Στο σημερινό κυριακάτικο κήρυγμά του ο παπά Γιώργης, σεβάσμιος και αγαπητότατος εφημέριος στην εκκλησία της ενορίας μας, είπε -ανάμεσα σε πολλά άλλα αληθώς ψυχωφελή- και μια θαυμαστή εξιστόρησι σχετικά με τον όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη. Τον μοναχό από την Τραπεζούντα την μνήμη του οποίου εορτάζουμε σήμερα (5 Ιουλίου εκοιμήθη) και οποίος το 963 έκτισε την Μονή Μεγίστης Λαύρας στην άκρη του Άθω. Μια πράξι υψίστης σημασίας του οσίου πατέρα, αφού αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός συνιστά την έναρξι του μοναχικού βίου στο λεγόμενο έκτοτε «Άγιο Όρος»!
Λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο και ιδού ένα κείμενο που αναφέρεται σε αυτήν την παράδοξη διήγησι που τράβηξε την προσοχή μας (απο ξένο σχόλιο σε ένα "post" στον Pathfinder):
«Ο οσιώτατος πατήρ ημών Αθανάσιος (ο Αθωνίτης) είχε κάποιο μαθητή «πάνυ ευλαβή και ενάρετον», ονόματι Νικόλαο, ο οποίος ήταν πραγματικό «εκμαγείο τω διδασκάλω», κατά την αρετή. Αρρώστησε κάποτε ο Νικόλαος και έκειτο στο κρεββάτι, όπου τον εφρόντιζαν οι αδελφοί της Λαύρας. Ο Πατήρ «ησύχαζεν εν τόπω Βουλευτήρια ούτω καλουμένον».
Ενώ δε απουσίαζε, απέθανε ο μοναχός Νικόλαος.
Οι πατέρες της Λαύρας γνωρίζοντας την αρετή του, έθεσαν το ιερό του σκήνος εντός κιβωρίου και το άφησαν στο δεξιό παρεκκλήσι του Καθολικού της Μονής.
Μετά από δεκα πέντε ημέρες ο Νικόλαος έβγαλε το χέρι του «έξωθεν του κιβωρίου αυτού». Τούτο βλέποντες οι αδερφοί οδήγησαν εκεί τους ασθενείς, «τυφλούς άμα και χωλούς και άλλοις τισίν ασθενείαις και προσαύοντες τη χειρί εκείνη τη αγία επήρχοντο υγιείς χαίροντες άμα και δοξάζοντες τον Θεόν».
Όταν πληροφορήθηκε τούτο ο όσιος Αθανάσιος, επέστρεψε στη Λαύρα. Και αφού εισήλθε στο ναό «εύρε και ήκουσε και τους αδελφούς τους πρώην ασθενείς υγιαίνοντας».Έχοντας δε την ράβδο του στο χέρι, είπε απευθυνόμενος στον νεκρό υποτακτικό του κτυπώντας τον στο χέρι: «Καί έτι ζών , τέκνον , σαλός ήσθα και αποθανών ολόσαλος. Τι σοι βούλεται τα θαύματα, θέλεις ίνα ακούσωσι του κόσμου οι ασθενείς και παραγενόμενοι ενταύθα ποιήσωσι το όρος κοσμικόν καταγώγιον; Λάβε την χείρα σου έσωθεν»! «Και ω των θαυμασίων σου Κύριε, συνέστειλε την χείρα πρός εαυτόν».
Στη συνέχεια είπε πρός τους αδελφούς: «Λαβόντες το σώμα αυτού ρίψατε εν τω κοιμητηρίω ένθα οι αδερφοί αυτού κοιμώνται, και εάν εύρεν παρρησίαν πρός τον δεσπότην Θεόν, ας παρακαλεί και ας δέεται υπέρ των επταισμένων αδελφών»!
...................................................................
Πολύ καλή βιογραφική πληροφόρησι για τον τιμώμενο άγιο βρήκαμε μεταξύ -πολλών- άλλων σε "κλάμπ" του Ιχνηλάτη, ονόματι Κελλίον (!) και επίσης (παρ' ότι μή κρητικός) σ' αυτήν την ιστοσελίδα της Ι. Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου.
ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ "ΑΓΙΟ ΑΘΩΝΑ" 120 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ!
Αλλά την καρδιά μας κλέβει ένα δημοσιογραφικό κείμενο-αφιέρωμα του μεγα-Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (στο οποίο σχεδιάζουμε να επανέλθουμε), το οποίο μπορείτε να διαβάσετε κλικάροντας την παρακάτω εικόνα:
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου