«Υποψίες». Το νέο χρονογράφημα από τον Αιθεροβάμονα και το τραγούδι του Σαββόπουλου «Πολιτευτής». “Sospetti”; testo di cronaca di Eterovanon ...

“Sospetti”; testo di cronaca di Eterovanon e la canzone "Politico" di Savvopoulos
Ξεπέρασε τον εαυτό του ο φίλος και συνεργάτης με το ψευδώνυμο Αιθεροβάμων με το σημερινό του κείμενο. Εμείς που ξέρουμε πως του αρέσει και το ρόκ όσο και το έντεχνο ελληνικό τραγούδι επισυνάπτουμε στο αντιεξουσιαστικό γραπτό του ένα κατάλληλο –όπως πιστεύουμε- για την περίστασι μουσικό κομμάτι, από τα παλιά, του Νιόνιου.

..................

Υ Π Ο Ψ Ι Ε Σ
1
Φίλοι μου, γεια σας!
Επανέρχομαι στον σατιρικό σχολιασμό της επικαιρότητας με το φλέγον θέμα που μας προβάλλουν τα κόμματα και τα Μ.Μ.Ε., τις εκλογές. Στο μυαλό μου τριγυρίζουν, στήνουν χορό διάφορες υποψίες:
Υποψιάζομαι πως αυτές οι εκλογές θα είναι απογυμνωμένες από τα κλασικά και παραδοσιακά φολκλορικά στοιχεία των ελληνικών εκλογών: Μουσική (πολιτικό τραγούδι), φανφάρες, εντυπωσιασμοί, βαρύγδουπες ομιλίες κ.α. Αλλοίμονο! Οι εκλογές θεωρούνται το πανηγύρι της Δημοκρατίας! Θα πάψουμε να έχουμε τέτοια πανηγύρια; Θα πάψουμε, επιτέλους, να είμαστε για τα πανηγύρια; Θα σοβαρευτούμε ως πολίτες και ψηφοφόροι για να αναγκάσουμε τους καριερίστες πολιτικούς μας να σοβαρευτούν έστω για μια φορά; Δεν θα έχουμε πια μεταφερόμενους οπαδούς, όπως π.χ. Ευβοιώτες από τη Λαμία, Λαμιώτες από τη Λειβαδιά κ.ο.κ.; Θα χαθούν τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα των εκλογών;
Υποψιάζομαι πως και πάλι η πελατειακή πολιτική θα κυριαρχήσει. Υποσχέσεις, ταξίματα, παχιά λόγια, αμοιβαία μετάθεση ευθυνών από τα 2 (θεωρητικά πια) μεγάλα κόμματα .Για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι, οι άθλιοι, οι πονηροί, οι απατεώνες. Μας ξεγέλασαν , μας την έστησαν. Επομένως, αυτοί πρέπει να καταψηφιστούν. Εμείς, πρέπει να δικαιωθούμε, να υπερψηφιστούμε, γιατί κοιτάμε στα μάτια το λαό, γιατί διαθέτουμε εθνικό και πατριωτικό τσαμπουκά. Αντισταθήκαμε, όσο μπορούσαμε στο μνημόνιο, δεν υπογράψαμε εξαρχής, αλλά τελικά το κάναμε για το καλό του λαού. Σοβαρά; Τότε γιατί τα ποσοστά της ανεργίας ξεπερνούν τα ποσοστά των 2 μεγάλων κομμάτων; Τι γίνεται με την αγορά εργασίας; Το πρώτο επάγγελμα που άνοιξε ήταν του πρωθυπουργού. Έκαναν τη ζωή μας να μοιάζει με κρεμμύδι: Το καθαρίζουμε κλαίγοντας!
Υποψιάζομαι πως πολλοί θα το παίξουν επαναστάτες μεταπηδώντας από το ένα κόμμα σε άλλο, αλλάζοντας προσωπείο, κομματική ταμπέλλα, αλλά όχι ταυτότητα. Θα παραμένουν πάντα οι αληθινοί εχθροί του λαού, οι λαϊκιστές, οι υποκριτές, οι δήθεν επαναστάτες, οι τζάμπα μάγκες. Προβλέποντας το Βατερλώ των 2 γνωστών αποτυχημένων κομμάτων έχουν βγει στη γύρα για το κυνήγι του θησαυρού.

2
Βολιδοσκοπούν μικρά κόμματα και πουλάνε τουπέ, συμπεριφέρονται σαν να κάνουν χάρη στο μικρό κόμμα στο οποίο μεταγράφονται. Αυτό δεν είναι πολιτικό σκηνικό. Είναι απομίμηση της Σούπερ Λίγκας:
Μεταγραφές, υποσχέσεις, κινητοποίηση φανατικών οπαδών, τα παρασκήνια των αποδυτηρίων, τα στημένα παιχνίδια, οι κλίκες, τα λαμόγια κ.λ.π. Και τα μυαλά στα κάγκελα! Και φτάνουμε στο μεγάλο ντέρμπυ!
Υποψιάζομαι πως θα υποσχεθούν μια νέα πολιτική ζωή χωρίς τα λάθη που έγιναν, θα πιάσουν τον στριμωγμένο στη γωνία ψηφοφόρο και θα εκμεταλλευτούν άγρια τις αυξημένες και σχεδόν αξεπέραστες ανάγκες του: Θα τάξουν δουλειά στον άνεργο, διορισμό στο παιδί του, δάνειο στο φουκαρά και μια καινούρια προοπτική για τη χώρα. Θα έρθουν σαν ξενηστικωμένοι κεραμιδόγατοι πόρτα-πόρτα για να πουλήσουν την άθλια πραμάτεια τους: ΦΥΚΙΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΛΕΣ! Λένε πως για να γίνεις ηγέτης πρέπει πρώτα να μάθεις να χάνεις. Σαχλαμάρες! Ο Τζέφρι πρώτα κυβέρνησε και μετά τα έχασε όλα! Ο Τόνυ πάλι απέδειξε πως είναι ακατάλληλος για πρωθυπουργός πριν να προλάβει ο έρμος να κυβερνήσει!
Υποψιάζομαι τέτοια και άλλα πολλά. Εσείς έχετε παρόμοιες υποψίες, που τείνουν να αγγίζουν τα όρια της βεβαιότητας; Εάν ναι, τότε μη μασάτε το κουτόχορτο της όποιας προπαγάνδας. Γιατί απλά στην πολιτική λέγονται πράγματα που δεν γίνονται και άλλα που γίνονται χωρίς να λέγονται! Ταλαιπωρημένε πολίτη, εξαπατημένε λαέ, επιτέλους, για μια φορά πάρε το παιχνίδι στα χέρια σου . Βάρα ΕΣΥ τον ταμπουρά και χόρεψέ τους. Χόρεψέ τους στο δικό σου το σκοπό. Στείλε τους αναξιόπιστους στα σπίτια τους, στο ταμείο ανεργίας, όπως έστελναν μέχρι τώρα εσένα. Βγάλε από την πλάτη και από το σβέρκο σου τους άχρηστους ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΟΥΤΕ 2 ΓΑΪΔΑΡΩΝ ΑΧΥΡΟ! ΠΟΥ Σ’ ΕΜΑΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΓΡΙΕΥΟΥΝ, ΕΝΩ ΕΞΩ ΕΙΝΑΙ ΚΟΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΑΡΙΖΟΥΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ- ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΜΑΣ! Αντιμετωπίστε τους γερά και με τσαμπουκά!
Και μην ξεχνάτε: ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΜΠΕΡΣ: ΘΕΛΟΥΝ ΣΥΧΝΑ ΑΛΛΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΟΓΟ!!!

ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ


Διονύσης Σαββόπουλος Πολιτευτής




Πολιτευτής

Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα,
τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή
κι ένας φαλάκρας, (απ' έξω και από μέσα) χαμογελούσε!
Ναι, γιατί να σκοτιστεί;

Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;
Τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.

Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω, πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει, θα πάω να της πω,
τον νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.

Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
και ό,τι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.

Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.
Άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις,
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις!
Παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.

Στίχοι και μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος (1979)

ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ: Το «1o Ατομικό Σχολικό Πρωτάθλημα Σκακιού Δήμου Χαλκιδέων 2012». Η ΑΦΙΣΑ. “Abaco e Pezzi”: 1mo Campionato Scolastico (L’ Affisso)

Μετά την Προκήρυξι και η Αφίσα των αγώνων.

ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ: Το «1o Ατομικό Σχολικό Πρωτάθλημα Σκακιού Δήμου Χαλκιδέων 2012». Η Προκήρυξι. “Abaco e Pezzi”: 1mo Campionato Scolastico (Il Bando)

Μετά από ένα και δύο και τρία και τέσσερα Ομαδικά Σχολικά Πρωταθλήματα στην Χαλκίδα και ένα Διασχολικό, είπαμε στο ΔΣ του «Α.Ε. Κέντρου ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ» να διοργανώσουμε μετά από 2 περίπου χρόνια δεδικαιολογημένης «απραξίας» ένα Ατομικό Σχολικό: Το 1o Ατομικό Σχολικό Πρωτάθλημα
Σκακιού στον διευρυμένο πια νέο Δήμο Χαλκιδέων.
Ίδωμεν!

Abaco e Pezzi: 1mo Campionato Scolastico Singolare, Calcide 2012. Il Bando di gara

Προκήρυξη

1o ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΚΑΚΙΟΥ
ΝΕΟΥ (ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟΥ) ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ 2012

Το Αθλητικό Εκπολιτιστικό Κέντρο ΆΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ΄, ο Δημοτικός Οργανισμός Άθλησης Πολιτισμού & Περιβάλλοντος Χαλκίδας (ΔΟΑΠΠΕΧ), το 4ο Γυμνάσιο και το Εσπερινό Λύκειο Χαλκίδας, διοργανώνουν το 1ο Ατομικό Σχολικό Πρωτάθλημα Σκακιού Δήμου Χαλκιδέων 2012.

Οργανωτική Επιτροπή:
Ζλακώνη Λίλιαν: Πρόεδρος Δημοτικού Οργανισμού Άθλησης Πολιτισμού & Περιβάλλοντος Χαλκίδας
Σοϊλεμέζης Αλέξανδρος: Πρόεδρος Δ.Σ. «Αθλητικού Εκπολιτιστικού Κέντρου ΆΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ»
Κεφάλας Δημήτρης: Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Σκακιστικών Σωματείων Νομού Αττικής
Σκαλκώτας Νίκος: Διεθνής Μαίτρ, πρώην Πρωταθλητής Ελλάδος και προπονητής στο σκάκι
Καπεντζώνης Ανδρέας: Διευθυντής 4ου Γυμνασίου Χαλκίδος
Οβαδίας Σάββας: Διευθυντής Εσπερινού Γενικού Λυκείου Χαλκίδος

Διεύθυνση Αγώνων: Διευθυντής ορίζεται ο ΥΜ Σοϊλεμέζης Αλέξανδρος, εκπαιδευτικός ΜΕ και Πρόεδρος Δ.Σ. «Αθλητικού Εκπολιτιστικού Κέντρου ΆΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ»

Επικεφαλής Διαιτητής - Υπεύθυνος κληρώσεων: Επικεφαλής διαιτητής ορίζεται ο κ. Δημήτρης Κεφάλας FA (= FIDE Arbiter) και υπεύθυνη κληρώσεων η κα Ευγενία Ζευγίτη, διαπιστευμένη FA.

Υπεύθυνος Διάδοσης και δημοσίων Σχέσεων: Κακάτσος Δημήτριος, Αντιπρόεδρος ΔΣ «Αθλητικού Εκπολιτιστικού Κέντρου ΆΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ»

Χώρος και Ημερομηνίες Αγώνων: Οι αγώνες θα διεξαχθούν στην Χαλκίδα, στο 4ο Γυμνάσιο Χαλκίδος (: Πάροδος 28ης Οκτωβρίου), το Σάββατο 31 Μαρτίου, με ώρα έναρξης 10:00 π.μ

Δικαίωμα Συμμετοχής έχουν όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες των Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, Δημοσίων και Ιδιωτικών του διευρυμένου νέου Δήμου Χαλκιδέων.

Δηλώσεις συμμετοχής: Ώρα προσέλευσης και επιβεβαίωση συμμετοχής 08.45΄ μέχρι 09.30΄ πμ.
Όσοι προσέλθουν μετά τις 09.30΄ θα αγωνιστούν ενδεχομένως από τον 2ο γύρο.

Ώρα Έναρξης: 10:00. Τελετή Λήξης, βραβεύσεις και απονομές: ώρα 14:00 περίπου

Σύστημα Αγώνων:
Οι μαθητές και μαθήτριες θα αγωνιστούν σε ένα όμιλο για κάθε τάξη, με Ελβετικό Σύστημα πέντε (5) γύρων. Σε περίπτωση συμμετοχής 5 ή 6 μαθητών σε μία κατηγορία θα αγωνιστούν με απλό σύστημα πουλ. Σε περίπτωση λιγότερων συμμετοχών, η κατηγορία συνενώνεται με την αμέσως επόμενη ηλικιακά κατηγορία.
Οι αγώνες θα γίνουν στις εξής 11 κατηγορίες:
Μαθητές - Μαθήτριες Νηπιαγωγείων, Α', B΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ Δημοτικού, Α', Β΄, Γ΄ Γυμνασίου και Λυκείων.
Αρχική κατάταξη:
Η αρχική κατάταξη θα γίνει :1) στις κατηγορίες Νηπιαγωγείων, Δημοτικών κατά αλφαβητική σειρά 2) στις κατηγορίες Γυμνασίων Λυκείων: με τα εθνικά ΕΛΟ της 1.1.2012 και εν συνεχεία με αλφαβητική σειρά για όσους και όσες δεν έχουν ΕΛΟ.

Κριτήρια Άρσης Ισοβαθμίας: Θα ισχύσουν τα εξής κριτήρια κατά σειρά:
1. Αποτελέσματα του τουρνουά των ισόβαθμων (εάν έχουν παίξει όλοι μεταξύ τους),
2. Κριτήριο Μπούχολτς (βαθμοί αντιπάλων)
3. Κριτήριο Μπούχολτς median
4. Κριτήριο Μπούχολτς cut2.
Χρόνος Σκέψης: Ο χρόνος σκέψης ορίζεται σε 15' για κάθε παίκτη για ολόκληρη την παρτίδα. Διευκρινίζεται ότι στους αγώνες ισχύουν οι κανόνες του Γρήγορου Σκακιού (ΡΑΠΙΝΤ)

Απονομές - Βραβεύσεις – Έπαθλα
Θα βραβευτούν με μετάλλιο οι τρεις πρώτοι νικητές, το πρώτο κορίτσι κάθε τάξης, καθώς και ο πρώτος μαθητής/τρια χωρίς αθλητικό δελτίο (έως 31/12/2011). Μαθητής-μαθήτρια που είναι νικητής σε παραπάνω από μία κατηγορία βράβευσης, λαμβάνει όλα τα έπαθλα που του/της αντιστοιχούν.

Διάφορα: Επισημαίνεται ότι οι μαθητές θα αγωνιστούν απομονωμένοι από τους συνοδούς τους σε ιδιαίτερο χώρο (αίθουσα διδασκαλίας) για κάθε κατηγορία. Σε οτιδήποτε δεν αναφέρεται η παρούσα προκήρυξη, αρμόδιοι είναι ο Διευθυντής Αγώνων και ο Επικεφαλής Διαιτητής.

Πληροφορίες: Για οποιαδήποτε πληροφορία ή διευκρίνιση επικοινωνήστε με τον κ. Σοϊλεμέζη Αλέξανδρο στο 2221074558, 6976372967 ή με τον αντιπρόεδρο του συλλόγου ΆΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ κ. Κακάτσο Δημήτριο στο 6974335435 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: al5zkgps@otenet.gr

«Μα Τότε Ήταν Το Εικοσιένα», ποίημα (πεζοτράγουδο) του Ι. Παναγάκου για την Εθνική Επέτειο 20ης Μαρτίου

ΜΑ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

Σαν πλησιάζει ο καιρός στο τέλος του να ’ρτει
στην καταχνιά ξεχνιέμαι και γυρίζω λίγο πίσω.
Ένα λαγούμι στον χρόνο ανοίγω
και τους ορίζοντες της καρδιάς μου, την καρδιά της ψυχής μου
στο πρωτόφταστο την φέρνω σημείο του τώρα`
εκεί που πρωτόζησα ετούτες τις πληγές
τότε που πληγωμένη η ψυχή κατάβαθα
αλυχτούσε κι έκλαιγε τη μαύρη προσευχή της
στην αλλοτινή της πορεία
και που ο αντίλαλος ο παλιός, ο χρυσόφαντος της ιστορίας
εισάκουσε το πρόσταγμα το πανάρχαιο
και μοσχομύριστες αντισήκωσε τις καρδιές μας
ως στης Λαύρας το φλάμπουρο της Άγιας.
Μα τότε ήταν το εικοσιένα
κι ήταν ο Γέρος, ο αητός του Μοριά, κι ήταν κι ο Γιώργης Καραϊσκάκης
τ’ αρματολίκια κι η κλεφτουριά! Κι ήταν ακόμα ο Παπαφλέσσας
κι ο Αθανάσιος ήρως, ο Διάκος, και ο καλόγηρος ο Σαμουήλ
και οι Ελεύθεροι στο Μεσολόγγι, πολιορκημένοι εντός των τειχών
μα με ελεύθερη ψυχή και πνέμα όπως ο ήλιος κι η ξαστεριά!
Κι ήταν το Σούλι, τα Δερβενάκια, χορός στο Ζάλογγο, Κούγκι φωτιά!
Κι ήσαν κι ήσαν … οι Έλληνες ραγιάδες,
που ραγιάδες δε θέλαν νά ’ναι
κι ήταν κι ήταν το αστέρι το μισόσβηστο,
μα άσβεστη πόχει την φλόγα στην ψυχή!
Για το ξεπέταγμα! Για τον μεγάλο ξεσηκωμό!
Το αστέρι που τρεμόσβηστο φούντωνε για του Γένους το ξαναγέννημα!
Την ανάσταση των παλιών αιώνων.
Κι ήταν ακόμα τότε που πίναμε τον φόβο και τραγούδι τον εκάναμε στα χείλια
μα πιο πολύ στις καρδιές μας.
Δεν μας έπινε ο φόβος. Δεν μας έπιανε ο φόβος.
Μον’ κρασί τον κάναμε και μπόλι στις ψυχές μας
σαν τον Μιθριδάτη.
Κι έτσι πατήσαμε το δράκο εντός μας που ραγιάς - ραγιάς κοιμότουνε
πνεύμα και θέληση και χέρια ποντισμένα στην υπνονεφέλη του τίποτα,
ραγιάς ραγιά, πισθάγκωνα τον εαυτό του ψυχοδεμένο στο πουθενά καθήλωνε
και, ξάφνω, ραγιάς – ραγιάς κοιμήθηκε και ξύπνησε αληθινός ως ήταν,
ως γεννήθηκε, Έλλην,
ως για την ανθρωπιά του τον έταξε ο Θεός πλαστουργώντας τον
στους ανθρώπους.
Και τώρα, τώρα, ω, τώρα!
Ραγιάς –ραγιά, ραγιαδισμό διδάσκει
και γραικύλους στους αδαείς απιθώνει τους στοχασμούς του
λιγδώνοντας των περασμένων μεγαλείων την ανάμνηση.
Κι ο Μεγάλος Σουλτάνος κι οι Βεζίρηδες,
όλοι τους τυμβωρύχοι των μνημείων της ιστορίας,
της παλιάς και της μελλούμενης,
να δίνουν τον τόνο.
Κι απόξω, μακριάθε, κι από μέσα, εδώθε,
το Μέγα Διευθυντήριο να επιδαψιλεύει επαίνους!
Πρώτα μας βράβευαν για τον Συβαριτισμό μας
αυτόν που ραγιάδες μας έκανε…
Έπειτα μύδρους εναντίον του, για να μας διατηρήσουν ραγιάδες.
Και τώρα… να, τα ζήτω, να, τα μπράβο,
γιατί καταλάβαμε το λάθος μας
που Συβαρίτες μας έκανε
μα, πιο πολύ μας παινεύουν
γιατί δεχτήκαμε να επιστρέψουμε την περηφάνια μας
μαζί με ό,τι είχαμε ως Συβαρίτες!
Και να, τα επιπλέον εύγε και τα χειροκροτήματα
γιατί μάθαμε να λέμε κι ευχαριστώ
που δεχτήκανε την ψυχή μας να την διαφεντέψουν!
Μόνο, που δεν καταλάβαμε ότι η Σύβαρη έπεσε
γιατί δεν είχε μάθει, δεν είχε ακούσει, ποτέ της;
τί σημαίνει «μολών λαβέ»,
γιατί δεν είχε μάθει να λέει όχι στους βάρβαρους.
Στους βάρβαρους εκτός` στους βάρβαρους εντός.
Μα πιο πολύ δεν καταλάβαμε, εμείς,
πως κανείς έξωθεν δεν ημπορεί να μας βλάψει
αν δεν του ανοίξουν την Κερκόπορτα οι εντός, από μέσα.
Αχ, καρδιά μου!
Πόσο πιο πάνω θά ’σουνα,
και συ πατρίδα,
αν έθαβες στο χθες όλους εκείνους που πάντα ήσαν χθες.
Αν τους θήλιαζες στο ικρίωμα της ιστορίας
με την επιγραφή που ταιριάζει στους Εφιάλτες: "Προδότης".
Αλλά εσύ, ψυχή μου, πού είσαι;
Πού αλώθηκες ψυχή μου;
Ω, αναστήσου, μέρα χαράς πού ’ναι σήμερα,
μέρ’ Αναστάσιμη,
μέρα οπού η Θεοτόκος ευαγγελίζεται!
Να, ο Άγγελος, το μήνυμα που φέρνει το καλό!
Η Παναγιά παραστέκει σε.
Ψυχή μου ορθώσου, στον ουρανό σου!
Ο Κύριος μετά Σου!

Ιωάννης Παναγάκος

Ένα πρόγραμμα σχολικού γιορτασμού για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου. Un programma di festeggiamento della Festa Nazionale di 25 Marzo in scuola.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΟΡΤΗΣ

Σε ψηλό βουνό,
σε ριζιμιό χαράκι,
κάθεταν' αϊτός.

Βρεμένος, χιονισμένος
ο καημένος και παρακαλεί.
Και παρακαλεί
τον ήλιο ν' ανατείλει.

Ήλιε ανάτειλε-ήλιε ανάτειλε.

Ήλιε λάμψε και δώσε
για να λιώσουνε
χιόνια από τα φτερά μου
και τα κρούσταλλα
από τ' ακράνυχά μου.

Ήλιε ανάτειλε-ήλιε ανάτειλε!

Α. Εισαγωγή
1. Τραγούδι: Ν. Ξυλούρης. «Σε ψηλό βουνό» [σε παράλληλη απαγγελία των στίχων η μ/τρια Μαρία Βογιατζάκη]

Β.
2. Αντί πανηγυρικής ομιλίας για την 25η Μαρτίου: ένας δάσκαλος στα παιδιά ενός σχολείου στην Ελλάδα του σήμερα. [διαβάζει ο καθ. Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης]

Γ. Μνήμες και λόγια των Ηρώων του Αγώνα
3. Στρατηγού Μακρυγιάννη: «»Δια χειρός» [μαθ. Α΄, Ανέστης Πασχαλίδης]
4. >> : «Ο Κόσμος μας έλεγε τρελούς [μαθ. Α΄, Χρήστος Δημητρίου] :
5. >> : «Τέτοια αρετή έχουν τέτοια φώτα μας δίνουν»« [μαθ. Α’ Λυκ. Αν. Πασχαλίδης]

6. Η ομιλία του Θ. Κολοκοτρώνη στην Πνύκα [καθ. Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης]

Δ. Λογοτεχνική ανάπαυλα: 2 Ποιήματα , 2 Δημοτικά και 1 τραγούδι
7. Κ. Καρυωτάκη ( Ηρωική τριλογία): «Διάκος» [ μαθ. Α΄. Γιώργος Μαντασάς]
8. Δημοτικό: «Της Λένως Μπότσαρη» [μ/τρια Β΄, Βασιλική Αντωνίου]
9. Κ. Καρυωτάκη ( Ηρωική τριλογία) : «Κανάρης» [μαθ. Γιάννης Τζάθας]
10. Δημοτικό: «Της Δέσπως» [μ/τρια Α΄, Φωτεινή Μπούρου]
11. Τραγούδι «Άκρα του τάφου σιωπή» (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ. Σολωμού) [τους στίχους διαβάζει ο μαθ. Α΄. Νίκος Μουρτζάκης]

Ε. Μια απάντηση στη λήθη και την αγνωμοσύνη
12. «Προγόνων Εξώδικος» (Φανταστικό έγγραφο-καταγγελία των Ηρώων σε σύγχρονους αγνώμονες διανοούμενους και πολιτικούς) [μαθ. Γ΄, Δημήτρης Κυριακός]

ΣΤ. Επίλογος
Και πάλι το αποσυμβολισμένο πια αλληγορικό ριζίτικο, σαν προσευχή για τον δικό μας «χειμώνα»…
[σύντομο σχόλιο ΑΛ. Σ.]
Τραγούδι: Μ. Λυδάκης: «Σε ψηλό βουνό»

Ζ. Εθνικός Ύμνος

Αντί πανηγυρικής ομιλίας για την 25η Μαρτίου: ένας δάσκαλος στα παιδιά ενός σχολείου στην Ελλάδα του σήμερα.

Αυτά τα λόγια απηύθυνε πέρυσι ή πρόπερσι ένας φιλόλογος (στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών - αποσπασμένος ή ωρομίσθιος καθηγητής απ’ ό,τι φαίνεται) στους μαθητές του, για την επέτειο της 25ης Μαρτίου):


«Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το µυαλό σου θα
πάει ...στο γήπεδο. Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει ...στην Ορίτζιναλ. Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο. Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα τι να
λένε σε σένα, σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά. Εγώ, ο δάσκαλος, που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο και σε 15 µέρες φεύγω για αλλού, σε σένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια θα µιλήσω σταράτα. Για να σου εκφράσω δύο σκέψεις µου. Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, οι µαθητές που δίδαξα φέτος στη συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος. Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ’ επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις. Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος, το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων. Και η ευθύνη για αυτή την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας, των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα 50 σχεδόν, για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα, για να µας πει την ιστορία του ßίου του, το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών. Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο και µπορείς 30 χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτα λιγότερο ικανοί από τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλßανικά µάθαµε σαν µπέσα, ήταν πάνω απ’ όλα µπεσαλής. Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς: υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα. Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον, να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά. Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάμπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους, δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την Κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα, μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική. Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία µεγαλώνετε. Όµως, κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της, περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες. Κι όταν ßλέπω την εποχή µας να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε εσάς ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να πολεµήσετε, να νικήσετε.
Μη µας απογοητεύσετε».



Ν. ΞΥΛΟΥΡΗΣ: Σε ψηλό βουνό


Σε ψηλό βουνό
ΑΕΤΟΣ - ΧΙΟΝΙ - ΗΛΙΟΣ
Το ριζίτικο προσφέρεται για εύκολο αποσυμβολισμό...

«Λευτεριά, Λευτεριά…»: το χρονογράφημα του Αιθεροβάμονα. “Liberta’, Linerta’…”; testo di cronaca, dal “Eterovamon”, nostro collaboratore.

Ο φίλος και τακτικός συνεργάτης πια Αιθεροβάμων, μας έστειλε το επίκαιρο κείμενό του με τον τίτλο "Λευτεριά, Λευτεριά" και μας παρακαλεί να επισυνάψουμε «το αντίστοιχο τραγούδι με τον αξέχαστο Ν. Ξυλούρη με τον τίτλο: «Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο».
Εμείς παρ’ όλο που τυχαίνει να διαφωνούμε κάπου [: στο σημείο όπου αναφέρεται –έστω και με το δικαίωμα της σάτιρας- στον (για εμάς) σχεδόν άγιο της Πολιτικής και μέγιστο Έλληνα πολιτικό, Ιωάννη Καποδίστρια], προβαίνουμε στην δημοσίευσι του κειμένου μαζί και με την υποδεικνυόμενη μουσική …υπόκρουσι και για άλλη μια φορά τον ευχαριστούμε για την συνεργασία!

................................................................


ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ…

Αγαπητοί φίλοι,
Με την ευκαιρία της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, λέω να καταθέσω κι εγώ τις ταπεινές μου σκέψεις για το υπέρτατο αγαθό, για την πεμπτουσία της ανθρώπινης ζωής, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Έχετε σκεφθεί ,μετά την εθνική μας παλιγγενεσία , αν και πόσο ελεύθεροι υπήρξαμε ως έθνος και ως άνθρωποι; Δεν πρόλαβαν να φύγουν οι πασάδες από το κεφάλι μας και πήραμε γυροβολιά τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης: «- Αγαπητοί σινιόροι, τζέντλεμεν, μουσιού, μήπως σας περισσεύει κανένας πρίγκιπας για να μας κυβερνήσει, γιατί εμείς είμαστε τόσο στουρναροκέφαλοι, ώστε δεν μπορούμε να κυβερνηθούμε χωρίς ξένο κεχαγιά από πάνω μας. Τετρακόσια χρόνια ήταν αυτά! Το να βρεθούμε ξαφνικά εντελώς ελεύθεροι είναι κάπως επικίνδυνο. Δώστε μας, που να συγχωρεθούν τα πεθαμένα σας, ένα γαλαζοαίματο πριγκιπόπουλο, για να το έχουμε τιμή μας και ΚΟΡΩΝΑ ΜΑΣ!». Μέχρι τον Πάπα πήγαμε οι ανεγκέφαλοι. «- Χαίρετε, κύριε Πάπα!» του είπαμε. Κι εκείνος απάντησε: « Ταράχτε τους στη φάπα!». Τελικά, μας βρήκανε τον Καποδίστρια, τον Βαυαρό πρίγκηπα Όθωνα (Κόθωνα) και μας τον πέρασαν κολάρο. Και μαζί μ’ αυτόν μας καβάλησε στο σβέρκο η ντόπια ολιγαρχία: Κοτζαμπάσηδες, Δημογέροντες, Τσιφλικάδες, Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίοι, μια φράξια όλοι αυτοί έγιναν οι νέοι δυνάστες του λαού, που έχυσε ποτάμια το αίμα του και έδωσε και τη ζωή του για το υπέρτατο αγαθό της ζωής: τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Τα 1821 πέτυχε εθνικά, αλλά απέτυχε κοινωνικά. Πάλι ο ελληνικός λαός βρέθηκε προδομένος, παγιδευμένος, υποδουλωμένος.
Από τότε η ταλαίπωρη Ελλάδα δεν γνώρισε Λευτεριά. Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Γερμανοί, Αμερικανοί μας άλλαξαν τον αδόξαστο.

Και μοιραία ερχόμαστε στο σήμερα. Αλήθεια, τι θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες;
Την υποδούλωσή μας στο Δ.Ν.Τ.; Την χειραγώγησή μας από Την Τρόικα; Την αβάσταχτη ελαφρότητα και την εγκληματική πολιτική των νεότερων ειδικά κυβερνήσεών μας;
Που πήγε η εθνική μας υπερηφάνεια; Τι άπόγιναν τα περίφημα ιδανικά μας;
Και από πάνω, οι εκπρόσωποι της εξουσίας έχουν το απύθμενο θράσος να εμφανίζονται στις παρελάσεις και να μιλούν στα κανάλια για εθνική προκοπή και για καλύτερο μέλλον. Υπερηφανεύομαι για τους ηρωϊκούς προγόνους μας, αλλά ντρέπομαι βαθύτατα για τους σημερινούς κατσικοκλέφτες, κατσαπλιάδες, μιζαδόρους κ.λ.π.
Τη σημαία μας θα την υψώσω, αλλά για χάρη όλων των ηρώων μέχρι σήμερα.
Αλλά παράλληλα θα ρίξω κι ένα καλό βρισίδι μαζί με μια διπλή μούντζα για χάρη των όλων των κλεφτοκοτάδων και μιζαδόρων επίσης μέχρι σήμερα.

Η νεοελληνική λαϊκή θυμοσοφία λέει: «- Όποιος έχει γρόθο, τρώει καρύδια, όποιος έχει στα δάχτυλά του μέλι , το γλείφει και όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι». Και επειδή η διαφθορά συμβαδίζει με την πολιτική ισχύ, ο Ευριπίδης συμβουλεύει: «- Ποτέ μη δίνεις την εξουσία στους εξαχρειωμένους πολιτικούς, γιατί παραφουσκώνουν από το δημόσιο χρήμα και γίνονται αλαζονικοί από τη δύναμη που αποκτούν».
Η πολιτική εξουσία είναι σύμφυτη με τη διαφθορά. Για την κυρίαρχη ομάδα δεν ισχύουν νόμοι, ούτε γραπτοί ούτε άγραφοι. Ισχύει μόνο το εξής: Ο,ΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΛΌ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ. Επικρατεί εκχυδαϊσμός των θεσμών και καταρράκωση του πολίτη στα πλαίσια της προσπάθειας της εκάστοτε εξουσίας να τον υποβαθμίσει σε ανδράποδο και κατευθυνόμενο υποχείριο της όποιας κομματικής προπαγάνδας. Εδώ ο κόσμος καίγεται, κι αυτοί κάνουν σχέδια εκλογικά για καρέκλες, γραφεία, μάσες, μίζες, αρπαχτές ακολουθώντας όλες τις μοδάτες και κερδοφόρες συνήθειες του πολιτικού κόσμου. Και αυτοί οι εξανδραποδιστές του λαού θα βγουν μεθαύριο να «τιμήσουν» με την ελεεινή παρουσία τους την εθνική επέτειο.

Στο μυαλό μου έρχονται οι στίχοι του Κώστα Καρυωτάκη: « - Λευτεριά, λευτεριά σχίζει, δαγκάνει τους ουρανούς το στέμμα σου… Λευτεριά ,λευτεριά θα σ’ αγοράσουν έμποροι και κονσόρτσια κι Εβραίοι… Λευτεριά, λευτεριά σε νοσταλγούνε μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι…».

ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ


ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ

Ένα κι ένα επίκαιρα κείμενα, του Μίκη και του Στάθη, με υπόκρουσι-αντίστοιξι 2 σατιρικά αντίφωνα του Πανούση σε αντινταλαροειδή ρυθμό και δούρειο ήχο.

1. ΠΕΡΙ «ΤΡΑΜΠΟΥΚΩΝ», «ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΩΝ» ΚΑΙ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Είδα και άκουσα στο βραδινό δελτίο της ΝΕΤ τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο κ. Καψή να προσπαθεί να εξομοιώσει τους τραμπούκους του παρακράτους της Δεξιάς που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη με τα σημερινά θύματα της αντεθνικής, αντικοινωνικής και αντιλαϊκής πολιτικής της ξένης Τρόικα και της ντόπιας Κυβέρνησης που προσπαθούν να διαδηλώσουν την αγανάκτησή τους.

Ώστε οι κύριοι Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος, Νταλάρας και Παπουτσής είναι οι σημερινοί Μπελογιάννης, Σαράφης, Λαμπράκης και Πέτρουλας και όλο αυτό το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, οι δεκάδες χιλιάδες που έχασαν τις δουλειές τους κι άλλοι τόσοι που θα είναι από δω και στο εξής αναγκασμένοι να ζουν με 200 ως 500 Ευρώ το μήνα, οι νέοι επιστήμονες που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, οι καταστηματάρχες και οι υπάλληλοι των κλεισμένων μαγαζιών και οι ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι των 4.500 επιχειρήσεων που έβαλαν λουκέτο, όλοι αυτοί που η πολιτική σας, κ. Καψή, τους οδήγησε στο τελευταίο σκαλί του πόνου, της απελπισίας, της απόγνωσης και της οργής είναι οι σημερινοί τραμπούκοι ενός αόρατου παρακράτους, απλώς αντί να κρατούν μαχαίρια, πιστόλια και σιδηρολοστούς χρησιμοποιούν τα ... θανατηφόρα γιαούρτια για να εξοντώσουν τους σύγχρονους εθνικούς ήρωες Πρωθυπουργούς, Υπουργούς και διακεκριμένους οπαδούς μιας ουσιαστικά και τυπικά παράνομης κυβερνητικής εξουσίας που έχει καταντήσει προ πολλού άβουλο όργανο-μαριονέτα στα χέρια των κυρίων Μέρκελ, Σόιμπλε, Τόμσεν και Ράιχεμπαχ.

Μας είπατε, κ. Καψή, ότι ο κ. Νταλάρας συμβολίζει σήμερα τη Δημοκρατία κι έτσι καταλάβαμε το κρυφό νόημα αυτών των περίφημων συναυλιών που τόσο υπερβολικά προβάλλονται από τα ΜΜΕ που ελέγχετε, στις οποίες ένας προβεβλημένος και αγαπητός από το πλατύ κοινό τραγουδιστής προσπαθεί να αναδειχθεί σε θύμα στο βωμό της Δημοκρατίας που απειλείται από όλους εμάς τους «απ' έξω», που με τόση αφέλεια προσπαθείτε να μας κάνετε με το ζόρι «παρακρατικούς». Ξεχνώντας ότι πριν λίγες μέρες εσείς οι ... «δημοκράτες» δεν διστάσατε να εκσφενδονίσετε όχι αυγουλάκια και γιαούρτια αλλά βόμβες δακρυγόνων με στόχο τα κεφάλια μας και να μας ψεκάσετε με χημικά που αποδεδειγμένα ιατρικά καταστρέφουν ένα από τα πιο ζωτικά όργανα του ανθρώπου, τους βρόγχους. Στα κεφάλια διαδηλωτών που δεν έκαναν τίποτα άλλο πέραν του να φωνάζουν συνθήματα.

Θα έπρεπε να σας είχαμε κάνει (σε όλη την Κυβέρνηση) μήνυση για απόπειρα δολοφονίας, όμως προσωπικά δεν καταδέχομαι να έχω καμμιά σχέση μαζί σας, ούτε του κατηγόρου. Και ξέρετε γιατί; Γιατί εγώ έμαθα να πιστεύω και να υπερασπίζομαι ακόμα και με τη ζωή μου την Εθνική μας Ανεξαρτησία, που εσείς την πουλήσατε στους ξένους για μια χούφτα αργύρια.

Αλήθεια, με τι πρόσωπα θα πάτε να τιμήσετε τους ήρωες του '21 που θυσιάστηκαν για την Εθνική μας Ανεξαρτησία, όταν έχετε παραδώσει -γεγονός πρωτοφανές στην ιστορία μας- αυτή την Ανεξαρτησία στους ξένους, βάζοντας οικειοθελώς τον ελληνικό λαό κάτω από τον ζυγό των ανελέητων ξένων τοκογλύφων; ΟΧΙ ! Η 25η Μαρτίου δεν ανήκει σε σας! Δεν έχετε το δικαίωμα να μολύνετε με την παρουσία σας τη μνήμη όλων αυτών που θυσιάστηκαν για την Τιμή της Πατρίδας που εσείς ποδοπατήσατε. Η 25η Μαρτίου ανήκει στον Ελληνικό Λαό. Σε κείνους που ακόμα και σήμερα αγωνίζονται για την Ανεξαρτησία της Χώρας, τα δικαιώματα των εργαζομένων και την πίστη στις ανεξάντλητες δυνάμεις του Λαού μας,. Του Ελληνικού Λαού που είναι ο μόνος που μπορεί να εξασφαλίσει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, φτάνει να μπορέσει να απαλλαγεί από τις δαγκάνες των νέο-Ναζί της Ευρώπης, οι οποίοι με τη συνεργασία ανθρώπων μειωμένης εθνικής ευθύνης τον έχουν δέσει σήμερα χειροπόδαρα προσπαθώντας να τον αχρηστεύσουν.

Αλλά αυτό δεν θα το πετύχουν!

- Μίκης Θεοδωράκης

Πανούσης για γιαούρτωμα Νταλάρα κλπ (Ράδιο 9, εκπομπή 6 Μαρτίου 2012)




2. Ο Στάθης γράφει στον Νταλάρα...

Αγαπητέ Γιώργο,

Σπανίως απευθύνομαι γράφοντας σε δεύτερο πρόσωπο υπό μορφήν ανοικτής επιστολής προς κάποιον, αλλά σήμερα, ας κάνουμε μιάν εξαίρεση, χάριν μιας παλιάς...(εκ των πραγμάτων) σχέσης, αφ’ ενός μεταξύ ενός καλλιτέχνη κι ενός σχολιαστή, αφ’ ετέρου μεταξύ δύο φίλων, έστω πρώην φίλων. Αν είμαστε πρώην φίλοι, διότι, όσο κι αν χώρισαν οι δρόμοι μας (όταν οι φίλοι δεν τροφοδοτούν τη φιλία τους, η σχέση τους χλωμιάζει) ορισμένες πέτρες, απ’ αυτές που θεμελιώνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους, παραμένουν στη θέση τους - και, με τα χρόνια, γίνονται ιερές.
Εξακολουθώ λοιπόν να πιστεύω, αγαπητέ μου Γιώργο, όπως κι εκατομμύρια άλλοι Έλληνες, ότι «έχεις πια εγγραφεί στην πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας, ότι έχεις κοσμήσει τα ελληνικά γράμματα», όπως είχε η ταπεινότης μου την τιμή να δηλώσει για σένα, όταν ρωτήθηκε από καλούς ανθρώπους, θεράποντες της ιστορίας μας - πες τους καταγραφείς, συναξαριστές, «Αλεξανδρινούς», έρχεται απ’ τα πολύ παλιά η σκούφια του γένους μας - πες τον λαό, πολίτες, συμπατριώτες σου.

Στενοχωρήθηκα με όσα έπαθες στο Ίλιον. Στενοχωρήθηκα όμως ακόμα περισσότερο με όσα άρχισες μετά να δηλώνεις.

«Δυστυχώς υπάρχει και φασισμός στη χώρα μας», είπες! Κι έχεις δίκιο! Είναι φασισμός να πάει το μεροκάματο στα 427 διά 25 ίσον 17 Ευρώ την ημέρα. Είναι βία ή μάλλον βιασμός να είναι ο ένας στους δύο νέους άνεργος.

Το κόψιμο της σύνταξης του παππού και της γιαγιάς, το βαρύ χαράτσι που πρέπει να πληρώνουν ο πατέρας και η μάνα, τα νηστικά παιδιά στα χωρίς βιβλία σχολεία, όλα αυτά κι άλλα πολλά που έχουν βυθίσει τα περισσότερα ρωμέϊκα σπίτια σε βαθειά κατάθλιψη, ίσως να μην έχουν να κάνουν με τον φασισμό των μελανοχιτώνων, αλλά έχουν οπωσδήποτε να κάνουν με τον φασισμό των καπιταλιστών (όχι μόνον των τοκογλύφων, αλλά όλων).

Και βεβαίως, με τον φασισμό του πολιτικού προσωπικού που τους υπηρετεί, βάζοντας τα επιτόκια πάνω απ’ τους ανθρώπους - ανάμεσά τους, νομίζω, και η Αννα. Ή μήπως δεν ψήφισε κι αυτή το Μνημόνιο. Θα μου πεις ότι εσύ δεν ψήφισες το Μνημόνιο, όπως ότι ούτε έχεις ψηφίσει ποτέ σου ΠΑΣΟΚ. Και πάλι δίκιο έχεις! Ούτε κι εγώ, εμένα όμως δεν με έχουν γιαουρτώσει -τουλάχιστον όχι ακόμα - γιατί; (Βεβαίως, μηδένα προ του τέλους μακάριζε - αν κάποια στιγμή υποστώ κι εγώ, στο μέτρο του γραφιά, την αποδοκιμασία των συμπολιτών μου, θα προσπαθήσω να καταλάβω το γιατί) - Ομως τι σ’ τα λέω όλα αυτά, τα ξέρεις.

Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικώς είμαι κατά των γιαουρτιών και της μούντζας, όπως είμαι κι εναντίον της (χρήσιμης στην εξουσία) βίας των μπαχαλάκηδων, αυτών που καίνε το βιβλιοπωλείο του κ. Γεωργιάδη (και τον «βγάζουν» έτσι βουλευτή) ή αυτών (των ίδιων) που διαλύουν τις διαδηλώσεις στέλνοντας ξανά και ξανά τον κόσμο σπίτι του τριάντα χρόνια τώρα.

Όμως, αγαπητέ μου Γιώργο, δεν είμαι κατά της βίας γενικώς, πιστεύω, όπως κι εσύ άλλωστε, ότι ενίοτε «η βία είναι η μαμή της Ιστορίας» και πάντως είμαι οπωσδήποτε υπέρ της δημόσιας αποδοκιμασίας - τη βρίσκω πολύ δημοκρατική: Ιδιαιτέρως όταν διατυπώνεται με παρρησία και σθένος - αρχαίο κουσούρι κι αυτό, από όταν οι Αθηναίοι, ας πούμε, πέταγαν ζαρζαβατικά στους τραγωδούς ή τους κωμωδιογράφους αν έγραφαν «πατάτες» ή γιούχαραν (επίσης μετά ζαρζαβατικών, πριν να τους εξορίσουν) όσους πολιτικούς διαπίστωναν οι πολίτες ότι προσπαθούσαν να τους εξαπατήσουν.

Μερικές φορές οι πολίτες έκαναν λάθος - αλλά έτσι είναι η δημοκρατία, ένα τσαχπίνικο πολίτευμα που κάνει μεν λάθη, προσπαθεί όμως μερικές φορές τουλάχιστον να τα διορθώσει.

Έχεις λοιπόν για μιαν ακόμα φορά δίκιο, όταν επικαλείσαι τη Δημοκρατία, παρ’ ότι δεν αντιστέκεσαι σε όσους τώρα την καταλύουν κουρελιάζοντας το Σύνταγμά της, υπαγάγοντας τη χώρα σε Καθεστώς Κατοχής, και καθιστώντας την Ελλάδα εκ νέου Φόρου Υποτελή.

Όμως, κι αυτά τα ξέρεις, δεν χρειάζεται να σου τα υπενθυμίσω εγώ, ούτε μεταξύ μας χωράνε δοκησισοφίες περί Χούντας, αυτές άφησέ τες για τις μαζορέτες και τα ντόμπερμαν του συστήματος που παθαίνουν ιερή φρίκη με τους «αγανακτισμένους», είτε πολίτες στο Σύνταγμα είτε θεατές στην Επίδαυρο, αλλά δεν λένε λέξη για τα βάσανα του κόσμου (αυτά που τον έκαναν και τον κάνουν «αγανακτισμένο»).

Τα ίδια παπαγαλάκια έχουν βγάλει τον σκασμό για τους Δυνατούς - πες τους νταβατζήδες, λαμόγια, φοροφυγάδες, αεριτζήδες. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, υπέρ των αφεντικών τους και ουδέν ακούουν, εσύ όμως, ένας καλλιτέχνης, πρόμαχος συχνά του λαού, σίγουρα ακούς τη βοή των επερχομένων. Όταν όμως, παλιέ μου φίλε, ενώ ακούς τη βοή των επερχομένων εσύ σιωπάς, κραυγές, αιτιάσεις και μεγάλες φωνές των απελπισμένων θα λάβεις ως απάντηση.

Δεν θα σου έλεγα, «Γιώργαρε» των καλύτερών μας χρόνων, να σκύψεις το κεφάλι με σεβασμό μπροστά σε αυτούς που σε γιαούρτωσαν επειδή εσύ τους όπλισες το χέρι (δεν είμαστε δα και Χριστιανοί να πάμε να τους πλύνουμε τα πόδια), ούτε να στρέψεις και το άλλο μάγουλο, θα σου έλεγα όμως -αν μου το επιτρέπεις- να κλείσεις το στόμα σου και να ανοίξεις τα αυτιά σου. Για λίγο.

Έτσι σαν σε προσευχή στους ποιητές που έχεις τραγουδήσει κι αποδίδοντας, με ενός (μεγάλου) λεπτού σιγή, τιμές στους πληβείους για τους οποίους έχεις τραγουδήσει. Ώστε, όταν ανοίξεις ξανά το στόμα σου να ανοίξουν ξανά και οι άνθρωποι τα αυτιά τους να σε ακούσουν κι όχι το στόμα τους για να σε αποπάρουν. Μάλιστα με λέξεις βαρειές.

Ξέρω, και τελειώνω με αυτό, ότι ξέρεις κι εσύ πως δεν πρόκειται για «οργανωμένες μειοψηφίες» κι άλλα καταγέλαστα ∙ τα ίδια μας τα έργα βλέπουμε κάθε μέρα που μας κάνουν τη χάρη οι θεοί να ξυπνάμε το πρωί, τα ίδια, που, αν κλείσουμε μπροστά τους τα μάτια, θα αρχίσουν να μας κρατάνε ξάγρυπνους τη νύχτα - με τις «καλές κυράδες», όπως αποκαλούσαν τις Ερινύες οι αρχαίοι, να λεηλατούν την ψυχή μας...

Με την αγάπη μου, Στάθης
Σημ. : Στάθης είναι το μικρό όνομα του γνωστού γελοιογράφου Στάθη Σταυρόπουλου.

Συνέντευξη Νταλάρα στο Τζίμη Πανούση (Ράδιο 98:9 FM, Δούρειος Ήχος, Απρ 2012)

«Ο πόλεμος της πατάτας»: το χρονογράφημα του Αιθεροβάμονα. “La Guerra della patata”; cronaca dal collabolatore “Eterovamon”

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ
Φίλοι μου, πολύ σύντομα είμαι και πάλι κοντά σας. Βλέπετε δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω η επικαιρότητα.
Έρχομαι αμέσως στο θέμα των ημερών: Στον πόλεμο της ΠΑΤΑΤΑΣ. Όπως θα έλεγε ο μεγάλος Θεμιστοκλής: «- Ουκ εά με καθεύδειν το της …πατάτας τρόπαιον».
Ο κοσμάκης καίγεται, ο λαός πεινάει και οι χονδρέμποροι και οι μεσάζοντες το βιολί τους.
Ο παραγωγός δίνει τη σοδειά του σε εξευτελιστική τιμή και η Πατρίς…κοιμάται.
Ευτυχώς, ο καλός θεός της Ελλάδας έκανε κι εδώ το θαύμα του: Ξεκίνησε το κίνημα της άμεσης πώλησης αγροτικών προϊόντων κατευθείαν από τον παραγωγό στον καταναλωτή. Και ακριβώς στο σημείο αυτό ξέσπασε ο πόλεμος της πατάτας. Βγαίνουν οι έμποροι των εθνών και διαμαρτύρονται πως χάνουν το ψωμάκι τους, τον ΤΙΜΙΟ ιδρώτα τους.
Και η Πατρίς…κοιμάται.

Και από πάνω «καπάκι» έρχεται και η Αριστερά και στρέφεται εναντίον του κινήματος. Οι υποτιθέμενοι φίλοι και υπερασπιστές των λαϊκών δικαιωμάτων βρέθηκαν απέναντι από το λαό προκαλώντας αρχικά κατάπληξη και στη συνέχεια αγανάκτηση. Βέβαια, βλέποντας τη γενική αντίδραση και αντιλαμβανόμενοι κατόπιν εορτής την …πατάτα που έκαναν, άρχισαν να τα παίρνουν πίσω: Είπα- ξείπα.
Δυστυχώς μια ζωή η ελληνική Αριστερά κάνει χοντρά και ιστορικά λάθη. Είχαν μπροστά τους μια ουρανοκατέβατη ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την παρακμή των 2 μεγάλων κομμάτων και να αποκτήσουν ικανοποιητική δύναμη στην πολιτική μας ζωή. Πάει κι αυτή η ευκαιρία.
Ο κύριος Αλέξανδρος Χαλβατζής τους στολίζει κανονικά, γι’ αυτό και τον διέγραψαν. Δώστε βάση στο σκεπτικό τους:
* Όποιος ρωτάει πολλά, είναι περίεργος.
* Όποιος είναι περίεργος, μάλλον διαφωνεί.
* Όποιος διαφωνεί, μάλλον επηρεάζεται.
* Όποιος επηρεάζεται, είναι οπορτουνιστής.
* Όποιος είναι οπορτουνιστής, προφανώς θα γίνει και φραξιονιστής.
* Όποιος γίνει φραξιονιστής, θα γίνει και πράκτορας του καπιταλισμού.

Επιμύθιο: Τελικά, φίλοι μου το ερώτημα είναι: Ποιος παράγει τις πιο ωραίες …πατάτες; Οι πατατοπαραγωγοί ή το Κ.Κ.Ε.;
Ο πόλεμος της πατάτας καλά κρατεί , από τον Καποδίστρια μέχρι τούδε.
Κακομοίρηδες πολιτικάντηδες, προσέξτε καλά, γιατί ο κοσμάκης τελικά θα σας πάρει με τις…ΠΑΤΑΤΕΣ!

Με συντροφικούς χαιρετισμούς :
ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ

«Φώτισόν μου το σκότος…!»: άρθρο του π. Γεωργίου Δορμπαράκη για τον άγιο της ημέρας, τον Γρηγόριο Παλαμά.

Αναδημοσιεύουμε το ωραίο κείμενο του πρωτοπρεσβυτέρου, π. Γεωργίου Δορμπαράκη, όπως μας απεστάλη από διαχειριστή φίλιου ιστολογίου.
Τελικά το διαθρυλούμενο επιθανάτιο ρηθέν «Περισσότερο φώς» του Γκαίτε, [Σημ. Το περίφημο και βαθυστόχαστο Mehr Licht μαθαίνουμε πως μεταγενέστεροι σκεπτικιστές το διαβάζουν σαν απλό…Mehr nicht!], όχι μόνο δεν φαντάζει και τόσο πρωτότυπο, αλλά και, όπως θα το περιμέναμε, έρχεται ex Oriente, και μάλιστα από βάθη και ύψη απροσμέτρητα…


«Φώτισόν μου το σκότος…!»
Η Κυριακή Β΄ Νηστειών είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στον μεγάλο Πατέρα και Διδάσκαλό της άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, στο πρόσωπο του οποίου βλέπει τη συνέχεια της νίκης της κατά των αιρέσεων γενικώς, συνεπώς η Κυριακή αυτή προεκτείνει την προηγουμένη της Ορθοδοξίας. Ο άγιος Γρηγόριος έτσι δεν είναι για την Εκκλησία ένας απλός άγιος, αλλά σύμβολο και όρος Ορθοδοξίας, στου οποίου τη διδασκαλία κρίνεται το ορθόδοξο από το αντορθόδοξο και αιρετικό, το γνήσιο και αληθινό από το κίβδηλο και ψεύτικο.
Από την άποψη αυτή η προσέγγιση του αγίου αυτού Πατρός αποτελεί προσέγγιση στα καθαρά νάματα της ορθόδοξης πίστης και γι’ αυτό στέρεα τροφή στον σύγχρονο πνευματικά πεινασμένο άνθρωπο της εποχής μας. Δεν θα σταθούμε στη ζωή και τη διδασκαλία του αναλυτικά. Εκείνο που θα μας απασχολήσει και μάλιστα δι’ ολίγων, είναι η γνωστή προσευχή που αδιάκοπα έκραζε ο άγιος: «Φώτισόν μου, το σκότος, φώτισόν μου το σκότος, Κύριε!»
Ο άγιος Γρηγόριος προσευχόταν ο Κύριος να φωτίσει το υπάρχον σ’ αυτόν σκότος. Το σκότος που έβλεπε να υπάρχει στην ψυχή και την καρδιά του, το σκότος δηλαδή της αμαρτίας και των παθών. Αφετηριακό με άλλα λόγια σημείο της πνευματικής του ζωής ήταν η αναγνώριση της αμαρτωλότητάς του. Κι ίσως πει κανείς: άγιος αυτός και αναγνώριζε αμαρτωλότητα πάνω του; Αλλά τούτο ακριβώς συνιστά το σημάδι της αγιότητας. Ο άγιος, ως γνωστόν, δεν είναι αυτός που νιώθει αναμάρτητος – αυτό αποτελεί σύμπτωμα της πιο βαθιάς αμαρτίας και του υπάρχοντος δαιμονισμού του ανθρώπου, όπως το βλέπουμε στο πρόσωπο του κατακεκριμένου από τον ίδιο τον Κύριο Φαρισαίο της γνωστής παραβολής. Αντιθέτως: είναι εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη συναίσθηση των αμαρτιών του, η οποία μάλιστα βαίνει αυξανόμενη, καθώς θέτει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού, ζώντας αδιάκοπα κάτω από τις ακτίνες του ήλιου της Δικαιοσύνης Του. Όσο δηλαδή προσεγγίζει τον Θεό, τόσο και φωτίζεται στο να βλέπει και την παραμικρότερη κηλίδα της ψυχής του. Συμβαίνει κάτι παρόμοιο με ό,τι σ’ ένα κλειστό δωμάτιο: λόγω του σκότους δεν βλέπει κανείς το τι υπάρχει, ενώ όταν αρχίζει να μπαίνει σ’ αυτό λίγο φως και στη συνέχεια περισσότερο φως, βλέπει κανείς πια και το παραμικρότερο σκουπιδάκι, και την ελάχιστη βρωμιά.
Ο απόστολος Παύλος για παράδειγμα ζώντας σε κατάσταση ταύτισης με τον Χριστό – «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20) – ομολογούσε ενσυνείδητα και με πλήρη επίγνωση: «Χριστός ήλθε αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτός ειμι εγώ» (Α΄Τιν. 1, 15). Ο μέγιστος δηλαδή των αποστόλων, αυτός που κοπίασε περισσότερο όλων στη διάδοση του Ευαγγελίου, έβλεπε τον εαυτό του πρώτο στην κλίμακα των αμαρτωλών. Κι ας θυμηθούμε ότι ο προφήτης Ησαΐας, ευρισκόμενος ενώπιον του θρόνου του Θεού, κατά τη συγκλονιστική στιγμή της εν οράματι κλήσεώς του στο προφητικό αξίωμα (6, 1-12), νιώθει μικρός και βδελυκτός. «Ω, τάλας εγώ… Ότι άνθρωπος ων και ακάθαρτα χείλη έχων…εγώ οικώ και τον Βασιλέα Κύριον Σαβαώθ είδον τοις οφθαλμοίς μου». Η στάση ενώπιον του απολύτως αγίου Θεού τον οδηγεί αμέσως και στην επίγνωση της δικής του εμπαθούς καταστάσεως.
Δεν ήταν λοιπόν δυνατόν να συμβεί διαφορετικά και με τον άγιό μας, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Η μικρή αυτή προσευχή του «φώτισόν μου το σκότος» ήταν και είναι μία τρανή ένδειξη της μεγάλης αγιότητάς του.
Τι βλέπουμε όμως; Ενώ ο όσιος Πατήρ αναγνώριζε τη σκοτεινιά της αμαρτίας μέσα του, δεν απελπιζόταν. Ριχνόταν με ελπίδα στην αγκαλιά του Θεού μέσω της προσευχής και ζητούσε εναγώνια από Αυτόν τον φωτισμό Του. Η αίτηση αυτή φωτός από τον Θεό μπορεί να περιλαμβάνει βεβαίως μερικές μόνο λέξεις, περικλείει όμως απύθμενο βάθος θεολογίας, για την οποία αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή ο μεγάλος αυτός φωστήρας της Εκκλησίας.
Διότι αυτή η εκζήτηση φωτός προϋποθέτει την πίστη ότι ο Θεός είναι φως, ότι ο άνθρωπος γίνεται φως καθόσον μετέχει του Θεού, και βεβαίως ότι υπάρχει η δυνατότητα σχέσεως του Θεού με τον άνθρωπο. Βάση συνεπώς της μικρής αυτής προσευχής αποτελεί η διάκριση στον Θεό της λεγομένης ουσίας και της ενεργείας – ή αλλιώς φωτός, δόξας, χάρης - σ’ Αυτόν. Η διάκριση αυτή ιδιαιτέρως τονίστηκε και αναπτύχθηκε από τον άγιο Γρηγόριο, σε εποχή που παρουσιάστηκαν προβλήματα πίστεως τέτοια, που έθεταν ακριβώς σε αμφιβολία αυτήν τη δυνατότητα πραγματικής σχέσεως του ανθρώπου με τον Θεό. Ο άγιος Παλαμάς απάντησε στις προκλήσεις αυτές με τον φωτισμό του Θεού και με την ανάπτυξη της προγενέστερης παράδοσης της Εκκλησίας.
Κατά τη διάκριση αυτή, ο Θεός είναι ουσία, ζει δηλαδή μέσα τον εαυτό Του, άρα είναι παντελώς απρόσιτος και αμέθεκτος και μακρινός από εμάς, μη δυνάμενος να γίνει γνωστός από οποιοδήποτε κτίσμα, είτε άνθρωπο είτε και άγγελο ακόμη, κι όχι μόνο σ’ αυτήν τη ζωή, αλλά και στη συνέχειά της, την αιώνια. Ο μόνος που γνωρίζει την ουσία του Θεού είναι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, ο Ίδιος δηλαδή ο Τριαδικός Θεός. Ταυτοχρόνως όμως ο Θεός είναι και ενέργεια, ζει δηλαδή και έξω από τον εαυτό Του, δημιουργώντας τον κόσμο και τον άνθρωπο, προνοώντας διαρκώς γι’ αυτόν, απολυτρώνοντάς τον, αγιάζοντάς τον, ερχόμενος άρα σε κοινωνία και μέθεξη μαζί του.
Έτσι κατά τη διάκριση αυτή ο Θεός μας είναι μαζί μας και πέρα από εμάς, κοντινός και μακρινός, γνωστός και άγνωστος, παρών και απών. Γι’ αυτό και τίποτε επίγειο δεν μπορεί να θεωρηθεί μέτρο για την κατανόησή Του – ακόμη και η λέξη «ουσία» κατανοείται ως «υπερουσιότητα», πέρα από οτιδήποτε κτιστό – κι ακόμη: η σχέση μας μαζί Του κινείται πάντοτε μεταξύ της αγάπης και του φόβου ως συναίσθησης της απόστασής Του.
Η διδασκαλία αυτή του αγίου Γρηγορίου περί της ουσίας και της ενεργείας του Θεού, (οι όροι ήταν φιλοσοφικοί, αλλά απλώς ενδεικτικοί και με επίγνωση της σχετικότητάς τους), δεν ήταν κάτι νέο και ξένο ασφαλώς για την Εκκλησία μας. Αυτό θα σήμαινε μία Παλαμική θεολογία και όχι μία Εκκλησιαστική, δηλαδή του Χριστού θεολογία. Ο άγιος Γρηγόριος δεν έκανε τίποτε άλλο από το να αναπτύξει χάριτι Θεού την ήδη υπάρχουσα επί του θέματος παράδοση της Εκκλησίας, κι αυτήν την ανάπτυξη επικύρωσε η ίδια η Εκκλησία με τις Οικουμενικό κύρος έχουσες Συνόδους. Ο άγιος Βασίλειος, για παράδειγμα, είχε ήδη μιλήσει γι’ αυτήν τη διάκριση, χωρίς όμως να διευκρινίσει αν οι ενέργειες του Θεού είναι κτιστές ή άκτιστες. Η προσφορά του αγίου Παλαμά έγκειται ακριβώς σ’ αυτό: διευκρίνισε ότι οι ενέργειες είναι άκτιστες, δηλαδή μιλώντας γι’ αυτές μιλάμε για τον Ίδιο και πάλι Θεό, που παρών προσωπικά γίνεται μεθεκτός από τον άνθρωπο, αρκεί βεβαίως αυτός να ανοίξει την καρδιά του και να θελήσει εν μετανοία να καθαρίσει τον εαυτό του από τα αμαρτήματά του. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι κέντρο της θεολογικής σκέψης του έγινε η θεοφάνεια της Μεταμόρφωσης του Κυρίου: εκεί το άκτιστο φως του Κυρίου γίνεται μεθεκτό από τους μαθητές Του, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα πραγματικής σχέσης με τη θεότητά Του.
Η Εκκλησία μας προβάλλει σήμερα τον άγιο Γρηγόριο, όπως είπαμε, ως όριο Ορθοδοξίας, αλλά και ως διαπρύσιο κήρυκα της χάρης και του φωτός του Θεού. Η προσευχή του «φώτισόν μου, το σκότος» επιβεβαιώνει την αλήθεια αυτή και λειτουργεί παραδειγματικά και σε εμάς. Ας ευχηθούμε να γίνει και η δική μας προσευχή, με την πεποίθηση ότι λέγοντάς την όχι μόνο καλούμε τον Θεό να γίνει η λαμπάδα μέσα μας που θα φωτίζει το νου και τη ζωή μας, ώστε να πορευόμαστε τον δρόμο που οδηγεί στην αιώνια βασιλεία Του, αλλά και θα κατακαίει κάθε εμπαθή κίνηση της ψυχής μας και κάθε εναντίον μας δαιμονική επιρροή.


Πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
Πηγή

Η ανακοίνωσι-"πρόσκλησις" της Εθνικής Εταιρείας για την αυριανή εκδήλωσι στο Πολεμικό Μουσείο.

Σε ευγενή παράκλησι και φιλική πρόσκλησι συνέλληνα θα ήταν παράδοξο να μην συναινέσουμε. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κάτι τόσο απλό όσο μια αναδημοσίευσι και για κάτι που πράγματι σχετίζεται με Εθνικό Προσκλητήριο!

Μια πρόσκλησι σε εκδήλωσι πατριωτικού περιεχομένου. Από μια νέα «Εθνική Εταιρεία», πρωτοβουλία συνειδητοποιημένων Ελλήνων. Με συντονιστή τον πρόεδρο Βετεράνων Πολεμιστών Κύπρου 1974 και ακόμα πιο αξιόμαχο σήμερα, Νικόλαο Αργυρόπουλο. Και κεντρική ομιλήτρια την εθνικά αγωνίστρια δασκάλα Χαρά Νικοπούλου. Με θέμα τον αθάνατο στίχο «ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ». Στον κατάλληλο για την περίπτωσι και την περίστασι χώρο: Στο ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ. Αύριο, Κυριακή 11 Μαρτίου μετά την εκκλησία. Στις 11.00 πμ…

Κι εμείς;
Εμείς που από την αρχή της δημόσιας εμφάνισής μας στον κυβερνοχώρο έχουμε σύνθημα του Ιστολογίου την ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΙ (βλ. κάτω δεξιά στήλη–περιθώριο του «Νέου Παλαμήδη») δεν θα μπορούσαμε να μην είμαστε αλληλέγγυοι. Και σε μια τέτοια εκδήλωσι όπου λαμβάνουμε και τιμητική πρόσκλησι θα επιθυμούσαμε σφόδρα να παρευρεθούμε.
Θα το κάνουμε, έστω …και νοερώς!

ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΚΑΚΙ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ. ΣΚΑΚΙ ΣΤΟ 9ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΑΛΚΙΔΟΣ. La Nona Scuola Elementare di Calcide (Campionato Interno 2012)

ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Η περσινή λίαν δημιουργική χρονιά στο 9ο δημοτικό Σχολείο και συγκεκριμένα η πολύ ενθαρρυντική αρχή συνεργασίας του υπογράφοντος με τους ανθρώπους του Σχολείου για την εξωσχολική δραστηριότητα του σκακιού υπο την μορφή μαθημάτων, θα ήταν κρίμα να μην έχει ανάλογη συνέχεια.
Και πράγματι, μετά την αλλαγή ηγεσίας στη διοίκησι του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων έγιναν οι απαραίτητες διαδικασίες απο τον νέο πρόεδρο, κ. Γιάννη Μαρκόπουλο, για την ανανέωσι της συνεργασίας μας.
Από τα μέσα Νοεμβρίου ήδη είχαν σχηματισθή δύο ομάδες παιδιών βάσει ηλικίας και δυναμικότητος και οργανώθηκε λίγο-πολύ πάνω στα περσινά πρότυπα το Σκακιστικό Τμήμα του σχολείου.
Τα μαθήματα συνεχίσθηκαν συστηματικά και τα παιδιά ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό. Τα 10 περίπου μικρότερα παιδιά που απαρτίζουν το Μικρό τμήμα συνεχίζουν να μαθαίνουν τους κανονισμούς και τα άλλα μυστικά του παιχνιδιού για μια ώρα την εβδομάδα.
Το Μεγάλο, όμως τμήμα του σχολείου, αποτελούμενο από 12-14 μαθητές των μεγαλυτέρων τάξεων και με μεγαλύτερη εμπειρία στο άθλημα, άρχισε να προετοιμάζεται πιο συστηματικά για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του. Μετά τις περσινές επιτυχίες των παιδιών η αυτοπεποίθησι ανέβηκε και εφέτος οι προσδοκίες είναι υψηλές. Καί στο ατομικό σχολικό, αλλά κυρίως στο Ομαδικό σχολικό Πρωτάθλημα, όπου κατά την κρίσι του προπονητού τους οι μαθητές της ισχυρής ομάδας του σχολείου είναι το «φαβορί» για μία από τις δύο πρώτες θέσεις σε επίπεδο Νομού!
Γι’ αυτόν τον λόγο το τμήμα αυτό έχει ξεκινήσει μια σειρά εσωτερικών αγώνων, συγκεκριμένα ένα Κύπελλο και ένα Πρωτάθλημα.

ΤΟ Α΄ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΚΑΚΙΟΥ
Ήδη ολοκληρώθηκε το Εσωτερικό Κύπελλο του σχολείου που με την συμμετοχή όλων των εγγεγραμμένων παιδιών διοργανώθηκε επιτυχώς κατά τους μήνες Δεκέμβριο-Ιανουάριο.
Μετά από συναρπαστικούς αγώνες με ειδικό σύστημα κληρώσεως και συναντήσεων «νόκ-άουτ» νικητής αναδείχθηκε ο Νίκος Ντούρμας, ο οποίος στον μεγάλο τελικό με δυσκολία επιβλήθηκε της πολύ βελτιωμένης από πέρυσι Μαρίας Γκουτζηγιάννη (τελικό αποτέλεσμα: 2-1).
Τρίτος κατετάγη ο Πέτρος Ανάγνου.
Να σημειώσουμε πως σ’ αυτήν την πρώτη αγωνιστική φάσι προετοιμασίας δεν είχαν συμμετάσχη οι κατά τεκμήριον δύο ισχυρότεροι σκακιστές του 9ου: ο Αντώνης Δούκας και ο Στράτος Καλλέργιος, οι οποίοι προτίμησαν την ατομική προπόνησι και τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των συλλόγων τους.
Η επίσημη βράβευσι (απονομή του Κυπέλλου και των μεταλλίων στους νικητές) προγραμματίζεται για το τέλος της χρονιάς.

ΤΟ Β΄ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
Εδώ και τρείς εβδομάδες έχει ξεκινήση το Εσωτερικό Πρωτάθλημα του 9ου Δημοτικού, στο οποίο λαμβάνουν μέρος 13 μαθητές, (ενώ ενσωματώθηκαν προπονητικά και ...υποβοηθητικά οι δύο προαναφερθέντες κορυφαίοι, Καλλέργιος και Δούκας).
Οι αγώνες διεξάγονται με το σύστημα πούλ και βρίσκονται στον 3ο γύρο.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
Να σημειώσουμε πως οι μαθητές του σκακιστικού τμήματος –πρωτοτυπώντας!- επέλεξαν το εναλλακτικό σύστημα (και παιδαγωγικά προτιμότερο κατά την γνώμη του υπογράφοντος) βαθμολόγησης των αποτελεσμάτων στο σχολικό σκάκι: 3 βαθμοί για την νίκη, δύο για την ισοπαλία και 1 βαθμό για την ήττα.
Προηγείται, λοιπόν, ο Κωνσταντίνος Ιωάννου με 8 βαθμούς και ακολουθεί ο Πέτρος Ανάγνου με 7 βαθμούς.
Συνωστισμός στην 3η θέσι με έξι (!) ισόβαθμους.
Αναλυτικά:
1. Κωνσταντίνος Ιωάννου 8 β (3 αγώνες)
2. Πέτρος Ανάγνου 7 β (3 αγώνες)
3.-8 Γιάννης Γιώτης 5 β
Αλέξανδρος Κώτσης 5 β
Γιάννης Βασίλαινας 5 β
Θέμης Μαρκόπουλος 5 β
Στέλιος Ανδρεσάκης 5 β ((3 αγώνες)
Βασίλης Σκούρας 5 β ((3 αγώνες)
9.- 11 Θάνος Ματσούκας 4 β
Νίκος Ντούρμας 4 β
Βαγγέλης Σπύρου 4 β
12.- 13 Κωνσταντίνος Αλεξανδρόπουλος 3 β
Μαρία Γκουτζηγιάννη 3 β

ΚΛΗΡΩΣΕΙΣ
Επόμενες συναντήσεις:

Βασίλης Σκούρας - Γιάννης Βασίλαινας
Θέμης Μαρκόπουλος - Νίκος Ντούρμας
Θάνος Ματσούκας - Πέτρος Ανάγνου
Στέλιος Ανδρεσάκης - Κωνσταντίνος Αλεξανδρόπουλος
Μαρία Γκουτζηγιάννη - Γιάννης Γιώτης
Βαγγέλης Σπύρου - Κωνσταντίνος Ιωάννου

«Η συμπαράσταση των Κυπρίων αδελφών», άρθρο του Κ. Χολέβα. “Lo spirito di assistenza dei nostril fratelli ciprioti”; articolo di K. Cholevas

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Αγαπητοί αναγνώστες, αυτό το Έθνος έχει μεγάλες δυνατότητες και ανεξάντλητες δεξαμενές απ’ όπου αντλεί δυνάμεις. Γι΄ αυτό μην απελπίζεστε για όσα συμβαίνουν. Ο Μείζων Ελληνισμός κατά το τελευταίο διάστημα απλώνει τα φτερά του και ανοίγει την αγκαλιά του για να δώσει στήριγμα και στοργή στην ταπεινωμένη και αδικουμένη μάνα Ελλάδα. Οι Απόδημοί μας στην Αμερική με επικεφαλής την Εκκλησία κάνουν ό,τι μπορούν για να στείλουν ηθική κι υλική βοήθεια. Και οι αδελφοί μας Έλληνες της Κύπρου ξεπέρασαν κάθε προσδοκία ως προς τον τρόπο που δείχνουν τη συμπαράστασή τους.
Πριν από μερικές δεκαετίες η μάνα αγωνιζόταν να βοηθήσει την χιλιοτραυματισμένη κόρη της. Στα χρόνια μετά το 1974 στον ελλαδικό χώρο συγκεντρωνόταν βοήθεια για τις 200.000 των προσφύγων Κυπρίων που είχαν ξεριζωθεί από τις τουρκικές ορδές του Αττίλα. Κι όμως το θαύμα έγινε άλλη μία φορά όπως έχει συμβεί και θα ξανασυμβεί στο Έθνος των Ελλήνων. Οι Κύπριοι κατόρθωσαν ταχύτατα να ορθοποδήσουν, να αποκτήσουν υγιή οικονομία, να κτίσουν τεράστια έργα στη Μέση Ανατολή, να αξιοποιήσουν τον ευέλικτο και μη γραφειοκρατικό κρατικό μηχανισμό τους και να ξαναβρούν την ελπίδα τους με θεμέλιο την Ορθόδοξη Πίστη τους και την Ιστορία του Ελληνισμού. Σήμερα η μικρή Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες μέλος της Ευρ. Ενώσεως έχοντας αποφύγει τις παγίδες του σχεδίου Ανάν και είναι έτοιμη να εκμεταλλευθεί τα οφέλη από την πλούσια ΑΟΖ της και από τη συνεργασία με το Ισραήλ.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μιλώντας στις 20.2.2012 σε εκδήλωση του Ανθρωπιστικού Συνδέσμου Αθηνών στην Αθήνα ανέφερε το ακόλουθο συγκινητικό περιστατικό. Όταν προσφάτως επισκέφθηκε την Κύπρο τον πλησίασε μία γιαγιά πρόσφυγας από τα Κατεχόμενα βόρεια εδάφη. Του έδωσε τα λίγα ασημένια μαχαιροπήρουνα που είχε διασώσει από το πατρογονικό σπίτι της που το πατά η μπότα του κατακτητή. Του τα έδωσε μαζί με 5 ΕΥΡΩ για να ανακουφισθεί η δυσπραγούσα Μητέρα Ελλάδα.
Τέτοια μικρά και μεγάλα περιστατικά καταγράφουν τα Κυπριακά ΜΜΕ και θα άξιζε να γίνουν γνωστότερα στην Ελλάδα. Σχολεία κάνουν εράνους, ποδοσφαιρικοί αγώνες αφιερώνονται στον πάσχοντα ελληνικό λαό, ενορίες και σωματεία δραστηριοποιούνται για να δώσει ο Κύπριος Έλληνας κάτι από το υστέρημά του υπέρ των αδελφών που υποφέρουν στην Ελλάδα.
Ο θαυμάσιος Κύπριος δημοσιογράφος της ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ, ο Λάζαρος Μαύρος ονόμασε αυτό το ωραίο ήθος «γραμμή Σώζου». Αναφέρεται στον ήρωα Δήμαρχο Λεμεσού Χριστόδουλο Σώζο, ο οποίος έπεσε έξω από τα Γιάννενα το 1913 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Και δεν ήταν ο μόνος Κύπριος που θυσιάσθηκε για την κοινή Ελευθερία των Πανελλήνων. Από την εποχή του Ομήρου γνωρίζουμε τον άρρηκτο δεσμό της Κύπρου με τον υπόλοιπο Ελληνισμό, όταν ο βασιλιάς της Μεγαλονήσου Κινύρας έστειλε μία ασπίδα στον Αγαμέμνονα. Ήταν η συμβολική συμμετοχή των Κυπρίων στην Πανελλήνια εκστρατεία κατά της Τροίας. Οι αδιάρρηκτοι δεσμοί ενισχύθηκαν με την παρουσία Κυπρίων αγωνιστών στον ελλαδικό χώρο και το 1821 και στον Μακεδονικό Αγώνα και το 1912-13 και στο έπος του 1940 καθώς και στην Εθνική Αντίσταση. Όπως επίσης συγκινητική και αυθόρμητη ήταν η οικονομική και ψυχική συμπαράσταση των Κυπρίων στην Βόρειο Ήπειρο κατά τη δεκαετία του 1990, όταν έπεσε το βάρβαρο κομμουνιστικό καθεστώς και οι ομοεθνείς μας αναζητούσαν μία καλύτερη τύχη.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια όταν μιλούν τα έργα.
Απλώς τα γράφω όλα αυτά για να τονίσω και τη δική μου ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το απομακρυσμένο ελληνικό νησί που είναι τόσο κοντά μας.

Αναδημοσίευσι

Για την γιορτή της Γυναίκας: 2-3 (ξενόγλωσσα) τραγούδια για χάρι της: (Το "So Beautiful" του Chris de Burgh και το Das Modell (Kraftwerk vs Rammstein)

Μελωδικές αναφορές στην γυναικεία ομορφιά: Το "So Beautiful" του Chris de Burgh και το "Das Modell" των Kraftwerk (καθώς και η σκληρότερη διασκευή των Rammstein)

Στον βωμό της γυναικείας ομορφιάς προσφέρονται πολλά.
Εμείς κατ’ αναλογίαν με αυτά που γράφαμε σε αντίστοιχη περσινή ευκαιρία, προτείνουμε δυό ξένα -εν πολλοίς ετερόκλητα μεταξύ τους –τραγούδια:
Ένα μελωδικό κομμάτι, όλο σημασία, του Κρίς Ντε Μπούργκ (πάντα από το Γιουτιούμπ), και ένα άλλο, οπτικοποιημένο κατάλληλα καί σε διασκευή νεώτερη ενός γερμανόφωνου και λίαν αμφιλεγόμενου γκρούπ της μουσικής μέταλ (υποκατηγορίας: gothic ή alternative ή κατά τους ίδιους "Tanz metal"), τους Ράμσταιν (Rammstein).
Αυτό το τελευταίο βιντεοτράγουδο των συνειδητά προκλητικών Γερμανών, το συμπεριλαμβάνουμε καί ως αφορμή σύγκρισης με το ασύγκριτης μελωδικότητας (σχεδόν για οποιοδήποτε μουσικό κομμάτι της ηλεκτρονικής μουσικής) πρωτότυπο, αυτό της πρώτης εκτέλεσης των Κράφτγουερκ, αλλά και για την ιδιότυπη κριτική που επιχειρεί να εκφράση στο θέμα «πρότυπο γυναικείας ομορφιάς».
Οι Ραμστάιν φαίνεται να διασκευάζουν το κομμάτι των συμπατριωτών τους με στοιχεία σκληρής σάτιρας, στρεφόμενοι κατά της αντικειμενοποίησης του γυναικείου προσώπου. Η γυναίκα όπως συνήθως την συναντάμε στην βιομηχανία της Μόδας, στην εποχή μας: ένα ανέκφραστο/αναίσθητο πλάσμα. Η ομορφιά της αποστεωμένη στην φιλήδονη εκδοχή της, γίνεται ένα ακόμα προϊόν για πούλημα...

1.So Beautiful-chris de burgh

So Beautiful

I'm lying here tonight, thinking of the days we've had,
Wondering if the world would be so beautiful,
If I had not looked into your eyes,
How did you know that I've been waiting?
I never knew the world would be so beautiful at all;

I'm spending all the days, dreaming of the nights we've had,
I never knew that love would be a miracle,
When I think of all the ones before,
But now that I've found you I am flying,
I never knew that love would be so beautiful to me,
I never knew that love would be so beautiful to me;

And when we dance to the rhythm that is burning like a flame,
And when you touch me I can hardly move you take my breath away,
You give me all that I want to feel when we become as one,
And then you take me to the heaven of your heart;
Did nobody ever tell you, you're the best thing that has ever been;

Ah, you, ah, so beautiful, ah, so beautiful

I'm standing here tonight, thinking of the time we'll have,
I never knew that you would be so beautiful,
From the day you came into my life,
I just want to say, you make me happy,
I never knew that you would be so beautiful to me,
I never knew that you would be so beautiful to me;

So beautiful to me
So beautiful to me
So beautiful to me
To me;

I'm lying here tonight,
I'm dreaming here tonight,
I dance with you tonight.



2.Kraftwerk - The model


3.Rammstein - Das Modell


Das Modell
Lyrics:

Sie ist ein Modell und sie sieht gut aus,
ich nehm sie heut' gerne mit zu mir nach haus!
Sie wirkt so kuhl, an sie kommt niemand ran,
doch vor der Kamera da zeigt sie was sie kann!

Sie trinkt in Nachtclubs immer Sekt (korrekt!)
und hat hier schon alle Menner abgescheckt!
Im Scheinwerferlicht ihr junges Lecheln strahlt,
sie sieht gut aus und Schonheit wird bezahlt - ja!

Sie stellt sich zur Schau fur das Konsumprodukt,
und wird von millionen Augen angeguckt.
Ihr neues Titelbild ist einfach fabelhaft,
ich mub sie wiedersehen, ich glaube sie hat's geschafft!

Η ανακοίνωσι της ΕΠΚΑ-ΣΤΕ για το «κίνημα της πατάτας» στην Χαλκίδα, και ένα κείμενο (του Δημ. Κατσούλη) για το κίνημα «Μιας Στάσης … Ζωής» .

Ετοιμαζόμασταν να αναδημοσιεύσουμε την παρακάτω «Ανακοίνωση» την οποία μας απέστειλε η « Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Στερεάς Ελλάδας», όταν επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα της ΕΠΚΑ-ΣΤΕ διαβάσαμε το πολύ διαφωτιστικό κείμενο του κ. Δημήτρη Κατσούλη σχετικά με το νεοφώτιστο «Κίνημα της πατάτας» και την σημασία του. Θα ‘ταν παράλειψις να μην το επισυνάπταμε…

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με επιτυχία ξεκίνησε η προσπάθεια της ΕΠΚΑ-ΣΤΕ με την οργάνωση εθελοντικής ομάδας “μια ..ΣΤΑΣΗ” για την προμήθεια καταρχάς, πατάτας Νευροκοπίου από τον παραγωγό με... " μία ΣΤΑΣΗ " στον καταναλωτή.
Ήδη ξεκίνησαν από σήμερα στο Εργατικό κέντρο, όπου ήταν
η πρώτη σύσκεψη με αρκετά μέλη και φίλους, οι παραγγελίες για συσκευασία 20 κιλών στην τελική τιμή των 5,50 ευρώ!
Από τα πρώτα δείγματα του ενδιαφέροντος τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.
Οι πρώτες παραγγελίες έφθασαν ήδη τους 4 τόνους.
Μόλις κλείσουν 25 τόνοι μετά από δύο μέρες, οι ποσότητες θα είναι στην Χαλκίδα.
Καλούμε όλες τις συλλογικότητες, σωματεία και λοιπούς φορείς,
από κοινού να συνεργαστούμε για το καλύτερο αποτέλεσμα.

Παίρνουμε τις τύχες στα χέρια μας.

Παραγγελίες :
στα γραφεία της ΕΠΚΑ-ΣΤΕ
Δημ. Βασιλείου 1 Χαλκίδα
τηλ. 22210 20509
Μπαίνετε στο site της ΕΠΚΑ-ΣΤΕ: http://www.epka-ste.gr/
για να καταθέσετε την δική σας γνωμη..!

Για το Δ.Σ.
Ο ΠΡΌΕΔΡΟΣ - Η Γ.Γ.
Γ.ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟΣ ΧΡ. ΔΗΜΑΡΕΛΟΥ

..................................


AΠΟ ΤΟ «ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ» ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ «ΜΙΑΣ ΣΤΑΣΗΣ … ΖΩΗΣ». ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Άρθρο του Δημήτρη Κατσούλη
Δικηγόρου, τ. Δημάρχου Αυλώνος Ευβοίας

Αυτές τις ημέρες εξελίσσεται μία σημαντική εκδήλωση ακτιβισμού των καταναλωτών και των παραγωγών που επικεντρώνεται αρχικά στην πώληση της πατάτας και έχει πλέον χαρακτηριστεί «Κίνημα της Πατάτας». Ξεκίνησε από το Νευροκόπι και την Πιερία και απλώνεται σε όλη την χώρα με την συμμετοχή των ενώσεων καταναλωτών, ορισμένων δήμων αλλά και άλλων συλλογικών ομάδων πολιτών.
Το « Κίνημα της Πατάτας» έχει πρωτίστως , τουλάχιστον στην παρούσα φάση, συμβολικό χαρακτήρα. Δείχνει τον δρόμο της αλλαγής στην αγορά των βασικών γεωργικών κυρίως προϊόντων που φεύγουν από τον παραγωγό φτηνά και φθάνουν στον καταναλωτή ακριβά σε σχέση μάλιστα και με ομοειδή εισαγόμενα προϊόντα. Μεσολαβεί η αλυσίδα των μεσαζόντων εμπόρων που συνήθως, έχοντας μειωμένο κόστος στην δική τους επαγγελματική «συμμετοχή» προσθέτουν υπέρμετρο κέρδος και εκτινάσσουν τις τιμές. Σε αυτή την αλυσίδα τον κεντρικό νευραλγικό ρόλο παίζουν τα καρτέλ των Super Market που διαμορφώνουν την τελική τιμή προς όφελος όλου του συστήματος διακίνησης και σε βάρος τόσο του παραγωγού όσο κυρίως του καταναλωτή.
Το «Κίνημα της Πατάτας» δείχνει πως μπορούν να διαμορφωθούν τα πράγματα χωρίς τους μεσάζοντες. Πως μπορούν να πέσουν οι τιμές με αμφίπλευρο ουσιαστικό κέρδος και για τον παραγωγό και για τον καταναλωτή. Οι πατάτες στο Super Market κοστίζουν 0,70€ περίπου το κιλό. Στην τιμή αυτή το κόστος αγοράς από τον παραγωγό δεν υπερβαίνει το 0,15 το κιλό. Με την άμεση πώληση από τον παραγωγό στον καταναλωτή, στο πλαίσιο της ακτιβιστικής δράσης η τιμή διαμορφώνεται- ανάλογα με την απόσταση και το κόστος μεταφοράς- έως 0, 30. Στο Super Market κοστίζει μίαμιση φορά- τουλάχιστον παραπάνω.
Βέβαια η τιμή του 0,60-0,65 για το κιλό της πατάτας είναι και η τιμή στον πάγο της Λαϊκής Αγοράς. Εδώ δεν φταίνε οι μεσάζοντες. Φταίει η «βουλιμία» του παραγωγού καθώς και άλλα κόστη που προκύπτουν όταν η πατάτα δεν φύτρωσε στο χωράφι του παραγωγού αλλά ήρθε από την Αίγυπτο ή αλλού και βαπτίστηκε ντόπια. Γίνεται και αυτό, όπως λένε οι γνωρίζοντες, την στιγμή που δεν λειτουργεί κανένα σύστημα ελέγχου της ποιότητας και της προέλευσης των προϊόντων. Διότι, τελικά, ασύδοτη δεν είναι μόνο η αγορά των κεφαλαίων αλλά η ασυδοσία καλύπτει και τον μικρόκοσμο των τοπικών αγορών.
Το «Κίνημα της Πατάτας» γίνεται λοιπόν Κίνημα «Μίας Στάσης» από τον παραγωγό στον καταναλωτή και δείχνει ότι οι παραγωγοί και οι καταναλωτές μπορούν να οργανώσουν την κίνηση των προιόντων πρώτης διατροφικής ανάγκης με όρους μείωσης των τιμών και συνεπώς ελάφρυνσης του μέσου οικογενειακού κόστους διατροφής σε όλες τις ελληνικές οικογένειες που στενάζουν μέσα στην πτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία.
Το επόμενο βήμα είναι η κατοχύρωση της ποιότητας μέσα από ένα σύστημα πιστοποίησης και ελέγχου των προϊόντων που διατίθενται στο πλαίσιο του κινήματος. Παράλληλα όμως πρέπει να ανοίξει ένας ειλικρινής και άμεσος διάλογος με τις ενώσεις καταναλωτών και τους παραγωγούς κάθε περιοχής έτσι ώστε να προστατευτεί και το τοπικό αγροτικό εισόδημα παράλληλα με την προστασία του ντόπιου καταναλωτή. Να διαμορφωθεί μία Τοπική Συμφωνία Αλληλεγγύης στην αγορά των αγροτικών προϊόντων γιατί το κίνημα ανοίγει δρόμους αλλά δεν υποκαθιστά την αγορά και την ικανότητα αυτορρύθμισής της. Έτσι το «Κίνημα μίας Στάσης» αναδεικνύεται σε «Κίνημα μίας στάσης … ζωής» όπως εύγλωττα και περιεκτικά το προτείνει η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Στερεάς Ελλάδας.
Τέλος η προσεκτική και κυρίως διαφανής διαδικασία της εμπορικής συναλλαγής υπό το βλέμμα των διοργανωτών μπορεί να αναδείξει πρότυπα και καλές πρακτικές νέας κοινωνικής οικονομίας που ανοίγουν δρόμους για την αυτοοργάνωση των παραγωγών και της κοινωνίας. Έτσι στην πτώχεια που διασπείρουν τα μνημόνια οι πολίτες απαντούν με την δική τους πρωτοβουλία να οργανώνουν την οικονομική ζωή επανακαθορίζοντας τους όρους της αγοράς.
Μπορεί ο αγώνας να είναι άνισος αλλά κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος όταν είναι δίκαιος.

«Είμαι υπερήφανος που μεγάλωσα με τη δραχμή!»: Γ. Μητροπέτρος, προς τους «τρομοκράτες» του λαού!

Προς : Τους «τρομοκράτες» του λαού!
Είμαι υπερήφανος που μεγάλωσα με τη δραχμή! Εσείς ;

Είναι τουλάχιστον απρέπεια να χλευάζεται από τους υποτελείς του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν» και κατά το νεώτερον «ανήκομεν στην Ευρωζώνη»,το εθνικό μας νόμισμα, η Δραχμή, που η ιστορία της αριθμεί 2.700 χρόνια και πλέον!

Την επέβαλε στην αρχαία Ελλάδα ο Φείδων, αντικαθιστώντας τον οβολό. Η Δραχμή διατήρησε την ονομασία της και την κυκλοφορία της στους κλασσικούς χρόνους (500-323 π.Χ.) και μέχρι τα τέλη της αρχαιότητας. Εκτός από την περίοδο αυτή του Ιωάννη Καποδίστρια (1828 - 1832), όπου το νόμισμα τις Ελλάδας ήταν ο φοίνικας, και μέχρι την είσοδό μας στη ζώνη του Ευρώ (2002), σε όλες τις άλλες περιόδους, από τα απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό και για 170 ολόκληρα χρόνια στην χώρα μας, κυκλοφορούσε …«ελεύθερα» η Δραχμή.
Έως ότου το 2002 με μια σφιχτή ισοτιμία 1 ευρώ =340,75 Δραχμές, εισήλθαμε στη ζώνη του Ευρώ, η οποία απολογιστικά απεδείχθη όντως ζώνη, δηλαδή, θηλιά στο λαιμό της Ελληνικής κοινωνίας.
Η μικρή αυτή ιστορική διαδρομή για τη Δραχμή, είναι αφιερωμένη στους Ευρωλάγνους και δραχμοφόνους πολιτικούς και λοιπούς καιροσκόπους και υπαλληλίσκους της ντόπιας και ξένης χρηματοπιστωτικής αεριτζίδικης οικονομικής «μαφίας».

Έδωσε, ήρωες και έπη η «Ελλάδα της …Δραχμής».
Σήμερα, το 2012, τώρα, που όλα έχουν ανατραπεί από πολιτικές υποτέλειας, τώρα, άρχισαν οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία προς τον λαό, γιατί όποιος μιλά για Εθνικό νόμισμα, είναι «μισέλληνας» και θέλει να γυρίσει ο λαός σε συνθήκες σπηλαίων και τρωγλοδυτών, θέλει, δηλαδή, το κακό του λαού και του τόπου!
Υποτιμητικά μιλά για την …«Ελλάδα της δραχμής» ο κος Σαμαράς και ο κος Γ. Παπανδρέου ως να είναι -ή να ήταν- η Ελλάδα με το εθνικό της νόμισμα και οι Έλληνες, μιάσματα και στοιχεία εξευτελισμού της χώρας, αν την «καταντήσουμε», όπως λένε, να ξανάπαει στο γκρεμό της Δραχμής!
Βέβαια δεν πάνε πίσω και τα «αριστερά» λεγόμενα κοινοβουλευτικά κόμματα ή τα «νεόκτιστα», που θεωρούν την Ευρωζώνη και τη διατήρησή μας εντός αυτής, πιο σημαντική από την αξιοπρέπεια του λαού και της ευημερία του, παίζοντας το παιχνίδι των κυβερνώντων, σιγοντάροντας έτσι στην άσκηση πρωτοφανούς ψυχολογικής «τρομοκρατίας» προς τους πολίτες.
Ακολούθησε ο Τραπεζίτης δοτός Πρωθυπουργός, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας,τι θα σημάνει η επιστροφή μας σε Εθνικό νόμισμα, κατατρομοκρατώντας τον Ελληνικό λαό, με ψευδή στοιχεία και ανέξοδες εκτιμήσεις, ώστε να μας πείσει για την εθνικά υπερήφανη οικονομική πολιτική του, που δεν άφησε τίποτα όρθιο ,ξεπουλώντας και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας του Ελληνικού λαού, θέτοντας σε αμφισβήτηση την εθνική της κυριαρχία. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Υπουργός Οικονομικών αποκάλεσε αυτούς που συζητούν και το ενδεχόμενο, ενός Εθνικού νομίσματος μαζί με άλλες επιλογές, ως εχθρούς της χώρας! Ενώ η ενδοτική οικονομική πολιτική του, οι στρατιές ανέργων, η αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, η εξαθλίωση του λαού, η αποδιοργάνωση του παραγωγικού ιστού, η αιχμαλωσία των νοικοκυριών στις αδηφάγες δαγκάνες των τραπεζών, αποκαλούνται και είναι κατά τους αυτοαποκαλούμενους «σωτήρες» «πατριωτικές πολιτικές»!!! Εάν αυτό ονομάζεται επιστροφή στη δεκαετία του1950, όταν οι Έλληνες έβγαζαν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους και τίμια, τότε αντίστοιχα η εμμονή μας για παραμονή στο Ευρώ, θα πρέπει να εξομοιωθεί με την περίοδο της κατοχής που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους.

Για όλα τα παραπάνω προτείνω στους «τρομοκράτες» και λοιδορούς, της Δραχμής, να επισκεφθούν το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών.
Στη συλλογή, η οποία περιλαμβάνει περίπου 600.000 νομίσματα , εξέχουσα θέση, έχει η δραχμή, από τα βάθη των αιώνων, μέχρι την πρόσφατη ιστορία της, την οποία λοιδορούν.
Μπορεί, ο καθένας να έχει την όποια προσέγγιση επί του θέματος, όμως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να απαξιώσει το νόμισμα, την δραχμή, με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές και με το οποίο συνδέθηκε η πορεία του Έθνους.
Δεν χρειάζεται να γίνεστε «βασιλικότεροι του βασιλέως» στηρίζοντας με τέτοιο πάθος το Ευρώ, ένα ξένο, με την κουλτούρα και την ιστορία μας νόμισμα.! Εμείς, και είμαστε αρκετοί, θα συνεχίσουμε να λογαριάζουμε , νοερά, τις συναλλαγές μας σε δραχμές, θα συνεχίσουμε να σιγοτραγουδάμε το "μιας δραχμής τα γιασεμιά". Αλήθεια! πόσες μικρές και μεγάλες χαρές της χρωστάμε;
Ναι, για όλα αυτά, αισθάνομαι υπερήφανος που μεγάλωσα με την δραχμή μας!

Χαλκίδα 4/3/2012

Γιώργος Δ. Μητροπέτρος
Οικονομολόγος