La Pentecoste, come noto, e’ il giorno natale della nostra Chiesa Cristiana. Auguri, allora, e “Tanti di questi giorni” a tutti noi credenti per quest’ anniversario dei 1975 (20008-33) anni piu’ o meno del Cristianesimo!
E con vostro permesso, presentero’ (mezzo tradotto) un brano dalla prima omelia di S. Giovanni Crisostomo in cui testo, il Santo (4° secolo d.C.) riferendosi al fatto della Glossolalia affermava: “Al tempo degli apostoli chiunque era battezzato parlava immediatamente in altre lingue”.
Επιτρέψτε μου και μια θεολογικο-φιλολογική παρέκβασι για τους «ψαγμένους» φίλους:
Βρήκα ενδιαφέρον το απόσπασμα από την α΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ Ομιλίαν του Ιωάννου Χρυσοστόμου για την ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ.
Κατά το πατερικό κείμενο, το υπερφυσικό αυτό «σημείον» δεν παρουσιάζεται μόνο κατά την Πεντηκοστή, ως φαινόμενο κατά το οποίο το κήρυγμα των Αποστόλων μετά την επιφοίτησι του Αγίου Πνεύματος γινόταν κατανοητό από τους συγκεντρωμένους αλλοεθνείς και αλλογλώσσους ως ομιλία στην γλώσσα τους.
Η γλωσσολαλία φέρεται και ως πνευματικού χαρακτήρα (πάντα ως καρπός του του Αγίου Πνεύματος) φαινόμενο γλωσσομάθειας που αφορά κάθε έναν από τους βαπτιζομένους πρώτους Χριστιανούς!
Μάλιστα ο Ιεράρχης απαντά στην απορία που προφανώς είχαν πολλοί χριστιανοί στην εποχή του ( τέταρτος αιώνας), γιατί το χάρισμα αυτό του Αγίου Πνεύματος δεν συνεχίστηκε να δίνεται στους νεοφώτιστους μετά την αποστολική εποχή.
[Αποδίδω στην νεοελληνική (TRADUCO dal greco)]:
«Για ποιο λόγο λοιπόν, λένε, δεν γίνονται τώρα πια σημεία θαυμαστά; Εδώ, προσέξτε με με μεγάλη προσοχή, γιατί από πολλούς το ακούω αυτό, και συνεχώς και πάντα το ψάχνουν: για ποιο λόγο τότε όλοι οι βαπτιζόμενοι μιλάγανε με γλώσσες, ενώ τώρα πια όχι; Άς μάθουμε πρώτα τι είναι η γλωσσολαλία και τότε θα μιλήσουμε και για την αιτία.
Τι είναι, λοιπόν, το ‘΄γλώσσαις λαλείν’’; ΄Οποιος βαπτιζόταν αμέσως μπορούσε να μιλάει με την γλώσσα των Ινδών, με την μιλιά των Περσών, με των Σκυθών, με των Θρακών και ένας άνθρωπος (έπαιρνε το χάρισμα) να μιλά πολλές γλώσσες. Και αυτοί, πάντως, οι σημερινοί χριστιανοί, αν ήσαν τότε (= σ’ εκείνη την αποστολική εποχή) βαπτιζόμενοι, θα τους άκουγες αμέσως μετά το βάπτισμά τους να μιλάνε (και) σε διαφορετικές γλώσσες. Αναφέρεται, λοιπόν, ότι και ο Παύλος, όταν κάποτε συνάντησε κάποιους που είχαν λάβη το βάπτισμα του Ιωάννη (του Προδρόμου) και τους ρώτησε αν είχαν λάβη το Άγιον Πνεύμα (κάποια στιγμή μετά) αφού πίστευσαν, αυτοί του απάντησαν ότι δεν ξέρανε ούτε τι είναι Άγιο Πνεύμα («δεν ακούσαμε ούτε αν υπάρχη»). Και τότε, αμέσως ο Παύλος τούς κάλεσε να βαπτισθούν: και με την τοποθέτησι των χεριών του επάνω τους, ήλθε και σ’ αυτούς το “Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ ἐλάλουν ἅπαντες γλώσσαις”.
Για ποιο λόγο λοιπόν, ανακλήθηκε και εξαφανίστηκε από τους ανθρώπους τώρα αυτό το χάρισμα;
Όχι δεν μας περιφρόνησε ο Θεός, αντίθετα, μας αποδίδει πολύ μεγάλη τιμή! Πώς γίνεται αυτό; Εγώ θα σας ’πώ:
“Ἀνοητότερον οἱ ἄνθρωποι διέκειντο τότε, τῶν εἰδώλων προσφάτως ἀπηλλαγμένοι, καὶ παχυτέρα καὶ ἀναισθητοτέρα αὐτῶν ἡ διάνοια ἔτι ἦν, καὶ πρὸς τὰ σωματικὰ πάντα ἐπτόηντο καὶ ἐκεχήνεσαν, καὶ οὐδεμία
αὐτοῖς οὐδέπω ἔννοια δωρεῶν ἀσωμάτων ἦν, οὐδὲ εἴδεσαν τί ποτέ ἐστι νοητὴ χάρις, καὶ πίστει μόνῃ θεωρουμένη· διὰ τοῦτο σημεῖα ἐγίνετο.
Τῶν γὰρ χαρισμάτων τῶν πνευματικῶν τὰ μὲν ἀόρατά ἐστι, καὶ πίστει καταλαμβάνεται μόνῃ· τὰ δὲ καὶ αἰσθητὸν ἐνδείκνυται σημεῖον πρὸς τὴν τῶν ἀπίστων πληροφορίαν. Οἷόν τι λέγω· ἁμαρτιῶν ἄφεσις νοητόν ἐστι πρᾶγμα, ἀόρατόν ἐστι χάρισμα· πῶς γὰρ καθαίρονται ἡμῶν αἱ ἁμαρτίαι, οὐχ ὁρῶμεν τοῖς τῆς σαρκὸς oφθαλμοῖς. Τί δήποτε; Ὅτι ψυχή ἐστιν ἡ καθαιρομένη· ψυχὴ δὲ ὀφθαλμοῖς σώματος οὐχ ὁρᾶται. Ἡ μὲν οὖν κάθαρσις τῶν ἁμαρτημάτων νοητὴ δωρεά τίς ἐστιν ὀφθαλμοῖς οὐ δυναμένη σώματος γενέσθαι φανερά· τὸ δὲ γλώσσαις διαφόροις λαλεῖν ἐστι μὲν καὶ αὐτὸ νοητῆς ἐνεργείας τοῦ Πνεύματος· αἰσθητὸν μέντοι παρέχεται τὸ σημεῖον, καὶ τοῖς ἀπίστοις εὐσύνοπτον.
Τῆς γὰρ ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ γινομένης ἐνεργείας, τῆς ἀοράτου λέγω, ἡ ἔξω γλῶττα ἀκουομένη φανέρωσίς τίς
ἐστι καὶ ἔλεγχος. ∆ιὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος λέγει· Ἑκάστῳ δὲ ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος δίδοται πρὸς τὸ συμφέρον. Ἐγὼ μὲν οὖν νῦν χρείαν οὐκ ἔχω σημείων.
Τίνος ἕνεκεν; Ὅτι καὶ χωρὶς σημείου δόσεως πιστεύειν μεμάθηκα τῷ ∆εσπότῃ. Ὁ γὰρ ἀπιστῶν ἐνεχύρου δεῖται· ἐγὼ δὲ πιστεύων οὐ δέομαι ἐνεχύρου οὐδὲ σημείου· ἀλλὰ κἂν μὴ λαλήσω γλώσσῃ, οἶδα ὅτι ἐκαθάρθην ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν. Ἐκεῖνοι δὲ τότε οὐκ ἐπίστευον, εἰ μὴ ἔλαβον σημεῖον· διὰ τοῦτο αὐτοῖς ἐδίδοτο σημεῖα, ὥσπερ ἐνέχυρον τῆς πίστεως ἧς ἐπίστευον.
Ὥστε οὐχ ὡς πιστοῖς, ἀλλ' ὡς ἀπίστοις ἐδίδοτο τὰ σημεῖα, ἵνα γένωνται πιστοί· οὕτω καὶ Παῦλός φησι· Τὰ σημεῖα οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις.
Ὁρᾶτε, ὅτι οὐχὶ ἀτιμάζοντος ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τιμῶντός ἐστι τὸ συστεῖλαι τὴν τῶν σημείων ἐπίδειξιν; Βουλόμενος γὰρ δεῖξαι τὴν πίστιν ἡμῶν, ὅτι χωρὶς ἐνεχύρων καὶ σημείων αὐτῷ πιστεύομεν, τοῦτο πεποίηκεν· ἐκεῖνοι μὲν γὰρ εἰ μὴ ἔλαβον πρῶτον σημεῖον καὶ ἐνέχυρον, οὐκ ἂν αὐτῷ ἐπίστευον περὶ τῶν ἀφανῶν· ἐγὼ δὲ καὶ χωρὶς τούτου πᾶσαν ἐπιδείκνυμι πίστιν· τοῦτο οὖν αἴτιον τοῦ μὴ γίνεσθαι σημεῖα νῦν.”
Το πλήρες κείμενο «ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ, Καὶ διὰ τί σημεῖα νῦν οὐ γίνεται…», μπορείτε να το βρήτε : http://64.233.183.104/search?q=cache:RrxaG5Qg1FYJ:patrologia.ct.aegean.gr/PG_Migne/John%2520Chrysostom_PG%252047-64/De%2520sancta%2520pentecoste.pdf+Pentecoste&hl=el&ct=clnk&cd=9&gl=gr
Και όπως, με χαρά, διαπιστώνουμε πρόκειται για φηφιοποίησι της Πατρολογίας τού
Migne (Patrologia Graeca) που ως ερευνητικό έργο (με συγχρηματοδότησι κοινοτικού προγράμματος) πραγματοποίησε/πραγματοποιεί το Εργαστήριο ∆ιαχείρισης Πολιτισµικής Κληρονοµιάς, (www.aegean.gr/culturaltec/chmlab) τού
Πανεπιστήµιου Αιγαίου [ Τµήµα Πολιτισµικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας].
Κοντάκιον. (Του εσπερινού) Ήχος πλ.δ΄.
Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε,
διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος.
Ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν,
εις ενότητα πάντας εκάλεσε ,
και συμφώνως δοξάζομεν το πανάγιον Πνεύμα.
Και για να αντιληφθούμε την διαλεκτική της Παράδοσης με τα κείμενα των Πατέρων, ας παραθέσω και ένα απόσπασμα από την β΄ Ομιλίαν του ίδιου μικρασιάτη Ιεράρχη «ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ» για το θέμα μας:
«∆ιὰ τοῦτο ἐν εἴδει γλωσσῶν τὸ Πνεῦμα παρεγένετο· καὶ οὐ διὰ τοῦτο μόνον,
ἀλλ' ἵνα καὶ παλαιᾶς ἡμᾶς ὑπομνήσῃ ὑποθέσεως. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ παλαιὸν εἰς
ἀπόνοιαν ἐξοκείλαντες οἱ ἄνθρωποι πύργον ἠβουλήθησαν κατασκευάσαι ἕως τοῦ
οὐρανοῦ φθάνοντα, καὶ διὰ τῆς τῶν γλωσσῶν διαιρέσεως διεῖλεν αὐτῶν τὴν κακὴν
συμφωνίαν· διὰ τοῦτο καὶ νῦν ἐν εἴδει γλωσσῶν πυρίνων ἐφίπταται αὐτοῖς τὸ
Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἵνα διαιρεθεῖσαν τὴν οἰκουμένην διὰ τούτου συνάψῃ. Καὶ ἐγένετο
πρᾶγμα καινὸν καὶ παράδοξον· ὥσπερ γὰρ τότε τὸ παλαιὸν γλῶσσαι τὴν οἰκουμένην
κατέτεμον, καὶ τὴν κακὴν συμφωνίαν εἰς διαίρεσιν ἤγαγον· οὕτω καὶ νῦν γλῶσσαι
τὴν οἰκουμένην συνῆψαν, καὶ τὰ διεστῶτα εἰς ὁμόνοιαν συνήγαγον.
Για μια ερμηνεία της εικόνας βλ. :
http://images.google.gr/imgres?imgurl=http://www.monipetraki.gr/pentikosti.gif&imgrefurl=http://www.monipetraki.gr/pentikosti.html&h=453&w=300&sz=130&hl=el&start=5&um=1&tbnid=nQHwXig90zSXVM:&tbnh=127&tbnw=84&prev=/images%3Fq%3D%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AE%26um%3D1%26hl%3Del%26sa%3DN
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου