Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΦΙΣΕΡ: ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ ΠΡΙΝ, ΚΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ. Fischer; A TRIBUTE TO HIS MEMORY . 3 Partite di Bobby, e un Commento.

"Bobby" Fischer (9 Μαρτίου 1943 - 17 Ιανουαρίου 2008)
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ
Κάποιοι παραμένουμε αμετανόητοι. Θαυμαστές του ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΚΑΚΙΣΤΗ, αλλά και με κατανόησι για την ανθρώπινη πλευρά της προσωπικότητάς του με τα παραπτώματα και τα λάθη της.
Ακόμα είναι νωπή η θλίψι για την τραγικότητα του τέλους του.
Αλλά θα τον θυμόμαστε πάντα στην μεγαλοσύνη του. Είπαμε (μέχρι να ...επανέλθουμε) να παίξουμε καμμια πενηντάχρονη παρτίδα του. Έτσι πρόχειρα κι απλά - για να μην …ξεχνιόμαστε!

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΤΙΔΕΣ ΤΟΥ
Απο το εκτυφλωτικό πέρασμα του Παγκόσμιου Σκακιστή, διαλέξαμε τρεις παρτίδες απο τότε που ως δεκαεξάχρονος, ξεκίνησε παίρνοντας αποφασιστικά τον απάτητο δρόμο για την υλοποίησι των στιλπνών μελανόλευκων ονείρων του. Ήταν 50 χρόνια πρίν από σήμερα…

ΣΑΝΤΙΑΓΟ

[Site "Santiago"]
[Date "1959.??.??"]
[Round "12"]
[White "Fischer, Robert James"]
[Black "Pilnik, Herman"]
[ECO "B88"]

1. e4 c5 2. Nf3 Nc6 3. d4 cxd4 4. Nxd4 Nf6 5. Nc3 d6 6. Bc4 e6 7. Bb3 Be7 8.
O-O O-O 9. Be3 Bd7 10. f4 Nxd4 11. Bxd4 Bc6 12. Qe2 Qa5 13. f5 e5 14. Bf2 Bd8
15. Rad1 Bb6 16. g4 h6 17. h4 Nh7 18. Rd3 Kh8 19. g5 Bd4 20. Kh2 Bb5 21. Nxb5
Qxb5 22. c3 Bxf2 23. Rxf2 Qb6 24. Rg2 d5 25. Bxd5 Rad8 26. Qh5 g6 Qxh6 Rxd5 28. exd5 e4 29. Rdg3 Qd6 30. h5 Rg8 31. hxg6 fxg6 32. f6 Qxd5 33. Qxh7+ 1-0

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

[Event "USA-ch"]
[Site "New York"]
[Date "1959.??.??"]
[Round "8"]
[White "Fischer, Robert James"]
[Black "Bernstein, Sidney Norman"]
[[ECO "C89"]

1. e4 e5 2. Nf3 Nc6 3. Bb5 a6 4. Ba4 Nf6 5. O-O Be7 6. Re1 b5 7. Bb3 O-O 8. c3
d5 9. exd5 e4 10. dxc6 exf3 11. Qxf3 Bg4 12. Qg3 Bd6 13. Qh4 Re8 14. f3 Bf5 15.
d4 Bxh2+ 16. Kxh2 Ng4+ 17. Kg3 Qxh4+ 18. Kxh4 Rxe1 19. fxg4 Rxc1 20. gxf5 Rd8
21. a4 b4 22. d5 Rb8 23. d6 cxd6 24. Bc4 Rc8 25. Bxa6 Rxc6 26. Bb5 Rb6 27. c4
d5 28. a5 g5+ 29. Kxg5 h6+ 30. Kg4 Rb8 31. a6 dxc4 32. a7 Ra8 33. Bc6 h5+ 34.
Kg5 Rxb1 35. Rxb1 Rxa7 36. Rc1 Ra2 37. Rxc4 Rxb2 38. f6 1-0

ΖΥΡΙΧΗ
[Event "Zuerich"]
[Site "Zuerich"]
[Date "1959.??.??"]
[White "Fischer, Robert James"]
[Black "Kupper, Josef"]

[ECO "B88"]

1. e4 c5 2. Nf3 Nc6 3. d4 cxd4 4. Nxd4 Nf6 5. Nc3 d6 6. Bc4 e6 7. Bb3 Be7 8.
O-O Nxd4 9. Qxd4 O-O 10. Kh1 b6 11. f4 Bb7 12. f5 e5 13. Qd3 h6 14. Rf3 Rc8 15.
Rh3 Kh7 16. Be3 Qd7 17. Nd5 Bxd5 18. Bxd5 Nxd5 19. exd5 Bf6 20. Bxh6 gxh6 21.
Qe3 Bg7 22. f6 Rh8 23. Rf1 Qb5 24. Qf3 Rc4 25. Qf5+ 1-0







ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (Καθ’ εαυτόν)

Ο Fischer ως προσωπικότητα είναι αμφιλεγόμενος; Ναι, πράγματι. Είναι ο μόνος;
Ως σκακιστική ιδιοφυία, πάντως, ήταν και είναι ακόμη κορυφαία.
Είναι πιο αφιερωμένη στο βασιλικό Παιχνίδι από ό, τι ήταν Capablanca ή ο Steinitz. Πιστεύω ότι σύντομα θα καταστή και ο πιο βιογραφημένος και πιο ενδιαφέρον βιβλιογραφικά από κάθε άλλον σκακιστή μέχρι και την εποχή μας.

Ποιος αντικειμενικός παρατηρητής μπορεί να αμφιβάλλει πως μέχρι την στιγμή που νίκησε τον Σπάσκυ (Boris Spassky) το 1972 στο Ρέικιαβικ είχε ξεπεράση σε σκακιστική ισχύ κάθε στάνταρ που είχε γνωρίση ο σκακιστικός κόσμος από τις επιδόσεις των ιερών τεράτων του πρόσφατου παρελθόντος, τύπου Λάσκερ, Καπαμπλάνκα ή και αυτού ακόμα του Αλιέχιν - και ξεχωριστά όλους, βέβαια, τους προκατόχους του Παγκόσμιου Τίτλου;
Από τα αποτελέσματα των αγώνων του και την εν γένει συμβολή του στο Σύγχρονο Σκάκι –άθλημα και πολιτιστικό γεγονός – πιστεύω, και δεν είμαι πρωτότυπος, ότι ο Robert James Fischer είναι ο ισχυρότερος και σημαντικότερος σκακιστής που ο κόσμος έχει γνωρίσει ποτέ.

Αγωνιστικά:
Από την ποικιλία των ανοιγμάτων που έχει παίξη και την βαθειά του γνώσι, είναι φανερό πως δεν έχει τίποτα να ζηλέψη από πολλούς μεταγενεστέρους που ανδρώθηκαν στην σκιά των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, αλλά και με την υποστήριξι ολόκληρων επιτελείων.
Η ακρίβεια με την οποία έπαιζε τα φινάλε είναι σχεδόν τρομακτική. Από την ζάλη τους κάποιοι, -θυμάστε;- μιλάγανε για …μαγεία!
Η σρατηγική εμβρίθεια και η αναλυτική του ικανότητα σε όλους τους τύπους των θέσεων στο μέσον της παρτίδας ομολογείται κι απ’ τους αντιπάλους του.
Το μνημειώδες βιβλίο του «My 60 memorable games», υποστηρίζει αρκούντως τα ανωτέρω.

Η εν γένει συμβολή:
Του χρωστάμε την επαναστατική καινοτομία του σύγχρονου χρονομέτρου –και μόνο γι’ αυτό αν δεν έγινε –κι από δικά του λάθη- πλούσιος, ας μην του αρνιόμαστε τουλάχιστον την αναγνώρισι και την ευγνωμοσύνη.
Είναι καθ’ οδόν, όσο κι αν αντιστέκεται το παγκόσμιο κατεστημένο – και το μακρύ του χέρι φτάνει και πέρα από την FIDE – η άλλη του εμπνευσμένη πρότασι, για το ξεκίνημα των παρτίδων από τυχαία τοποθέτησι των κομματιών, το Fischer Random Chess.
Η επανάστασι του «Φισεράντομ» θα ανανεώση τον έρωτά μας για το Παιχνίδι των Βασιλέων, χτυπώντας την στείρα απομνημόνευσι κατά την θεωρητική προετοιμασία στο άνοιγμα και αναβαθμίζοντας το στρατηγικό και τακτικό στοιχείο του παιχνιδιού από την έναρξι της παρτίδας θα σημάνη μια νέα εποχή στο παγκόσμιο Σκάκι.

Όσο για το κοινωνικό του προφίλ, κάποιοι –χωρίς να συμμεριζόμαστε κατ’ ανάγκην τις υπερβολές του ή τις μανίες του- του αναγνωρίζουμε την ελεύθερη σκέψι, την τόλμη και το ασυμβίβαστο, αντιεξουσιαστικό του ήθος. Όπως ωραία σημείωνε πέρυσι στο αφιέρωμα του μικρού μας περιοδικού ο Νίκος Σκαλκώτας (βλ. το άρθρο του «Δυό λογια για έναν Μεγάλο»: Νέος Παλαμήδης, τεύχος 2, Ιανουάριος 2008, σσ 28-29): «…Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε επιεικείς σ’ αυτό. Το δικαίωμα σε προσωπικές απόψεις, ακόμα και ακραίες - σε μια εποχή που το ισοπεδωτικό «πολιτικώς ορθό» τείνει να γίνει ένα νέο είδος ολοκληρωτισμού –είναι αναφαίρετο κατά την γνώμη μου».

Διάβαζα σήμερα ένα σχόλιο αγνώστου σε ξένο Ιστότοπο πως η περίπτωσι Φίσερ « μπορεί να μας διδάξη πάνω απ’ όλα να είμαστε ο εαυτός μας, πάντοτε, να παίζουμε τις βαριάντες μας χωρίς φόβο στο να εκφράζουμε τις δικές μας ιδέες, ακόμη κι αν έχουμε τους πάντες εναντίον μας…».
Και θυμήθηκα τα γραφόμενα από τον Αντιπρόεδρο στο τρίτο τεύχος του περιοδικού μας στο κείμενό του «12 Εξηγήσεις για τον ‘αντισημιτισμό’ του Μπόμπυ Φίσερ»: «Το μήνυμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο ‘αντισημιτισμός’ , ούτε ο ‘αντιαμερικανισμός’ ! Το ΜΗΝΥΜΑ είναι το θάρρος ενός ανθρώπου, που προτιμάει στο όνομα της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑΣ να γίνει κυνηγημένος φυγάς σ’ όλο τον κόσμο, αντί να επαναπαυθεί στη χλιδή της ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ…». (Νέος Παλαμήδης, τεύχος 3, Μάρτιος 2008, σσ 26-28)
Συνυπογράφω, αλλά θα κλείσω –μέχρι νεωτέρας!- με την ευφυή παρατήρησι του αγνώστου σχολιαστή (Lagrotteria Salvatore) που έλεγα, ο οποίος (http://www.scacchierando.net/dblog/articolo.asp?articolo=1286#commenti ) σημειώνει κατά λέξι:
«Εγώ τον έχω ‘δή σαν πρόδρομο της εποχής του. Νίκησε τους Ρώσους και ύστερα από πολλά χρόνια η Αμερική κέρδισε τον ψυχρό πόλεμο. Θα σας πώ και κάτι ακόμα. Ήταν από το Σικάγο. Καθόλου παράξενο που κι ο Ομπάμα κατάγεται ακριβώς από κεί και θα ενθρονιστεί ακριβώς ένα χρόνο μετά την απώλεια του Μπόμπυ…»!

Δεν υπάρχουν σχόλια: