ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ "Α.Ε.Κέντρου ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ"
εύχεται σε όλα τα μέλη του Συλλόγου και τους φίλους επισκέπτες
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ !!
εύχεται σε όλα τα μέλη του Συλλόγου και τους φίλους επισκέπτες
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ !!
.
.
.
.
.
Σημείωμα διαχειριστού:
Το παρακάτω σημείωμα (με τον όντως περίεργο τίτλο ΕΝΑΣΤΡΕΣ, -ΑΣΥΣΚΟΤΙΣΤΕΣ;- ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ) το είχα ετοιμάση για το περ. «Νέος Παλαμήδης» (τεύχος του περσινού Δεκεμβρίου). Ούτε και εφέτος όμως έχουμε λύση τελειωτικά τα προβλήματα της επανέκδοσης του περιοδικού μας, οπότε για να μην παρασυρθή από το ποτάμι της λήθης το ρίχνω στο Ιστολόγιο:
[Ο προβληματισμός μου στρέφεται περί του Αστέρος των Μάγων και την σημασία του. Μεγάλη –θετική φυσικά- εντύπωσι μου είχε προξενήση η ομιλία του φίλου Αντώνη Αντωνίου με θέμα «Το Πραγματικο Αστρο Της Βηθλεεμ»]
Scrutando il testo del Vangelo sulla stella di Betleme
"Στο ευαγγελικό κείμενο του Ματθαίου (από το απόσπασμα Ματθ. β΄, 1-12), διαβάζουμε:
«Και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς, εως ελθών έστη επάνω ού ην το παδίον. ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα….»
Σημειολογικές - λεξιλογικές παρατηρήσεις φιλολόγου:
«παρεγένοντο …εις Ιεροσόλυμα λέγοντες: …είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή…» (όχι: ίδετε κττ) = (Οι Μάγοι το είχαν ’δή – το "αστέρι" δεν φαινόταν καθαρά από τους εν Ιεροσολύμοις. Αν φαινόταν, οι Μάγοι θα τους το έδειχναν με το δάκτυλο)
«Ο Ηρώδης λάθρα καλέσας τους μάγους ηκρίβωσεν παρ’ αυτών τον χρόνον του φαινομένου αστέρος…» (φαινομένου υπο των Μάγων, όχι του φαίνοντος ή φανέντος. Το παρ’ αυτών πάει –έστω καταχρηστικά- και στην μετοχή )
Το πρώτο συμπερασμα:
Τον αστέρα σ΄αυτήν την περίπτωσι τον έβλεπαν ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΑΓΟΙ. Αν τον έβλεπαν οι πάντες, θα τον ακολουθούσε και ο Ηρώδης!
«επορεύθησαν και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς…», (αστήρ ον είδον εν τη ανατολή)
Δεν είμαι ικανός να το εξηγήσω περαιτέρω, πάντως οι αστρονόμοι μας λένε ότι: η αναφερόμενη κίνηση του άστρου των Μάγων δεν συμπίπτει, έτσι όπως αυτή περιγράφεται, με την φαινόμενη κίνηση των ουρανίων σωμάτων (ανατολή->δύση).
[Ανατολη εξ ύψους!!!]
«έως ελθών έστη επάνω ού ην το παιδίον» (ο αστήρ πήγε και στάθηκε επάνω από το σπήλαιο ή τέλος πάντων ακριβώς επάνω από εκεί που ήταν το Θείο Βρέφος. Καί εκινείτο, λοιπόν, καί σημάδευε κάποιον συγκεκριμένο τόπο, στην συγκεκριμένη περιοχή στην επιφάνεια της Γης – όχι από πολύ ψηλά!)
Το δεύτερο συμπερασμα:
Ο αστήρ δεν ήταν φυσικό αστρικό αντικείμενο από τα γνωστά, ούτε κάπου έξω από την ατμόσφαιρά μας. Ούτε Κομήτης, λοιπόν, ούτε Σουπερνόβα, ούτε Σύνοδος πλανητών. ΄Ηταν ένα είδος ΑΤΙΑ, (: όπου το αρκτικόλεξο μπορεί να σημαίνει: Αγνώστου Τάγματος Ιερουργών Αρχάγγελος) το οποίο ήταν ορατό σε κάποιους. Πάντως όσοι το είδαν αγαλλίασαν!
« ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα….» (Όχι ορώντες …εχαίροντο: οι δύο αόριστοι ρηματικοί τύποι ιδόντες και εχάρησαν σχεδόν μας ξεκουφαίνουν με το ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ποιόν ενεργείας του χρόνου των ρημάτων τους. Ίδιας έντασης φαίνεται να έχει το αίσθημα που μας υποβάλλουν οι τέσσερεις λέξεις « εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα».
Το παρακάτω σημείωμα (με τον όντως περίεργο τίτλο ΕΝΑΣΤΡΕΣ, -ΑΣΥΣΚΟΤΙΣΤΕΣ;- ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ) το είχα ετοιμάση για το περ. «Νέος Παλαμήδης» (τεύχος του περσινού Δεκεμβρίου). Ούτε και εφέτος όμως έχουμε λύση τελειωτικά τα προβλήματα της επανέκδοσης του περιοδικού μας, οπότε για να μην παρασυρθή από το ποτάμι της λήθης το ρίχνω στο Ιστολόγιο:
[Ο προβληματισμός μου στρέφεται περί του Αστέρος των Μάγων και την σημασία του. Μεγάλη –θετική φυσικά- εντύπωσι μου είχε προξενήση η ομιλία του φίλου Αντώνη Αντωνίου με θέμα «Το Πραγματικο Αστρο Της Βηθλεεμ»]
Scrutando il testo del Vangelo sulla stella di Betleme
"Στο ευαγγελικό κείμενο του Ματθαίου (από το απόσπασμα Ματθ. β΄, 1-12), διαβάζουμε:
«Και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς, εως ελθών έστη επάνω ού ην το παδίον. ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα….»
Σημειολογικές - λεξιλογικές παρατηρήσεις φιλολόγου:
«παρεγένοντο …εις Ιεροσόλυμα λέγοντες: …είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή…» (όχι: ίδετε κττ) = (Οι Μάγοι το είχαν ’δή – το "αστέρι" δεν φαινόταν καθαρά από τους εν Ιεροσολύμοις. Αν φαινόταν, οι Μάγοι θα τους το έδειχναν με το δάκτυλο)
«Ο Ηρώδης λάθρα καλέσας τους μάγους ηκρίβωσεν παρ’ αυτών τον χρόνον του φαινομένου αστέρος…» (φαινομένου υπο των Μάγων, όχι του φαίνοντος ή φανέντος. Το παρ’ αυτών πάει –έστω καταχρηστικά- και στην μετοχή )
Το πρώτο συμπερασμα:
Τον αστέρα σ΄αυτήν την περίπτωσι τον έβλεπαν ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΑΓΟΙ. Αν τον έβλεπαν οι πάντες, θα τον ακολουθούσε και ο Ηρώδης!
«επορεύθησαν και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς…», (αστήρ ον είδον εν τη ανατολή)
Δεν είμαι ικανός να το εξηγήσω περαιτέρω, πάντως οι αστρονόμοι μας λένε ότι: η αναφερόμενη κίνηση του άστρου των Μάγων δεν συμπίπτει, έτσι όπως αυτή περιγράφεται, με την φαινόμενη κίνηση των ουρανίων σωμάτων (ανατολή->δύση).
[Ανατολη εξ ύψους!!!]
«έως ελθών έστη επάνω ού ην το παιδίον» (ο αστήρ πήγε και στάθηκε επάνω από το σπήλαιο ή τέλος πάντων ακριβώς επάνω από εκεί που ήταν το Θείο Βρέφος. Καί εκινείτο, λοιπόν, καί σημάδευε κάποιον συγκεκριμένο τόπο, στην συγκεκριμένη περιοχή στην επιφάνεια της Γης – όχι από πολύ ψηλά!)
Το δεύτερο συμπερασμα:
Ο αστήρ δεν ήταν φυσικό αστρικό αντικείμενο από τα γνωστά, ούτε κάπου έξω από την ατμόσφαιρά μας. Ούτε Κομήτης, λοιπόν, ούτε Σουπερνόβα, ούτε Σύνοδος πλανητών. ΄Ηταν ένα είδος ΑΤΙΑ, (: όπου το αρκτικόλεξο μπορεί να σημαίνει: Αγνώστου Τάγματος Ιερουργών Αρχάγγελος) το οποίο ήταν ορατό σε κάποιους. Πάντως όσοι το είδαν αγαλλίασαν!
« ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα….» (Όχι ορώντες …εχαίροντο: οι δύο αόριστοι ρηματικοί τύποι ιδόντες και εχάρησαν σχεδόν μας ξεκουφαίνουν με το ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ποιόν ενεργείας του χρόνου των ρημάτων τους. Ίδιας έντασης φαίνεται να έχει το αίσθημα που μας υποβάλλουν οι τέσσερεις λέξεις « εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα».
Προφανώς η πνευματική χαρά που κρύβουν οι ουρανομήκεις ζητωκραυγές των πιστών Μάγων είναι δυνατόν να συστοιχεί με εκείνη των εκάστοτε ευσεβών προσκυνητών κάθε Άγιας Νύχτας Χριστουγέννων!
Υστερόγραφη (γραμματικο-ετυμολογική) παρένθεσι πρό του τελικού συμπεράσματος:
Αστήρ < α (στερ.) + ίστημι = κάτι που δεν στέκεται, το κινούμενο Το στοιχείο της κίνησις χαρακτηριστικό ζωής. (και της εν ουρανοίς Παρουσίας = Ο Ών);
Έστη γ΄ εν. Αορ. Β΄ του ίστημι στάθηκε : γεννήθηκε (ο απείρως κινούμενος και αφράστως υπάρχων);
(Λογοτεχνίζον) ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ:
Το κινούν όντως ΟΝ, ακίνητον . Ο (απείρως υπέρ το φώς) κινούμενος, έστη. Μέσα στον χωροχρόνο μας. Έστω για λίγο!
Κι εμείς, επι γής :
-Ακίνητοι!
Έστω για λίγο.
- Ψηλά τα χέρια!
Στώμεν καλώς!
Αυτός ο ΑΣΤΗΡ αναγραμματίζει το Α με το Ω και εν ονόματι της ΤΡΙΑδοΣ γεννάται ΣΩΤΗΡ! Όδε ΕΣΤΙΝ η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.
Αυτός, ρητώς, εις παντα χρόνον ιστορικόν μπορεί να προάγει ημάς.
Κατά το ρηθέν:
- Ας χαρούμε χαράν μεγάλην σφόδρα!!!"
Α. Σ.
24 ΔΕΚ 2008 μ.Χ.
Υστερόγραφη (γραμματικο-ετυμολογική) παρένθεσι πρό του τελικού συμπεράσματος:
Αστήρ < α (στερ.) + ίστημι = κάτι που δεν στέκεται, το κινούμενο Το στοιχείο της κίνησις χαρακτηριστικό ζωής. (και της εν ουρανοίς Παρουσίας = Ο Ών);
Έστη γ΄ εν. Αορ. Β΄ του ίστημι στάθηκε : γεννήθηκε (ο απείρως κινούμενος και αφράστως υπάρχων);
(Λογοτεχνίζον) ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ:
Το κινούν όντως ΟΝ, ακίνητον . Ο (απείρως υπέρ το φώς) κινούμενος, έστη. Μέσα στον χωροχρόνο μας. Έστω για λίγο!
Κι εμείς, επι γής :
-Ακίνητοι!
Έστω για λίγο.
- Ψηλά τα χέρια!
Στώμεν καλώς!
Αυτός ο ΑΣΤΗΡ αναγραμματίζει το Α με το Ω και εν ονόματι της ΤΡΙΑδοΣ γεννάται ΣΩΤΗΡ! Όδε ΕΣΤΙΝ η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.
Αυτός, ρητώς, εις παντα χρόνον ιστορικόν μπορεί να προάγει ημάς.
Κατά το ρηθέν:
- Ας χαρούμε χαράν μεγάλην σφόδρα!!!"
Α. Σ.
24 ΔΕΚ 2008 μ.Χ.
Άσωμεν: ΔΕΥΤΕ ΙΔΩΜΕΝ ...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου