Υπάρχουν πνευματικοί ταγοί σε αυτόν τον τόπο που δεν προτίμησαν την βολή της σιωπής για τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τις τελευταίες ημέρες στην χώρα μας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, αν και εκτός Ελλάδος κατά το κρισιμότερο διάστημα (στην Ρωσία για την κηδεία του τέως Πατριάρχου Μόσχας),
παρενέβη εγκαίρως με ένα θαρραλέο κείμενο (υπο μορφήν άρθρου σε μεγάλη εβδομαδιαία εφημερίδα των Αθηνών.Ο Μακαριώτατος, με αρκετά προσωπικό τόνο και με το γνωστό του νηφάλιο ύφος στο ολοσέλιδο άρθρο του-αποκλειστικότητα της πολιτικοοικονομικοκοινωνικής εφημερίδας « ο Κόσμος του Επενδυτή» το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, δεν περιορίστηκε σε γενικότητες και ευχές. Επεχείρησε μια ματιά «στην ψυχή και στο σώμα της πατρίδας» μας και μίλησε για ένα εξόχως ανησυχητικό παρόν.
Οι διορατικές διαπιστώσεις και τα αγωνιώδη ερωτήματα (τα περισσότερα σε α΄ πληθυντικό) διατυπώνονται με ειλικρινή προβληματισμό και διεισδύουν σε πολλά επίπεδα ατομικής και συλλογικής εμπειρίας του λαού μας και ειδικά της νεολαίας.
Κυρίαρχη είναι (και στην αρχή του κειμένου και στο τέλος) η διάθεσι (και ταυτοχρόνως πρόσκλησι-υπόδειξι σε όλους τους συνυπεύθυνους) ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ.
Ο τίτλος του άρθρου του είναι χαρακτηριστικός αυτής της διάθεσης. Διαβάζουμε: «Η ευθύνη μας»Πάντως. οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε στον λόγο του, δεν αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις. Το τελικό μωσαϊκό είναι μία εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας στα όρια της ψυχικής αλλοτρίωσης, της πνευματικής αλλοφροσύνης και της σωματικής κατάρρευσης. Οι ψηφίδες από τα γεμάτα πίκρα και βαθειά συναίσθησι τραγικότητας λόγια του, συνθέτουν ένα πεδίο γενικευμένης παρακμής. Ναι, ΠΑΡΑΚΜΗΣ!
Ιδού μερικές κατά λέξιν εκφράσεις του:
«ασφυκτικό παρόν»
«υποθήκευση και καταστροφή του μέλλοντος (της νεολαίας»
«συρρικνωμένη παιδεία και άνευρη εκπαίδευση»
«κατάχρηση εξουσίας»
«φαυλότητα και υπονόμευση της δημοκρατίας»
«ερήμωση της παιδείας από οράματα και ιδανικά»
Και 2-3 μόνο (προς το παρόν) παράγραφοι-αποσπάσματα από τον πολύτιμο λόγο του:
Για την Νεολαία:
«Τα παιδιά μας δεν είναι εξαγριωμένα χωρίς λόγο (…) το σύνολο σχεδόν της νέας γενιάς δεν είναι εναντίον των αρχών, των αξιών και των ιδανικών που ενέπνευσαν και έθρεψαν το γένος μας, αλλά εναντίον όλων ημών που τους τα διδάσκουμε και συγχρόνως τα προδίδουμε ανερυθρίαστα και ασύστολα. Τα παιδιά μας δεν αμφισβητούν την αλήθεια, αλλά την προδοσία της. Τα παιδιά μας είναι θυμωμένα μαζί μας επειδή μας αγαπούν και αισθάνονται προδομένα…»
Για την Εκκλησία:
«Για πόσο ακόμα μπορούμε να στεκόμαστε, κλήρος και λαός, αδιάφοροι ή αυτοκαταστροφικά βολεμένοι απέναντι σε φαινόμενα τα οποία όλοι γνωρίζουμε, όλοι συμφωνούμε ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίζονται, όλοι δηλώνουμε ευκαίρως-ακαίρως τη δυσφορία μας και συγχρόνως τα συντηρούμε ή τα ανεχόμαστε ως παθητικοί δέκτες της ίδιας μας της αυτό-υπονόμευσης;
Πώς να πείσουμε τους νέους ότι η Εκκλησία είναι χώρος της αγάπης, της ελπίδας, της παρηγοριάς, (…) και της αντιπαράθεσης στην αδικία, την ανομία και τη διαφθορά, όταν δίνουμε δικαιώματα στον λαό του Θεού να φοβάται ότι μετατρέψαμε τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου;…»
Για την Παιδεία:
«Πώς να πείσουμε τους νέους για τα μείζονα και τα ουσιώδη του πολιτισμού και την αξία αφιέρωσης στις σπουδές τους, όταν η παιδεία χρόνια τώρα συρρικνώνεται στα ασφυκτικά στενά και αφυδατωμένα όρια μιάς άνευρης εκπαίδευσης…;»
Μίλησε ακόμα και για την οικονομική κρίση διερωτώμενος: «Πώς να ζητήσουμε κατανόηση και θυσίες από τον λαό μας (…) όταν οι εσαεί προτεινόμενες επί δεκαετίες λύσεις επαναλαμβάνουν κυνικά σενάρια μονόπλευρης λιτότητας; Όταν οι περιορισμοί και οι θυσίες επιβάλλονται μονομερώς, εξαιρώντας προκλητικά εκείνους προς τους οποίους θα έπρεπε καταρχήν να απαιτηθεί η συνεισφορά τους στην υπέρβαση της κρίσης;»
Κι αν δεν πεισθήκατε ακόμη για το μέγεθος της περιγραφόμενης κρίσης, μετά από τον «φαύλο κύκλο της παρακμής» ο οξυδερκής και αγωνιών πνευματικός ποιμένας των Ελλήνων ορθοδόξων επανέρχεται με τις ισοδύναμες διατυπώσεις για «περαιτέρω ρήμαγμα της ήδη παραπαίουσας ηθικώς, πολιτιστικώς και κοινωνικο-οικονομικώς πατρίδας μας»Για να κλείση τελικά την πολυσήμαντη αυτή του παρέμβασι μιλώντας για «καθοδική πορεία που απειλεί την χώρα μας» (αφού, βεβαίως, ως υπεύθυνος ταγός μας καλέση προηγουμένως να «ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε κοινό αγώνα για την ειρηνική ανατροπή της»)!
--Την ευχή σου, Παπά μου!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου