Η βιβλικών διαστάσεων φυσική καταστροφή που έπληξε αυτές τις μέρες την μικρή χώρα της Αϊτής δεν μπορεί να μην συγκινεί κάθε θνητό, όπου γής.Θέλαμε να κάνουμε απ’ την επόμενη μέρα της τραγικής είδησης κι εμείς, απ’ το Ιστολόγιό μας, μια αναφορά στο δράμα των αθώων συνανθρώπων που δοκιμάζονται αφάνταστα σε εκείνο το μακρινό για ‘μάς μέρος.
Η αποψινή παρότρυνσι του αντιπροέδρου του Συλλόγου μας, Δημήτρη Κακάτσου (που μας καλεί όλους σε γραπτό μήνυμα με τίτλο «Η Αϊτή και εμείς οι Έλληνες» να αναλογισθούμε το χρέος που έχουμε απέναντι στον αϊτινό λαό –υπενθυμίζονας το θαυμαστό γεγονός της πρώτης επίσημης αναγνώρισης του αγώνα της εθνεγερσίας του 1821 από τον αρχηγό του κράτους αυτού και επιπλέον την διπλή αποστολή βοήθειας στον Αγώνα, υλική και στρατιωτική (εστάλησαν 25 τόνοι καφέ και –πιθανότατα, αν και αγνοείται η τύχη τους- 100 στρατιώτες) μας δίνει την κατάλληλη αφορμή να πραγματοποιήσουμε χωρίς άλλη αναβολή την απόφασί μας να γράψουμε κάτι.
Ψάξαμε, λοιπόν, και βρήκαμε το επίσημο έγγραφο με το οποίο η και τότε φτωχή και ταλαιπωρημένη (και μάλιστα από εσωτερικές διαμάχες) Αϊτή, μας στήριξε.
Πρόκειται για μια επιστολή (ημ. υπογραφής 15.01.1822) την οποία έστειλε στον Αδαμάντιο Κοραή και στα άλλα εξέχοντα μέλη της ελληνικής παροικίας στο Παρίσι (ως απάντησι σε δική τους) ο Jean-Pierre Boyer, τότε προσφάτως εκλεγείς πρώτος Πρόεδρος (1822) της ενοποιημένης Αϊτής.Σ’ αυτήν ο Πρόεδρος της Αϊτής χαιρετίζει την αναγεννωμένη Ελλάδα και εκφράζει τον ενθουσιασμό του λαού της μακρινής και μικρής αυτής χώρας υπέρ του ελληνικού αγώνα. Ο Μπουαγιέ ήταν μιγάς γαλλικής καταγωγής απ’ τον πατέρα του και με ευρωπαϊκή κουλτούρα (σπουδάσας στην Γαλλία) διεπνέετο από έντονα φιλελληνικά αισθήματα τα οποία φαίνονται στην επιστολή αυτή:
Ελευθερία – Ισότης
Ιωάννης Πέτρος Μπουαγιέ
Πρόεδρος του Χαητίου
Προς τους πολίτας της Ελλάδος
Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Χ. Κλωνάρην
Εις Παρίσι
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολήν υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η του παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως* των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας*. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς, αναγκασθείσα τέλος πάντων, εδράξατο των όπλων ίνα κτήσηται την ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε*.
Μία τόσω ωραία και τόσω νόμιμος υπόθεσις και προ πάντων αι συνοδεύουσαι αυτήν πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαητίοις, οίτινες, ως οι Έλληνες, επί πολύν καιρόν έκλιναν τον αυχένα υπό ξένον ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας*.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου*, εσκέφθημεν να συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, αν μη δια στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον δια χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων δια προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην, επησχόλησαν όλο το χρηματικόν, εξ ού η διοίκησις ηδύνατο να καταβάλη μέρος. Σήμερον έτι, η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν έτι μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος, όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών δαπάνην. Εάν πάλιν επέλθωσι κατάλληλοι, ώς επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε θα βοηθήσωμεν προς τιμήν αυτών τα τέκνα της Ελλάδος όσω δυνηθώμεν.
Πολίται. Διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμάς ευχάς, άς ο λαός του Χαητίου αναπέμπει υπέρ της απελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Έλληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε, παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεικνυόμενοι* και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος*. Είθε, τέλος, δια των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων*.
Τη 15 Ιανουαρίου 1822 και 19ω έτει της Ανεξαρτησίας
Ι-Π. Μπουαγιέ
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ:
Από το κείμενο που πολύ ορθά ο Τάσος Βουρνάς θεωρεί ότι συνιστά πράξη "αναγνώρισης" της Ελληνικής Επανάστασης και το οποίο αναδημοσιεύσαμε παραπάνω (το βρήκαμε πρώτα –πριν το αναζητήσουμε καί στο ελληνόγλωσσο Διαδίκτυο- στο ελληνοπρεπές «Νεώτερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό του Ηλιου», τ. Β΄, σ. 300-301 του ευπατρίδη Ι.Δ. Πασσά) προκύπτουν διάφορα λίαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Ο εκπληκτικός αυτός πολιτικός ηγέτης Jean-Pierre Boyer (1776 – 1850):
1. Είχε πληροφορηθή σχετικά εγκαίρως (και πάντως πρίν την 20η Αυγούστου 1821) την έναρξι της Επανάστασης.
2. Αναγνωρίζει τον Αγώνα του '21 ως Εθνικό (απελευθερωτικό και όχι π.χ. ταξικό). Γκόλ στους προκρούστες μαρξιστές .
3. Αναγνωρίζει την Οθωμανική κατοχή ως τυραννική τοιαύτη, ξένη και παράνομη. Γκόλ στους αναθεωρητές της δρακωνορεπούσικης «συμμωρίας».
4. Αναγνωρίζει ιστορική συνέχεια στον ελληνικό λαό. Μια συνέχεια ενός έθνους που αναγεννάται (έστω και αν του αϊτινού φιλέλληνα ξεφεύγει μια μικρή ιστορική ανακρίβεια, όταν γράφει πως αυτή η αναγέννησι έγινε μετά από 3 περίπου αιώνες δεσποτισμού). Λεπτομέρεια, αντί για τέσσερις.
Πράγμα που επίσης σημαίνει πως ο Μπουαγιέ όχι μόνο ανάγει την ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους στην εποχή των ονομαστί αναφερομένων ηρωικών μορφών της Αρχαίας Ελλάδος, του «Λεωνίδου» και του «Μιλτιάδου», αλλά εμμέσως παραδέχεται ελληνικό χαρακτήρα και στην προ των 3-4 αιώνων των επονείδιστων αλλοθρήσκων τυράννων, δηλαδή και στην περίοδο του Βυζαντίου! Γκόλ και στους οπαδούς του Φαλμεράιερ και τους εγχωρίους γρεκύλους που κάνουν λόγο για εκσλαβισμούς και για ρανίδες ελληνικού αίματος στους κατοίκους αυτής της χώρας.
5. Μιλάει σαφώς για ιερή υπόθεσι, για έναν απελευθερωτικό αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων της ελευθερίας, της ΠΑΤΡΙΔΑΣ, αλλά και της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ!!
Γκόλ και τρίποντο στους άθεους, τους εθνομηδενιστές και τους δωδεκαθεϊστές/νεοπαγανιστές.
Με το μνημειώδες αυτό κείμενό του ο Ιωάννης Πέτρος Μπουαγιέ αναδεικνύεται σε μέγιστη φιλελληνική μορφή. Και καθόσον με την μεν παρέμβασί του χαιρέτισε/αναγνώρισε με μοναδικό ενθουσιασμό την Ελληνική Επανάστασι, με την δε διορατικότητά του προοιωνίσθηκε, σχεδόν προφήτευσε, την Παλιγγενεσία του ελληνικού λαού -ενώ μάλιστα τους τότε (άρα και σήμερα) μεταγενέστερους Έλληνες τους/μας θεωρούσε παρόμοιους με τους προγόνους, ευχόμενος στους επαναστατημένους να μνημονεύονται στην ιστορία ως «κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων»- αλλά και πάνω απ’ όλα, καθόσον στήριξε εμπράκτως με αποστολή βοήθειας από το υστέρημα του φτωχού λαού του τον Απελευθερωτικό μας Αγώνα, προτείνουμε στην ελληνική(;) πολιτεία να τιμήση έστω και τώρα (160 χρόνια από τον θάνατό του) την μνήμη του αληθινού αυτού φίλου του γένους μας (με την ανέγερσι καταλλήλου αδριάντος και ονοματοδοσία σε κάποια πλατεία της Πρωτεύουσας) πολιτογραφώντας τον μετά θάνατον ως Έλληνα, και να στηρίξη πάση δυνάμει τον δοκιμαζόμενο από τον πρωτοφανούς καταστρεπτικότητας σεισμό άστεγο και λιμοκτονούντα πληθυσμό της Αϊτής.
Τέλος, υστερόγραφα, αναδημοσιεύουμε και δύο αποσπάσματα από αναρτήσεις ξένων ιστολογίων για να παραπέμψουμε στα αντίστοιχα κείμενα που είναι γραμμένα με ξεχωριστή το καθένα τους ευαισθησία. (Κοιτάξτε ακόμα και ένα τυχερό και ίσως λίγο πρόχειρο –αλλά καθόλου αδιάφορο- δημοσίευμα για την Εθνική Εορτή της ΑΪΤΗΣ).
α. Ένα περσινό:
Όταν έχουμε τυφώνες, η χώρα μου δέχεται βοήθεια άπό διάφορους οργανισμούς πως η Unicef και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς οι άνθρωποι φτάνουν σε τόσο μεγάλη απόγνωση, που προσεύχονται να τους δίνει ο Θεός τυφώνες, ώστε να έρχονται ανθρωπιστικές βοήθειες.
β. Κι ένα πρόσφατο:
Το 1511, ένας δομηνικανός μοναχός, ο Αντόνιο ντε Μοντεσίνος, καταγγέλλει τη γενοκτονία από άμβωνος: «Με ποιο δικαίωμα και στο όνομα ποιας δικαιοσύνης έχετε τους ινδιάνους σε τέτοια φρικτή και απάνθρωπη σκλαβιά; Μήπως δεν πεθαίνουν ή, θα έλεγα καλύτερα, δεν τους σκοτώνετε για να βγάλουν κάθε μέρα χρυσάφι; Δεν θα έπρεπε να τους αγαπάτε όπως αγαπάτε τους ίδιους σας τους εαυτούς;»
[Και έναν-δυο αριθμούς τραπεζικού λογαριασμού για την βασανισμένη φίλη χώρα της Καραϊβικής (που καλό θα ήταν να επιβεβαιωθή από κάθε ενδιαφερόμενο, ενδεχομένως και με μια επιπλέον πληροφόρησι τηλεφωνώντας απ’ ευθείας στο εν Αθήναις Προξενείο).
ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡ. ΑΪΤΗ
ΑΡΙΘΜΟΣ 2341131478
IBAN:GR870100023000000-2341131478
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ελληνική Επιτροπή UNISEF:
169/480021-48 της Εθνικής Τράπεζας
Προξενείο Αϊτής:
Τηλ. : 210 6123014
Για να υποστηρίξετε την δράσι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Αϊτή κοιτάξτε εδώ
και κυρίως εδώ.
Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας
τηλέφωνο: 210 3213150 ]
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου