ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ! ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ 87η ΕΠΕΤΕΙΟΣ : «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» δια χειρός Καμπανέλη & δια φωνής Νίκου Ξυλούρη! Un video ...

«Το Μεγάλο μας Τσίρκο» δια χειρός Καμπανέλη & δια φωνής Νίκου Ξυλούρη!
Un video x l’ anniversario del nefasto 1922.

Η 14η Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής, ημέρα πένθους για τον Ελληνισμό που αναγκάσθηκε (87 χρόνια πρίν) να δή ένα μεγάλο κομμάτι του να ξεριζώνεται μετά από χιλιετίες παρουσία από τα πάτρια εδάφη…
Αλλά για τα ιστορικά δεδομένα έχουμε κάτι ξαναγράψη. Εφέτος ας είναι μικρό αντίδοτο στη λήθη το τραγούδι! Στο παρακάτω βίντεο ακούμε απόσπασμα απο «το Μεγάλο μας Τσίρκο» Έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη σε μουσικη Σταύρου Ξαρχακου. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα εκτός από την λυρικότητα και την δραματικότητα του κειμένου κυριαρχούν οι αξέχαστες φωνές του Νίκου Ξυλούρη και της Τζένης Καρέζη.


ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ("ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ", Απόσπασμα )

Κατακαημένο Αϊβαλί και παινεμένο Αϊδίνι
χαροκαμένο Εσκή Σεχήρ, αρχοντοπούλα Σμύρνη.

Κλάψτε για το Καραχισάρ και για τα Μοσχονήσια,
δουλεύει ο Χάρος στα Βουρλά κι ο θάνατος στην Προύσσα.

Από πού παν στο Κασαμπά, στην Πάρσα και στ' Αξάρι;
Δεν πάνε πια στην Αμισσό στο Ακχισάρ ή στο Αξάρι.

Μαρμαρωμένε βασιλιά, τί όνειρο, τί παγανιά
ο τάφος σου άδειος και σε μια γωνιά
μια χούφτα λόγια, αδιάβαστα χαρτιά.
Μαρμαρωμένε βασιλιά τι όνειρο, τι παγανιά
αντί για σε αναστήθηκε η Τουρκιά .
Η Πόλη πάει, και η Σμύρνη στη φωτιά,
διπλοχαμένη Αγιά Σοφιά στερνή φωνή στην ερημιά
την Προύσσα καίνε και στο Αϊβαλί
σταυρός, αγκάθι, ξύδι και χολή.

Χαμένη γη και προσφυγιά
τα πόδια εδώ, αλλού η καρδιά
κομμάτια μου ψάχνω να βρώ
να κάνω ρίζες να ξανασταθώ
και να φωνάξω με φωνή
που να ματώσουν οι ουρανοί
όλοι μας σφάζαν και μας πνίγανε μαζί,
Εγγλέζοι, Γάλλοι κι Αμερικανοί.

Μαρμαρωμένε βασιλιά, τί όνειρο, τί παγανιά
μες του πετρέλαιου τη δρακοσπηλιά
να σ' αναστήσω ήρθα μ' όνειρα παλιά
πέτρινε πεθαμένε βασιλιά!

Κατακαημένο Αϊβαλί και παινεμένο Αϊδίνι
χαροκαμένο Εσκή Σεχήρ αρχοντοπούλα Σμύρνη.
Κλάψτε για το Καραχισάρ και για τα Μοσχονήσια,
δουλεύει ο Χάρος στα Βουρλά κι ο θάνατος στην Προύσσα.
Από πού παν στο Κασαμπά στην Πάρσα και στ' Αξάρι
δεν πάνε πια στην Αμισσό στο Ακχισάρ ή στο Αξάρι.