…………………………………………………
ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Έκλαψες, πικράθηκες, χολώθηκες
Για μια γυναίκα, για τον φίλο, από τους εταίρους
Και η μάνα σου παρακαλούσε
Θεούς Δαιμόνους και θνητούς
Για όπλα που δεν θα σου έσωζαν την ολιγόχρονη ζωή σου.
Βγήκε μέσα από τη θάλασσα με δάκρυα
Πήγε ψηλά στο βουνό, περίμενε τους σκληρούς αναίτιους
Τις λίγες μέρες ακόμα που σου δώσαν.Ήξερε.
«Δεν αγάπησα την ευπρέπεια ενός οίκου, τα καλά τα λόγια, ανάξιος ήμουν,
Τις μέριμνες για τα καθημερινά απώθησα,
Ας χάσω το μερτικό μου από την ομορφιά.
Ο βίος μου όλος Πόλεμος
Όλες μου οι στιγμές αφιέρωση στον Άρη,
τα όπλα θέλω, τα όπλα περιμένω
Για να μου δώσουν μια νίκη ακόμα πριν τον οριστικό χαμό». Ήξερε.
Το γνώριζες μα δεν εστάθης, περίμενες, φώναζες, παρακαλούσες, τα έφερες.
Όταν πέσει ο άνθρωπος μετά δεν είναι,
ποιος είδε δέντρο που κόπηκε ν’ ανθίσει πάλι». Ήξερε.
Πολέμησε, κέρδισε, πολέμησε, σαρώθηκε,
Σείστηκε ολόκληρος, τρεμούλιασαν οι σάρκες
Στην ψυχή ήρθε ο μαύρος τριγμός,
Πριν ακουμπήσει το κορμί στη γη
Η ζωή είχε φύγει από μέσα.
Μητροπρεπώς
Επικράνθης
Και ο Άδης
Είχε ισχυρές τις πύλες.
Σταμάτης Σουφλέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου