Η συγγνώμη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου προς τους νέους της Ελλάδος. Il fu archivescovo di Atene Cristodoulos chiedendo scusa ...

Il fu archivescovo di Atene Cristodoulos chiedendo scusa dai giovani della Grecia (12 anni fa, 9.5.1998).

Πριν από 12 χρόνια, 9 Μαΐου του 1998, ο νεοεκλεγής τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος (1939-2008) εκφώνησε τον παρθενικό του λόγο στην Μητρόπολη των Αθηνών.

Προς το τέλος της ομιλίας του απευθύνθηκε καταφανώς συγκινημένος προς τους νέους και είπε:


[Αποδελτιώνουμε για σάς (και εμάς) το απόσπασμα. Ολόκληρη την ομιλία του (γνωστή και ως «επιβατήριος λόγος») μπορείτε να την βρήτε και στο Αντίβαρο]


Τελειώνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ εδικά στους Νέους της Πατρίδας μας και από τη θέσι αυτή να τους πώ:
Παιδιά μου, χρυσά της Ελλάδος παιδιά. Είσθε το καμάρι του Γένους, η δαφνοστεφανωμένη απαντοχή μας. Όμως, παιδιά μου, σας προδώσαμε, σας πονέσαμε με την υποκρισία μας και σας ευτελίσαμε μέσα σας την έννοια του χρέους.
Σας χρεώνουμε τις παρεκτροπές σας, ενώ είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί τους. Σας στερήσαμε την αγάπη, σας αφήσαμε έρμαιους στα κύματα του κατακλυσμού της Βαβυλώνας. Σας αναγκάσαμε να ζήτε σ' ένα κόσμο απάνθρωπο, ανηλεή και ανοικτίρμονα. Σας υποδείξαμε να ακολουθήσετε δρόμους, που εμείς δεν βαδίζαμε. Σας αφαιρέσαμε την πίστι και την ελπίδα. Γκρεμίσαμε από μέσα σας κάθε ιδανικό. Και όμως λέμε ότι σας αγαπάμε.
Σείς, με την οξύνοιά σας καταλάβατε την ασυνέπειά μας. Και μας εγκαταλείψατε. Δεν μας εμπιστεύεστε πια, δεν θέλετε να ζήσετε στον κόσμο πού εμείς σας ετοιμάσαμε. Και στραφήκατε στην αναζήτησι της χίμαιρας μέσ' απ' τα ναρκωτικά, στην επιβεβαίωσί σας μέσα από τη βία.
Παιδιά μου, σήμερα αυτός πού σας μιλάει αυτή την στιγμή, παίρνει πάνω του την ευθύνη. Ναι παίρνει πάνω του την ευθύνη για τις απέναντί σας αμαρτίες όλης της γενιάς του, και σας ζητά, ταπεινά, συγγνώμη.
Θέλει όμως ταυτόχρονα να σας πή, πώς καμιά αμαρτία δική μας και καμιά αστοχία δική σας, δεν μπορεί να σας κλείση το δρόμο προς την καταξίωσι. Τα αδιέξοδα πλήθυναν. Τώρα η αδυσώπητη ανάγκη σας καλεί σε απόφασι.
"Όταν αλύπητη, βαρειά ξεσπά η ανάγκη και προστάζει,/ ανάξιος είναι όποιος διστάζει" λέει ο εθνικός μας ποιητής. (Κ. Παλαμάς).
Υπάρχει ένας χώρος πού δεν θα σας προδώση ποτέ. Είναι ο χώρος της Εκκλησίας. Ελάτε σ' αυτόν, ελάτε στην πίστι, ελάτε στο Χριστό. Ψάξτε να βρήτε ανάμεσα στη γενιά των πατέρων σας τους άξιους, τους ατίμητους, τους σεβάσμιους, τους ικανούς. Γιατί υπάρχουν!
Θα βρήτε κοντά μας, θα βρήτε κοντά τους, ό,τι έχετε από χρόνια τώρα στερηθή. Και μαζί την αληθινή ελευθερία, την αληθινή δικαιοσύνη, την αληθινή αλήθεια.
Ο Αναστάς Χριστός, παιδιά μου, να είναι πάντα μαζί σας!

"Η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
και η αγάπη του Θεού και Πατρός
και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος
είη μετά πάντων ημών. Αμήν".