ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους μανιώδεις του ΙΚΑΡΙΑΜ με ένα (ακόμη!) ποίημα. Una ancora poesia x I giocatori di IKARIAM con I nostril AUGURI!

Μέρες διακοπών και τα διάφορα παιχνίδια (από τον κρατικό τζόγο μέχρι τα παιχνίδια διαδικτυακής απομόνωσης, αλλά και τα επιτραπέζια – πές καλύτερα τραπουλόχαρτα και ζάρια) θα απορροφήσουν ως είθισται μεγάλο μέρος από την προσοχή και τον χρόνο μας.
Στην εποχή μας, βέβαια, φαίνεται ξεκάθαρα πια ότι μένει πίσω, δυστυχώς, με ταχύτατους ρυθμούς ο παραδοσιακός τρόπος συντροφικής διασκέδασης και πως όλο και περισσότερο κερδίζουν τις προτιμήσεις των μικρότερων παιδιών τα διαδραστικά ηλεκτρονικά παιχνίδια στις κονσόλες (Playstation, Nintendo κττ), αλλά ειδικά για τα μεγαλύτερα παιδιά (...πάσης ηλικίας) και τα ποικίλα, και ολοένα πολλαπλασιαζόμενα, διαδικτυακά προϊόντα της εικονικής πραγματικότητας.
Ανάμεσα στα τελευταία, το γνωστό Ικάριαμ, αυτήν ειδικά την περίοδο –όπως λίγο πολύ σε όλες τις γιορτές και τις αργίες— ανακάμπτει σε επισκεψιμότητα, ειδικά ανάμεσα στα άτομα-χρήστες, που ανήκοντας στην ευρύτερη…σχολική κοινότητα απολαμβάνουν την μεγαλύτερη ραστώνη.
Σ’ αυτούς η αποψινή αποχαιρετιστήρια του 2010 αναφορά του ιστολογίου μας,

καθώς αφιερώνει εξαιρετικά ένα επιτυχημένο κι όλο χιούμορ στιχούργημα.

[Αδήλου πατρότητος, μας εστάλη από φίλο χρήστη του παιχνιδιού –ηγετικό μέλος της συμμαχίας «ΔΕΛΤΑ» του κόσμου «Ε» με την επισήμανσι (σε …απταίστως άτονη γραμματοσειρά): «Αυτο εχει κανει το γυρο σε κοσμους και λεω να το δειτε».

Εμείς απλώς κάναμε κανα-δυό ασήμαντες επιδιορθώσεις]:


ΙΚΑΡΙΑΜ (Αϋπνίες και εφιάλτες)

Κόκκινο βλέπω στρατηγό, γυρίζω απο την άλλη
--όνειρο θα ‘τανε θαρρώ ή μήπως απ την ζάλη;
Τα μάτια παίζω δυο φορές, όπως τον κουλοχέρη,
δεν είναι, λέω, δυνατόν, μου στήσανε καρτέρι;

Πετάγομαι απ τον ύπνο μου, λες και είδα εφιάλτη,
ξύπνησα την γυναίκα μου --λες και είχε γίνει κάτι.
Τι έγινε παιδάκι μου, τι άκουσες; τι είδες;
Μου κάνουνε επίθεση δεν έχω πια ελπίδες!

Μα θα ξυπνήσεις τα παιδιά, μην κάνεις φασαρία!
- άντε να δούμε που θα βγει αυτή η ιστορία.
Τα νεύρα μου θα σπάσουνε με εκείνο το παιχνίδι,
κοντεύεις πια να τρελαθείς εξάρτηση έχει γίνει!!

Γυναίκα ο κόσμος καίγεται σήκω και κάνε κάτι
βαλε ποτό, ξηρούς καρπούς, σήκω απ το κρεβάτι
να στείλω γυροκόπτερα, να στείλω και κανόνι;
Φύγε, μου λέει δυνατά, πήγαινε στο σαλόνι!!!

Έτρεξα μες το ύπνο μου χωρίς να ανάψω φώτα
-και μες το παραλήρημα δεν είχα δει την πόρτα-
έκανα μια μετωπική τα νεύρα μου τσατάλια,
ξυπνήσανε και τα παιδιά, όλα μου πάνε χάλια.

Ένιωσα μια χαλάρωση σαν είδα την σελίδα
όλα κυλούσαν ήρεμα...στον ύπνο μου τα είδα!!
Μα τώρα που σηκώθηκα και με την ευκαιρία
σε κάποιον θα επιτεθώ, θα κάνω μια κηδεία!

Με αυτό το όλο σκηνικό κάποιος θα πάθει κάτι
και άλλος τώρα θα τον δει αυτόνε τον εφιάλτη!!!!

"Αντιπρόταση στον δεκάλογο του κ. Στρος-Καν" του Χ. Γιανναρά. Οκτώ προτάσεις ως παίγνιον. La contro-proposta di Cristos Yannaras; 8 punti come “gioco”

La contro-proposta di Cristos Yannaras; otto punti come “gioco”- sfida al “decalogo” di Dominique Strauss-Kahn

Μετά την πρότασι του Γιώργου Μητροπέτρου είμαστε ηθικά αναγκασμένοι να φιλοξενήσουμε (λόγω διαφοράς τάξεως και της βαρύτητός τους) και τις προ δωδεκαημέρου δημοσιευθείσες στον Τύπο εμπεριστατωμένες (και όπως πάντα τολμηρές και εμπνευσμένες) προτάσεις του σεβαστού μας καθηγητή Χρήστου Γιανναρά. Αποτελούν οιονεί αντίλογο στις προτάσεις-δεκάλογο του εκ των «σωτήρων» μας δυνάστη* που ακούει στο (μεταλλαγμένο;) όνομα Ντιμινίκ Στρος-Καν. Μια συνολική πρότασι που την καταθέτει ο πάντα μαχητικός στις εθνικές επάλξεις καθηγητής, με συνείδησι ματαιότητος και εν επιγνώσει της απαισιόδοξης εκτίμησής του, ενώπιον της προδιαγεγραμμένης καταστροφικής πορείας των πραγμάτων.
Ως «απλός πολίτης» όμως, αντιπαρατίθεται στον ισχυρό ηγέτη, α΄: χαρακτηρίζοντας το 80% από τις προτάσεις του δεκαλόγου του «γενικόλογο ευχολόγιο» και «κοινότοπες ηθικολογίες», και β΄: καταθέτοντας «εν είδει παιγνίου» --εγώ θα έλεγα προκαλώντας τον ισχυρό εξουσιαστή σε ένα είδος διαλεκτικής μονομαχίας -- τον δικό του οκτάλογο ως αντιπαράθεσι στον μωσαϊκού** τύπου δεκάλογο του αλλοφύλου «κορυφαίου διαχειριστή της τύχης εθνών».
Και αν και ο ίδιος διατείνεται πως “κανένα «κέντρο αποφάσεων» δεν πρόκειται να τον προσέξει”, εγώ υποπτεύομαι ότι τα έσωθεν και κυρίως τα έξωθεν «κέντρα αποφάσεων» τον παρακολουθούν ιδιαιτέρως προσεκτικά. Αλλά επειδή με ενδιαφέρει να προσέξη έναν τέτοιου αναστήματος Πολίτη η πάλαι ποτέ σιωπηλή πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών (τώρα έχει καταστή μάλλον υπνώττουσα), αναδημοσιεύω –ως ελάχιστος πολλαπλασιαστής- τα προτεινόμενα «από τον πολίτη μέτρα».

Επεξηγήσεις λεξιλογίου:
(*δυνάστης: Το ουσιαστικόν ως συγγενικόν του επιθέτου δυνατός –αμφότερα παράγονται εκ του ρήματος δύναμαι- δεν έχει ετυμολογικώς σχέσιν τινα μετα του «Δουνουτού», το οποίον εστί, ως γνωστόν τοις νεοέλλησιν, κακόγουστον αρκτικόλεξον)
(**μωσαϊκός: Το ενθάδε επίθετον ετυμολογητέον ουχί βεβαίως εκ του Μούσα, αλλά εκ του Μωυσής και συγκεκριμένως εκ του Μωσής).
Α.Σ.

^^^^^^^^^^^^^^^^^
(Ακολουθεί το ακριβές κείμενο του καθ. Χρ. Γιανναρά, αναδημοσιευόμενο απο την ιστοσελίδα του. Οι υπογραμμίσεις δικές μας)

Αντιπρόταση στον δεκάλογο του κ. Στρος-Καν

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Ντομινίκ Στρος-Καν διατύπωσε δεκάλογο αναγκαίων μέτρων για την ανάκαμψη της χώρας μας από τη χρεοκοπία («Κ» 8/12/2010). Από τις δέκα προτάσεις του, οι δύο είναι συγκεκριμένες και ρεαλιστικές: Να συναρτηθούν τα ημερομίσθια (γιατί όχι και οι μισθοί;) προς την παραγωγικότητα και να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Οι υπόλοιπες οκτώ είναι γενικόλογο, καθόλου συγκεκριμένο ευχολόγιο, κοινότοπες ηθικολογίες (: Να μονοιάσουν τα κόμματα. Να παταχθεί η φοροδιαφυγή. Να επιταχυνθούν διαρθρωτικές αλλαγές. Να πληρώσουν περισσότερο οι εύποροι. Να μην πληγούν ακόμα πιο πολύ τα χαμηλά εισοδήματα. Να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότα. Να μειωθεί η γραφειοκρατία. Να αξιοποιήσει η κυβέρνηση τη «νίκη» που κατήγαγε στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης – νίκη με αποχή του 70% των ψηφοφόρων!).

Δεν έχει καμιά, μα απολύτως καμιά πρακτική αποτελεσματικότητα να αντιτάξει τον δικό του δεκάλογο προτάσεων για την ανάκαμψη από τη χρεοκοπία ένας απλός πολίτης, καταφανώς αμέτοχος στις ευθύνες της εξουσίας. Βεβαιωμένο, με πείρα δεκαετιών, ότι κανένα «κέντρο αποφάσεων» δεν πρόκειται να τον προσέξει. Ετσι, εξ ορισμού, και ο ρεαλιστικότερος δεκάλογος, ο εκτός κομματικού ψυχαναγκασμού, καθηλώνεται εκ των πραγμάτων στις προδιαγραφές ευχολογίου και αυτός.

Απομένει η λειτουργικότητα του παιγνίου: Να συγκριθεί ο δεκάλογος του άσημου πολίτη με τον δεκάλογο του κορυφαίου διαχειριστή της τύχης εθνών. Οχι για την ευφυΐα, μόνο για τον ρεαλισμό των προτάσεων. Σύγκριση, έστω, δίκην παιγνίου, σε ώρες συνθλιπτικής ανελπιστίας.
Τα προτεινόμενα, λοιπόν, από τον πολίτη μέτρα, με αξιολογική σειρά προτεραιότητας, είναι:

1. Περικοπή κατά 50% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα. Περικοπή κατά 50% κάθε μορφής αμοιβών που εισπράττουν οι βουλευτές. Επανάκριση του αιτιολογικού της πρόσληψης όλων των υπαλλήλων της Βουλής, απολύσεις των αργόσχολων, κατάργηση όλων των οικονομικών προνομίων που διαφοροποιούν τους υπαλλήλους της Βουλής από τους υπόλοιπους κρατικούς υπαλλήλους. Το πρώτο που απαιτεί η χρεοκοπία είναι να περιοριστεί το παντεσπάνι των φυσικών αυτουργών, όχι το ψωμί των θυμάτων.

2. Διάλυση, με νομοθετικό διάταγμα, όλων των εταιρειών του δημοσίου και απόλυση διοικητικών συμβουλίων και προσωπικού. Επανάκριση εξ υπαρχής από σώμα ημεδαπών και αλλοδαπών εμπειρογνωμόνων της αναγκαιότητας για την ύπαρξη κάθε τέτοιας εταιρείας και επαναπρόσληψη προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ. Μόνο με προτεραιότητα στην πάταξη του κομματικού κράτους γεννιέται κοινωνική δυναμική ανάκαμψης.

3. Ενιαίο μισθολόγιο όλων των εργαζομένων σε δημόσιες υπηρεσίες (υπουργεία, οργανισμούς, τράπεζες, νοσοκομεία, Δικαιοσύνη, πανεπιστήμια, ένοπλες δυνάμεις). Κατάργηση κάθε μορφής «επιδομάτων» και διαφοροποίηση των μισθών με κριτήριο: α. Τους τίτλους σπουδών β. Το ποσοστό ευθυνών που διαχειρίζονται γ. Τη συνεχώς κρινόμενη ποιότητα προσφοράς έργου δ. Το ήθος συμπεριφοράς προς τους πολίτες-συμπολίτες τους.

4. Νομοθετική θέσπιση συστήματος συνεχούς αξιολόγησης, πειθαρχικού ελέγχου και ελέγχου παραγωγικότητας των υπαλλήλων του δημοσίου. Το νομοθετικό πλαίσιο να προϋποθέτει το δικαίωμα έφεσης για δυσμενή κρίση, αλλά και μηδενική ανοχή της φυγοπονίας, της ανικανότητας, της ραστώνης, της βάναυσης συμπεριφοράς. Οπως και βαρύτατες ποινές για μεροληψία, κομματισμό, υπερβολική επιείκεια των επιφορτισμένων με τον έλεγχο και την αξιολόγηση. Αν δεν αποκατασταθεί λειτουργικό κράτος με αξιοποίηση της πρωτοβουλίας και δημιουργικής φαντασίας των υπαλλήλων του, η παντοδαπή χρεοκοπία θα σέρνεται χωρίς τελειωμό.

5. Ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας από τη διαλυτική παρακμή δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν ελευθερωθεί η χώρα από τον ζυγό του ασύδοτου συνδικαλισμού. Και όταν μιλάμε για συνδικαλισμό στη σημερινή Ελλάδα, αναφερόμαστε στις γκανγκστερικές μαφίες των επαγγελματιών του είδους που λυμαίνονται τον δημόσιο τομέα, ανυπότακτες σε νόμους και στο Σύνταγμα, αφού έχουν πείσει τα κόμματα ότι ελέγχουν δήθεν και καθοδηγούν την ψήφο της δημοσιοϋπαλληλίας.

6. Δεν μπορεί να υπάρξει αναπτυξιακή δυναμική χωρίς αλλαγή του κοινωνικού κλίματος. Πρωτεύει να εξαρθρωθούν οι παράγοντες που επενδύουν, για πλουτισμό ή για εξουσία, στην εξηλιθίωση των μαζών, στην κολακεία άλογων ορμεμφύτων. Μια σοβαρή στρατηγική ανάπτυξης προϋποθέτει τη ριζική κατάργηση του κρατικού τζόγου και της προστασίας που παρέχει το κράτος στον κρετινισμό του «επαγγελματικού» ποδοσφαίρου. Προϋποθέτει αλλαγή, με νόμο, της σύνθεσης και των αρμοδιοτήτων του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, δηλαδή την ενεργοποίηση αμείλικτου κοινωνικού ελέγχου των εμπόρων της «πληροφόρησης», «ψυχαγωγίας», αγωγής των Ελλήνων.

7. Για να τεθούν με αποφασιστικότητα σε εφαρμογή οι έξι παραπάνω προτάσεις, προϋποτίθεται η εξασφάλιση έννομης τάξης με νομοθετικές προδιαγραφές και μεθοδικές πρακτικές που ισχύουν μάλλον σε όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. Να μην έχει τη δυνατότητα καμιά ομάδα διαμαρτυρόμενων πολιτών να νεκρώνει ετσιθελικά τη ζωή των πόλεων θέτοντας σε ομηρεία εκατοντάδες χιλιάδων συμπολιτών της.

8. Οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικού μετασχηματισμού (είτε ηροστράτεια – μηδενιστική, όπως του Ανδρέα Παπανδρέου είτε τίμια και προοδευτική) προϋποθέτει μια ριζοσπαστική, από τα θεμέλια, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Από επιτελείο υπηρεσιακής (όχι κομματικής) στελέχωσης του υπουργείου Παιδείας. Να κατεδαφίσει η μεταρρύθμιση τη χρησιμοθηρική εκδοχή της σπουδής που αχρηστεύει το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα – τις δομές και πρακτικές που μεταβάλλουν το σχολειό και το πανεπιστήμιο σε πεδίο έγκαιρης άγρας κομματικών οπαδών, σε φυτώριο εγωκεντρικών διεκδικητών κατασφάλισης δικαιωμάτων. Μια κοινωνία δεν ανακάμπτει δίχως επανακατάκτηση οργανικής συνοχής, και η συνοχή προϋποθέτει «άνεμο» μιας άλλης παιδείας: Προτεραιότητα καλλιέργειας της κριτικής σκέψης, όχι της ποσοτικής πληροφόρησης – η γλώσσα ως λογική, τα μαθηματικά ως γλώσσα, η Ιστορία ως φρόνημα.

Ο χώρος της επιφυλλίδας δεν επαρκεί για να συμπληρωθεί δεκάλογος, αλλά και οι οκτώ μόνο προτάσεις ολοκληρώνουν τις προϋποθέσεις της σύγκρισης με τις αοριστολογίες του κ. Στρος-Καν. Η θεματική των προτάσεων έχει αναλυθεί πάμπολλες φορές από το «βήμα» αυτής εδώ της επιφυλλίδας χωρίς το παραμικρό ποτέ αποτέλεσμα επηρεασμού των κέντρων λήψης αποφάσεων.

Απομένει μόνο η δυναμική της σύγκρισης ως απίθανος (εντελώς) καταλύτης εκπλήξεων.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Ημερομηνία δημοσίευσης (στην "Κ"): 17 Δεκεμβρίου 2010
(βλ. και kathimerini.gr)

«Σε Δραχμές οι Τιμές, ...!». Μια πρότασι για αντιμετώπισι της οικονομικής κρίσης από τον Γ. Μητροπέτρο

Από προχθές που ο δραστήριος φίλος και ιδρυτικό μέλος μας, ο Γιώργος Μητροπέτρος, μας την προώθησε θέλαμε να την αναρτήσουμε την δική του «πρόταση για στήριξη», που αφορά στην διπλή αναγραφή των τιμών ---όπως περίπου τότε με την εισαγωγή του Ευρώ στην χώρα μας, το πρώτο διάστημα (1999). Αλλά με την διαφορά πως τότε οι οι Τιμές ήσαν και σε Ευρώ και πληρώναμε ακόμα με Δραχμές, ενώ τώρα προτείνει εμπεριστατωμένα ο οικονομολόγος φίλος μας
Σε Δραχμές οι Τιμές,
σε Ευρώ οι Συναλλαγές..!

Και αν η συμβουλή του φαίνεται σε ορισμένους κάπως καθυστερημένη (κοντά μια δεκαετία), δεν νομίζουμε ότι δεν έχει ακόμη, ειδικά στην σημερινή φάσι, την αξία της και την χρησιμότητά της.
*********************************


του Γιώργου Δ. Μητροπέτρου
Οικονομολόγου


Για την κρίση… είναι μια λύση !!!
Σε Δραχμές οι Τιμές,
σε Ευρώ οι Συναλλαγές..!
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουμε, έχει φέρει τα Ελληνικά νοικοκυριά σε απόγνωση, με την αγοραστική τους δύναμη να έχει φθάσει σε δραματικά χαμηλά επίπεδα, ενώ παράλληλα, οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών να έχουν εκτοξευτεί στα ύψη.
Επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, την εποχή της νομισματικής μετάβασής μας στο ΕΥΡΩ, και της μετατροπής των τιμών από δραχμές σε ευρώ, υπήρξε ένα κύμα ανατιμήσεων σε αγαθά, χαμηλής κατά μονάδα αξίας, χωρίς την κατάλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση του λαού, με αποτέλεσμα η αγοραστική δύναμη των πολιτών να μειωθεί κατά πολύ. Την διαφορά αυτή, της απώλειας της αγοραστικής δύναμης, δυστυχώς, την αναπλήρωσαν με τραπεζικό δανεισμό, με αποτέλεσμα σήμερα, πολλοί συμπολίτες μας, να είναι υπερχρεωμένοι στις Τράπεζες.
Επειδή, μέσα σε αυτή την οικονομική κρίση, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει «τι μέλλει γενέσθαι» με τις αγορές , τους δανειστές , την τρόικα, την οικονομική αλλά και την κοινωνική σταθερότητα, καθώς και την δυνατότητα ανάπτυξης της χώρας,
Επειδή, έστω και τώρα, θα πρέπει να μάθουμε να υπολογίζουμε την αγοραστική αξία των εναπομεινάντων χρημάτων που βρίσκονται στα χέρια μας,
Επειδή, θα πρέπει οι τιμές να εκλογικευτούν, ώστε η απώλεια των εισοδημάτων και των συντάξεων να είναι μικρότερη,
Προτείνουμε,
όλες οι αναγραφόμενες τιμές των αγαθών και υπηρεσιών να είναι και σε δραχμές, ώστε να κατανοούμε καλύτερα την αξία τους και οι συναλλαγές στο τέλος να γίνονται σε ευρώ!
Με αυτό τον τρόπο πιστεύουμε, πως όλοι μας, θα κατανοήσουμε την πραγματική αξία των αγαθών και θα αντιδρούμε στις υπερβολικές τιμές, οι οποίες «καμουφλαρισμένες» πίσω από το ευρώ, μας πλασάρουν.
Είναι μια νοητή μετάβαση στην δραχμή χωρίς να φύγουμε από το ευρώ!

Η βράβευσι της Χαράς Νικοπούλου από την Ακαδημία Αθηνών και η αντιφώνησί της. Medaglia d’ Onore alla maestra Chara Nikopoulou dall’ Academia di Atene

Ο «Νέος Παλαμήδης» δεν είναι ένα ειδησεογραφικό ιστολόγιο, αλλά ως διαχειριστής του δεν μπορούσα να μην προβάλω δεόντως, αυτό που άκουσα προ ολίγου και το οποίο θεωρώ ως «ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ» --και όχι μόνο. Ότι, δηλ. η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, μία από της λίγες προσωπικότητες στην σημερινή Ελλάδα που επώνυμα αντιστέκονται γενικά στην λαίλαπα της πολιτισμικής ισοπέδωσης που προωθεί η παγκοσμιοποίησι, και ειδικά στον αφελληνισμό της παιδείας.
Αναζητώντας λοιπόν λεπτομέρειες και κυρίως την αντιφώνησι της πανάξιας Ελληνίδας συναδέλφου (στην ανάγνωσι της οποίας, κάποιοι γνωστοί μου συνάδελφοι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας αλλά και της πρωτοβάθμιας, γλείφτες, θιασώτες, ή βολεμένοι πιστοί του ξενοκίνητου κατεστημένου, θα βγάλουν …σπυράκια), έπεσα με έκπληξι επάνω στην σημερινή ανάρτησι ενός χαλκιδέικου ιστολογίου ΧΑΛΚΙΔΑ ΚΑΙ ΕΥΒΟΙΑ, το οποίο –κακώς- αγνοούσα. Σπεύδω να το προσθέσω στους ευβοϊκούς συνδέσμους, συγχαίροντας τους αγνώστους μου διαχειριστές, και αναδημοσιεύω την απρόσμενα ευχάριστη είδησι:


Το Αργυρό Μετάλλιο της Τάξης των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών απένειμε χθες η Ακαδημία Αθηνών
στην Χαρά Νικοπούλου
«για την προσήλωσή της στο καθήκον,
την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του
νομού Έβρου τα έτη 2004 -2008».

Η κ. Χαρά Νικοπούλου,
κατά την αντιφώνηση της προς τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών,
κατά την παρασημοφόρησή της με το Αργυρούν Μετάλλιον Ανδρείας ειπε.

"Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών,
Εν έτει 2010, όπου η Ελληνική Κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνικής
από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί
ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος
και την Πατρίδα τους,

Ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών, που στο πρόσωπό μου
παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής,
αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου,
η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη
Βόρειο Ήπειρο από την οποία κατάγομαι,
τη Μακεδονία μας στην οποία γεννήθηκα
και η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγμάτευση,
τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους τούρκους
και τους Ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες
που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα.

Αυτό το Μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση
να συνεχίσω με μεγαλύτερη Πίστη τον αγώνα μου,
μέχρι την τελική δικαίωση του Έθνους μας.
Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης."

(Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών,
Πανηγυρική Συνεδρία της 28ης Δεκεμβρίου 2010).

Ένα απόσπασμα από σύγχρονο αγγλικό μυθιστόρημα για την παγκόσμια κρίσι (συνεργασία) Brano dal romanzo “The terrible privacy of Maxwell Sim” di J. Coe

Από τον φίλο Nick Georgiou λάβαμε προ τριημέρου το παρακάτω σημείωμα. Αναφέρεται σε νεοκδοθέν και ευπώλητο βιβλίο με τον τίτλο «Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ» (ο αγγλικός τίτλος είναι χαρακτηριστικότερος: The terrible privacy of Maxwell Sim) ενός σύγχρονου Βρετανού συγγραφέα, του Jonathan Coe, τον οποίο δεν έχουμε ακόμα διαβάση. Από τις βιβλιοκρισίες πληροφορούμαστε πως πρόκειται για « ένα "μυθιστόρημα δρόμου" αλλά και μια πραγματεία για τη ζωή και την επιβίωση στον 21ο αιώνα, την οικογένεια, τη δουλειά, την κρίση- παγκόσμια και προσωπική». Φαίνεται, λοιπόν, ενδιαφέρον.
Αλλά και το απόσπασμα που διάλεξε ο φίλος μας όμως για να αναφερθή στο κυρίαρχο θέμα των ημερών μας, την βαθειά οικονομική κρίσι και το αίτημα για επιστροφή στην παραγωγή και την ανάπτυξι, είναι εύγλωττο:
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Brano dal romanzo di Jonathan Coe “The terrible privacy of Maxwell Sim”; sulla crisi economica:

Του Nick Georgiou:

Ο "ιδιωτικός βίος του Μάξγουελ Σιμ" (μετάφραση Μ.Ζαχαριάδου, εκδόσεις Πόλις), δεν είναι απλά ξεκαρδιστικό ή ιδιοφυές μυθιστόρημα. Είναι και η κριτική ματιά του εκπληκτικού Τζόναθαν Κόου στο πολιτικό γίγνεσθαι της Βρετανίας αλλά και ολόκληρου του κόσμου σήμερα .
Απολαύστε ένα απόσπασμα που μιλάει για την ανάπτυξη ,τη μαγική λέξη που όλοι -ανεξαιρέτως - στην Ελλάδα του σήμερα ευαγγελίζονται.


«… Τώρα περνούσα μπροστά από το παλιό εργοστάσιο του Λόνγκμπριτζ (εκεί φτιάχνονταν τα μινι της Ρόβερ έως το 2005 όταν έκλεισε αφήνοντας στο δρόμο 6000 εργαζόμενους ).
¨Η μάλλον, περνούσα μπροστά από την τρύπα που έχασκε στο χώρο όπου κάποτε βρισκόταν το εργοστάσιο του Λόνγκμπριτζ. ¨Ηταν παράξενη εμπειρία όταν ξαναπηγαίνεις στα τοπία του παρελθόντος σου, περιμένεις να δεις τουλάχιστον μερικές καλλωπιστικές αλλαγές, κανένα καινούριο κτήριο εδώ και εκεί, κανένα χέρι μπογιά, αυτό όμως ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό : ένα ολόκληρο συγκρότημα βιομηχανικών κτηρίων που κάποτε κυριαρχούσαν απολύτως στη γειτονιά, καλύπτοντας στρέμματα επί στρεμμάτων, που έσφυζαν από τον ήχο των μηχανημάτων και από τις χιλιάδες των εργαζομένων ανδρών και γυναικών που μπαινόβγαιναν στα κτήρια – όλα αυτά είχαν χαθεί. Είχαν ισοπεδωθεί, δεν είχε μείνει τίποτα. Και στο μεταξύ, μια γιγαντοαφίσα που είχε αναρτηθεί στο μέσο εκείνον των ξυρισμένων εκτάσεων αστικής ερημιάς, μας πληροφορούσε ότι, πολύ σύντομα ένας φοίνικας θα αναγεννιόταν από τις στάχτες : ένα «νέο μεγάλο έργο ανάπτυξης» με «εξαιρετικής ποιότητας κατοικίες» και «εμπορικά καταστήματα» ήταν στα σκαριά – μια ουτοπική κοινότητα, όπου η μόνη έγνοια των ανθρώπων θα είναι το φαγητό, ο ύπνος και τα ψώνια : προφανώς δεν θα υπήρχε πλέον ανάγκη να δουλεύει κανείς – τέρμα αυτή η κουραστική και ποταπή υπόθεση, να περνάς τόσες ώρες μέσα σε ένα εργοστάσιο για να φτιάχνεις πράγματα.
Μα μας έχει σαλέψει εντελώς τα τελευταία χρόνια? Έχουμε ξεχάσει πως η ευημερία πρέπει να βασίζεται σε κάτι, κάτι στέρεο και χειροπιαστό? Ακόμα και για έναν άνθρωπο σαν εμένα ήταν εντελώς σαφές ότι έχουμε πάρει τελείως λάθος δρόμο, ότι δεν είναι πια και πολύ καλή ιδέα να γκρεμίζουμε εργοστάσια και να χτίζουμε μαγαζιά, ότι δεν είναι και πολύ συνετό να χτίζουμε μια ολόκληρη κοινωνία πάνω σε αέρα κοπανιστό ..."

Μεταφράζοντας ένα ξένο ποίημα για σκάκι και …Χριστούγεννα. Με τις Ευχές μας προς σκακιστές φίλους. «A WINNING GAME», poem by H. Bryant- Hazeltine

Στην χθεσινή ανάρτησι λέγαμε για τις χριστουγεννιάτικες ευχές που δέχθηκε ο διαχειριστής του «Νέου Παλαμήδη» από προσωπικούς φίλους και αναγνώστες του Ιστολογίου. Ευχές όμως δέχθηκε (στο πρόσωπο του Προέδρου του και ο σύλλογος Α.Ε.Κ. «ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ») και από δύο -μόνο!-σκακιστικούς Συλλόγου, όπως επίσης και από κάποιους –λιγοστούς είναι αλήθεια- φίλους σκακιστές. Σε αυτούς, λοιπόν, τους εκλεκτούς [με πρώτους-πρώτους τον φίλα προσκείμενο σκακιστικό σύλλογο (ίσως όχι τον μόνο σε ολόκληρη την Περιφέρεια, αλλά τον μόνο από τα σωματεία της -σημερινής- ΤΕΣΣΑΣ, ο οποίος στον ιστοτόπο του διαθέτει σχετικό προς εμάς σύνδεσμο) της ΕΥΒΟΪΚΗΣ Ε.Σ. , και τον ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ] είναι αφιερωμένη, μαζί με την ολόθερμη ανταπόδοσι των ευχών μας, η αποψινή ανάρτησι.
Πρόκειται για ένα σχετικά άγνωστο και παλιό ποίημα, πρωτοδημοσιευμένο στο American Chess Bulletin, (Dec 1904, σ. 133), από την Hannah Bryant- Hazeltine (λογοτεχνικό ψευδώνυμο: Phania) με τον τίτλο The Winning Game.
Η απόδοσι στην ελληνική είναι προϊόν συνεργασίας μεταξύ του υποφαινομένου και της συζύγου του, κας Ζωής Κωνσταντινίδου.

[Σημ. Όμορφες καρτούλες όπως της πιο πάνω εικόνας με τις ηλεκτρονικά σταλμένες ευχές τους, μας έστειλαν μέχρι σήμερα, εκτός από τον ΣΟΝΦ και την Ευβοϊκή, και οι σκακιστές φίλοι του ιστολογίου Ιωάννης Παναγάκος και Carlo de Grandi. Ευχαριστούμε -ξανά- κι ανταποδίδουμε!]

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


A WINNING GAME

Under the holly and greens
Wrapped in a soft happiness
Moving our Kings and our Queens,
Portia and I played at chess.
She was coquettish and gay—
Hopeful was I and sedate.
She made her move “just to play,”
I was for winning a mate.

Over the chessboard we strayed—
A move left her Queen in my track,
My hand over hers quickly closed—
I cried; “I will never give it back.”
Now, while the Christmas bells ring,
Seated ‘neath holly and green,
I am acknowledged the king.
She my adorable Queen.

By H.B.H. (Phania)
(American Chess Bulletin, 1904)

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

Μετάφραση:
Το νικηφόρο παιχνίδι

Κάτω από τις πρασινάδες και τα λιόπρινα
Σε μια απαλή ευτυχία τυλιγμένοι
Κινώντας τους Βασιλιάδες και τις Ντάμες,
Η σύζυγος κι εγώ παίζαμε σκάκι.
Φιλάρεσκη αυτή ήταν και ολόχαρη
Εγώ αισιόδοξος ήμουνα και πράος.
Εκείνη κίνηση έκανε «απλά και μόνο για να παίξει»,
Εγώ ήμουνα εκεί για να κερδίσω ένα ταίρι.

Περιπλανηθήκαμε επάνω στην σκακιέρα.
Μια κίνησή της άφησε στον δρόμο μου την Ντάμα.
Αμέσως το χέρι ακούμπησα επάνω στο δικό της
Φωνάζοντας: «ποτέ δεν θα στην δώσω πίσω».
Τώρα, καθώς χτυπούν Χριστούγεννα οι καμπάνες,
Καθισμένοι κάτω από τις πρασινάδες και τα λιόπρινα,
Εγώ αναγνωρίσθηκα ως Βασιλιάς.
Αυτή ως λατρευτή μου η Ντάμα.

Μετάφραση: Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης και Ζωή Κωνσταντινίδου

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010. Χριστουγεννιάτικες ευχές με κάλαντα, μαντινάδες και ποιήματα. Auguri di un Buon Natale 2010; con filastrocche e poesie.

Πολλές οι όμορφες ευχές (πεζές τε και έμμετρες) που δέχθηκε ήδη ο διαχειριστής του «Νέου Παλαμήδη» από προσωπικούς φίλους και αναγνώστες. Σκέφτηκε, μάλιστα, πως κάποιες αξίζουν να τις δημοσιοποίηση.
Ανταποδίδοντας την αγάπη σε όλους –χωρίς εξαιρέσεις-- το ιστολόγιο εύχεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
............................................................................

1. Κάλαντα κι ευχές από Παναγιώτη και Μαρία Χαρατζοπούλου:



2. Στιχούργημα για Χριστούγεννα, αλλά και Πρωτοχρονιά (αλά …Ελληνικά!)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Καλή Χρονιά κι Ανέφελη
ναν’ η χρονιά αυτή`
με ανθούς σοφίας στο μυαλό
και στην καρδιά γιορτή!

Καλά - Χρυσά Χριστούγεννα
Λαμπρή Πρωτοχρονιά!
Κι η Ελλάδα να ΛΕΥΤΕΡΩΘΕΙ
ετούτη τη χρονιά!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΚΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ!!
Με αγάπη,

Ιωάννης Παναγάκος

3. Στο ίδιο πνεύμα με δύο μαντινάδες από τον Γιώργο Μητροπέτρο:
α. Αντί για κάλαντα:
Καλήν ημέρα άρχοντες Να μπώ στο σπιτικό σας
Τον νού σας για να έχετε Μην πέση το ηθικό σας
Γι’ αυτό και εύχομαι θερμά Με ελπίδα και με πάλη
Ν’ ανθίσει το χαμόγελο Στα χείλη μας και πάλι.


β. ΕΥΧΕΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ !

Η Γέννησή Του εύχομαι
Υγεία να χαρίζει,
και με Αγάπη την καρδιά
όλους μας να γεμίζει..!

Κι από τη Νέα τη Χρόνια
ένα θα περιμένω,
το Φως της Ελπίδας πάντοτε
να μένει αναμμένο..!

Χρόνια Πολλά –Καλή Χρονιά
Γ.Π.


4. Και, τέλος, ένα ακόμη ποίημα του φίλου Ι.Π., απευθυνόμενο πρωτίστως στο Ιστολόγιο και συνοδευόμενο από το εξής ευχετήριο σχόλιο:
(Ευχή για όλο τον κόσμο, για όλους όσοι πάσχουν, πονούν, νοσταλγούν, αγωνιούν - Ευχή και για την πατρίδα μας, να αναστηθεί να λευτερωθεί, μα νάναι απ’ το δικό μας το χέρι, άλλως λευτεριά δεν νοείται και δεν υπάρχει).


ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Χριστούγεννα!
Γιορτή αγάπης, γιορτή ελπίδας.
Ένα χαμόγελο χαράς
φωτίζει την ψυχή μας.

Και όλη η πλάση γύρω μας
χαρούμενη γιορτάζει,
γιατί γεννήθηκε ο Χριστός
στης Βηθλεέμ τη Φάτνη.

Χριστούγεννα!
Γέλια, χαρές, τραγούδια κι’ ευτυχία.
κάτω απ’ το δέντρο σου, Χριστέ,
η Φάτνη Σου η θεία

κείτεται, κι’ όλα λαμπρά
μες στο χρυσό φαντάζουν,
χίλια στολίδια, άπειρα
παιχνίδια σε φωνάζουν.

Μα αύριο θα είναι η χαρά;
Θα ζήσει η ελπίδα;
Θα πάψει να μας κυβερνά
ο πόλεμος κι’ η βία;

Ή μήπως τα Χριστούγεννα
είναι για να γελάμε,
να λέμε ποιήματα ευχές
κι’ ύστερα να ξεχνάμε!

Kαι μόλις πάψει η χαρά
και σβήσουν τα λαμπιόνια,
να Σε σταυρώνουμε ξανά,
Χριστέ, μα με… κανόνια.

Κι όμως, Εσύ γεννήθηκες
να φέρεις την ειρήνη,
να σβήσουνε τα μίση πια
κι ο πόλεμος να φύγει.

Πότε θα ’ρθεί η στιγμή αυτή
να ζήσουμε μαζί Σου
το μήνυμα που έφερε
η θεία Γέννησή Σου!

Ας ήταν τα Χριστούγεννα
να ήταν κάθε μέρα,
για ν’ αγαπάμε ολημερίς
και όλους πέρα ως πέρα!!

Ιωάννης Παναγάκος – Άνχης (ΠΖ) ε.α.
Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Μια «Ελληνική Παρτίδα» 150 χρόνων. (Ως προανάκρουσμα για το αφιέρωμα στα 150 χρόνια από την γέννησι του L. Greco ). La partita Eichborn – Nosa (1860)

Αιφνιδιάστηκαν, όπως είχα προβλέψη, οι μαθητές μου στο τμήμα μεσαίων στο σημερινό πρωινό μάθημα-προπόνησι του Συλλόγου.
Ο τίτλος του μαθήματος: "Υπάρχει ή υπήρξε «Ελληνικό άνοιγμα;» "
Κανένας τους φυσικά δεν είχε ακούση κάτι παρόμοιο. Τους εξήγησα πως δεν έχουν κάνει λάθος. Δεν υπάρχει άνοιγμα που να αναγνωρίζεται από την σημερινή, την επίσημη σκακιστική βιβλιογραφία ως «Ελληνικό » ή κάτι ανάλογο, όπως «Ελληνική παρτίδα» ή «Ελληνική βαριάντα». Βεβαίως υπάρχουν σε διάφορα ανοίγματα καινοτομίες και βαριάντες που φέρουν το όνομα του Καλαβρού Greco, (καθώς και κάποιες έμμεσες αναφορές στην ανα τους αιώνες ελληνικότητα π.χ. Trojan Horse, Greek gift κττ), αλλά τίποτα περισσότερο «ελληνικό».
Κι όμως, εξήγησα στους παρευρεθέντες στο μάθημα, πως για ένα διάστημα –γύρω στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα- υπήρχε ένα άνοιγμα που –τουλάχιστον στον γερμανόφωνο σκακιστικό τύπο- παρουσιαζόταν με το όνομα «Ελληνική παρτίδα»!
Πρόκειται για το άνοιγμα όπου ο μαύρος απαντά με φιανκέτο (άλλοτε με 1…, η6 και 2…., Αη7 -Πίρτς/Ρόμπατς με τα σημερινά δεδομένα- και άλλοτε με 1…, β6 και 2…, Αβ7) στην κατάληψι του κέντρου από τον λευκό (δηλαδή, μετά από 1. ε4 και 2.δ4).
Και μετά από αυτήν την σύντομη εισαγωγή άρχισα να παρουσιάζω αναλύοντας μία παρτίδα (βλ. παρακάτω) από αυτές που έχω στην συλλογή μου από αυτό το άνοιγμα (αρχειοθετημένες βεβαίως, με κριτήρια όχι σκακιστικά, αλλά ιστορικοφιλολογικά), η οποία είναι το παλαιότερο μέχρι στιγμής δείγμα στο αρχείο μου.
Ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής είναι κυρίως συμβολικός: αυτή η παρτίδα είναι παιγμένη το 1860, το έτος γέννησης του μεγάλου νεοέλληνα Ποιητή, του μεγάλου Έλληνα Πατριώτη ([που πολέμησε γενναία και έπεσε ηρωικά μαχόμενος για την εθνική Ελευθερία και Μεγάλη Ιδέα) και μεγάλου –διεθνούς εμβέλειας- Σκακιστή (μεγαλύτερου οπωσδήποτε Έλληνα σκακιστή του 19ου αιώνα), του Λορέντζου Μαβίλη. [Γι’ αυτήν την μεγαλειώδη προσωπικότητα σχεδιάζουμε να ετοιμάσουμε λίαν προσεχώς σχετικό αφιέρωμα στο παρόν ιστολόγιο, για τα 150 χρόνια από την γέννησί του.]
Τέλος, πρίν παρουσιάσουμε και εδώ την ιστορική όσο νά ‘ναι παρτίδα για την οποία έγινε λόγος, να αναφέρουμε πως καί ο παίκτης που πρωταγωνιστεί με τα λευκά, ο Γερμανός Louis Eichborn, δεν είναι άγνωστος στους σκακιστικούς κύκλους της εποχής του, (φτάνει μόνο να πούμε πως έχει τουλάχιστον 31 νίκες –έστω και σε casual games- εναντίον του μεγάλου και τρανού Άντολφ Άντερσεν), καί ότι το συγκεκριμένο άνοιγμα (που σήμερα θα το έλεγαν «Ινδική» ή «Φιανκέτο της Βασιλίσσης» ή «Άμυνα Owen» ή «Βαριάντα St. George» ή ...) επιδίωξε να το χρησιμοποιήση και ο μεγάλος «φιλόλογος» και σκακιστής Μαβίλης, τριάντα χρόνια αργότερα σε παρτίδα του, (που επιφυλάσσομαι σύντομα να αναδημοσιεύσω), τότε που συμμετέχοντας σε διάφορα Τουρνουά στην Γερμανία αρεσκόταν να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο …«Έλ Γκρέκο» (: L. Greco)!! -Τυχαίο;

Eine "Griechische Partie"
[White "Eichborn"]
[Black "Nosa"]
[Result "1-0"]
[ECO "B00"]
[PlyCount "81"]
[Date "1860.11.22"]

1. e4 b6 2. d4 Bb7 3. Bd3 e6 4. Nf3 Ne7 5. c4 Ng6 6. a3 Be7 7. Nc3 O-O 8. Qc2
f6 9. g4 e5 10. Be3 c6 11. O-O-O a6 12. h4 b5 13. h5 Nf4 14. Bf1 b4 15. axb4
Bxb4 16. dxe5 fxe5 17. Nxe5 Qe7 18. c5 Qxe5 19. Qb3+ Kh8 20. Qxb4 Bc8 21. h6
Ne6 22. hxg7+ Nxg7 23. Rd6 Rf6 24. f4 Qe7 25. Rd2 a5 26. Qa3 Ba6 27. Rdh2 Bxf1
28. Rxh7+ Kg8 29. Rh8+ Kf7 30. Rxf1 Qe6 31. g5 Qc4 32. Re1 Re6 33. f5 Rxe4 34.
g6+ Kf6 35. Bg5+ Kxg5 36. Rxe4 Qf1+ 37. Nd1 Nxf5 38. g7 Nxg7 39. Qg3+ Kf5 40.
Qg4+ Kf6 41. Rf8# 1-0

13 Δεκεμβρίου 1943: Μία ημερομηνία, δύο κατοχικές σφαγές με θύτες δύο διαφορετικής ιδεολογίας αδελφάτα. (Κι ένα βιντεοτράγουδο των Sabaton)

Τα αντίχριστα θηρία του Ναζισμού και του Κομμουνισμού και ένα τραγούδι των Σάμπατον για μια ανάλογη φρικιαστική σφαγή με εκείνη στα Καλάβρυτα

Τέτοια μέρα, με την ιστορική μνήμη να πηγαίνει οδυνηρά στην σφαγή των 1000 αθώων στα μαρτυρικά Καλάβρυτα πριν από 67 χρόνια από τα σατανικά χέρια των Ναζί κατακτητών, έχω βαρεθή πια να χρησιμοποιώ ως λογοτεχνικό κείμενο αναφοράς για το πιο φριχτό επεισόδιο στην "Undernehmen Kalavryta", το προβεβλημένο από το εκπαιδευτικό ελλαδικό σύστημα κείμενο με τον τίτλο «13.12.1943», του Γιώργου Ιωάννου. Αυτό με την έντεχνα διαστρεβλωτική της ιστορικής αλήθειας γραφή, που χρησιμοποιεί αποτελεσματικά, ομολογουμένως, τις έντονα χρωματισμένες ιδεολογικά περιγραφές και τις υπερβολικά πουδραρισμένες λογοτεχνικές εικόνες για να υπηρετήση όχι απλώς την Τέχνη (για …«την τέχνη») αλλά συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες.
Εκφραστικά μέσα που –καί στο εν λόγω μέτριας αξίας λογοτεχνικό κείμενο καί ευρύτερα- έχουν στόχο με έναν απροκάλυπτο συναισθηματισμό στα όρια της υστερίας, (ναι, επιτέλους, έχουν και οι φανατισμένοι ιδεολογικοκομματικά –ακόμα και οι τέτοιου ψυχισμού «άθεοι»-- τις δικές τους «θεούσες», τις αντίστοιχες των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων!), να συγκαλύπτουν τα ιστορικά γεγονότα στην ολότητά τους, μην αφήνοντας χώρο για κριτική, αδογμάτιστη σκέψι στον αναγνώστη, να προπαγανδίσουν προσωπικές –δηλαδή υποκειμενικές και τελικά μεταφυσικές του κερατά- εμμονές τού καλλιτέχνη-δημιουργού τους. Σαν κι αυτές του -αν όχι συνειδητά στρατευμένου, σίγουρα συνοδοιπόρου και νεροκουβαλητή της κατεστημένης και κυριαρχούσας εν Ελλάδι αριστερίστικης –alias θολοκουλτουριάρικης-- αντίληψης συγγραφέα και διανοούμενου της Θεσσαλονίκης…

[Βλέπετε για μένα, από νεαρός ακόμα μαθητής, μου διαμορφώθηκε η πεποίθησι πως πρέπει εκτός από το προβεβλημένο δίδυμο: Φασισμό και Ναζισμό, να προσέχω εξ ίσου και τα άλλα δύο ξαδέλφια, ειδικά τον τρίτο, τον πιο φωνακλά εκείνη την εποχή: τον Κομμουνισμό. Και τα τέσσερα αυτά αρσενικά «–ισμο»τέρατα πίστευα και εξακολουθώ απαρασάλευτα να πιστεύω πως βγήκαν –μιλάμε για τερατογέννησι- από την ίδια σατανική μήτρα.
Ποιος είναι ο άλλος; Μα ο πρωτότοκος του Μαμμωνά, ο Καπιταλισμός!! ]

ΚΚ= Καλάβρυτα ή όπως λέμε Κατύν

Τί διάλεξα, λοιπόν, για εφέτος, να προτάξω στην αναγκαιότητα της διαρκούς ανατροφοδότησης της ιστορικής μνήμης;
Την Σφαγή στο Κατύν. (Και το σχετικό κομμάτι των Σάμπατον είναι ό,τι πρέπει)
Τον καιρό που ήμουν μαθητής, αλλά και στα φοιτητικά μου χρόνια, οι πάντες στον χώρο της αριστεράς απέρριπταν μετα βδελυγμίας την κατηγορία πως το σταλινικό καθεστώς στην έναρξι ήδη του Β΄ Π. Πολέμου (Απρίλιος 1940!) είχε διαπράξη μια τέτοιου είδους εκτεταμένη σφαγή (πάνω από 20.000 άοπλοι στρατιωτικοί και πολίτες, εκτελεσμένοι και θαμμένοι σε ομαδικό τάφο), και διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους (στο όνομα της …Αλήθειας και της …Τιμής – του …Επιστημονικού Υλισμού!) επέρριπταν την ενοχή στους (για ένα διάστημα συνεργάτες των Κομμουνιστών { πρβλ. το Γερμανοσοβιετικο Σύμφωνο Molotov–Ribbentrop, και όχι μόνο} και γενετικά συγγενείς τους) Ναζί.
Όσο για εμάς τους δύσπιστους, οι εγχώριοι λάτρεις της εβραιοσλάβικης ιδεολογίας, μας πέταγαν την εύκολη ρετσινιά του αντιδραστικού και του «αντικομμουνιστή».
Τα χρόνια πέρασαν και μετά το 1990 επίσημα πια η Ρωσία, (αφού με την πανίσχυρη και παγκοσμίων διαστάσεων μηχανή προπαγάνδας/ψεύδους της Σοβιετικής «Δημοκρατίας» --συν την συνένοχη σιγή/συγκάλυψι των άλλων μεγάλων Δυτικών δυνάμεων- κατάφερε με επιτυχία να αποκρύπτει την αλήθεια επί πενήντα χρόνια, παραδέχθηκε το έγκλημα του πολέμου που ήταν γνωστό και ως «η σφαγή στο δάσος του Κατίν».
[Εννοείται, πως ως νικήτρια και αυτή χώρα του (βρώμικου και ακόμα σκοτεινού σε κάποιες πλευρές του) Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν πρόκειται να καταδικαστή για το συγκεκριμένο –όπως λ.χ. κι οι Αμερικανοί για τα αντίστοιχα δικά τους—έγκλημα πολέμου, κι ας έχει αυτό στάμπα γενοκτονίας.]
Σήμερα, λοιπόν, 70 χρόνια μετά το (πρώτο και 67 απο το δεύτερο) έγκλημα, ας θρηνήσουμε για την συνεχιζόμενη επικράτησι των σκοτεινών δυνάμεων πάνω στην ανθρωπότητα και ας συναισθανθούμε την μοίρα των αθώων θυμάτων κάθε εποχής.

Το τραγούδι The Hammer Has Fallen των Sabaton είναι, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, πολύ επιτυχώς οπτικοποιημένο. Εκτός από τα διάφορα ντοκουμέντα, το βίντεο (φτιαγμένο από έναν χρήστη του You Tube που δηλώνει καθηγητής ιστορίας), περιλαμβάνει (στην τελευταία σκηνή του) ένα μικρό απόσπασμα από την ταινία "Katyn" του μεγάλου πολωνού σκηνοθέτη Andrzej Wajda.

"Ο Χειμώνας θα είναι …βαρύς!", κείμενο Γ. Μητροπέτρου για τις δηλώσεις περί κοινωνικής δικαιοσύνης του Ντομινίκ Στρος-Καν (+ εισαγωγή)

[Άσχετη Εισαγωγή: Φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος που μου δίνουν στα νεύρα οι σκηνές αφόρητης τυποποίησης με τους πολιτικούς άρχοντες, εγχώριους ή μή, να απαθανατίζονται όταν υποδέχονται υψηλούς συνομιλητές ή επίσημους προσκεκλημένους και ποζάρουν μπροστά στα διάφορα δημοσιογραφικά μέσα.
Είναι από τις φορές που οι πολιτικοί φλερτάρουν με την έβδομη τέχνη.
Ειδικά ο ανεύθυνος (πολιτικά) Πρόεδρος της Ελλαδικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι προτιμότερο –νομίζω- να περιορίζει τον ρόλο του σε στυλ Βωβού Κινηματογράφου, παρά να προσπαθεί να δοξασθή στον χώρο του ομιλούντος.
Για μια ακόμα φορά (τελευταία ίσως έχει …πιασθή το χέρι του από τις πολλές υπογραφές στα έγγραφα που του πλασάρει η Κυβέρνησι κατά παραγγελία των τροϊκανών κηδεμόνων μας και προσπαθεί κάτι να κάνει μέσω της επιλεκτικής Ομιλητικής ) τον ακούσαμε προχθές να «παρεμβαίνει» μπροστά στα φλάς υποδεχόμενος τον Ντομινίκ (= ο Σύ-τρώς-καν ή κάπως έτσι) και να επαναλαμβάνει [συναινώντας στα περί κοινωνικής δικαιοσύνης δακρύβρεχτα του Προέδρου του φιλανθρωπικού ιδρύματος που λέγεται Δ.Ν.Τ. (= Δεσμώτες Νέας Τάξης;)] ό,τι περίπου είχε πετάξη και ο ίδιος κατά τη συνάντησί του με την ηγεσία της ΓΣΕΕ στις 2 Δεκεμβρίου, όταν είχε δηλώσει (στον …αέρα): "Τώρα πρέπει να πληρώσουν και οι έχοντες κλπ».

Αλλά δεν χρειάζεται άλλο να σχολιάσω επι του παρόντος...]

Πολύ ωραία μας τα λέει ο φίλος, συνάδελφος και μέλος του Συλλόγου μας, Γιώργος Μητροπέτρος, στο παρακάτω (ηλεκτρονικώς αποσταλέν) αποψινό μήνυμά του:

Ο Χειμώνας θα είναι …βαρύς!

Ντομινίκ Στρος-Καν : Μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη.
«Να πληρώσουν πιο πολλά οι πλούσιοι»

Έπρεπε να έλθει ο Ντομινίκ για να μάθουμε το αυτονόητο , ότι δηλαδή σε αυτή τη κρίση πρέπει να πληρώσουν «οι έχοντες και κατέχοντες», αντιγράφοντας την έκφραση από το γκρίζο παρελθόν.
Ο εκφραστής της οικονομικής ολιγαρχίας και του Τραπεζικού κεφαλαίου, μας μίλησε για «κοινωνική δικαιοσύνη», δηλαδή για πολιτικές που θα πρέπει να ακολουθήσει η Ελληνική Κυβέρνηση και οι οποίες πολιτικές δεν θα έχουν μια οριζόντια ισοπεδωτική εφαρμογή.
Δεν χρειάζονται μέτρα μείωσης των μισθών κατά 15% ή 20% επί δικαίων και αδίκων!
Ούτε μείωση των συντάξεων και των επιδομάτων κατά τα ίδια ποσοστά.
Δεν χρειάζονται μέτρα που δεν περιέχουν ίχνος κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά τουναντίον δημιουργούν ρωγμές στο κοινωνικό ιστό.
Έρχονται αυτοί, που με τη πλάτη στο τοίχο, μας έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο και υπογράψαμε το περιβόητο μνημόνιο, χωρίς πράγματι να έχουμε την πολυτέλεια για περαιτέρω διαπραγματεύσεις, και αυτό χωρίς την ευθύνη μόνο της σημερινής Κυβέρνησης, να μας πουν, πως πρέπει τα όποια μέτρα που εφαρμόζουν να έχουν …κοινωνική δικαιοσύνη.
Μάλιστα στρατηγέ μου, αλλά για το τοκογλυφικό επιτόκιο με το οποίο μας δανείσατε δεν είπες τίποτα! Ούτε για την σπουδή με την οποία θέλετε τα δανεικά πίσω, ούτε βέβαια για τις αμοιβές του αεριτζίδικου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, ούτε για την φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών την οποία πρότεινε ο Έλληνας Πρωθυπουργός.!
Κατά τα άλλα θέλετε να μας το παίξετε και δακρύβρεχτοι και ανθρωπιστές..!
Αυτό βέβαια το «δικαίωμα» σας έδωσε η Κυβέρνηση, γιατί όντως, η περιοριστική πολιτική που εφαρμόζει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, είναι ισοπεδωτική και σε πολλές περιπτώσεις άδικη.
Πρέπει επιτέλους, άμεσα, προς δικαιότερη εφαρμογή των όποιων επιλογών να στραφεί η Κυβέρνηση.
Είναι αδιανόητο να περιμένουν 20 δις ευρώ από το ΕΣΠΑ και η αγορά να έχει στεγνώσει.
Είναι αδιανόητο οι τράπεζες να βγάζουν κέρδη και η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων να είναι σε μηδενική βάση.
Αλλάχτε άμεσα ρότα γιά ο Χειμώνας θα είναι βαρύς!


Χαλκίδα 8/12/2010

Γιώργος Μητροπέτρος
Οικονομολόγος
Πρώην Πρόεδρος του 9ου Π.Τ. του ΟΕΕ

Αντί υποκλίσεως στον Γάλλο επικεφαλής του ΔΝΤ κ.Ντομινίκ Στρός Κάν, 1 σύντομο βιογραφικό.Traducendo un brano dalla Wikipedia su Dominique Strauss Kahn

Μεταφράζοντας ένα απόσπασμα από την Ιταλική Βικιπαιδεία για τον κ. Δομήνικο, πρόεδρο του ΔΝΤ και ...σωτήρα μας !

Κινούμενο από καθαρά εγκυκλοπαιδικά ενδιαφέροντα το παρόν πολιτιστικο-σκακιστικό ιστολόγιο, και μην αντέχοντας να διαπιστώνει πως παραμένει κενό πληροφόρησης και τοιουτοτρόπως να επιτρέπεται σε κάποιους Έλληνες δημοσιογράφους να αποκαλούν τον υψηλό επισκέπτη στην (από το ίδρυμά του) κατεχόμενη χώρα μας, τον κ. Ντομινίκ Στρός Κάν, "Κοέν - Στράους" και «μάνατζερ της Παγκοσμίου ΔΙΑκυβερνήσεως», προβαίνει στην αποψινή ανάρτησι.

Μεταφράζουμε, λοιπόν, ως ελάχιστη συμβολή στον αυριανό συντάκτη της "ελληνικής" Βικιπαιδείας (στην οποία δεν υπάρχει αντίστοιχο λήμμα για τον κ. Dominique Strauss-Kahn) ένα μικρό απόσπασμα από την ιταλική έκδοσι αυτής της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας, στο σχετικό λήμμα, το επ’ ονόματι του 61χρονου (και όχι 51χρονου) ευρωπαίου πολιτικού ανδρός.
Η επιλεχθείσα παράγραφος τιτλοφορείται "Formazione e vita professionale", δηλαδή «Παιδεία και επαγγελματική ζωή», ενδιαφέροντα ζητήματα που αφορούν στον πιο δημοφιλή σήμερα σοσιαλιστή Γάλλο πολιτικό (πρώτος με 76 % θετική γνώμη απο τους Γάλλους --κατά γαλλικά δημοσιεύματα) και τον σχεδόν σίγουρο προσεχή πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, σούπερ φαβορί για τις εκλογές του 2012!

Dominique Strauss-Kahn
Formazione e vita professionale
Proviene da una ricca famiglia ebraica (di origini sia ashkenazite che sefardite). Nato in un sobborgo di Parigi, ha vissuto in Marocco, ad Agadir, per poi tornare a Montecarlo in seguito al terremoto del 1960, ha studiato presso le università parigine HEC e Sciences Po. È laureato in diritto pubblico e dottore in scienze economiche - materia che ha insegnato a Nancy e a Nanterre -; è oggi professore ordinario a Sciences Po, a Parigi. Nel 1993 ha fondato lo studio legale "DSK Consultants" per esercitare la professione di avvocato.
Nel 1995 ha sposato in sinagoga la sua terza moglie: la giornalista televisiva Anne Sinclair.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙ
«Παιδεία και επαγγελματική ζωή
Προέρχεται από πλούσια εβραϊκή οικογένεια (από καί ασκεναζίτικη και σεφαρδίτικη καταγωγή). Γεννημένος σε ένα προάστιο του Παρισιού, έζησε στο Μαρόκο, στην Αγκαντίρ, (Agadir) και επιστρέφοντας στο Μοντεκάρλο έπειτα από τον σεισμό του 1960, σπούδασε στα παρισινά πανεπιστήμια HEC και Sciences Po. Πτυχιούχος του Δημοσίου Δικαίου και διδάκτωρ οικονομικών επιστημών –- ειδικότητα την οποία δίδαξε στο Νανσύ και στην Nanterre- , είναι τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο Sciences Po, στο Παρίσι. Το 1993 ίδρυσε το γραφείο "Σύμβουλοι DSK” για να εξασκήση την επαγγελματική ιδιότητα του δικηγόρου.
Το 1995 παντρεύτηκε στην συναγωγή την τρίτη του σύζυγο: την δημοσιογράφο της τηλεοράσεως Άνν Σιγκλέρ»
.............................................................................

Είδες η (στα ιταλικά διαδικτυακή) Δομή ;
Έ, όχι και …Δομήνικος, λοιπόν!

Εδώ και κάτι αιώνες
-Εδώ και στας Ευρώπας-
Έχουμε γεμίση φερετζέδες!

Μεταφράζω από το δόκιμο ιταλικό Λεξικό μου “Il nuovo Zingarelli” την σημασία του ονόματος (από το παράρτημα «Κύρια Ονόματα», σ. 2225):
Domenico, Domenica (ΣΣ γαλλιστί Dominique) : «Τα λατινικά ονόματα Dominicu(m) και Dominica(m), εις χρήσιν παρά τοις χριστιανοίς, ηδύναντο να αναφέρονται καί εις τα τέκνα τα κατά Κυριακήν ημέρα (γε)γεννημένα (diem domenicam), αλλά παραπέμποντας κατ’ ευθείαν εις τον Dominu(m) “Κύριον”, εσήμαιναν επίσης «τον ανήκοντα (ΣΣ ή την ανήκουσα ν) εις τον Κύριον» (ΣΣ δηλ. τον Χριστόν)

Θού Κύριε…!

"Το... αντιρατσιστικό σχολείο" (άρθρο Δ. Παπαγεωργίου) Ή όταν η κατήχηση στον εθνομηδενισμό βαπτίζεται “επιμόρφωση" (Αναδημοσίευσι)

Το είδαμε (εχθές) μας άρεσε, το αναδημοσιεύουμε!


Το… αντιρατσιστικό σχολείο

Αυτή την εβδομάδα, δύο περιστατικά μας ανάγκασαν να επιστρέψουμε εσπευσμένα στο ζήτημα του “αντιρατσιστικού σχολείου”, με το οποίο είχαμε ασχοληθεί ξανά και στο παρελθόν. Το πρώτο ήταν ένα κείμενο, στην ιστοσελίδα του κ. Κούλογλου, όπου δινόταν λεπτομερής αναφορά μιας διαδικασίας, κατά την οποία ομάδα φοιτητριών μετέβη σε σχολείο της περιοχής των Αμπελοκήπων της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να “κατηχήσει” τα παιδιά στον “αντιρατσισμό” και επί της ουσίας την ανάγκη υποδοχής όσων μεταναστών και εάν έλθουν στην χώρα μας, με ανοιχτές αγκάλες.
Οι φοιτήτριες αυτές πήγαν στο σχολείο, έδειξαν παιδικές ταινίες (φιλομεταναστευτικού περιεχομένου φυσικά) στα παιδιά, τους έδωσαν κάποια άρθρα για τον … ρατσισμό και την μετανάστευση (είμαστε βέβαιοι πόσο “αντικειμενικά”) ήταν και τέλος τα έβαλαν να γράψουν από μια μικρή … έκθεση. Η οποία φυσικά ήταν γεμάτη από “κλισέ” που θα μπορούσε κανείς να δει στο πρόγραμμα κάθε ακροαριστερής οργάνωσης και τα οποία τόνιζαν την σημασία … κρατικών δράσεων για άμεση ένταξη όλων των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία!
Το δεύτερο περιστατικό ήταν ένα συνέδριο προς τιμήν της Άννας Φραγκουδάκη(!) που πραγματοποιήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2010 στο Κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οργανώθηκε από το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην προσχολική ηλικία – Διδασκαλείο Νηπιαγωγών Αθηνών του εν λόγω Παν/μίου. Την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν μπορούσαμε να έχουμε αναλυτική άποψη περί του τι ειπώθηκε εκεί. Μια ματιά όμως στο πρόγραμμα ήταν αρκετή, για να μας πείσει για το τι ακριβώς θα λεγόταν εκεί.
Προσέξτε τους εισηγητές και τους τίτλους των εισηγήσεων:
Τσαλάρ Κεϊντέρ: Η διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας στην Τουρκία
Εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα και μειονότητες
Προεδρείο: Χαρά Δαφέρμου και Βασίλης Τσελφές
Νίκος Αλιβιζάτος: Νεότερες κριτικές στην κρατούσα αντίληψη για το έθνος
Νικηφόρος Διαμαντούρος: Αναμνήσεις από ένα πρόδρομο πρόγραμμα έρευνας ελληνικών και τουρκικών σχολικών βιβλίων ιστορίας.
Ηλίας Νικολακόπουλος: Οι πολιτικές δυνάμεις της μειονότητας και το εκπαιδευτικό ζήτημα
Μουσταφά Μουσταφά: Ένα μπαούλο, δυο γλώσσες: μια διαδικασία αυτογνωσίας για τη μειονότητα της Θράκης
Θάλεια Δραγώνα: Διανοούμενοι και πολιτική πράξη
Νομίζω ότι αυτά ήταν αρκετά για να κινήσουν το ενδιαφέρον οποιουδήποτε.

Η σχέση αποδομητών – αντιρατσιστών
Η λεγόμενη “διαπολιτισμική” εκπαίδευση όπως γράφαμε και στο προηγούμενο σχετικό κείμενο, αποτελεί το εργαλείο της κοινωνικής μηχανικής, που θέλει η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία να χρησιμοποιήσει σήμερα στα σχολεία, έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσει αύριο τις αντιδράσεις που είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν μέσα σε μια “πολυπολιτισμική κοινωνία”. Σκοπός της “διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, είναι το να “χαλιναγωγήσει” το ορμέμφυτο ένστικτο της ταύτισης με μια συγκεκριμένη ομάδα που υπάρχει σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά του κόσμου. Επειδή όμως δεν δύναται να το “εξαφανίσει” προσπαθεί να αλλάξει τα στοιχεία της ταυτότητας της ομάδας, αντικαθιστώντας τα με κάποια “φανταστική” κοινωνική ταυτότητα, που πρέπει να εγκαταστήσει την εθνική.
Την δουλειά αρχίζουν οι “αποδομητές” οι οποίοι αφαιρούν από την εκπαίδευση κάθε στοιχείο που κάνει την ελληνική ταυτότητα αυθύπαρκτη μέσα στο παγκόσμιο χωριό. Τα δράματα, τους ηρωϊσμούς, ότι δηλαδή μπορεί να φορτίσει συγκινησιακά ένα μικρό παιδί για να ταυτιστεί με την εθνική ομάδα.
Έρχονται μετά οι “αντιρατσιστές”, για να δουλέψουν πάνω σε… καλλιεργημένο έδαφος. Τα παιδάκια που δεν έχουν συναίσθηση της ιδιαιτερότητάς τους, δεν μπορεί παρά να θεωρήσουν ότι το μόνο που υπάρχει ως συνεκτικό στοιχείο στην κοινωνία, είναι τα προγράμματα που παρακολουθούν στην τηλεόραση.
Ως εκ τούτου αφού τα ίδια ακριβώς προγράμματα παρακολουθούν και οι … μετανάστες στην χώρα μας, γιατί να μην είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Η συλλογιστική απλή, ανατριχιαστική όμως η εφαρμογή της. Η προπαγάνδα στα μυαλά 5χρονων και 6χρονων παιδιών, νομιμοποιείται από ένα κράτος το οποίο έχει – στο όνομα του φιλελευθερισμού- υιοθετήσει τις αρχές που διέπουν αριστερίστικες οργανώσεις.
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τους “στόχους” του προγράμματος “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ” που αποτελεί ένα από τα “προγράμματα” για την ενίσχυση της “αντιρατσιστικής και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης”:
“Συνειδητοποίηση από μέρους των εκπαιδευτικών και των μαθητών / μαθητριών, αλλά δευτερευόντως και των γονέων, της έκτασης και της πολυμορφίας των προβλημάτων που έχουν σχέση με το ρατσισμό, την ξενοφοβία και τις παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αλλαγή των στάσεων και των συμπεριφορών, ώστε να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά τα σχετικά προβλήματα.“
Ένα κράτος το οποίο προσπαθεί οργανωμένα, να αλλάξει τις συμπεριφορές και τις απόψεις των πολιτών του, ακόμη και αν αυτοί έχουν ηλικία πέντε ετών, τι άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί παρά ολοκληρωτικό;

του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Απο "Το... αντιρατσιστικό σχολείο" (29 Νοέμβριος 2010 ) Ή όταν η κατήχηση στον αριστερισμό βαπτίζεται “επιμόρφωση”