Για την σημασία της ημέρας και τα σχετικά με τον εορτασμό της κορυφαίας Εορτής του Εορτολογίου μας μην έχοντας κάτι ετοιμάση, παραπέμπουμε στο ωραίο κείμενο που είδαμε σε άλλο ιστολόγιο σήμερα «Η εορτή των Θεοφανείων στην ιστορία, την τέχνη και την παράδοση» (του Θωμά Μπαϊρακτάρη), (αλλά και εδώ).
Εμείς θα προτείνουμε ένα παλιό τραγούδι του αγαπημένου μας Κώστα Τουρνά, ένα κάπως ξεχασμένιο κομμάτι που όμως δεν το θεωρούμε ούτε άσχετο ούτε ανεπίκαιρο.
Οι στίχοι:
ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ
Ο κόσμος ξυπνάει, ο κόσμος φοβάται.
Και 'γώ έχω ψυχή που ποτέ δε κοιμάται.
Να 'ρθής σε καλεί, να 'ρθής σου ζητάει.
Σου στρώνει χαλί και κάποιος γελάει.
Κι ανοίγει ο ουρανός στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ' όποιον μόνος υπομένει.
Φωτιά και καπνός, κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός, του βγαίνει το μάτι.
Ο κόσμος γυμνός, μιά πορνογραφία.
Το χθές και το πώς σαν πλαστογραφία.
Κι ανοίγει ο ουρανός στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ' όποιον μόνος υπομένει.
Ο κόσμος ξυπνά, ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός, ο κόσμος κοιμάται.
Φωτιά και καπνός, κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός, του βγαίνει το μάτι.
Κι ανοίγει ο ουρανός στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ' όποιον μόνος υπομένει.
Ο κόσμος ξυπνά, ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός, ο κόσμος κοιμάται...
(μουσική-στίχοι: Κώστας Τουρνάς)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου