(Ή, τί είχα σημειώσει να πώ στην πρώτη μου συνέντευξι ως υποψήφιος του «ΟΧΙ», την Παρασκευή 27 Απριλίου σε ένα καφενείο στην Χαλκίδα)
Φίλες και φίλοι,
Τα μεγάλα ΟΧΙ! βγαίνουν από μεγάλα ΝΑΙ! και σε στιγμές ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, οριακές.
Η συμπαράταξι του ΟΧΙ (ο εκλογικός συνδυασμός Συνεργασίας) κατέρχεται σε αυτή την κρίσιμη εκλογική αναμέτρησι κάνοντας πράξι την ΥΠΕΡΒΑΣΙ,
του να συμπράξουν προεκλογικά γνήσια αντιμνημονιακές –ή καλύτερα «αντικατοχικές»- πατριωτικές δυνάμεις σε βάσι απόλυτης ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ!
Μέλη των αντίστοιχων κομμάτων ή παρατάξεων και φίλοι συναγωνιστές, ΑΠΛΟΙ, ΠΛΗΝ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ τον υπογράφοντα, θα δώσουν το παρόν στους συνδυασμούς του «ΟΧΙ» σε όλη την επικράτεια. Tο κάνουμε με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με συναίσθησι πως τα πράγματα είναι δύσκολα, απίστευτα δύσκολα –έως οριακά. Βέβαιοι πως
«θέλει δουλειά πολλή» (για να γυρίσει ο ήλιος), εμείς δεν βάζουμε απλώς πλάτη, συμπαρατασσόμαστε, παίρνουμε θέσεις μάχης έτοιμοι για αγώνα τιτάνιο.
Σε μιαν εποχή δίκαιης απαξίωσης των πολιτικών, εποχή πολιτισμικής παρακμής και αξιακής χρεωκοπίας, δεν απαξιώνουμε την πολιτική. Δεν υποστέλλουμε την σημαία, αλλά συνεχίζουμε τον αγώνα φρονώντας ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Συνεχίζουμε ξεπερνώντας ή αγνοώντας τα συστημικά εμπόδια. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι ο τόπος και οι ζωές μας χρειάζονται μια πολιτική έκφρασι φίλα προσκείμενη προς τον Δήμο και το Γένος. Μια γνήσια Πολιτεία Ελλήνων χωρίς εκπτώσεις και χωρίς εξαρτήσεις.
Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι δεν μας αξίζει αυτή η Ελλάδα που ζούμε και που ετοιμαζόμαστε να αφήσουμε στα παιδιά μας. Αυτό το αξιολύπητο προτεκτοράτο της Ξενοδουλείας και της Ξενοκρατίας. Ούτε η Ελλάδα της αρρωστημένης (ή καλύτερα με όρους πνευματικούς: αμαρτωλής) υπερκατανάλωσης, της απατηλής ευμάρειας μέσω δανεικών.
Δεν είναι φιλοδοξία μας η …επιστροφή στις Αγορές. Φιλοδοξία μας είναι η επιστροφή στην εθνική αξιοπρέπεια. Στην εργατικότητα και στην τίμια προσπάθεια για πρόοδο. Στην δημιουργία κι όχι στον παρασιτισμό, την συναλλαγή, την διαπλοκή.
Αυτή η προοπτική μας εμπνέει, γι’ αυτήν εργαζόμαστε και αυτήν διακονούμε.
Όραμά μας ένα νέο Ελληνικό Κράτος λουσμένο μέσα σε Ελληνικό Φώς. Μετερίζι πολιτισμού κι όχι προορισμός τουριστών (…)
«Είμαστε βεβαίως εν πολλοίς απομονωμένοι –κι αυτό μας περιποιεί τιμή- από τα μέσα μαζικής χειραγώγησης αλλά δεν πιστεύουμε ότι είμαστε μόνοι. Πιστεύουμε ότι η φωνή μας είναι η φωνή όλων όσων δεν έχουν φωνή». Είναι η φωνή όλων όσων δεν ευθύνονται για την μεταπολιτευτική χρεοκοπία. Όσων δεν είναι συνένοχοι.
Γι’ αυτό δεν γυρνάμε την πλάτη στα κοινά και δεν παραδίδουμε την πατρίδα ούτε σε «προστάτες» ούτε στους «εθνικούς» εργολάβους και τους υπαλλήλους τους. Δεν φυγομαχούμε.
Σ’ αυτές τις Εκλογές, εμείς, ορθοί, λέμε ένα αγωνιστικό - πατριωτικό «ΟΧΙ!»:
Λέμε όχι στην υποτέλεια των Μνημονίων, όχι στην κομματοκρατία, όχι στην αμνήστευσι των ενόχων. Κι όλα ετούτα τα «όχι!» δεν είναι μια απλή άρνηση, διότι έχει προηγηθεί μια μεγάλη κατάφασι.
Κατάφασι στην άλλη Ελλάδα, την Ελλάδα της θαυμαστής διαχρονίας. Την Ελλάδα του Πολιτισμού, της Ιστορίας. Την Ελλάδα των Ηρώων, των Αγίων και των Νεομαρτύρων, αλλά και αυτή την άλλη Ελλάδα του σήμερα, που εργάζεται, που παράγει, που αγωνίζεται να μην μαγαρίση τ’ ακριβό όνομά της.
Φίλες και φίλοι, συμπατριώτες,
Διαλέξαμε τον ανάντη δρόμο, την οδό την στενή και την δύσβατη. Αλλά η δική μας διαδρομή δεν έχει ούτε εξαρτήσεις ούτε βαρίδια. Γι’ αυτό μπορούμε καθ’ οδόν να σας κοιτάμε στα μάτια. Γι’ αυτό και σε αυτή την συγκυρία προτιμούμε την διακινδύνευσι μιας εκλογικής συστράτευσης, γιατί ο Αγώνας της Εθνικής Ανάστασης, ως ιερό χρέος, έχει αποδέκτες όλους τους τίμιους αγωνιστές πατριώτες.
Ο σκοπός είναι ιερός και μέγας, και ζητάει νέο αίμα. Αποφασίσαμε να δώσουμε ό,τι μπορούμε: την καρδιά και το μυαλό μας. Νέοι και άβγαλτοι πολιτικά. Άγνωστοι, αλλ’ ατόφιοι. έτσι κι αλλιώς μόνο το όντως νέο μπορεί να οικοδομήσει ένα άλλο, όντως νέο (και επιτέλους γνήσιο) πολιτικό πρόταγμα πατριωτισμού για να μπορέση ν’ αναμετρηθή με τους υποτελείς της κατεστημένης κομματοκρατίας.
Όντες παιδιά αετών, απόγονοι Ηρώων και Αγίων, όχι μόνο δεν μας ταιριάζουν οι συμβιβασμοί, αλλά μας ερεθίζει η κατεστημένη ελλαδική νοοτροπία των βολεμένων και των εθελοδούλων. Των ριψάσπιδων και των δαμασιφρόνων.
Παιδιά του λαού, δεν έχουμε υποστεί την εκγύμνασι των γενιτσάρων, όπως κάποιοι που με οφιώδη υπομονή τους εκκολάπτει και με επιστημονική συστηματικότητα τους στρατολογεί το Σύστημα σε ειδικά Σχολεία, εγχώρια και ξένα Πανεπιστήμια ή Ινστιτούτα, για την ανατροφοδότησί του.
Πολιτευόμαστε επειδή αγαπούμε την αγιασοφίτικη πατρίδα μας κι όχι επειδή είμαστε ανεπάγγελτοι ή κληρονόμοι οικογενειακών φέουδων ή βουλευτικών εδρών.
Βεβαίως (όπως ωραία το θύμισε κι ο συντοπίτης συναγωνιστής Θ. Παντούλας), όπως πάντοτε, ακόμη και στην θλιβερή δημοκρατία του καιρού μας «κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός και δραγουμάνος του ο λαός».
Αυτός είναι «ο ποιών θαυμάσια, Μόνος»
Αυτόν θέλουμε μεθ’ ημών.
Απ’ αυτόν προερχόμαστε και σ’ αυτόν λογοδοτούμε.
Σε κανέναν άλλο.
Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου