ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΠΟΣ: Αγωνιστική υπενθύμησι-μικρό αφιέρωμα με ποιήματα και τραγούδια. Ricordo della lotta x la liberta’ dell’ ellenismo cipriota (01.04.1955)

1 Απριλίου 2010. 55 Χρόνια από τον αδικαίωτο ακόμα Κυπριακό Αγώνα…


Α. Ένα δυνατό ποίημα του Γιώργου Πετούση που το βρήκαμε στο εξαιρετικό –παρ’ ότι νέο- ιστολόγιο του «Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς»

ΣΤΗ ΔΟΚΟ ΤΗΣ ΑΓΧΟΝΗΣ
Εις μνημόσυνον

Μου λες να ξεχάσω τα παιδιά στην αγχόνη
να παραμερίσω όλο εκείνο το πολύ μου πάθος
για τη λευτεριά της Πατρίδας.
Να παραδώσω στην πυρά όλα εκείνα
«τα δια χειρός ηρώων» επιθανάτια γράμματα
που τα διαβάζω κάτ’ επανάληψη
και με κρατούν άγρυπνο.
Εγώ σου λέω δεν μπορώ.

Μια ζωή τώρα τις μεταμεσονύκτιες ώρες
με πιάνει ρίγος σαν ακούω τα βήματά τους να οδεύουν.
Σαν ακούω τα τραγούδια τους να δυναμώνουν.
Σαν τέλος ακούω να πνίγεται μαζί τους
δολοφονημένος
ο Ύμνος της Ελευθερίας
ύστερ΄ ακριβώς απ΄ τον ξερό γδούπο της ανοιγμένης
καταπακτής.

Ω! τα κορμιά τους έτσι που αιωρούνται δεκαετίες
τώρα στη δοκό της αγχόνης!
Ω! τ΄άγια κορμιά τους δεκαετίες τώρα
που ΄ναι θαμμένα στα Φυλακισμένα Μνήματα!

Γιώργος Πετούσης
Λεμεσός
20.4.1986 – 20.2.1987
[ Από την ποιητική συλλογή «Ο αδελφός μου Ονήσιλος», Λεμεσός – Κύπρος 1989]




Β. Δυό ποιήματα του ηρωικού παλληκαριού Βαγόρα Παλληκαρίδη, μελοποιημένα από τον Δημήτρη Λάγιο και πρωτοτραγουδισμένα από τον Γιώργο Νταλάρα:



Στίχοι: Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Των αθανάτων

Των αθανάτων το κρασί
το ‘βρετε σεις και πίνετε
ζωή για σας ο θάνατος
κι αθάνατοι θα μείνετε





Στίχοι: Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

ΗΡΩΩΝ ΓΗ

Όλη η φύση κοιμάται, τη ναρκώνει το κρύο
και γω φεύγω λαλώντας το στερνό μου αντίο
και την μάνα φιλώντας, την κοιτάζω να κλαίει
μάνα, μην κλαις της λέω, μάνα μην κλαις, και κλαίω.

Κι όλο πάω και τρέχω και το δάκρυ της σβήνει
για μια μόνο στιγμούλα και μιαν άλλη μανούλα,
την Ελλάδα μας έχω, που όλο κλαίει κι εκείνη.

Στου βουνού τη ραχούλα σ' ανθοστόλιστα πλάγια
την γλυκειά μου μανούλα ψάχνω νά βρω την άγια
θ' ανεβαίνω ραχούλες, χιονισμένες κορφές,
ώσπου νά 'βρω ηρώων γή κι ηρώων μορφές.



Γ. Με τον ίδιο Τραγουδιστή θα κλείσουμε, καρτερώντας κι εφέτος:



Γιώργος Νταλάρας: Καρτερούμεν


Καρτερούμεν μέραν νύχταν
να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πο'ν καμένος
τζι' εν θωρεί ποτέ δροσιάν

Για να φέξει καρτερούμεν
το φως τζιήνης της μέρας
πο'ν να φέρει στον καθ' έναν
τζιαι δροσιάν τζαι 'ποσπασιάν