Μια προσωπική εξήγησι. Από τον διαχειριστή. Για την υποψηφιότητά του. Sulla sua candidatura.L’ amministratore del “Neos Palamidis” si spiega (o tenta)

Φίλες και φίλοι του Ιστολογίου,

Τα μεγάλα ΟΧΙ βγαίνουν από μεγάλα ΝΑΙ και σε στιγμές ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, οριακές.
Από τότε που με τον συγχωρεμένο φίλο Αλέξη Κλαμαρή στήσαμε τον «Νέο Παλαμήδη», είχα αρχίση ως κύριος διαχειριστής, όχι μόνο να «υπογράφω» αντισυμβατικά τα κείμενά μου με μια προσωπική ορθογραφία (διάσωσι της κατάληξης σε –ι των τριτοκλήτων και διατήρησι της υποτακτικής σε -η στα ρήματα), αλλά και να ανοίγω όλο και πιο πολύ την πατριωτική ματιά του ιστολογίου, κρατώντας αποστάσεις από τον επάρατο κομματισμό.
Κατεχόμενος από μια προϊούσα αγωνία για τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα μας και ιδίως την πορεία των εθνικής σημασίας επι μέρους ζητημάτων στην σύγχρονη πολιτιστική, αλλά και πολιτική μας πραγματικότητα και θέλοντας να αφήσω το αντιστασιακό στίγμα μου στην δικέρατη λαίλαπα του εγχώριου κομματοκρατικού δοσιλογιμού και της εωσφορικά Παγκοσμιοποιούμενης Νέας Τάξης, σύντομα κατέληξα στην απόφασι να συμπεριλάβω στην διάταξι του Ιστολογίου και μια ξεχωριστή κατηγορία συνδέσμων (“links”) με τον εμβληματικό τίτλο ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΙΣ.
Σύνδεσμοι ιστολογίων και ιστοσελίδων που ανήκαν σε ανεξάρτητες προσωπικότητες ή ακόμη και σε μη συστημικές πολιτικές ομάδες ή παρατάξεις που όταν τύχαινε να συναντήσω και να επισκεφθώ, μου άφηναν κάτι μέσα μου. Στίγματα ιστοτόπων μέσα στο διαδικτυακό χάος με κοινό παρονομαστή την αγωνιστική Ελληνική ματιά και την αγωνία για Εθνική Ζωή.
Όταν, λοιπόν, μου γνωστοποιήθηκε η εκλογική συνεργασία με την συμβολική επωνυμία «Όχι», και με τα συγκεκριμένα της χαρακτηριστικά [οι προσωπικότητες των συμβεβλημένων, (ιδιαίτερα το ήθος του Στ. Παπαθεμελή και το κύρος του Δ. Καζάκη), και πάνω απ’ όλα η ισότιμη βάσι και τα 10 κοινά προτάγματα σε αναζήτησι βαθύτερης δημοκρατίας και πατριωτικής ανάκαμψης] αισθάνθηκα ένα πρώτο σκίρτημα ικανοποίησης και είδα σαν από χαραμάδα, μια αχτίδα ελπίδας.
Δεν ήταν δυνατόν, επομένως, να αρνηθώ στην πρότασι που μου έγινε για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο.
Είπα μέσα μου: Αυτό δεν είναι ένα ψηφοδέλτιο εκλογικής συνεργασίας μιας οποιασδήποτε «παράταξης». Είναι μάλλον μια αρχή σ’ αυτό που οραματίζομαι: μια Συμπαράταξι. Πολιτικών, κοινωνικών ή άλλων δυνάμεων ομάδων, ακόμα και μεμονωμένων ανθρώπων, αγωνιζομένων για ένα καλύτερο αύριο σ’ αυτόν τον τόπο. Κάτω από αναπεπταμένα Λάβαρα και Σημαίες, του δυσεύρετου Ήθους και των αιώνιων Αξιών σε έναν δρόμο προς αναζήτησι του οικουμενικά ακτινοβολούντος Ελληνικού φωτός.
Όσο για την ταπεινή συμμετοχή μου στον Αγώνα; Ας αξιωθώ να κρατήσω άμυνα σε ένα μετερίζι.
Έστω κι αν δεν πατήσω άλλο σκαλί.