Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου: Η Ελλάδα, υπερήφανη, έμεινε στους 16 του κόσμου! Απο-χαιρετισμός στον Έλληνα Fernando Santos με ένα τραγούδι («Η Ακτή» του Στ. Σπανουδάκη). Grecia al mondiale di calcio: Amara esclusione ai rigori.

Τελικά δεν κατακτήσαμε (με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, την αγαπημένη όλων των Ελλήνων, Εθνική Ελλάδος) την πρόκρισι στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου. Μείναμε στις 16 χάνοντας άδικα από την κατώτερή μας Πλούσια Ακτή (αυτό σημαίνει το όνομα του κράτους-φορολογικού παράδεισου, Costa Rica)...

Κι αυτό που έγινε (για πρώτη φορά στην ιστορία) όμως, λίγο δεν είναι! Αντίθετα, άμα το δής στατιστικά ή με καθαρή λογική, πάλι μοιάζει με μικρό θαύμα στον χώρο του αθλητισμού. Ένα θαύμα που έγινε, ως συνήθως, με πνευματικά-πολιτισμικά υλικά. Αυτά είναι που κρύβονται μέσα σ’ αυτό που -ως κλισέ συνήθως- λέγεται: «η ελληνική ψυχή». Και βεβαίως τα θαύματα στους ανθρώπους χρειάζονται πίστι. Το ίδιο και στους λαούς.

Σ’ ευχαριστούμε «Εθνική Ελλάδος»! Σε ευχαριστούμε, Φερνάρντο Σάντος, γιατί ανάμεσα σε χιλιάδες, εκατομμύρια, άπιστους νεοέλληνες, εσύ ο ξένος, έμεινες πιστός στις εθνικές μας αξίες! Μπορεί στην προσπάθεια να έκανες και λάθη. Αλλά έγραψες νέα ιστορικά υψηλά με τα ελληνόπουλα που εμπνευσμένα καθοδήγησες στο παγκόσμιο αυτό ποδοσφαιρικό κύπελλο της Βραζιλίας.

Σάντος, ναι, είσαι ωραίος σαν Έλληνας! 
Adios  ή μάλλον Adeus!!

...........................................................

Οι εθνοκεντρικές δηλώσεις του Σάντος :
Ενθύμιο 1 (πριν 2 χρόνια)
 
Δημοσιογράφος:
-- Η Μέρκελ είπε, σήμερα, ότι οι Έλληνες πρέπει να αποδεχτούν την λιτότητα. Θά πρεπε στ’ αλήθεια να σιωπήση, κι αυτό σας εμπνέει στην προετοιμασία, σε περιπτωσι που θά πρεπε ν’ αντιμετωπίσετε την Γερμανία;

Ο Santos:
-- Αυτό που εμάς μας εμπνέει είναι η ιστορία της Ελλάδας. Αυτό εμένα με εμπνέει πάρα πολύ διότι ο ελληνικός λαός έχει τεράστια υπερηφάνεια για την ιστορία που κουβαλάει και νομίζω οτι αξίζει το σεβασμό όλου του κόσμου. Θα πρέπει όλοι να σεβόμαστε τους Έλληνες, γιατί όλη αυτή η ιστορία που έχουνε, όλες αυτές οι αρχές της δημοκρατίας, οι επιστήμες, όλ' αυτά ξεκίνησαν απο την Ελλάδα. Οπότε, είναι πολύ δύσκολο ο οποιοσδήποτε να μας κάνει μαθήματα!

Ενθύμιο 2 (πριν 5 μέρες).
(Βλ. 35΄:00΄΄ - 39΄:03΄΄
Βραζιλιάνα δημοσιογράφος:

«…Την Ελλάδα την έμαθε όλος ο κόσμος το 2004 όταν πήρε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα…».

Ο πορτογάλος τεχνικός:
 «Κατ’ αρχάς, η Ελλάδα είναι γνωστή στον κόσμο όχι τόσο πολύ για την κατάκτησι του 2004, αλλά για τα επιτεύγματα τα οποί έχει κάνει στον πολιτισμό, στις επιστήμες, το γεγονός ότι διέδωσε τον πολιτισμό σε όλη την υφήλιο. Από κεί και πέρα ποδοσφαιρικά καθαρά μιλώντας, η κατάκτησι του ευρωπαϊκού του 2004 ήταν μια τεράστια επιτυχία…»

Ενθύμιο 3.

Fernando Manuel Fernandes da Costa Santos (πρώτες δηλώσεις στην ΝΕΡΙΤ μετά την μετά την νίκη κατά της Ακτής Ελεφαντοστού):

«Δόξα τω Θεώ μετά την γιορτή του Αγίου Ιωάννη θα είμαστε εδώ και του Αγίου Πέτρου»!

...........................................................................................

Αφιέρωμα το "Η Ακτή" με την ΕΛ. Αρβανιτάκη

 

Η ΑΚΤΗ

Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που ο ήλιος με ξεραίνει…
Δεν είμ' έρημος, δεν είμαι νησί,
μα ούτε κι η Ελένη,
και τό 'ξερες!

Πώς θα μοιάζω μετά από καιρό
πως μ' έχεις σημαδέψει;
Με κρατάς και να φύγω δε μπορώ,
κανείς μας δε θ' αντέξει.
Και τό 'ξερες!

Πέφτω στη θάλασσα και πάλι βρέχομαι
και πάλι έρχομαι κοντά.
Μέσα απ' τα κύματα πιάνω τα σήματα
που με φωνάζουν στ' ανοιχτά.

Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που μ' έχεις φυλακίσει;
Δεν είμ' άνεμος, δεν είμαι πανί,
δε λέει να φυσήξει.
Και τό 'ξερες!

Πώς θα μοιάζουν μετά από καιρό
τα οράματα που ζούμε;
Στην ακτή με τ' αθάνατο νερό
κι οι δυο μας θα χαθούμε.
Και τό 'ξερες!

Μουσική, στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
(Κοντραμπάντο (1986)
Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη