Βραβείο από την Ακαδημία στον πατέρα του αδικοχαμένου νεαρού Αυστραλού στη Μύκονο (ή κάποια παραδειγματική τιμωρία των ενόχων;)

Η τελευταία πράξι ενός δράματος μάς συγκίνησε προχθές με την είδησι σχετικά με την επιτυχή μεταμόσχευσι της καρδιάς του άτυχου εξ Αυστραλίας περιηγητή και τα λόγια ευγνωμοσύνης του μεταμοσχευμένου λήπτη.
Αλλά θα πάμε σε κάτι που διαβάσαμε προ ημερών στον τύπο (Τετάρτη, 31 Δεκέμβριος 2008) και η ειδησεογραφία + το άγριο κλίμα εκείνων των ημερών το άφησαν να περάση στα ψιλά:

«Τον Όλιβερ Ζαμίτ, πατέρα του νεαρού Αυστραλού τουρίστα Ντουζόν Ζαμίτ, που δολοφονήθηκε το καλοκαίρι στη Μύκονο, βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών για τη φιλαλληλία και τον ευγενή ανθρωπισμό του.»

Σχόλιο (αυθαίρετο - όπως πάντα) :

Καλή η έμπνευσι της Ακαδημίας.
Αλλά ίσως η συντεταγμένη (;) πολιτεία μας θα έπρεπε να κάνη κάτι περισσότερο και για λόγους προληπτικούς.
Αν δεν μπορούσε λ.χ. να ανεγείρη κάποιου είδους ανδριάντα του/των δολοφόνου/ων του αδικοχαμένου νεαρού περιηγητή μας ( κάτι σαν μνημείο αποστροφής κι αποδοκιμασίας: Να έχουν εκεί την δυνατότητα οι άλλοι πολίτες να εκτονώνονται ή απλώς να φρονηματίζονται - εννοείται ότι τα έξοδα ανέγερσης και διατήρησης θα τα βρίσκαμε από την κατάσχεσι της περιουσίας των δραστών ), μήπως θά ’πρεπε τουλάχιστον να του/τους στερήση τα πολιτικά δικαιώματα (αν και εγώ προσωπικά θα πρότεινα μια άλλη ποινή σε παρόμοιες περιπτώσεις: αφαίρεσι της ελληνικής ιθαγένειας και εξορία) ισοβίως;
Τι είπατε κύριοι μεγαλοδικηγόροι και νομικο-πολιτειολόγοι; Δεν προβλέπεται;
Θα ’πρεπε να προβλέπεται για παρόμοια ειδεχθή εγκλήματα κατά του ελληνικού πολιτισμού και των αξιών του λαού μας.