ΚΡΑΤΗ, ΕΘΝΗ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ στην αρχή του 20ου Αιώνα: Άρθρο Μάριου Κωστάκη στο Ελ. Κε. Δ. Α. Μέρος Β΄

[ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ: ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ]

Συνεχίζουμε την αναδημοσίευσι της ανάλυσης του πολιτικού επιστήμονα Μάριου Κωστάκη μετά από το προηγηθέν πρώτο μέρος:

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΜΑΔΩΣΕΩΝ
Eφ’ όσον το πλαίσιο δημιουργίας και δραστηριοποίησης των ανθρωπίνων συνομαδώσεων είναι περίπου όπως το περιγράψαμε ως εδώ, αντιλαμβανόμαστε ποια αξία και πραγματική χρήση έχουν οι επαγγελίες, οι εξαγγελίες και τα ιδεολογικά τους προπετάσματα.
Συνήθως οι δημιουργοί και οι πρωταγωνιστές τους, στο όνομα μιάς ανεξήγητης επιθυμίας άδολης αλτρουιστικής προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο και τον αόριστο «άνθρωπο», προσπαθούν να ενσωματώσουν όσο το δυνατό περισσότερα άτομα στα σχήματά τους με άμεσο ουσιαστικό αποτέλεσμα την ικανοποίηση των προσωπικών τους αξιώσεων ισχύος, συμφερόντων και ενδιαφερόντων.
Στην προσπάθειά τους αυτή συνεπικουρούνται από ψευδοπροφήτες διανοουμένους που επαγγέλλονται ανέξοδα «ένα καλύτερο αύριο», ελευθερίας, ισότητας, αδελφοσύνης και αγάπης μέσα από την ιδεολογική ένταξη και την συλλογικότητα.
Οι μάζες σε μεγάλο βαθμό τείνουν ευήκοον ούς σε τέτοια λόγια που τις χαϊδεύουν και τις νανουρίζουν, όσο κι αν δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Ωστόσο οι παραδοχές αυτές δεν αναιρούν σε τίποτα όσα ειπώθηκαν προηγουμένως για την σημασία τις ιδεολογικής διαδικασίας για την ανάδειξη, παγίωση και κατίσχυση οποιουδήποτε κοινωνικού σχηματισμού.
Πέραν αυτών διαφαίνεται μια θετική κοινωνική λειτουργικότητα της ιδεολογικής και γενικότερα πολιτικής δράσης στα πλαίσια των συνομαδώσεων. Ο ιδεολογικός και πολιτικός λόγος που αφορμάται από ή εκπέμπεται εντός των σχηματισμών αυτών, αποτελεί την κύρια συνδετική ουσία που ενώνει τους ανθρώπους και τους καθιστά ικανούς για την οποιαδήποτε πολιτική δράση.
Αν θεωρήσουμε ότι εξατομικευμένη πολιτική παρέμβαση δεν μπορεί παρά να έχει περιορισμένης κλίμακας αποτελέσματα, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι οι συνομαδώσεις, ειδικότερα δε ο ιδεολογικός τους χώρος, είναι το προνομιακό όχημα για καθένα που έχει την φιλοδοξία και την ικανότητα για πολιτική παρουσία.
Με τον τρόπο αυτό στις συνομαδώσεις εμπεριέχεται μεγάλο μέρος των δυνατοτήτων μιάς κοινωνίας για ανανέωση, για λόγο προερχόμενο από νεοεμφανιζόμενα στο πολιτικό σκηνικό πρόσωπα.
Μέσα στις συνομαδώσεις βρίσκεται δυνάμει ένα παράθυρο ανοικτό στο καινούριο.

(Αύριο -ή μεθαύριο- το τρίτο και τελευταίο μέρος)