Εγώ λέω, ο λαός μου έχει καί αγίους καί σοφούς!Προσωπική παρένθεσι (για να τονίσω την σύνθεσι που μας αρνούνται, το σύν , το + , το ΚΑΙ): Το στερνοπούλι μας το βαφτίσαμε –εν τω μυστηριακώ Τριαδικώ Ονόματι- στο όνομα της Παναγίας και του Αριστοτέλη. (Το φωνάζουμε ΠΑΡΙ, < Παναγιώτης-Αριστοτέλης). Προς-ευχόμαστε εγώ και η μητέρα του να έχει αμφοτέρων των αγαπημένων προσώπων κι ονομάτων την ευλογία και την χάρι. Και όλα τα τα παιδάκια του κόσμου να προκόπτουν "σοφία και χάριτι". Κλείνει η παρένθεσι. Δεν πρέπει να αφήσουμε σε φρειδερίκους να προσδι-ορίζουν την μνήμη ή την ψυχή, την δική μας ή της μάνας μας. Να επιχειρούν να υποθηκεύσουν αποδομώντας το, μουσειακά ή μωσαϊκά, το συναμφότερον παρελθόν του λαού μας ή να χαλκεύουν συνωμοτικά το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας.
Θά ’μαστε ανόητοι να προσέχουμε τις βαρύγδουπες ρητορείες και τις απλώς αδόλεσχες ή υστερόβουλες μεγαλοστομίες των εκάστοτε Νίτσων και να αγνοούμε τους καημούς των Κάλβων & των Καβάφηδων ή τον παλμό των Παλαμάδων & των Παπαδιαμάντηδων.
Ο δικός μου λαός λέει «το κερί και το λιβάνι»: ίσως υπονοεί και το μελάνι , απαραίτητο για να καταγραφή καί η φωτισμένη σκέψι σ’ έναν διάλογο ΚΑΙ το βίωμα του ιερού σ’ έναν ψαλμό.
Αν και δέν μου επιτρέπεται να ομιλώ εξ ονόματος του αγιασοφίτου λαού μου, κανείς δεν μπορεί να μου απαγορεύση να αφουγκράζομαι - όποτε αξιώνομαι - ανάμεσα στους κτύπους της καρδιάς μου και κάποιες απόμακρες χαμηλόφωνες κουβέντες, (έπεα κι ονόματα με πολλά πολλά κάππα: ίσως πιο πολλά τα Πα από τα Κά, αλλά το Κά εδώ τονίζεται), κοντοζυγώνοντας με θαυμασμό και δέος στα ιερά και όσια τραπέζια, όπως αυτό, όπου συμποσιάζονται οι σκιές του Παλαμήδη και του Καππαδόκη Γρηγορίου από την Αριανζό . Στο ίδιο τραπέζι, μάλιστα, μπορεί διαλεγόμενοι στην γλώσσα –πάντα- των αγγέλων, άμα λάχη, να παίξουν και καμμιά παρτίδα πεσσούς!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου