Μ’ άρεσε τόσο που είπα να μην αλλάξω ούτε την συνοδεύουσα φωτογραφία. Ο λόγος για το σημερινό κείμενο το οποίο είναι αναδημοσίευσι χθεσινής ανάρτησης του παιδικού φίλου και κουμπάρου μου Γιώργου (κι αυτήν τη φορά από την ιστοσελίδα του).
Ουδέν (έτερον) σχόλιον!
....................................
Η εισβολή των Ρώσσων στην Ουκρανία είχε ένα ευεργετικό αποτέλεσμα για τινάς εξ ημών στην ...φαιδρά πορτοκαλέα: Εκεί που κάποιοι έβγαζαν σπυριά με τις Πατρίδες, τα έθνη, τα κράτη, τις σημαίες και εξαπέλυαν μύδρους κατά των Ελλήνων πατριωτών, τώρα στο πρόσωπο όχι τόσο των αθώων αμάχων, αλλά των πάνοπλων αγωνιστών της ελευθερίας Ουκρανών πατριωτών, εμβαπτίζονται στα νάματα του πατριωτισμού αλαλάζοντες παιάνες θριάμβων και ταμπουρλίζοντες κύμβαλα πολέμου!
Υ,Γ. Ελπίζω να δείξουν το ίδιο ενδιαφέρον για τα θύματα των ''συμπατριωτών'' τους στην ιστορία, αν και είμαι δύσπιστος. Συνήθως στο παρελθόν όταν μιλούσε κανείς για Κύπρο, θεωρούσαν μέσα από την διεθνιστική τους παιδεία, ότι ως πρωτεύον έπρεπε να καταγγελθούν οι αίτιοι και όχι οι εισβολείς Τούρκοι του Αττίλα. Η θεώρησή τους ήταν ότι πρώτα πρέπει να συντριβούν οι Έλληνες πατριώτες, που τους βαφτίζουν πάντα φασίστες, ύστερα -τότε- οι ΗΠΑ και η CIA δηλ. ''φέξε μου και γλίστρησα ''και τώρα βέβαια οι Ρώσσοι -τότε Σοβιετικοί ιμπεριαλιστές - και κάπου μακριά οι Τούρκοι εισβολείς. Κάπως σαν τώρα.
Μικρή χώρα είμαστε, λίγο πολύ όλοι ξέρουμε την ιδεολογική και πολιτική προέλευση του καθενός μας και τι προπαγάνδα ανοησίας φάγαμε για 50 χρόνια.
Βέβαια δεν είμαι κατά των οβιδιακών μεταβολών και δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν ν΄ αλλάξουν, όμως παραμένω δύσπιστος στις αγαθές και θεολογικές προσεγγίσεις του Καλού και του Κακού.
Τους αφιερώνω το ποίημα του Άγγελου Βλάχου. (τμήμα)
''Ξεύρεις την χώρα
που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα,
που κοκκινίζει η σταφυλή και θάλλει η ελαία;
Ω δεν την αγνοεί κανείς, είναι η γη η Ελληνίς''.
Γιώργος Σιούλας
(πηγή)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου