"...πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού..."
ΗΣΑΝ ΚΙ ΗΣΑΝ
Μνήμη
μου, φύλαξέ τα σύ ως ήσαν.
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά…
Α ναί, μαβιά· ένα
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,
— και πιθανόν μέχρι πολλού —
ήσαν. Αλλ’ είχαν την ικανοποίησι που ο βίος τους
κι η φτώχεια και τα πλούτη του όλα για μένα ήσαν.
Τα χέρια του ήσαν λερωμένα από σκουριές και λάδια…
Τα ενδύματα μισοανοίχθηκαν — πολλά δεν ήσαν
γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας.
Αλλά τί δυνατά που ήσαν τα μύρα,
σε τί εξαίσια κλίνην ( …)
τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.
Οι φίλοι του δεν ήσαν Χριστιανοί· αυτό ήταν θετικόν
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες
Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί·
Έλληνες ήσαν επιτέλους. Μηδέν άγαν
Κι οι αποφάσεις
ήσαν βεβαίως απροσδόκητες.
Γι’ αυτό κι οι μεταμέλειες σταθερές ποτέ δεν ήσαν.
[Γιατί εδώ το Πιόνι θα πεθάνει
κι ήσαν οι κόποι του προς τούτο
μόνο -- υποψία. ]
Ά, οι συμβουλεύσαντες δεν ήσαν διόλου συνετοί.
Παρέγινε
τέλεψαν, και θέατρα και καφενεία που ήσαν
μια φορά
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε) …
Αντάξιοι υποκριταί των υψηλών δραμάτων
ήσαν αι Μούσαι, ο Ερμής και ο σοφός Απόλλων,
τ’ άλλα — ήσαν όνειρα και ματαιοπονίες.
Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.
Μα ποιοί ήσαν τούτοι δεν εγνώριζε κανείς.--Τα δανεικά, αυτά δα ήσαν κι ήσαν.
(Στίχοι: Κωνσταντίνος ΚΑΒΑΦΗΣ.
Σύνθεσι "Κολλάζ": Αλέξανδρος ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ)
[Σ.Σ. Παρακαλείσθε, οι τυχόν ενδιαφερόμενοι μετά την ανάγνωσι του κέντρωνα, να κάνετε υπομονή για προγραμματιζόμενη επεξήγησι/σχολιασμό σε σχετική μας ανάρτησι λίαν προσεχώς.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου