Την επαύριον της Αλώσεως: παλιοί και νέοι θρήνοι για το πάρσιμο της Βασιλεύουσας .4 (vecchie e nuove) canzoni sulla caduta di Costantinopoli

Από την δημοτική παράδοσι μέχρι το hip hop
[Ελάχιστο μουσικό αφιέρωμα με τέσσερις εντελώς διαφορετικές στο ύφος παραλλαγές επάνω στο θέμα μελωδικής επεξεργασίας του θρήνου για τον χαμό της Πόλης.]

1. TERROR X CREW Η Πόλις Εάλω


2. Η πόλις Εάλω - ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ - Παπαροκάδες


Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες.
Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο Βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες
Να μπούνε στο Χερουβικό και νάβγει ο Βασιλέας,
φωνή τούς ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα:

Πάψατε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ Άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.

Μόν’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ‘ρθούν τρία καράβια:
τό ‘να να πάρει το Σταυρό και τ’ άλλο το Βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την άγια Τράπεζά μας,
μή μας την πάρουν τα σκυλιά και μας την μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.
Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θά 'ναι!...


3. Την πατρίδα μ' έχασα (Ποντιακό μοιρολόι)


4. ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΙΟΛΑΣ, Της Άρνης το νερό


Της Άρνης το νερό

Αααα...
Της Άρνης το νερό
Της Άρνης το νερό
Της αρνησιάς...
Της αρνησιάς τη βρύση

Αααα...
Της Άρνης το νερό
το ήπιες και...
το ήπιες και μ' αρνήθης

Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε 'δώ
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ

Αααα...
Της λήθης το στενό
το πέρασες...
το πέρασες κι εχάθης

Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε 'δώ
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ

στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε 'δώ
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ...

(ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΙΟΛΑΣ)