Ένα ποίημα του Πρεβελάκη αντί Αφιερώσεως στα Γενέθλια του Ιστολογίου (+ μετάφρασι στα ιταλικά). Una poesia tradotta di Prevelakis come dedica al blog

Una poesia di Pantelis Prevelakis tratta da “La Mantiglia di Santa Veronica” (tradotta anche in italiano); come dedica al compleanno del blog.

Ένα αγαπημένο ποίημα του Παντελή Πρεβελάκη διάλεξε ο Αλέξανδρος Σελλενίδης -αντι αφιερώσεως στα πρόσφατα γενέθλια (06.01.2008) του «Νέου Παλαμήδη». Το δημοσιεύουμε μαζί με την ανέκδοτη ιταλική του μετάφρασι.


Απο ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ του Π. ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ (1933-1945), Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1969, σ. 107


Τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ περάσανε πάνω
απο το ξέσκεπο πηγάδι,
η μυρουδιά των κρίνων ήρθε
κι έβρεξε τη ζεστή της ανάσα.
Ήρθε κι ο ποιητής να δροσίσει
το πήλινο στήθος και τα χείλη του.
Μα όταν έσκυψε πάνω
απ’ τον καθρέφτη της νύχτας,
ο ποιητής εγνώρισε την ψυχή του,
το ξέσκεπο πηγάδι,
το ξεδιπλωμένο μαντίλι των χωρισμών,
όπου ξαναγεννιούνται τ’ αστέρια,
όπου δροσίζουνται οι κρίνοι
κι όπου, μές στα ρίγη της νύχτας,
γράφεται η κάθε στιγμή.

Παντελής Πρεβελάκης
(Το Μαντίλι Της Αγίας Βερονίκης, 1933-34)

ΙΤΑΛΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙ:

LE STELLE passarono sopra
il pozzo scoperto;
venne l’ odore dei gigli
ed inumidi’ il suo caldo respiro.
Venne anche il poeta per dissetare
il suo petto d’ argilla e le labbra.
Ma quando si curvo’ sopra
lo specchio della notte,
il poeta riconobbe l’anima sua:
il pozzo scoperto,
la mantiglia spiegata delle separazioni,
dove si rinascono le stelle,
dove si rinfrescano i gigli
e dove, nei brividi della notte,
ogni momento e’ scritto.

Pantelis Prevelakis (1933)
(Traduzione: Alex. S. e Sil. Galiazzo)