"Δεύτε ίδωμεν πιστοί", Xριστουγεννιάτικο ποίημα Γ. Βερίτη . Una poesia natalizia di Giorgio Veritis. A Christmas poem by G. Veritis

Πέρυσι με τις ταλαιπωρίες του αρχισυντάκτη του Περιοδικού μας δεν καταφέραμε να συμπεριλάβουμε το παρόν ποίημα στην ύλη του Νέου Παλαμήδη, για ένα λογοτεχνικό αφιέρωμα που ετοιμάζαμε (για τα εξηντάχρονά του) στον ευαίσθητο και παραγκωνισμένο χριστιανό ποιητή Γιώργο Βερίτη.
Τί να κάνουμε; Ας τον θυμηθούμε απόψε, κι ας απευθύνουμε μαζί με το ποιητικό αυτό απόσπασμα της θρησκευτικής του σύνθεσης, την δική μας ευγνώμονα νοερή προσφορά στον Μεγάλο Αναμενόμενο, τον Κύριο, Σωτήρα, Βασιλιά μας!


Δεύτε ίδωμεν πιστοί
………….
Ω Σύ, μεγάλε Αναμενόμενε
του δύστυχου πεσμένου ανθρώπου!
Για Σέ ψαλμοί κι ωδές και σίβυλλες,
για σένα οι θρύλοι κάθε τόπου.

Για Σέ ο Δαβίδ τη λύρα ανάκρουσε,
κι ο μεγαλόπνοος Ησαΐας,
που διασκελίζοντας τα σύνορα
της Ιουδαίας και της Ασίας,

στης γής τα πέρατα τα κήρυξε,
πως θείο Παιδί για μάς εδόθη,
π' όλοι θα βρούν σ' Αυτό την πλήρωση
οι πανανθρώπινοί μας πόθοι.

Τον ερχομό Σου, ώ! πώς τον πρόσμενε
του βράχου ο τραγικός Δεσμώτης,
όσο τα σπλάγχνα τ' όρνιο εσπάραζε
της αδαπάνητής του νιότης!

Κι ήρθες! Δεν ήρθες μ' αστροπέλεκα
και με βροντές και καταιγίδα.
Ήρθες σάν αύρα, σάν πνοή, σάν φώς,
σάν ορθρινή δροσοσταλίδα.

Ήρθες! Μπροστά σου γονατίζουμε
- Μάγοι φτασμένοι από τα ξένα,
και ταπεινά σε χαιρετίζουμε
τον Λατρευτό μας και τον Ένα.

Της νοσταλγίας τ' Αστέρι τ' άγρυπνο
στη Φάτνη Σου μας έχει φέρει.
Κι αν μας εράπισε τα μάγουλα
το χειμωνιάτικο αγριοκαίρι,

κι άν χίλιοι δυό στο δρόμο βρέθηκαν
- ξυπνοί! - να μας περιγελάσουν
και να μας λέν πως είσαι χίμαιρα,
και τρέλα το κυνήγημά Σου,

μα εμείς, ώ θησαυρέ, Σε βρήκαμε,
και τη χαρά μας διαλαλούμε!
Ας είσαι Θεός άυλος κι άπιαστος,
εμείς στα χέρια Σε κρατούμε!

΄Ω Σύ, γλυκιά Πραγματικότητα
που ψηλαφούν τα δάχτυλά μας!
Σε λέμε - κι ας τ' ακούσουν οι άπιστοι -
Κύριο, Σωτήρα, Βασιλιά μας.
Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ