Στιχουργική απομίμησι του Σουρή για τα διοικητικά μέλη του ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ (από τον Σελλενίδη). Imitazione poetica alla maniera di Souris (dal Sellenidis; per il Consiglio d’ amministrazione del nostro Club)

Ο «Νέος Παλαμήδης» ζήτησε την γνώμη του Σελλενίδη για τους ανθρώπους που στηρίζουνε το σκακιστικό Τμήμα του Συλλόγου «ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ». Η απάντησί του με δίστιχα:

 ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ «ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ»

Ο Πρόεδρος φιλολογεί με όλα γενικώς ·  

Η μάνα του τον έκραζε «Τεμπέλης κλασσικός»!

Ο Κονταξής δικηγορεί μην πάς να τον γελάσεις,

Στο Ράπιντ όμως και στο Μπλίτς φωνάζει «Ποιος Θανάσης»!

Κακάτσος Αντιπρόεδρος αθλητικών συλλόγων,

Τραπεζικός κομψότατος το παίζει μισοπώγων!

Ευρυβιάδης, δάσκαλος με κύρος στο σχολείο,

Στο σκάκι λίγα πράματα, του δώσαν το ταμείο!

Κωνσταντινίδου αγγλικού με φίνα προφορά · 

Έγινε για την Κάϊσσα προεδρική φρουρά!

Ο Προβελέγγιος καλός στο σκάκι, στο πιγκ πόνγκ:

Συχνά συναγωνίζεται την τέχνη …του Βαν Γκόγκ!

[Ο Προβελέγγιος γαμπρός στα ανοίγματα και σ' όλα,
μα δύο κοπέλες παίζουνε στο νου του καραμπόλα.]

Η Κωνσταντίνα η Χανιά μένει στο φαρμακείο;

Για κλείσιμο ο σύλλογος, ανοίξτε Καφενείο!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ

(Χαλκίδα, 2020)

,,,,,,,,,,

[Σ. Σ. Επειδή η ποιητική του σύνθεσι μιμούμενη μία ανάλογη του Γ. Σουρή προς την εφημ. «Άστυ» δεν έχει καμμία πρωτοτυπία, ο Σελλενίδης, όπως μας δήλωσε, υπογραμμίζει την μιμητικότητα του προσομοίου στιχουργήματος με την διπλή αναφορά στο όνομα «Προβελέγγιος», το οποίο στο μέν σελλενίδειο αναφέρεται στον μοναδικό φάν και φίλο του ποιητού, τον Δημήτρη Προβελέγγιο appunto, στο δέ γνωστό σύνθεμα του Σουρή, αντιστοιχεί ovviamente στο όνομα του λογίου Αριστομένη Προβελέγγιου.]

Υ.Γ .   Το πρωτότυπο ποίημα του Γ. Σουρή (ειδικά απειδή έχει και μια ξώφαλτση αναφορά στο σκάκι), θα το παραθέσουμε από κάτω και όχι σε απλό σχόλιο.

..................................................

..................................................

[ΟΙ ΛΟΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ]

Δροσίνης γλαφυρότατος, με πνεύμα δροσερό
αλλά προφέρει πάντοτε πολύ ψευδά το ρο.

Πολέμης λιγυρότατος και πολυχαϊδεμένος,
αλλά πειράζεται πολύ, για κρίσεις, ο καημένος.

Ο Προβελέγγιος λαμπρός στα δράματα και σ' όλα,
μα δύο γλώσσες παίζουνε στο νου του καραμπόλα.

Ο Παλαμάς βαθύτατος, με ποίηση ζοφώδη,
αλλά φρενιάζει σαν του πεις κακό για τη δημώδη.

Παράσχος μέγας ποιητής, συνάδελφος εν Μούση,
που τα μαλλιά του τά 'κοψε μα όχι και το μούσι.

Λασκαράτος
γέρος γάτος!

Ο Μαρκοράς Γεράσιμος
κι επίσημος και άσημος.

Βλέπω πυρ εις τον Στρατήγη, του Αβέρωφ τον κολλήγα,
που στην Αίγυπτον επήγε, σαβουρώσας ουκ ολίγα.

Ο Βλάχος μέγας κριτικός, τον έχω και κουμπάρο,
αλλά ποτέ μου δε μπορώ στο σκάκι να τον πάρω.

Ο Ροΐδης ή Τσουρίδης, φιλολόγος ξεβαμμένος,
αγελαίος κατά Κόντον και πολύ γεγανωμένος.

Ο Άννινος θαυμάσιος, με καλαμπούρια πρώτης,
ωσάν κι εμένα πλούσιος, μα του Σταυρού Ιππότης.

Δαμβέργης φίνος συγγραφεύς κι αυτός γεμάτος φώτα
και κρητικός τρικούβερτος με ήτα και με γιώτα.

Ξενόπουλος πολύ κομψός, μα χωρατά δε δέχεται,
εις δε το μάους πάντοτε απ' όλους κατατρέχεται.

Βικέλας, Λάρας δηλαδή, με μάθηση και κρίση,
απ' το Παρίσι έρχεται και πάει στο ...Παρίσι.

Πολύ τιμάται παρ' εμού και ο Παπαδιαμάντης,
που είναι πάντ' a quatres epingles και φαίνεται γαλάντης.

Ο Πολυλάς
σοφός μπελάς.

Εγώ μεγάλως εκτιμώ κι αυτόν τον Καρκαβίτσα,
που 'ναι γιατρός στ' ατμόπλοια με λιάρα και με γκλίτσα.

Τι σου λέει ο Ψυχάρης,
κάβο δε μπορείς να πάρεις.

Κουρτίδης εμβριθέστατος, με γράμματα περίσσια,
μα κάνει τον ρομαντικό και μένει στα Πατήσια.

Ο Καλοσγούρος κριτικός, αλλ' όμως δε τον ξέρω,
γι' αυτά που δεν εδιάβασα εκ μέσης τον συγχαίρω.

Γαβριηλίδης ο πολύς, με κύρος κι αυθεντίαν,
που βγάζει πότε Χαλιμάν και πότε Λαυρεντίαν.

Όποιος χάσει δε τον χάνει,
τον Καμπούρογλου τον Γιάννη,
τ' άντερά του στο τηγάνι,
να τα τρων οι Ατσιγγάνοι!

Γ. ΣΟΥΡΗΣ

[Εφημερίδα "Το Άστυ"]