Σχολιασμός της πρότασής του για την ανάγνωση βιβλίων
απο μικρούς μαθητές, στην Καθημερινή της 14 / 9 / 08
Απο τον φίλο με ψευδώνυμο eggellados, πήραμε τον παρακάτω σχολιασμό του για το κείμενο του ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στην Καθημερινή της 14 Σεπ 08 , με τίτλο "Παιδεία με ολόκληρα βιβλία".
Το αναρτούμε, καλώντας σας να διαβάσετε πρώτα το πράγματι αξιόλογο κείμενο του Ν. Παπανδρέου ακολουθώντας τον σύνδεσμο ( link ) που δόσαμε παραπάνω, και μετά τον σχολιασμό του eggellados .
Εννοείται, ότι περιμένουμε και τις δικές σας σκέψεις πάνω στο θέμα, με τη μορφή σχολίων εδώ.
Ακολουθεί το σχόλιο του eggellados ( που, σημειωτέον, είναι πατέρας μικρών μαθητών και το ενδιαφέρον του για τέτοια ζητήματα είναι εύλογο ) :
----------
ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Τον Νίκο Παπανδρέου δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Δεν μπορώ όμως να μην εξάρω τη θαυμάσια επιστολή του που αξίζει να διαβάσετε από την Καθημερινή της Κυριακής στις 14-9-08 .Θεωρώ την παρέμβασή του σημαντική αλλά εδώ θα σημειώσω ένα σημείο που χρήζει περαιτέρω ανάλυση και τελικά είναι θέμα ουσίας για το διάλογο Παιδείας που ξεκίνησε.
«Δεν επιμένω στα βιβλία επειδή από αυτά αποκτάς γνώσεις. Αλλά γιατί η ίδια η διαδικασία της ανάγνωσης ανεβάζει την ικανότητα κατανόησής μας και δεν αποκαθίσταται ( εννοεί υποκαθίσταται ) από οποιαδήποτε άλλη διαδικασία απόκτησης γνώσης .» Προφανώς εννοεί τις ΤΠΕ . Συμφωνείτε;
Αξιέπαινες οι προσπάθειες του κυρίου Πανούση ( http://www.spirit16.blogspot.com/ ) για να αποδείξει ότι οι ΤΠΕ είναι το μέλλον της εκπαίδευσης και πρακτικά να δείξει ότι πολλά μπορούν να γίνουν και γίνονται. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει και τα ηλεκτρονικά βιβλία τα λεγόμενα e-books. Ωστόσο αν ένα βιβλίο δεν το πιάσεις, δεν το μυρίσεις, δε το ξεφυλλίσεις ως το τέλος τι σόι φιλομαθής θα γίνεις; Θυμάμαι ακόμη το χαρτί από το βιβλίο TURNING POINT με τον Arthur και τη Mary. Μήπως είμαι αναχρονιστικός;
Στο δικό μου φαντασιακό δημοτικό σχολείο το πρόγραμμα του μαθητή θα γράφει βιβλιοθήκη εκεί που τώρα λέει γλώσσα. Οι υπεύθυνοι της βιβλιοθήκης θα είναι υψηλών προσόντων και ειδικής επιλογής εκπαιδευτικοί και αρωγοί του δασκάλου που θα φέρει εκεί τα παιδιά για την ενασχόλησή τους.
Είναι κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης νομίζω τι θα επικρατήσει : Οι νέες τεχνολογίες με λίγο από βιβλία ή το αντίθετο; Φυσικά όλοι θα θέλουν συγκερασμό. Ποιος πιστεύει άραγε ότι αυτό είναι εφικτό και δεν θα επικρατήσει το ένα στο άλλο; Τι θα γινόταν αν ένα παιδί από τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης του μαθαίνει με ηλεκτρονικό τρόπο (e-learning ) και δεν έρθει σε επαφή με το βιβλίο , το γραπτό ανάγνωσμα γενικά;
-------------------------------------
ΣΗΜ δική μας: Ο όρος ΤΠΕ που αναφέρει, σημαίνει «ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ».
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
ΤΠΕ,
ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ...
Αγαπητέ eggellados,
Το σχόλιό σου είναι πράγματι ενδιαφέρον, και αξίζει να προβληματιστεί κανείς για το θέμα «ΒΙΒΛΙΟ ή ΤΠΕ», που θίγεις.
Ακολούθησα τον σύνδεσμο που δίνεις για τις απόψεις του κ.Πανούση, και... πρέπει να πώ ότι ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑ απο την προσπάθεια που κάνει. Γιατι χρησιμοποιεί κάποιες ιδέες όπως η «24ωρη επαφή με τους μαθητές, μέσω κομπιούτερ, κινητού τηλεφώνου κλπ» που... δέν τις είχα σκεφτεί ως τώρα!
Για να καταλαβαίνει ο κόσμος για τί μιλάμε, παραθέτω απόσπασμα του κ.Πανούση για τον στόχο του μπλόγκ του :
----------------------
ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Το ιστολόγιο αυτό στοχεύει στην 24ωρη διδασκαλία...Μια ανατροφοδοτούμενη εκπαιδευτική πύλη που φιλοδοξεί να δώσει τις πηγές γνώσης, να ωθήσει στην αναζήτηση της γνώσης,να οδηγήσει στην απόκτηση μοντέλου εργασίας,να μυήσει στην κοινωνία της πληροφορίας,να βοηθήσει να καταδειχτεί η θετική(κυρίαρχη) δύναμη του διαδικτύου...
Καλώς ήρθατε!
---------------------------------
Η δουλειά του κ.Πανούση έχει και σοβαρά ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ όμως, κατα τη γνώμη μου:
-- Ένας δάσκαλος γενικά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ με αποτέλεσμα να μή μπορεί να σχεδιάσει μιά ιστοσελίδα ταιριάζοντας σωστά τα χρώματα με το περιεχόμενο, ώστε να παρακινεί κάποιον να τον διαβάσει. Ο κ.Πανούσης ανακατεύει χρώματα, εικόνες χωρίς λεζάντες, σύντομα κείμενα και ασκήσεις δημιουργώντας κάτι ΑΣΧΗΜΟ στα δικά μου μάτια, ένα αισθητικό σκουπιδαριό θα σου έλεγα... Για να υλοποιηθεί σωστά η ιδέα του και να προκύψει κάτι εξαιρετικό και όμορφο, χρειάζονται γραφιστικές γνώσεις.
Άρα, Η ΙΔΕΑ «κάθε δάσκαλος να μαζεύει στα γρήγορα τις πληροφορίες σε ένα μπλόγκ, και να σχεδιάζει εκεί το μάθημα που θα προσφέρει στους μαθητές!» ΠΑΣΧΕΙ, γιατι
-- δέν μετράει μόνο το ΤΙ θα δείξεις στον μαθητή
-- αλλα πολύ περισσότερο το ΠΩΣ θα του το δείξεις!
Όλη η ΜΑΓΕΙΑ, είναι στο ΠΩΣ ! Ίδιο είναι δηλαδή να διδάξεις πχ Ιστορία με ένα βιβλίο προχειροφτιαγμένο και αντιαισθητικό, και ίδιο είναι να έχεις ένα βιβλίο πανέμορφα σχεδιασμένο; Μήν ξεχνάμε ότι ΤΟ ΠΑΙΔΙ μαγεύεται απο τις ωραίες εικόνες. Και απο αυτή την ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ του κινείται η περιέργεια να διαβάσει και το κείμενο, και... να το αγαπήσει τελικά!
( Θυμάμαι πως τέτοιο θέμα είχε προκύψει με δύο σκίτσα Βυζαντινών στο βιβλίο Ιστορίας της κας Ρεπούση, και είχε γίνει μεγάλος ντόρος επειδή κάποιοι τα θεώρησαν ΠΡΟΧΕΙΡΑ και ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΣ ΑΣΧΗΜΑ. Και γράφτηκε τότε στις εφημερίδες ότι δέν είναι σωστό να δίνουμε στα παιδιά την ΑΣΧΗΜΙΑ με τέτοια σκίτσα, γιατι τα απομακρύνουμε απο τη ΓΝΩΣΗ. )
Έχεις λοιπόν ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΚΙΟ eggellados, όταν μας λές ότι θυμάσαι ακόμα και ΤΟ ΧΑΡΤΙ απο το βιβλίο με τον Arthur και τη Mary.
Αλλα γελιέσαι, κατα τη γνώμη μου, άν νομίζεις ότι... ΤΟ ΧΑΡΤΙ είναι η ουσία του πράγματος!
Όχι, Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ είναι η ουσία!
Αυτή λοιπόν Η ΜΑΓΕΙΑ, ισχυρίζομαι ότι μπορεί να μεταδοθεί ΚΑΙ μέσα απ’ το διαδίκτυο, όπως μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και με τον... προφορικό λόγο, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ μέσο δηλαδή ( ίδιο είναι να σου μιλάει πχ για τον έρωτα ο Σωκράτης στο συμπόσιο, και ίδιο είναι να σου μιλάει ο ταβλαδόρος στο καφενείο;; Ή, εσύ τί θα προτιμούσες, να άκουγες τον Σωκράτη στην αγορά, ή να διάβαζες ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του... Καρβέλα, για τη ζωή;; ). Δέν τίθεται ΘΕΜΑ ΜΕΣΟΥ δηλαδή, αλλα θέμα ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ, οποιοδήποτε κι’ άν είναι αυτό! Στο διαδίκτυο, η «τέχνη στη χρήση» ονομάζεται ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗ και είναι μιά ολόκληρη επιστήμη που θέλει κάποια πρόσθετα χρόνια σπουδές! Δέν είναι μιά υπόθεση εύκολη, για τον καθένα μας...
Με αυτή τη λογική, άν έβλεπες την προσπάθεια του κ.Πανούση υλοποιημένη με σωστά γραφικά, ίσως να άλλαζες γνώμη για τις ΤΠΕ ! Τώρα, μάλλον βλέπεις μιά Φερράρι να πηγαίνει με 60 χιλιόμετρα στην Εθνική κούτσα-κούτσα, να την προσπερνάνε τα... φιατάκια, και συμπεραίνεις ότι το αυτοκίνητο αυτό δέν είναι καλό. Όχι, βάλε οδηγό τον... Σουμάχερ, και μετά μίλα για την αξία του παλιού καλού φίατ, και κάνε συγκρίσεις!
Σταματώ εδώ όμως αυτό το σχόλιο γιατι μεγάλωσε πολύ. Ίσως γράψω κι’ άλλο για άλλες πλευρές του ζητήματος, αργότερα.
@ eggellados
Η κύρια πρότασι του Νίκου Παπανδρέου "να καταργηθούν οι ανθολογίες και να αντικατασταθούν με βιβλία «ολόκληρα»" είναι, βεβαίως, ορθότατη.
Η γενικόλογη παρατήρησί του «Το μάθημα λογοτεχνίας και ελληνικής γλώσσας, όπως διδάσκεται σήμερα στην Ελλάδα, είναι απαράδεκτο για πολλούς λόγους» φαίνεται επίσης ορθή, αλλά η προσπάθεια του να καλύψη συνολικά το τεράστιο πρόβλημα της σημερινής κατάστασης στην Εκπαίδευσι – κι όχι «Παιδεία» - (πρβλ. την πρόχειρα διατυπωμένη δήλωσι: «Μάλιστα αν είναι να γίνει μια και μόνο τομή στην παιδεία, πιστεύω ότι πρέπει να είναι αυτή») κινδυνεύει να χαρακτηριστή –τουλάχιστον!- αποσπασματική.
Έχει, λ.χ. συνειδητοποιηθή η αρνητική συμβολή στην γλωσσική επάρκεια των ελληνοπαίδων της όψιμης τάσης για διδασκαλία (σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης) του μαθήματος νεοελληνικής γλώσσας από μεταφρασμένα αλλόγλωσσα κείμενα;
Αλλά, μένοντας –καταφάσκοντας βέβαια- στο θέμα της διδασκαλίας των «ολόκληρων βιβλίων» -αλλά υπογραμμίζοντας και το στοιχείο της στόχευσης στην ΕΠΙΛΟΓΗ- , ας κάνω με την ευκαιρία, μια παράλληλη αναφορά και στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών.
Η γενιά μου είχε ευτυχήση να διδαχθή ολόκληρα –ή σχεδόν- κείμενα της κλασσικής γραμματείας, όπως τους Πλατωνικούς διαλόγους «Κρίτων» και την «Απολογία Σωκράτους». Κάποιους σαν και μένα τέτοια κείμενα μάς μπόλιασαν με Αξίες. Με ποια κριτήρια βγήκαν από το σχολικό πρόγραμμα;
Ήταν (λέτε;) τυχαία η –ουσιαστικά- κατάργησι της διδασκαλίας του συγκλονιστικού κειμένου του Αρριανού «Αλεξάνδρου Ανάβασις» από τα σχολεία του ελλαδικού κράτους τα τελευταία 10-15 χρόνια; Από πού θα ακούση ο νεοέλληνας μαθητής για Μέγα Αλέξανδρο; Από τους γραικύλους ημεδαπούς αποδομητές και από την σκοπιανή προπαγάνδα της διπλωματίας αλλά και του διαδικτύου;
Δεν ισχυρίζομαι "γεροντοκόρικα" ότι ήταν στις δεκαετίες 60 και 70 όλα ρόδινα στην εκπαίδευσι. Την αληθινή πρόοδο αναζητούμε.
Πού είναι σήμερα, έστω και σε αυτά τα αποσπασματικά κείμενα που διδάσκουμε στο ισχύον πρόγραμμα, ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (είτε της νέας ελληνικής είτε της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας) για να τα χρησιμοποιήση για την προσωπική του επάρκεια, αλλά και για αποτελεσματικότερο μάθημα ο διδάσκων; Νοείται φιλόλογος χωρίς πρόσβασι στα πρωτότυπα νεοελληνικά κείμενα ή χωρίς τα στερεότυπα κείμενα (και μάλιστα των εκδόσεων τών αρχαίων ελληνικών); Χωρίς άμεσι πρόσβασι στα λεξικά; Πώς θα επιτύχη την αξιοποίησι της σύγχρονης τεχνολογίας χωρίς πραγματική επιμόρφωσι και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ στήριξι; Κάνουμε μαθήματα πληροφορικής στα παιδιά, σχεδιάζουμε και την δωρεάν παροχή φορητών υπολογιστών στους μαθητές Δημοτικού – Γυμνασίου την στιγμή που η εκπαιδευτική κοινότητα είναι εν πολλοίς τεχνολογικά αναλφάβητη ή -λόγω και έλλειψης κινήτρων- πληροφορικά υπανάπτυκτη.
Όταν το κράτος δεν μου παρέχει διευκολύνσεις – όπως λ.χ. έζησα το ιταλικό να κάνη στην 10ετία ’80- στην αγορά ή και ανανέωσι ηλεκτρονικού εξοπλισμού, όταν δεν μου παρέχει ΔΩΡΕΑΝ ή ΕΣΤΩ ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΙ όχι σύγχρονα εργαλεία της επιστήμης μου (όπως το Tesaurus Linguae Graecae ή λοιπά ηλεκτρονικά λεξικά και προγράμματα), ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΒΙΒΛΙΑ, τότε τί συζητάμε;
Όσο για την φήμη που συνοδεύει τον αναφερόμενο στο άρθρο του Ν. Παπανδρέου καθηγητή (πολιτικής ιστορίας) - «ακαδημαϊκό», αυτή, νομίζω, δεν του παρέχει την καθολική αποδοχή και αξιοπιστία, καθώς μάλιστα στον χώρο ημών των εκπαιδευτικών «διάλογος για την Παιδεία» είναι ένα θέμα ταυτόσημο με την έννοια της εκάστοτε κυβερνητικής υποκρισίας, ένα νόμισμα -αν όχι κίβδηλο- βαρύτατα υποτιμημένο, ένα χαρτί σχεδόν χωρίς αντίκρισμα.
ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ,
Η ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΒΛΑΒΗ, και...
...ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 100%
ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ !!
Έκπληκτος διάβασα σήμερα ένα κείμενο κάποιου ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ ( δέν τον ξέρω.. ) στο περιοδικό «V men» που συνοδεύει το ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ της 5-10-08, με τίτλο «Στα πόσα κλίκ χάνεις το μυαλό σου;».
Το κείμενο μιλάει για ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ των ανθρώπων απο τη συχνή χρήση του Ίντερνετ για αναζήτηση πληροφοριών. Μας λέει δηλαδή, ότι Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ γνώσης που εφαρμόζουμε στο διαδίκτυο ( δηλαδή να ψάχνουμε σύντομα και περιεκτικά κείμενα για την πληροφόρησή μας και να μεταφερόμαστε απο ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα με τα «κλίκ» για να συναρμολογήσουμε την ΓΝΩΣΗ για κάποιο θέμα απο ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ σκόρπιες και σύντομες σε διαφορετικές πηγές ) αναγκάζει τον εγκέφαλό μας να προσαρμοστεί στη διαδικασία αυτή, καθιστώντας μας ταυτόχρονα ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ να διαβάσουμε ένα πλήρες βιβλίο απ’ την αρχή ως το τέλος !
Σας μεταφέρω μερικά αποσπάσματα του κειμένου, που νομίζω ότι αφορά τόσο την πρόταση του κ.ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, όσο και τα ερωτήματα του eggellados για τη σύγκριση ΒΙΒΛΙΟΥ με ΤΠΕ !
------------------------------
-- Ο Μάρσαλ Μακ Λούαν το είχε θέσει διαφορετικά, πίσω στη δεκαετία του ’60, όταν «Google» ήταν μιά εξόχως αστεία λέξη : «Τα Μέσα αποτελούν κάτι περισσότερο απο διαύλους πληροφορίας – προσφέρουν σίγουρα την περιβόητη “τροφή για σκέψη”, ωστόσο ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ.
-- Οι ψυχολόγοι επιμένουν ότι η ανάγνωση δέν καθοδηγείται απο ένστικτα. Δέν προκύπτει απο το ανθρώπινο γονιδίωμα, όπως ο λόγος. Πρώτα εκπαιδεύουμε τον εγκέφαλό μας να αντιστοιχίζει σύμβολα με φθόγγους και έπειτα καταφέρνουμε να κατανοούμε. Οι τρόποι και τα μέσα με τα οποία συμβαίνει αυτό επηρεάζουν τους σχηματισμούς των νευρώνων του εγκεφάλου. Σύμφωνα με πρόσφατα πειράματα, οι λαοί που συνεννοούνται με ιδεογράμματα, όπως οι Κινέζοι, αναπτύσσουν διαφορετικές δομές των εγκεφαλικών νευρώνων απο τις δικές μας, των λαών εκείνων δηλαδή που διαθέτουν σταθερό αλφάβητο. Αντίστοιχα, είναι πιθανόν να συμβαίνει το ίδιο με εκείνους που λαμβάνουν πληροφορίες απο βιβλία σε σχέση με εκείνους που προτιμούν να ενημερωθούν ότι ο “Φύλακας στη σίκαλη” αποτελεί “σπουδή πάνω στην εφηβεία” απο τη Wikipedia.
-- Ολοένα και λιγότεροι, πάντως, μοιάζουν ικανοί να διαθέσουν συγκέντρωση και ενέργεια ώστε να ολοκληρώσουν τον «Οδυσσέα» του Τζόις ή την «Ιλιάδα».
-- Ως μέρος μιάς ευρύτερης πενταετούς έρευνας... οι σπουδαστές ( σημ: του University College London – UCL )… ανακάλυψαν ότι όσοι χρησιμοποιούσαν τις ιστοσελίδες εμφάνισαν την τάση περισσότερο να διατρέχουν τα κείμενα παρά να τα διαβάζουν, «περιπλανώμενοι» απο τη μία πηγή στην επόμενη χωρίς σχεδόν ποέ να επιστρέφουν σε κάποια πηγή που ήδη επισκέφθηκαν. Συνήθως διάβαζαν μιά ή δύο σελίδες της πηγής και έπειτα συνέχιζαν στην επόμενη. Σε κάποιες περιπτώσεις αποθήκευαν ένα μακροσκελές άρθρο, ωστόσο δέν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με το άν ή το πότε ανέτρεχαν σε αυτό ώστε να το διαβάσουν.
-----------------------------------------------
Να διευκρινίσω πρώτα ότι:
-- Ο συγραφέας του κειμένου τονίζει συνεχώς πως όλα όσα λέει ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ σοβαρών ερευνών, αλλα πρόχειρα πρώτα αποτελέσματα, ή διαπιστώσεις απο την καθημερινότητα χωρίς όμως εγκυρότητα.
-- Στον επίλογό του, αναφέρει πως όλα αυτά είναι η έκφραση του δικού του σκεπτικισμού για την τεχνολογία, και όχι κάποια διαπιστωμένη και βέβαιη κατάσταση.
Απο εκεί και πέρα...
...ΔΙΑΦΩΝΩ με το κείμενο αυτό, αλλα χαίρομαι που το βρήκα δημοσιευμένο ΣΗΜΕΡΑ, πάνω δηλαδή που συζητάμε εδώ αυτό ακριβώς το θέμα!!
Η διαφωνία μου
-- δέν είναι στο γεγονός της προσαρμογής του εγκεφάλου μας στον τρόπο αναζήτησης πληροφορίας που χρησιμοποιούμε,
-- αλλα ΣΤΟ ΠΟΣΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ έχει κάτι τέτοιο.
Δηλαδή, το να το κάνουμε αυτό σημαία και ν’ αρχίσουμε να.... φοβόμαστε ότι θα πάθει κάποια αλλοίωση σοβαρή ο εγκέφαλός μας, μου φαίνεται γελοίο! Γιατι ο εγκέφαλος του καθενός μας προσαρμόζεται έτσι κι’ αλλιώς ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ, απο τα λίγα που έχω διαβάσει για αυτά τα θέματα. Δηλαδή η δομή του δικού μου εγκεφάλου με τη δομή του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου ΔΙΑΦΕΡΕΙ ανάλογα με τις προσωπικές μας εμπειρίες. Έ, και τί έγινε μ’ αυτό; Είναι σοβαρό πρόβλημα για να... ανησυχούμε;; Το ΑΝ η «εμπειρία του ίντερνετ» μας ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ , είναι κάτι που ο συγραφέας το λέει «πιθανόν!», άρα είναι ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΟ.
Κείμενα σάν αυτό λοιπόν, με κάνουν να στέκομαι ΚΑΧΥΠΟΠΤΑ απέναντί τους. Για πολλούς λόγους.
-- Πρώτα απ’ όλα, επειδή βαρέθηκα πιά αυτή την «κινδυνολογία των τεχνοφοβικών» όπως λέει και ο συγγραφέας στον επίλογό του. Έλεος πιά! Έχουμε μιά δεκαετία Ίντερνετ, και ΑΚΟΜΑ κάποιοι επιμένουν να κινδυνολογούν και να θέλουν να ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ τον κόσμο απο αυτό, αντί να καθήσουμε να δουλέψουμε για να «αποκτήσουμε ΜΟΝΤΕΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ αναζήτησης γνώσης» όπως λέει και ο κ.Πανούσης στο εκπαιδευτικό μπλόγκ του. ( Δηλαδή... ο ΣΤΟΧΟΣ του κ. Πανούση, με βάση τη συλλογιστική του συγραφέα εδώ, είναι να.... μας ΑΛΛΟΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ, καταστρέφοντάς μας την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να ολοκληρώνουμε ογκώδη βιβλία όπως ο «Οδυσσέας» του Τζόις!! )
-- Ύστερα... με εκνευρίζουν οι παραπομπές σε ΞΕΝΟΥΣ ΣΥΓΡΑΦΕΙΣ που εγώ που δέν είμαι φιλόλογος δέν είναι δυνατόν να τους ξέρω! Οπότε, γιατί να δεχτώ ΑΜΑΣΗΤΗ τη σοφία του κυρίου Μάρσαλ Μακ Λούαν δηλαδή; Ποιός είναι αυτός; Πού το ξέρω ότι δέν γράφει ΣΚΟΠΙΜΑ για να εξυπηρετήσει κάποιες υπόγειες πολιτικές σκοπιμότητες στο εξωτερικό;
Έτσι, ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΜΑΙ απο αυτά που λέει ο συγραφέας.
Όμως, έχει έναν ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ, που θεωρώ πως ΑΞΙΖΕΙ να τον ακούσουμε, για το θέμα μας...
Απαντώντας στα σχόλια που προηγήθηκαν σημειώνω τα εξής
Οι δικοί μου φόβοι είναι ότι όπως πάμε συνεχίζουμε ως κοινότητα να εκδιώκουμε το βιβλίο από παντού και σιγά σιγά και από την εκπαίδευση .
Τα υπάρχοντα κόμματα θέλουν να μας πείσουν ότι φθάνοντας να έχουμε έναν υπολογιστή ανά μαθητή θα εκμοντερνίσουμε την εκπαίδευση. ποιος το σκέφτηκε αυτό; γιατί να είναι πρώτος στόχος; Είδατε πουθενά κανένα κόμμα να ψελλίζει έστω για την ουσιαστική εισαγωγή της φιλαναγνωσιας στο σχολείο; Κάναμε σχολικές βιβλιοθήκες και τα αποτελέσματα είναι γελοία. Μαθητές που φωτοτυπούν και ξανά φωτοτυπούν από κείμενα που τους υποδεικνύονται . Αλλιώς δεν θα έμπαιναν σε αυτές . Υπάρχουν και εξαιρέσεις , όπως η δημόσια βιβλιοθήκη των Σερρών, αλλά είναι αστείο να λέμε ότι φτιάχνοντας βιβλιοθήκες κάναμε κάτι πολύ σοβαρό . Απλώς ανεβήκαμε ένα σκαλί από την ανεμόσκαλα ! Μέχρι να ανεβούμε τα σκαλιά θα μας ”φάει“ η τεχνολογία. Γιατί η τελευταία περνάει στα Μέσα πιο εύκολα και σου λέει έχει υπολογιστές στο σχολείο άρα κάνει δουλειά! Οι διαδραστικοί πίνακες μας μάραναν. Δεν υποτιμώ την αξία της τεχνολογίας. Εξάλλου είμαι οπαδός της. Ομως προτεραιότητα έχει η φιλαναγνωσία, το βιβλίο. Χωρίς το τελευταίο θα καταντήσουμε να βλέπουμε τον υπολογιστή όπως βλέπουμε την τηλεόραση . Με τα μάτια αλλά ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ,
ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ,
ΚΑΙ... ΑΝΑΠΟΔΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ !!!
@eggellados :
Οι διάφορες «προφητείες» για τις αλλαγές που θα έχει η «κοινωνία της πληροφορίας» σε σχέση με την παλιά, ξεκινάνε απο τη δεκαετία του ’70 στο εξωτερικό και σήμερα τις λέμε στους μαθητές σάν ΑΝΕΚΔΟΤΑ !
Πχ, όταν φάνηκε ότι κάθε γραφείο θα μπορούσε να έχει έναν «Προσωπικό Υπολογιστή», κάποιοι «προφήτευσαν» εκστασιασμένοι μπροστά στην οθόνη ότι σε λίγα χρόνια.... θα καταργηθεί ΤΟ ΧΑΡΤΙ ! Γιατι όλοι, λέγανε, θα χρησιμοποιούμε ΟΘΟΝΕΣ για τη διαχείριση των πληροφοριών μας πιά...
Τελικά... εξαιτίας της τεχνολογίας των PC έγινε εφικτή η κατασκευή ΦΤΗΝΩΝ ΕΚΤΥΠΩΤΩΝ, και σήμερα... η παραγωγή χαρτιού ΑΥΞΗΘΗΚΕ σε σχέση με το παρελθόν!! Γιατι ΟΛΟΙ ΤΥΠΩΝΟΥΜΕ τις πληροφορίες πιά, και δέν τις αφήνουμε στις οθόνες, ούτε καταφεύγουμε στα ΛΙΓΑ τυπογραφεία... Έτσι, η «προφητεία» γελοιοποιήθηκε.
Σήμερα, μάλλον κάποιοι βιάζονται πάλι να προφητεύσουν την κατάργηση του ΒΙΒΛΙΟΥ.
Και νά, που πρόσφατα δίνεται η δυνατότητα στο Ίντερνετ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ να... τυπώνει το βιβλίο που θέλει σε Ιντερνετικό βιβλιοπωλείο, και να το αποκτά βιβλιοδετημένο, ΦΤΗΝΟ και ΚΑΛΑΙΣΘΗΤΟ, με τεχνολογίες όπως η «print on demand» ( PoD ).
Οι τεχνολογίες αυτές μας δίνουν την δυνατότητα ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΟ πιά, και όχι απλώς να τυπώνουμε κείμενα σε ασύνδετα χαρτιά. Εξαπλώνονται ραγδαία στον πλανήτη, και μπορούμε να υποθέσουμε ότι σε μιά δεκαετία θα είναι τόσο συνηθισμένη η χρήση τους όσο συνηθίσαμε και τους εκτυπωτές μας σήμερα.
Τί αλλάζει; Εκεί που ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ είναι σήμερα ΛΙΓΑ, και παράγονται απο ειδικούς εκδοτικούς οίκους σε πολλά αντίτυπα ο κάθε τίτλος, αύριο ο καθένας θα μπορεί να παράγει όποιο βιβλίο του αρέσει, απο το Ίντερνετ, σε ένα ή όσα άλλα αντίτυπα θέλει. Έτσι, ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΘΑ ΑΥΞΗΘΕΙ δραματικά στο άμεσο μέλλον. Εκείνος που θα φύγει απ’ το παιχνίδι, είναι Ο ΕΚΔΟΤΗΣ με τη μορφή που έχει σήμερα, δηλαδή σάν «ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΙ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Ο αυριανός εκδότης θα έχει παραιτηθεί απο αυτή την «δυνατότητα επιλογής». Θα του λέμε «..τύπωσέ μου ΑΥΤΟ» και είτε το κάνει και επιβιώνει, είτε αρνείται να προσαρμοστεί και εξαφανίζεται απο την «αγορά».
Η δική μου λοιπόν «Σχολική βιβλιοθήκη» είναι και πάλι... ένα κομπιούτερ με Ίντερνετ, μέσω του οποίου τα παιδιά θα ΤΥΠΩΝΟΥΝ και θα ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΟΥΝ τα βιβλία που τους αρέσουν, για να κάνουν πχ κάποιες εργασίες διαβάζοντάς τα.. Τη μεγάλη βιβλιοθήκη με τους εξειδικευμένους υπαλλήλους, δέν την βλέπω να εξυπηρετεί σε τίποτα..
Πχ διδάσκεται μιά μαθήτρια για τον διάλογο «Κρίτων» (.. λέμε τώρα.. ) και ανακαλύπτει στο διαδίκτυο ότι υπάρχει και άλλο βιβλίο του Σωκράτη με θέμα... τον έρωτα ! Της κινείται η περιέργεια, και πάει στο δάσκαλο και του λέει «ΑΥΤΟ θέλω να διαβάσω, τυπώστε τό μου!».
Ναί, θα πρασινίσει ο δάσκαλος, θα πάθει ταχυκαρδία και θα του ανέβει η πίεση, θα υπάρξουν τσακωμοί στα τηλεοπτικά παράθυρα και διαμαρτυρίες έξαλλων γονέων, αλλα.... τελικά, ΑΥΤΟ που λέει η μαθήτρια ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ κάποια μέρα, είτε το θέλει η κοινωνία είτε όχι.
-- Η ΕΞΟΥΣΙΑ κάποιων ΝΑ ΟΡΙΟΘΕΤΟΥΝ και ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ τη ΓΝΩΣΗ των ανθρώπων, είναι που έχει καταργηθεί ήδη, οριστικά...
-- ΟΧΙ το βιβλίο! Αυτό.... ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ και αναμένεται να πλημμυρίσει τον κόσμο.
Όσοι λοιπόν νομίζουν ότι ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να μάθουν οι μαθητές απο μικροί να διαβάζουν ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΒΙΒΛΙΑ γιατι θα τα αντικαταστήσουν οι οθόνες και η «αποσπασματική αναζήτηση πληροφοριών»... είναι ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟΙ !!!!
Η πρόταση δηλαδή του ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
-- δέν είναι μόνο μιά «ρομαντική στήριξη των παλιών μεθόδων ανάγνωσης ενάντια στις μοντέρνες μεθόδους αναζήτησης πληροφορίας των ΤΠΕ..»,
-- αλλα ΑΝΤΙΘΕΤΑ είναι Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ με τις νέες εξελίξεις των ΤΠΕ, την «Κοινωνία της Πληροφορίας» και τις απαιτήσεις του αύριο!
Γιαυτό και την επικροτώ κι’ εγώ, και θεωρώ πως κάθε άνθρωπος της Πληροφορικής θα πρέπει να την εξετάσει ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ σε σχέση με τις σημερινές-αυριανές εξελίξεις των ΤΠΕ..
Δημοσίευση σχολίου