Με τον Αλέξη μοιραστήκαμε τον ενθουσιασμό, αλλά και την ευθύνη να οργανώσουμε τον Σύλλογο. Και ο Αλέξης, όπως έχω ξαναπή, ήταν ένα από τα παιδιά της μαθητικής και φοιτητικής συντροφιάς του Πνευματικού Νεανικού Κέντρου του Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου Αχαρνών στη μεγάλη αυτή ενορία των Αθηνών (τέλη δεκαετίας ’70 - αρχές δεκαετίας ‘80) και το εγχείρημα να οργανώσουμε το «Αθλητικό Εκπολιτιστικό Κέντρο ΄Αβαξ και Πεσσοί» στην Χαλκίδα από την πρώτη στιγμή τον συνεπήρε. Τα πρότυπα θύμιζαν πολλά. Ο Αλέξης ίσως ήταν ο μόνος που κατάλαβε αμέσως πως αυτό που ήθελα να κάνω στην Χαλκίδα, ήταν πράγματι ένα –όπως έλεγα καμμιά φορά- déjà vu. Πνευματικό (τότε, τώρα μορφωτικό) περιβάλλον με αθλητικές δραστηριότητες. Νεανικό περιοδικό, διαλέξεις βιβλιοθήκης, τμήματα σκάκι και επιτραπέζιας αντισφαίρισης τα είχαμε και τότε και τα διαχειριζόμαστε εμείς (και 3-4 ακόμα φίλοι). Ο Αλέξης είναι αξιοσημείωτο ότι συνέχιζε να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Νικολάου για αρκετό καιρό και μετά την –οριστική όπως αποδείχθηκε- αποχώρησί μου για μεταπτυχιακά στην Ιταλία. Μέχρι που διέκοψε κι αυτός, είχε κύρια συμβολή στην οργάνωσι του τμήματος επιτραπέζιας αντισφαίρισης του Πνευματικού Κέντρου και εκατοντάδες παιδιά έμαθαν και αγάπησαν το άθλημα από τα χέρια του. Ορισμένα μάλιστα προώδευσαν σε σημαντικό αγωνιστικό επίπεδο, γιατί ο Αλέξης είχε αφοσιωθή στον ρόλο του ερασιτέχνη προπονητή. Τελευταία μάλιστα χρόνια είχε επανακάμψη στο Κέντρο και τα Σαββατοκύριακα δεκάδες πιτσιρικάδες από την πλατεία βρίσκανε καταφύγιο στον τέταρτο όροφο του Πνευματικού Κέντρου, όπου ο Αλέξης τα απογεύματα τους μάζευε για να τους κάνει –δωρεάν φυσικά- μαθήματα πινγκ-πόνγκ… Ακόμα και κατά την διάρκεια της χημειοθεραπείας του πέρυσι, ο Αλέξης προσφέρθηκε να οργανώση ένα μαραθώνιο Τουρνουά Πίνγκ-Πόνγκ για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, αν θυμάμαι καλά, στο Πνευματικό Κέντρο πάντα του Αγίου Νικολάου…
Λέγαμε πιο πάνω για δεξιότητες: καί το στήσιμο του ιστολογίου, Νέος Παλαμήδης, το οφείλουμε στον Αλέξη καί την αρχισυνταξία του ομώνυμου Περιοδικού την είχε αναλάβη με απίστευτη αφοσίωσι ο αγαπητότατος φίλος. Και το μεν ιστολόγιο κλυδωνίστηκε , αλλά συνεχίζει παρά των συγκλονισμό των διαχειριστών (από την αρχή ήμασταν τρείς!), το περιοδικό όμως, ακόμα να επανακάμψη…[Ποιος είπε το «ουδείς αναντικατάστατος»; Αυτό δεν σημαίνει, επαναλαμβάνω, ότι όλοι είμαστε το ίδιο. Όλοι είμαστε με ημερομηνία λήξεως, αναλώσιμοι κατά κάποιον τρόπο, αλλά μοναδικοί. Και τα έργα μας κάποτε, ιδίως όταν είναι αποτέλεσμα μεγάλου πάθους, μεγάλου συναισθηματισμού, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΑ!]
Τέλος, μια κουβέντα για το δικό του ιστολόγιο. Ο Αλέξης είχε φτιάξη παράλληλα με το παρόν και ένα δικό του ιστολόγιο με τον τίτλο antiproedros.Στο ιστολόγιο αυτό είχε προλάβη να κάνει μόνο τρείς αναρτήσεις. Στην παρθενική, το Αρχικό Καλωσόρισμα, όπως την ονομάζει διαβάζουμε:
«Γειά σας.
Είμαι ο Αντιπρόεδρος του συλλόγου "ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ", με έδρα τη Χαλκίδα.
Έφτιαξα αυτό το μπλόγκ, για να μπορώ να σχολιάζω στο ΕΠΙΣΗΜΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
Εδώ, θα βάζω μόνο ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΘΕΜΑΤΑ, δοκιμαστικά, που θα αφορούν ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΜΕΝΑ και ΟΧΙ τον σύλλογο…»
Το ιστολόγιο αυτό παραμένει εκεί όπως το άφησε. [Σκέφτομαι πως όχι μόνο στον Blogger, αλλά σε ολόκληρο τον παγκόσμιο ιστό θα συναντάμε όλο και περισσότερο ιστοσελίδες με τα αποτυπώματα των δημιουργών τους, που δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ιστοχώροι ή ιστολόγια που οι ιδιοκτήτες τους δεν πρόλαβαν ή δεν θέλησαν να διαγράψουν. Από την άλλη, άλλοι δημιουργούν ιστοσελίδες για να διαιωνίσουν την μνήμη αγαπημένων προσώπων τους. Μιλάμε άλλοτε για θλιβερά κουφάρια, κι άλλοτε για ιστομνήματα…]
Το επισκέφτομαι βέβαια σπάνια. Από την αρχή το έβλεπα σαν ψηφιακό κιβούρι. Σήμερα που το ξανακοίταξα, το μυαλό μου πήγε πάλι σε κάτι αρχετυπικά «τυμβικό». Σε άλλους, λέω, μπορεί να μοιάζει σαν ένας θαλαμίσκος του κυβερνοχώρου με «το SOS ακόμα αναμμένο», όπως ωραία τραγουδούν οι Κατσιμίχα. Η τελευταία ημερομηνία είναι εκεί: Τετάρτη, 07 Μαΐου 2008…
Σε εμένα απόψε θύμισε κάτι από την μελαγχολία των επιτυμβίων στηλών. Μου ήρθε στο νού το συγκλονιστικό επιτύμβιο επίγραμμα του Θράσωνος, που τόσο σοβαρά και ταυτόχρονα σπαρακτικά μας δίδαξε κάποτε ο -συχωρεμένος κι αυτός- καθηγητής Αριστόξενος Σκιαδάς στην Φιλοσοφική. Το αναρτώ λοιπόν σαν αφιέρωσι στον αξέχαστο φίλο κι αγαπημένο απ’ όλους «Αντιπρόεδρο»:
ΑΝΘΡΩΠΕ ΟΣ ΣΤΟΙΧΕΙΣ ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ ΦΡΑΣΙΝ ΑΛΛΑ ΜΕΝΟΙΝΩΝ
ΣΤΗΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ ΣΗΜΑ ΘΡΑΣΩΝΟΣ ΙΔΩΝ
(Άνθρωπε που περνάς στον δρόμο, έχοντας άλλα να κλέβουνε τον νού σου
στάσου και κλάψε: κοίταξε και στοχάσου του Θράσωνα το μνήμα.)
ΥΓ Βέβαια ο μακαριστός Αλέξης δεν σκαμπάζει από τέτοια φιλολογικά εκει πάνω. Αν δεν έχει πιάση καμμιά ατέρμονη κουβέντα για τα γεωπολιτικά και ...τους αγωγούς, σίγουρα θα έχει μαζέψη κάποια ξέμπαρκα παιδάκια να τους δείχνει ακούραστα τα μυστικά του πινγκ πόνγκ!
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου