«Εσύ δεν λες τίποτα» και «Άδεια θρανία». Δύο ποιήματα (των Μ. Πασιαρδή, Α. Παστελλά ) για την Κύπρο. Due poesie per i giovani combattenti per la liberazione di Cipro (1 Aprile 1955)

Σήμερα η 65η επέτειος από την έναρξι του απελευθερωτικού/αντιαποικιακού αγώνα της Κύπρου μας. Μεγάλη ιστορία. Έπος με στοιχεία τραγωδίας! Οι ηρωομάρτυρες πολλοί. 18 ονόματα μόνο ελληνόψυχων παιδιών (σφάγια στον βωμό της Λευτεριάς). Δεκαοκτώ, όσα και τα χρόνια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη:

Μόδεστος Παντελής,   Γρηγόρης Αυξεντίου,  Κυριάκος Μάτσης,  Μιχαλάκης Καραολής,  Αντρέας Δημητρίου,  Ιάκωβος Πατάτσος,  Ανδρέας Ζάκος ,  Μιχάλης Κουτσόφτας, Στέλιος Μαυρομάτης, Φώτης Πίττας,  Ηλίας Παπακυριακού,   Παναγιώτης Τουμάζος,  Πρόδρομος  Ξενοφώντος, Γεώργιος Χριστοφόρου, Νίκος Ευαγόρου, Παναγιώτης  Κάσπης,  Αντρέας Παναγίδης,  Ευαγόρας Παλληκαρίδης...

...............................................

 1

Εσύ δεν λες τίποτα…

Εσύ δεν λες τίποτα

μα εγώ θα σου πω γι’ αυτό το νησί

που ήταν όνειρο χτές και θυμάρι κι αμίαντο

και σήμερα ποτάμι οδύνης

ποτάμι που δεν λέει να σιγήσει

κατρακυλώντας απ’ τους αιώνες όχι νερό

μα τις πέτρες μας, πέτρες αρχαίες που χτίσαν ναούς

και υψώσανε κάστρα και πολιτείες που χάραξαν

τ’ όνομά τους στο χρόνο

βαθιά, και για πάντα.

Εδώ, σ’ αυτό το νησί, υδρίες λαδιού με παραστάσεις του μόχθου

υδρίες κρασιού με παραστάσεις αγάπης

ο χαλκός στου ανθρώπου τη δούλεψη

ο χρυσός, η εικόνα, το κέντημα,

το ξύλο που ευωδιάζει το χέρι,

τάφοι προγόνων παλιών και χτεσινών πατεράδων.

Εσύ δεν λες τίποτα

μα εγώ θα σου πω για τα παιδιά

που σκύψανε άξαφνα με το χέρι στο στήθος

εκεί στις πλαγιές του βουνού Πενταδάχτυλος και φωνάζαν

τη μάνα τους ώσπου ξεψύχησαν.

Εσύ δεν λες τίποτα

μα εγώ θα σου πω για τα σπίτια, τα δέντρα

του κάμπου μας, τα πικρολέμονα του ίδρωτά μας

που τα διαγούμισαν άλλοι

και πέρα τα πήγανε.

Εσύ δεν λες τίποτα

μα εγώ θα σου πω γι’ αυτό το μαρτύριο

που δένει τη γη μας, τον τροχό* που στενάζει

η πατρίδα μας, την πληγή στο σώμα του Ιησού.

Εσύ δεν λες τίποτα

μα η πληγή στο σώμα του Ιησού

δεν στερεύει.

Μένουμε μ’ ανοιχτές τις πληγές στο σταυρό του ορίζοντα.

Δεσπόζει το αίμα. Η Κύπρος καλεί. Στους

δρόμους του κόσμου αντηχεί η φωνή μας.

Ας μην αναπαύονται οι άνθρωποι.

Μιχάλης Πασιαρδής

………………………………………………………….

2

Άδεια θρανία

Διάβασα τον κατάλογο

και σείς λείπατε,

γράφατε την ορθογραφία σας στους τοίχους.

Διάβασα τον κατάλογο

και σείς βρισκόσαστε στα οδοφράγματα.

Διάβασα τον κατάλογο

και σείς γράφατε στις φυλακές

στα μικρά σας γόνατα

την Ιστορία του Ανθρώπου.

Κι έγραψα στον κατάλογο:

όλοι παρόντες!

και πλάι το βαθμό του καθενός σας:

Άριστα!

Ανδρέας Παστελλάς