Λάμψεις σκακιού επι σκακιέρας. Μια παρτίδα από ένα χθεσινό τουρνουά Blitz και το τραγούδι «Η Σκακιέρα» της Αλεξίου. Una partita con mosse lentissime da un Torneo Lampo; + la canzone “La Scacchiera”

Όταν πληροφορήθηκα από τον φίλο Δημήτρη Κεφάλα ότι το το Κέντρο Νεότητας Ζωοδόχου Πηγής Κάτω Πατησίων διοργανώνει το 6ο Ατομικό Τουρνουά Blitz, σκέφτηκα ότι αξίζει να παροτρύνω τους σκακιστές του «Άβαξ Και Πεσσοί» να πάμε να παίξουμε όσο μπορούμε περισσότεροι, αλλά και ότι είναι καιρός να λάβω και εγώ προσωπικά μέρος, επιτέλους, σε ένα τουρνουά μπλίτς.
Υπάρχει πάντα μια πρώτη φορά, αλλά το ότι αφ’ ενός κάποια από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου τα έχω συνδέση με ένα Νεανικό Κέντρο (το Π.Ν.Κ. Αγίου Νικολάου οδού Αχαρνών ως κατηχητής Μέσου και Ανωτέρου Κατηχητικού και άτυπος Διευθυντής του Πνευματικού Κέντρου από πλευράς των νέων), και αφ’ ετέρου το ότι ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής «Κάτω Πατησίων» (ή όπως την ήξερα εγώ Ζωοδόχος Πηγή Νέας Χαλκηδόνος) υπήρξε για μένα και την οικογένειά μου η πρώτη μας ενορία όταν πρωτοήρθαμε στην Αθήνα από την Πάτρα (και εκεί στην Ζωοδόχο Πηγή πήγα μικρό παιδί Κατηχητικό), ίσως όλα αυτά να εξηγούν γιατί επεθύμησα να πάω να παίξω πρώτη φορά στην ζωή μου ένα τουρνουά Μλίτς, στα 55 μου.

Βέβαια, το μυαλό μου δεν ήταν και απόλυτα στο σκάκι, άλλωστε είχα την κύρια ευθύνη της επταμελούς ομάδος του Συλλόγου που κατέβασα στην εκδήλωσι και στους αγώνες, τους οποίους διοργάνωσε το Κέντρο Νεότητας σε συνεργασία με τα σωματεία Πήγασο Κυψέλης και Σκακιστικό Όμιλο Κορυδαλλού, προχθές Κυριακή..
Εντούτοις από την στιγμή που κάθεσαι μπροστά στους πεσσούς για να συναγωνιστείς έναν αντίπαλο, οπωσδήποτε επιδιώκεις κάτι ανάμεσα στην αξιοπρεπή εμφάνισι μέσω της καλής προσπάθειας, έως την αναζήτησι της υψηλής αισθητικής απόλαυσης που η μαγεία του σκακιού με μοναδικό τρόπο προσφέρει.
Κοντολογίς, τα «είδα όλα». Η μέτρια αγωνιστική μου απόδοσι με την φτωχή συγκομιδή των 3,5 βαθμών στους 7 γύρους συνοδεύτηκε πλουσιοπάροχα απο μια εντυπωσιακή ποικιλία. Λαθών!
Από θεωρητικές αδυναμίες στα ανοίγματα και στήσιμο κομματιών, μέχρι που έγινα και …μάτ!
Κύρια αδυναμία του παιχνιδιού μου η βραδύτητα. Προφανώς ο «επεξεργαστής» του μυαλού μου είναι παλιάς αρχιτεκτονικής, τύπου «Σπεύδειν βραδέως»! "Τρέχει" δηλαδή με χαμηλές ταχύτητες.

Χαρακτηριστικό δείγμα της απειρίας μου σ’ αυτήν την παρθενική μας εμφάνισι ως σύλλογος, μπορεί να αποτελέση η παρακάτω παρτίδα μου από τον τελευταίο γύρο στο Τουρνουά.
Έχοντας 3,5 πόντους μετά τον 6ο γύρο, κληρώθηκα με τον ισόβαθμο Γιώργο Κουλαξουζίδη, καλό σκακιστή, αλλά και προπονητή και διαιτητή, γνώριμο σε εμένα και από την θητεία του στην Επιτροπή Διαιτησίας της ΤΕΣΣΑΣ.
Η συνάντησι έληξε πρώιμα από πτώσι της σημαίας μου, όπως λέγαμε παλιά την ήττα από χρόνο, και μάλλον άδοξα για εμένα.

Ο συμπαθέστατος Γιώργος Κουλαξουζίδης είναι αξιέπαινος όχι μόνο για την επικράτησί του, αλλά και για το ότι είχε και την ευγένεια να παραμείνη για λίγο στο τραπέζι και να κάνουμε μια πρόχειρη ανάλυσι στην παρτίδα με μια φιλική συζήτησι γύρω από το Βιενέζικο άνοιγμα και την τελική θέσι.
Η ΠΑΡΤΙΔΑ

Play chess online

Στον συμπατριώτη (είναι όπως λέμε εμείς οι πόντιοι «τεμέτερον») Γιώργο, λοιπόν, ο οποίος έχει ως γνωστόν στους σκακιστικούς κύκλους το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, κ. Σκακιέρας, αφιερώνω ένα χαρακτηριστικό για τον τίτλο του τραγούδι:
Χαρις Αλεξιου -Η Σκακιερα


Η σκακιέρα

Τα χρόνια που σε καρτερούσα
ήταν αγρύπνια και μαράζι
και τίποτ’ άλλο δε ζητούσα
μόνο ν’ αρχίσει να χαράζει.

Γελούσε η κάμαρη σαν ήρθες,
σου έφερα νερό από τη στέρνα,
"όλα θ’ αλλάξουνε" μου είπες
κι εγώ σου φίλαγα τη φτέρνα.

Τώρα την κίνηση κοιτάζεις
σαν τους φαντάρους στην Ομόνοια,
ανοίγεις μια παλιά σκακιέρα
 και κουβεντιάζεις με τα πιόνια.

Τα χρόνια που σε καρτερούσα
ήταν αγρύπνια και μαράζι
και δε με νοιάζει που αγρυπνούσα
μα που ακόμα δε χαράζει.

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος (Η Αγάπη Είναι Ζάλη, 1986)
Στίχοι: Αλκης Αλκαίος
Α΄ εκτέλεσι: Χαρούλα Αλεξίου