"Επίπεδο...δάπεδο!": νέο κείμενο του Αιθεροβάμονα. Un testo nuovo sulla decadenza e la crisi di valori nella Grecia di oggi

Ο αγαπητός Αιθεροβάμων μάς έστειλε την τελευταία «επι του πιεστηρίου» δουλειά του. Η συνεργασία του, υπο τον τίτλο «Επίπεδο…δάπεδο» έχει την μορφή άρθρου με θέμα τον προβληματισμό γύρω από την νεοελληνική παρακμή και είναι γραμμένη με στοιχεία σατιρικά, αλλά σε ύφος ιδιαιτέρως καυστικό. Ο συγγραφέας αυτή τη φορά προφανώς πληγωμένος βαθιά από την νεοελληνική κατάντια γίνεται στηλιτευτικός και εν τέλει μας παρουσιάζεται συγκρατημένα …απαισιόδοξος! Πραγματοποιούμε, ευχαρίστως, και την παράκλησί του να επισυναφθή το τραγούδι του Πάνου Τζαβέλα « Έντιμε άνθρωπε κυρ Παντελή».

......................................................

      

ΕΠΙΠΕΔΟ ...ΔΑΠΕΔΟ

 1                              

       Αγαπητοί αναγνώστες, αν σας προβληματίζει ο τίτλος, οφείλω να σας εξηγήσω κάποιες λεπτομέρειες. Μιλάω για επίπεδο μορφωτικό, πνευματικό, γνωστικό, πολιτιστικό κ.λ.π. Επειδή, όπως λέει και ο μεγάλος Σεφέρης «όπου κι αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει», νιώθω την ανάγκη να αναφερθώ στον πολιτισμό του σημερινού μέσου νεοέλληνα. Υπάρχουν οι εξής αρνητικοί παράμετροι:

·          Ο μέσος νεοέλληνας γεννιέται μέσα σε μια οικογένεια φοβερά υπανάπτυκτη, με γονείς κατά κανόνα τουρίστες και ερασιτέχνες, οι οποίοι αποκτούν τα παιδιά τους απλά ως αποτέλεσμα μιας ευχάριστης… διαδικασίας. Σας παραθέτω ένα χαρακτηριστικό ανέκδοτο: Μια μέρα, κάποιος περπατούσε σε ένα παραλιακό δρόμο. Βλέπει κάποιον να ψαρεύει. Τον παρακολουθούσε για λίγη ώρα. Κάποια στιγμή τον πλησιάζει και του λέει: «- Με συγχωρείτε, σας βλέπω τόση ώρα να πιάνετε ψάρια και να τα ξαναπετάτε στη θάλασσα. Γιατί το κάνετε αυτό;». Ο άλλος του απάντησε: «-Αγαπητέ μου, είμαι πλούσιος και στο σπίτι μου έχω τα καλύτερα ψάρια. Απλά, αυτό το κάνω για να απολαμβάνω τη διαδικασία». Τότε, ο περαστικός του λέει: «-Σας παρακαλώ πολύ, επειδή είμαι άνεργος και έχω 7 παιδιά, αν θέλετε, τα ψάρια που θα πιάσετε από τώρα, μπορείτε να μου τα δώσετε για την οικογένειά μου, που πεινάει;». «- Πολύ ευχαρίστως!» απαντά ο ψαράς. «-Όμως, έχω κι εγώ μια απορία: Αφού είσαστε σε τόσο άσχημη κατάσταση, γιατί κάνατε 7 παιδιά;». Και ο άλλος απαντά: «- Μα είναι απλό. Απολαμβάνω κι εγώ τη διαδικασία». Δυστυχώς, είναι πολλοί αυτοί που ζουν απρογραμμάτιστα και δεν συνειδητοποιούν τον αληθινό τους γονικό ρόλο. Θεωρούν πως με το χαρτζιλίκι , με το καλό κινητό, με τα επώνυμα ρούχα εκπληρώνουν στο ακέραιο την αποστολή τους απέναντι στα παιδιά τους. Δεν νοιάζονται για την σωστή αγωγή που έχουν ιερό χρέος να τους παρέχουν. Εδώ χρειάζεται ένας «τρελός» να πει σε μια τέτοια μάνα: « - Τι παιδιά θα παραδώσεις μωρή;». Ένας γνωστός μου, όταν του πρότειναν κάποιοι φίλοι να τους στείλει το γιο του για δουλειά με 20 ευρώ μεροκάματο, τους απάντησε: «-Θα στείλω εγώ το γιο μου να δουλέψει για 20 ευρώ; Άστον καλύτερα να γυρνάει με τις γκόμενες».

 2

   Και καμαρώνει κιόλας ο …σεβαστός «πατέρας» που ο κανακάρης του έχει γκόμενες, που είναι …κόκορας. Και σας ερωτώ: Αυτό το παιδί με τέτοια ανάγωγη αγωγή τι θα γίνει αύριο; Ένα κοπρόσκυλο, ένα άτομο ανεγκέφαλο με μηδενική προσωπικότητα, με ετεροκατευθυνόμενη σκέψη και βούληση. Πολύ πιθανό να εμπλακεί σε ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ και ίσως να γίνει και δολοφόνος, εκτελεστής παραγγελιοδόχος. Κι αυτός ο πατέρας τι άτομο γαλούχησε; Τι άνθρωπο παρέδωσε στην κοινωνία; Ένα άτομο που δεν έμαθε να εργάζεται ποτέ του, ένα εκκολαπτόμενο ΛΑΜΟΓΙΟ, που θα επιδιώκει την κομπίνα, την αρπαχτή, το βρώμικο και γρήγορο χρήμα. Αυτά θα είναι τα ιδανικά του , οι ηθικές αξίες του.

·          Όσο αφορά τώρα το μορφωτικό του επίπεδο, άστα να πάνε στο διάολο: Που θα πάει, τι θα φάει, τι γραβάτα θα φοράει, τι αμάξι θα οδηγάει, προπαντός καλά να περνάει. Ο μέσος νεοέλληνας έχει μάθει να επιλέγει και να διαβάζει ένα ποιοτικό βιβλίο ή να ακούει ένα ποιοτικό μουσικό έργο;

·         Ενδιαφέρεται μόνο για την ταβέρνα, το ουζερί για να πάει να κάτσει και να χεστεί στο φαί. Ποτέ δεν πάει στο καλό θέατρο, στο μέγαρο μουσικής, σε μια έκθεση έργων τέχνης. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΕΡΩΤΟΥΣ. Έτσι, καταντήσαμε ξενομανείς, ΕΥΡΩΒΛΑΧΟΙ στην κυριολεξία, κουτοπόνηροι με μοναδικό στόχο πώς να τη «φέρουμε» στον άλλο για να δείξουμε τη μαγκιά μας ΑΜΑ ΛΑΧΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ!

·         Στο θέμα της γλώσσας μας τι έχετε να πείτε; Όταν ακούς τα νέα παιδιά να μιλάνε απορείς και θλίβεσαι αν , βέβαια, σου έχει μείνει μια στάλα φιλότιμο και ευαισθησία. Η κυρία Ρεπούση μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Τα παιδιά κατάργησαν από μόνα τους τα Αρχαία και τα σωστά Νέα Ελληνικά: ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΟΥΠΕΡ , ΤΙ ΚΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ , ΦΡΙΚΑΡΗΣΑ , ΤΑΠΑΙΞΑ και άφθονα άλλα είναι τα «φρούτα» του δικού τους γλωσσικού μενού. Μια ματιά στα SMS ΠΟΥ γράφουν στα κινητά τους είναι η αδιάσειστη απόδειξη για την πνευματική φτώχεια, για την λεξιπενία και για το άδειο κρανίο τους.

·         Δυστυχώς, έχουμε μάθει να ζούμε μέσα σε μια χαζοχαρούμενη ραστώνη και να βγάζουμε μια απερίγραπτη «σαλάτα» ψευτομαγκιάς και κουτοπονηριάς που με τον ημιμαθή εγκέφαλό μας τα έχουμε αποθεώσει.

3   

   Δεν εννοούμε, παρά τις αμέτρητες σφαλιάρες που δεχόμαστε από παντού, να αλλάξουμε. Η απάντησή μας είναι: «- Και τι έγινε; Εμείς είμαστε ωραίοι, οι πρώτοι του χωριού , σ’ όποιον αρέσουμε!».

·        Ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την οικονομική κρίση είναι η περίτρανη απόδειξη της γενικότερης διαχρονικής κοινωνικής και πολιτισμικής μας κρίσης. Λέμε συνεχώς ότι θα επαναστατήσουμε, θα ξεσηκωθούμε και άλλα τέτοια εμπριμέ. Όμως, όσοι από εμάς έχουν ακόμα την όποια δυνατότητα να διαθέτουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το εξοχικό τους, την αμαξάρα τους παρκαρισμένη έξω από το σπίτι , τις πιστωτικές τους, τις διακοπές τους, την ταβέρνα τους, το ουζερί τους, το ποτό στο μπαράκι με την παρέα και καμιά χαζογκόμενα, όλοι αυτοί δεν δείχνουν καμία αληθινή διάθεση  αντίδρασης. Είναι οι επαναστάτες του ΚΑΝΑΠΕΩΣ που βλέπουν κάποιους να πλακώνονται με τα ΜΑΤ και πίνοντας το κοκτέϊλ τους αναφωνούν: «- Εγώ νάμαι καλά και άσε τα κορόιδα να βολοδέρνουν και να δέρνονται».

·          Τελικά, ποιος είναι ο πολιτισμός μας; Ο εγωκεντρισμός μας; Ο «ζαμανφουτισμός» μας; Ο ωχαδελφισμός μας; Η εμπάθειά μας; Η μισαλλοδοξία μας; Ο «κατινισμός» μας; Η ψευτομαγκιά μας; Η ασύμμετρη τάση για τσαμπουκά, που μας κάνει να απλώνουμε κάθε στιγμή το ζωνάρι μας για καβγά; Είναι πολιτισμένη αυτή κοινωνία του νεοπλουτισμού, της υποκρισίας, της διαφθοράς και του συντηρητισμού; Δεν κοιτάμε να θεραπεύσουμε τα κόμπλεξ του υπανάπτυκτου, του ξενομανούς, του ζηλόφθονου, του στενόμυαλου, του εγωϊστάκια, του επιδειξία, του αντικοινωνικού, του χαμερπούς ανθρωπάκου. Γι’ αυτό καταντήσαμε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΑΡΡΩΣΤΟΙ! Το επίπεδό μας είναι ευθυγραμμισμένο με το ΔΑΠΕΔΟ και οδεύει ολοταχώς προς το ΥΠΟΓΕΙΟ. Κληρονομήσαμε ένα αξιοθαύμαστο πολιτισμό και τον ξεπουλήσαμε, τον απεμπολήσαμε, τον ευτελίσαμε! Είμαστε άξιοι της χειρότερης μοίρας…

                                                     ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ (ΑΕΡΟΒΑΤΗΣ)




Πάνος Τζαβέλας - Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή

Έντιμε άνθρωπε κυρ- Παντελή

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα,
βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά,
πολλά λεφτά

Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη tv,
τρως τροφή πνευματική.

Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά”
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιός σου μοναχά να ‘ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ‘ συ κυρ-Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
Πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη;
Πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά;

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομε, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σκατά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη.