυρη και παγκοσμίων διαστάσεων μηχανή προπαγάνδας/ψεύδους της Σοβιετικής «Δημοκρατίας» --συν την συνένοχη σιγή/συγκάλυψι των άλλων μεγάλων Δυτικών δυνάμεων- κατάφερε με επιτυχία να αποκρύπτει την αλήθεια επί πενήντα χρόνια, παραδέχθηκε το έγκλημα του πολέμου που ήταν γνωστό και ως «η σφαγή στο δάσος του Κατίν».
[Εννοείται, πως ως νικήτρια και αυτή χώρα του (βρώμικου και ακόμα σκοτεινού σε κάποιες πλευρές του) Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν πρόκειται να καταδικαστή για το συγκεκριμένο –όπως λ.χ. κι οι Αμερικανοί για τα αντίστοιχα δικά τους—έγκλημα πολέμου, κι ας έχει αυτό στάμπα γενοκτονίας.]
Σήμερα, λοιπόν, 70 χρόνια μετά το (πρώτο και 67 απο το δεύτερο) έγκλημα, ας θρηνήσουμε για την συνεχιζόμενη επικράτησι των σκοτεινών δυνάμεων πάνω στην ανθρωπότητα και ας συναισθανθούμε την μοίρα των αθώων θυμάτων κάθε εποχής.

Το τραγούδι The Hammer Has Fallen των Sabaton είναι, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, πολύ επιτυχώς οπτικοποιημένο. Εκτός από τα διάφορα ντοκουμέντα, το βίντεο (φτιαγμένο από έναν χρήστη του You Tube που δηλώνει καθηγητής ιστορίας), περιλαμβάνει (στην τελευταία σκηνή του) ένα μικρό απόσπασμα από την ταινία "Katyn" του μεγάλου πολωνού σκηνοθέτη Andrzej Wajda.