Ένα "post" μετά την ευαισθησία του Facebook και à propos η δυστοπία των Big Data.

 

ΜΕΤΑ μου λένε γιατί δεν ανεβάζω στο Φατσόβιβλο, σόρρυ ήθελα να πώ στο Meta, τις αναρτήσεις του Νέου Παλαμήδη, ή γιατί δέν μπαίνω πια τόσο συχνά στο FB και εν γένει στα social. Τί λέμε στα παιδιά; Το παραμυθάκι με την ελεύθερη περιδιάβασι στο πλανητικό διαδικτυακό χωριό, την απρόσκοπτη πρόσβασι στον κόσμο της πληροφορίας κλπ. Για τον ...Λύκο της Λογοκρισίας ή τον Δράκο του επιστημονικού Χαφιεδισμού στην εποχή μας κάτι; Με τόσες Μασκοφορίες τελευταία χρόνια, έγινε η παρενδυσία μόδα. Και όχι μόνο στον εικονικό κόσμο ή στο περιθώριο. Τώρα τον οργουελικό καιρό του Μεγάλου Αδελφού και του δικαιωματισμού, με fake δημοκρατικές διαδικασίες η παρακολούθησι και η λογοκρισία θα πάρουν σκήπτρα αυτοκρατορικά.

 

Συνάνθρωποι, ή θα πηδήξουμε έξω απο τις σελίδες αυτών των νέων “Βίβλων” όσο ακόμη υπάρχει (;) καιρός, ή αλλιώς δεν θα υπάρχουμε ως ανθρωπότητα αύριο. Μας το λένε ανερυθρίαστα οι ψευδοπροφήτες τους με τα ...μεγάλα τους τα data.

Παρένθεσι: “Τα Μεγάλα Δεδομένα σε παρακολουθούν” είναι ο τίτλος διασκευασμένου αποσπάσματος από το βιβλίο του Yuval Noah Harari «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνa» της φωτογραφίας, το οποίο αποτελεί Κριτήριο Αξιολόγησης στην Τράπεζα Θεμάτων της Β’ Λυκείου.

Τα ρηθέντα υπο του Προφήτου της νεοθρησκείας του “Δεδομενισμού” (ΣΣ Μεταφράζω αυθαίρετα το “Dataism” του προβεβλημένου Harari , άθεου - κατα δήλωσί του- συγγραφέα και του Homo Deus )

“Η αποκωδικοποίηση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι λαμβάνουν αποφάσεις θα οδηγήσει σε χειραγώγηση και προπαγάνδα ακριβείας.”

“Οι άνθρωποι είτε ακούσια είτε εκούσια θα εκχωρήσουν εξουσία στους αλγορίθμους.”

κττ, προετοιμάζοντάς μας συγκλίνουν στο δυστοπικό δίδαγμα:

Συντομώτατα θα γίνουν όλα και, [SOS!], θα γίνουμε όλοι meta. 

 

 ....................................................

 

Υστερόγραφα δεν μπορώ παρα να επιδοκιμάσω την επιλογή του τραγουδιού “ΤΟ ΔΙΧΤΥ” του Γκάτσου, ως συνημμένου λογοτεχνικού κειμένου στο προαναφερθέν απόσπασμα του Χαράρι στο κριτήριο αξιολόγησης :

 

 ΤΟ ΔΙΧΤΥ

 

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή

μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι,

έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί

γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ.

 

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς

κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει,

μονάχος βρες την άκρη της κλωστής

κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι.

 

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά

που ‘ναι γραμμένα σ’ εφτασφράγιστο κιτάπι,

άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά

κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη.

 

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς

κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει,

μονάχος βρες την άκρη της κλωστής

κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι.

Ν. ΓΚΑΤΣΟΣ