Σήμερα (25.05.2008) πρωί τιμήσαμε (η πρωτοβουλία ανήκε στον Σύλλογο ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ «ΟΙ ΚΟΜΝΗΝΟΙ», στον οποίο και τα εύσημα) επισήμως στην Χαλκίδα την Ημέρα στην μνήμη τής Ποντιακής καταστροφής. Μετά την Δοξολογία στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου ακολούθησε επιμνημόσυνη δέησι στην μεγάλη ομώνυμη Πλατεία & κατάθεσι στεφάνων στο εκεί Ηρώο Πεσόντων. Δύο μαρτυρίες θα ήθελα να φιλοξενούσα από αυτήν την πραγματικά σεμνή τελετή (μετρημένες οι επίσημες παρουσίες γύρω από τον Βουλευτή Ν. Δημοκρατίας κ. Κεδίκογλου, τα μέλη του Συλλόγου σύν ευάριθμοι απλοί πολίτες) στο ταπεινό μου Ιστολόγιο: την συγκινητική ευχή που διάβασε ο π. Φιλόθεος και την αυτοσχέδια ομιλία (στα Ρωσικά και με ταυτόχρονη μετάφρασι, αλλά με ουσία και αγωνιστικό πνεύμα) που έκανε ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής Ρωσίας (και συντονιστής του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού των χωρών τής πρώην ΕΣΣΔ). Κρίμα που δεν κράτησα σημειώσεις (δεν είδα και δημοσιογράφους, αλλά σίγουρα πρέπει να παρευρίσκοντο πρβλ. http://www.servitoros.gr/news/view.php/18914/ ). Ίσως βρώ ή μάθω κάτι επιπλέον αύριο…
Αλήθεια:
Έγινε η ανγνώρισι της Γενοκτονίας των Ελλήνων τού Πόντου από το Ελλαδικό Κράτος ή όχι; Και βέβαια θα μου πείτε. Συμφωνώ, αλλά με αντίλογο: Με μεγάλη καθυστέρησι (πριν από 14 χρόνια), άτολμα και χωρίς σχεδιασμό. Δειλά και φοβισμένα από το casus belli, κάποιες φορές το όλο ζήτημα μοιάζει με ΓΚΡΙΖΑ ΖΩΝΗ. Με εμμονές ελληνοτουρκικής προσέγγισης κατά παραγγελίαν (His master’s voice?) άκολούθησαν βήματα παλλινδρόμησης ή και οπισθοχώρησης. Ο ΣΤΟΧΟΣ τής ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ (έστω και ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ) γιατί δεν υπηρετείται από την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ; Δείτε http://www.pontos.gr/default.asp?CatID=274&pageid=374 το κείμενο - μακροσκελής κι αγωνιώδης επιστολή (γραμμένο προ μηνός) τού καθηγητού Κωνσταντίνου Φωτιάδη προς την «Βουλή των Ελλήνων», όπου διαμαρτύρεται για την άρνησι της έκδοσης των ντοκουμέντων τής Γενοκτονίας των Ελλήνων τού Πόντου από το ελληνικό Κοινοβούλιο(?!) Τι καταλαβαίνετε;
Και μια και αναφέρθηκα στον Φωτιάδη, οφείλω να μνημονεύσω και τον έτερο των "τεμετέρων" Διοσκούρων, τον Μ. Χαραλαμπίδη.
Για το ίδιο θέμα σε φυλλάδιο (που φιλοξενεί απόσπασμα ομιλίας του για την αναγνώρισι της ποντιακής γενοκτονίας) του Φεβρουάριου του 2001 διαβάζαμε: «Το κοινοβούλιο χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς ρόλο και ανησυχία για το κύρος του, αρνείται αυτό που νομοθέτησε. Αρνείται να εκδώσει τα στοιχεία της ποντιακής γενοκτονίας…» Αν δεν ήταν ο Μιχάλης (και κάποιοι άλλοι, βέβαια σαν τον Φωτιάδη) πού θα ήταν σήμερα το θέμα της Γενοκτονίας; Στα εντελώς αζήτητα της Ελλαδικής Διπλωματίας και στο κελάρι των εκάστοτε μεταπαπανδρεϊκών Κυβερνήσεων.
Κλείνουμε προς ώρας το θέμα με ένα τελευταίο δείγμα τής αγωνιστικότητας του Μ. Χαραλαμπίδη. Το κείμενο-διαμαρτυρία προς τον Αμερικανό πρέσβη, γραμμένο πρίν από 2 βδομάδες. Αυτήν την δημόσια επιστολή, αποσπάσματα της οποίας πρόσφατα είδαμε και στον "Επενδυτή" (17-18.05.08) μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη στο ιστολόγιο του Μανιφέστου http://manifestogrecia.blogspot.com/2008/05/blog-post_13.html .
Αιώνια εφηβικό το αγωνιστικό πνεύμα του Μιχάλη. Κάποιους από εμάς συνεχίζει να μας εμπνέει. Και το ήθος του. Τον τιμούμε.
Χρειάζεται όμως ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΙ.
Αλήθεια:
Έγινε η ανγνώρισι της Γενοκτονίας των Ελλήνων τού Πόντου από το Ελλαδικό Κράτος ή όχι; Και βέβαια θα μου πείτε. Συμφωνώ, αλλά με αντίλογο: Με μεγάλη καθυστέρησι (πριν από 14 χρόνια), άτολμα και χωρίς σχεδιασμό. Δειλά και φοβισμένα από το casus belli, κάποιες φορές το όλο ζήτημα μοιάζει με ΓΚΡΙΖΑ ΖΩΝΗ. Με εμμονές ελληνοτουρκικής προσέγγισης κατά παραγγελίαν (His master’s voice?) άκολούθησαν βήματα παλλινδρόμησης ή και οπισθοχώρησης. Ο ΣΤΟΧΟΣ τής ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ (έστω και ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ) γιατί δεν υπηρετείται από την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ; Δείτε http://www.pontos.gr/default.asp?CatID=274&pageid=374 το κείμενο - μακροσκελής κι αγωνιώδης επιστολή (γραμμένο προ μηνός) τού καθηγητού Κωνσταντίνου Φωτιάδη προς την «Βουλή των Ελλήνων», όπου διαμαρτύρεται για την άρνησι της έκδοσης των ντοκουμέντων τής Γενοκτονίας των Ελλήνων τού Πόντου από το ελληνικό Κοινοβούλιο(?!) Τι καταλαβαίνετε;
Και μια και αναφέρθηκα στον Φωτιάδη, οφείλω να μνημονεύσω και τον έτερο των "τεμετέρων" Διοσκούρων, τον Μ. Χαραλαμπίδη.
Για το ίδιο θέμα σε φυλλάδιο (που φιλοξενεί απόσπασμα ομιλίας του για την αναγνώρισι της ποντιακής γενοκτονίας) του Φεβρουάριου του 2001 διαβάζαμε: «Το κοινοβούλιο χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς ρόλο και ανησυχία για το κύρος του, αρνείται αυτό που νομοθέτησε. Αρνείται να εκδώσει τα στοιχεία της ποντιακής γενοκτονίας…» Αν δεν ήταν ο Μιχάλης (και κάποιοι άλλοι, βέβαια σαν τον Φωτιάδη) πού θα ήταν σήμερα το θέμα της Γενοκτονίας; Στα εντελώς αζήτητα της Ελλαδικής Διπλωματίας και στο κελάρι των εκάστοτε μεταπαπανδρεϊκών Κυβερνήσεων.Κλείνουμε προς ώρας το θέμα με ένα τελευταίο δείγμα τής αγωνιστικότητας του Μ. Χαραλαμπίδη. Το κείμενο-διαμαρτυρία προς τον Αμερικανό πρέσβη, γραμμένο πρίν από 2 βδομάδες. Αυτήν την δημόσια επιστολή, αποσπάσματα της οποίας πρόσφατα είδαμε και στον "Επενδυτή" (17-18.05.08) μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη στο ιστολόγιο του Μανιφέστου http://manifestogrecia.blogspot.com/2008/05/blog-post_13.html .
Αιώνια εφηβικό το αγωνιστικό πνεύμα του Μιχάλη. Κάποιους από εμάς συνεχίζει να μας εμπνέει. Και το ήθος του. Τον τιμούμε.
Χρειάζεται όμως ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΙ.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου