«Πωλείται πατρίς» (από πολιτικό καριέρας) Θα μπορούσε να είναι και μια απάντησι στα χθεσινά κροκοδείλια δάκρυα ενός κυβερνητικού μεγαλοβουλευτή, πρώην Προέδρου της Βουλής, ο οποίος μετά από καμμιά 15ετία νεοταξίτικης λογοκρισίας (ουδόλως ενοχληθείς τότε απο τον διωγμόν αυτής της θεσπέσιας λέξης/έννοιας, απο κοινού με τις λέξεις και τις έννοιες «Έθνος», «εθνικός», «πατριωτισμός» κ.τ.τ.) ανεκάλυψε περίνους, όσο και περιδεής την λέξι …«Πατρίδα» (ως μαγικό φίλτρο –μαζί με την λέξι-ξόρκι «καταλλαγή»), για να βγούμε από τον εφιάλτη (κατα λέξι: "...για να μη σφαγούμε")!!!
ΠΩΛΕΙΤΑΙ
Πωλείται, πωλείται, εδώ η καλή πατρίδα!
Πωλείται, σας λέω, πρωθυπουργός την είδα!
Κοψοχρονιάς τη δίνω, μεγάλη ευκαιρία!
-- η συνταγή μας πέτυχε, τους έχουμε ομηρία.
Πωλείται, πωλείται, κάντε την ζώνη γκρίζα..
Ελάτε, τώρα, πάρτε την και δώστε μου τη μίζα!
Πωλείται σας λέω, τιμή υψηλή δεν είναι.
Τί; Θα με κάψει ο Θεός; Χαχά! Μασόνος είμαι!
Για ποιόν Χριστιανισμό μιλάς; Ποιών εδαφών ληστεία;
Εμείς αυτά στ’ Αμέρικα τα θεωρούμε αστεία.
Έλα σου λέω, κόσμε, την βγάζω στο σφυρί!
Ποια προδοσία τσαμπουνάς ποιο τίμημα βαρύ;
Πωλείται και η Ακρόπολη ολόκληρη, γερή,
-- είναι σας λέω εγγύηση, μιλάμε για σκαρί!
Ελάτε όμως γρήγορα, πρίν θυμηθούν ποιοί είναι,
γιατί θα με κρεμάσουνε, μόνο για δαύτο είμαι.
Ελάτε, ξένοι, πάρτε την - ή μήπως γνώμη αλλάξατε;
Τί; Μη μου τα γυρίζετε, αφού λεφτά μού τάξατε.
Ελάτε νύχτα πάρτε την γιατί θα βγούν στο δρόμο
οι γραίκοι μέσα στη ψυχή δεν λογαριάζουν τρόμο.
(Τ’ αραχνιασμένα πόδια τους, αρχίσαν να κουνάνε,
νομίζω ότι κίνησαν οι γραίκοι και ξυπνάνε).
Ελάτε πρίν διαφυγές και κατακόμβες κλείσουν.
Ελάτε, φυγαδέψτε με, μην και με τουφεκίσουν.
Τσιγγάνα τρέξτε βρείτε, να μου ’ξηγήσει, πόντια,
Γιατί ’βλεπα στον ύπνο μου πως έχανα τα δόντια,
πόνο βαρύ στο στήθος μου, να μην μπορώ να τρέξω,
τη θάλασσα στην πόρτα μου να στέκεται απ’ έξω.
Ελάτε πάρτε με απο ’δώ, πρίν οι χαρές μου δύσουν,
ελάτε προστατέψτε με, πρίν σε κελί με κλείσουν.
Ελάτε, γιατί οι Έλληνες έχουν για στολισμό τους
πετσοκομμένα προδοτών, αυτιά εις το λαιμό τους.
Φειδίας
πηγή
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Αφέντες
Αφέντες σεις που πλέκετε, με δάφνες μαραμένες
του τομαριού σας το λαμπρό, μα λιγδιασμένο πέπλο
αφέντες σεις, που κλαίγεστε για του λεπρού το δίκιο
δεν ξέρατε μου τάχατες , σεις Ήρωες Μουνούχοι,
οι πράξεις σας πως, τις ψυχές σας έχουν αμαυρωμένες;
***
Αφέντες' σεις που φέρνετε σε γιαλαντζί αντάρτες
κοιτάξτε πέρα μακριά, όσο σας φτάνει η σκέψη'
θα στέκεστε εφταμόναχοι,'στη' λαική σας δίκη'
μαύροι, σαχλοί και αχαμνοί, πνευματικώς ευνούχοι
στην Προίκα της Παντάνασσας, γυρίσατε τις πλάτες.
***
Αφέντες' σεις, που σέρνεστε ευθύς προς τον Χαμό σας,
αθώων ''αίμα'' αποζητά, τον διαμελισμό σας
Αφέντες' που βαπτίσατε Μεμψιμοιρία'' τη' φρίκη,
κόσμος αλλάργο απο χαρές, βαθιά αφωσιομένος
σας πλέκει τον ιστορικό Εξαίσιο αφανισμό σας!
Φειδίας
Δημοσίευση σχολίου