¨Ενας αντίλογος προς τους ζηλωτές σωτήρες τής πνευματικής μας καλλιέργειας και ιδεολόγους διαμορφωτές της νεοελληνικής μας ταυτότητας χρειάζεται να εκφρασθή και απο ’μάς τους ασήμαντους, αλλά ανησυχούντες πολίτες.
Πρώτα-πρώτα, η ιταλική -λατινογενής- λαϊκής ορολογίας για το αναφερόμενο ζήτημα στο κείμενο λέξι «κόντρα» "contra" ( x 2) μήπως έχει ελληνική μετάφρασι; Η επι το ορθότερον εναντίωση/ -ις , μήπως είναι κοντά στην σιωπηρά εν προκειμένω (αλλά και ως συνήθως) εκφραζόμενη από την πλειονότητα του ελληνικού λαού αντίστασι;
«Ηταν ένας πραγματικός πολιτιστικός πόλεμος. Θα πρέπει να τον μελετήσουμε, τόσο για να κατανοήσουμε τους ιδεολογικούς αρμούς της κοινωνίας μας, αλλά και γιατί δεν θα είναι ο τελευταίος» είπε βαρύγδουπα ο Παντειακός καθ. Ιστορίας Κ. Λιάκος. Ευχαριστούμε για την ...άδολη πληροφόρησι. Κι ήμασταν τόσο αφελείς που δεν έχουμε πάρει μυρουδιά για το αίμα που ρέει στους δρόμους. Στους δρόμους της διανόησης και του πανανθρώπινου στοχασμού, σ’ αυτόν τον ουδέποτε πάψαντα Παγκόσμιο Πνευματικό πόλεμο με τα χιλιάδες μέτωπα και τις μυριάδες μάχες του Καλού που αμύνεται στις επιδρομές του Κακού ανα τους αιώνες και μέχρι τον ενδεχόμενο Αρμαγεδδώνα.
Άς ξανακοιτάξουμε με ιερό δέος και με λατρεία θρησκόληπτης γριούλας αυτές τις αθώες περιστερές τής ιδεολογικής ειρήνης που αμερόληπτα μας διαβεβαίωσαν πως «ήταν ένας πραγματικός πολιτιστικός πόλεμος» που τελείωσε και μην ετοιμαζόμαστε για καμμιά τωρινή ή μελλοντική πολιτισμική αψιμαχία. Του ξέφυγε του ειρηνιστή κ. Λιάκου πως αυτός ο «πολιτιστικός» -ντρέπεται να ’πή πολιτισμικός;- πόλεμος θα ξανάρθη. Ευτυχώς που κάποιοι σαν κι αυτόν θα μελετήσουν υπεύθυνα «τους ιδεολογικούς αρμούς» της νεοελληνικής κοινωνίας μας για να βοηθήσουν αν χρειασθή και βεβαίως για καμμιά χρήσιμη σε κάποιους εθνική εξάρθρωσι: Της αντίστασης του λαού; [ Πώς είπαμε; Ά, της «κόντρας»].
Ο άλλος θεωρητικός καθηγητής της πολιτικο-ιδεολογίας έκανε την ανακάλυψι του αιώνα: Το … Σχολείο είναι σήμερα ο «σκληρός μηχανισμός αναπαραγωγής της εθνικής Ιδέας»! Κι έλεγα τόσα χρόνια στην εκπαίδευσι ότι το σημερινό Σχολείο είναι αναποτελεσματικό παιδευτικά - πνευματικά, και ότι απομακρυνόμενο κάθε τόσο και πιο πολύ από την Ελληνική πνευματική μας παράδοσι (της ελεύθερης σκέψης, της κλασσικής παιδείας, της αξιοκρατίας και της προσωπικής ευθύνης) χωμένο βαθιά μες στην παγκόσμιως πρωτότυπη (ελλαδική πατέντα!) παπαγαλίζουσα και χρησιμοθηρούσα στρέβλωσι της παραπαιδείας, εξυπηρετεί όλο και πιο πολύ τα ιδανικά τής παγκοσμιοποιούμενης καπιταλιστικοκαταναλωτικής νεοθρησκείας...
Μήπως αυτός ο δεύτερος παντειακός σοφός γνωρίζει τίποτε για μαλακούς μηχανισμούς αναπαραγωγής της αντεθνικής Ιδέας και για ενδεχόμενα εργοστάσια-παντός είδους πνευματικά Ιδρύματα καλλιέργειας - εν είδη βιολογικών μικροβίων- ιδεολογικών όπλων, παραγωγής και προώθησης ιδεολογικών πρακτόρων, εε, λάθος έκφρασι, ιεραποστόλων για το μεσσιανικό όραμα της χρωματισμένης πνευματικά-ιδεολογικά παγκοσμιοποίησης;
Για τον πολιτικό ηγέτη που δηλώνει ότι μπορεί να κατανοήση «τη διαφωνία και την κριτική» δεν θα είχα κανονικά τίποτε να πώ. Εκτός από την δεδομένη σε πολιτικούς δυσπιστία μου, όμως, ας αποτολμήσω ένα ρητορικό ερώτημα: Καλά, «το κάψιμο βιβλίων» δεν μπορεί να το δεχθή η ευαισθησία του. Την κατά παραγγελία (χρηματοδότησι, κοινές επιτροπές, κρυφές συμφωνίες κλπ) συγγραφή σχολικών (ή και άλλων) βιβλίων για αλλοεθνείς προπαγάνδες ;
Μια ιδιότυπη Ιερά εξέτασι της Διανόησης υποστηριζόμενη από τα ΜΜΕ - ακόμα και τα από εμάς μισθοδοτούμενα Κρατικά Κανάλια - συντονίζει τους από χρόνια τοποθετημένους σε νευραλγικές οπωσδήποτε –μην πώ σχεδόν παντού- θέσεις ανθρώπους της να προβάλλουν και να προωθούν τις μεταλλαγμένες ιδέες τους. Οι υψηλόβαθμοι ανάμεσά τους σαν Νεοδιαφωτιστές τού μισητού τους ελληνικού Έθνους μυκτηρίζονται, στηλιτεύουν και ενίοτε καταδιώκουν νεοέλληνες που τολμούν να πιστεύουν την ΕΘΝΙΚΗ συνέχεια (--Σκάνδαλον!! Αφορίστε μας σαν φασίστες και εθνικιστές).
Για την φιλοσοφημένη διατύπωσι ότι «τα βιβλία της δημοκρατίας πρέπει να βρίσκονται στα βιβλιοπωλεία και όχι στις αποθήκες» της κ. Ρεπούσση τι να πώ; Το βιβλιαράκι («κουρελούργημα νατοκεμαλικής» ου μην αλλά και «φεμινιστικής συμμωρίας) της «συνοικιακής ιστορίνας» και «βλιτάδος»* είναι αυτόχρημα «βιβλίο της δημοκρατίας», ενώ η θέλησι τής αντιστεκόμενης λαϊκής ετυμηγορίας είναι για τα μπάζα…
Φοβάμαι πως θα χρησιμοποιήσω την επανάληψι για να συμφωνήσω:
«Το επίμαχο ζήτημα δεν ήταν το σχολικό εγχειρίδιο. Ηταν η ταυτότητά μας. Πού πάμε, τι ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας».
Λοιπόν, τι λέτε: Θα αφήσουμε τους λιακορεπούσηδες διανοουμένους με τις μαριετοπεσμαζόγλικες φωνούλες τους να μας κάνουν να υποκύψουμε στον «εγκεφαλικό, ξενόφιλο αντεθνικισμό και αντιχριστιανικό», εξ ορισμού ανθελληνικό διαφωτισμο-φονταμενταλισμό ;
Όσοι θέλουν, ας συνεχίσουν τον ύπνο του 'δικαίου'. Μόνο ας τους σκουντήσουμε λιγάκι. Να μην μας ενοχλούν στην γενναία απόφασι για προσωπική εγρήγορσι και εμπλοκή, με το συνένοχο ροχαλητό τους.
*Τινές κατά Κώστα Ζουράρι χαρακτηρισμοί από το «Βέβηλα, κίβδηλα, σκύβαλα», Αρμός [Αθήνα] 2007
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου