Νυχτερινό παραφιλολογικό σχόλιο για ένα καλοτάξιδο «καλωσόρισμα»
"Die Eule der Minerva beginnt erst mit der einbrechenden Dämmerung ihren Flug"
Ένα "ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ" - «Ξεκίνημα με μια …καλησπέρα!» τιτλοφορείται η εγκαινιαστικήανάρτησι του ιστολογίου του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Χαλκίδος, ενός σχολείου
στο οποίο για μια ακόμη χρονιά είχα την τιμή να διδάξω.
Ήτοι έχουμε μία νέα
αρχή στο …τέλος της χρονιάς!
Να γιατί, λοιπόν, μου ήρθε στο μυαλό (νυχτερινός συνειρμός!)
η ρήση του Εγέλου (Georg Wilhelm Friedrich Hegel,1770 – 1831) στον υπότιτλο.
Έστω κι αν –τώρα που το ξαναβλέπω πιο ολοκληρωμένα- ο τρόπος που ο ίδιος ο γερμανός φιλόσοφος σχολιάζει το ρηθέν του (εάν, βεβαίως, δεν προδίδει το νόημα η πρόχειρη μτφρ. μου: «Η φιλοσοφία φθάνει πάντα πολύ αργά. Ως σκέψις του κόσμου αύτη εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κόσμο αφού η πραγματικότητα ολοκλήρωσε την διαδικασία του σχηματισμού της και έχει πλήρως συντελεσθή. [,,,] Το νυχτοπούλι της Αθηνάς αρχίζει την πτήσι του όταν πέφτει το λυκόφως.»*), ίσως να μην εξυπηρετεί την ευχετήρια (και οπωσδήποτε αισιόδοξη) διάθεσι του παρόντος δικού μου σχολίου.
Το σφηνωμένο στο μυαλό μου εγελιανό ρητό παραπέμπει στην απαισιοδοξία σχετικά με το κατά πόσο μπορεί ο φιλοσοφικός στοχασμός να παρεμβαίνει αποτελεσματικά κατά την εξέλιξι των ανθρώπινων ενεργειών στον χρόνο. Όπως φαίνεται, λοιπόν, ο σημαντικός φιλόσοφος του νεώτερου κόσμου και δή της ευρωπαϊκής σκέψης, ο κύριος εκπρόσωπος του γερμανικού ιδεαλισμού (που πριν 200 χρόνια υπηρετούσε ακόμα στην εκπαίδευσι της χώρας του ως Διευθυντής Γυμνασίου, όπως διαβάζω), αμφισβητεί με το λογοτεχνικό ένδυμα του στοχασμού του την προληπτικά έγκαιρη παρέμβασι του λόγου στο ιστορικό γίγνεσθαι…
Έστω κι αν –τώρα που το ξαναβλέπω πιο ολοκληρωμένα- ο τρόπος που ο ίδιος ο γερμανός φιλόσοφος σχολιάζει το ρηθέν του (εάν, βεβαίως, δεν προδίδει το νόημα η πρόχειρη μτφρ. μου: «Η φιλοσοφία φθάνει πάντα πολύ αργά. Ως σκέψις του κόσμου αύτη εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κόσμο αφού η πραγματικότητα ολοκλήρωσε την διαδικασία του σχηματισμού της και έχει πλήρως συντελεσθή. [,,,] Το νυχτοπούλι της Αθηνάς αρχίζει την πτήσι του όταν πέφτει το λυκόφως.»*), ίσως να μην εξυπηρετεί την ευχετήρια (και οπωσδήποτε αισιόδοξη) διάθεσι του παρόντος δικού μου σχολίου.
Το σφηνωμένο στο μυαλό μου εγελιανό ρητό παραπέμπει στην απαισιοδοξία σχετικά με το κατά πόσο μπορεί ο φιλοσοφικός στοχασμός να παρεμβαίνει αποτελεσματικά κατά την εξέλιξι των ανθρώπινων ενεργειών στον χρόνο. Όπως φαίνεται, λοιπόν, ο σημαντικός φιλόσοφος του νεώτερου κόσμου και δή της ευρωπαϊκής σκέψης, ο κύριος εκπρόσωπος του γερμανικού ιδεαλισμού (που πριν 200 χρόνια υπηρετούσε ακόμα στην εκπαίδευσι της χώρας του ως Διευθυντής Γυμνασίου, όπως διαβάζω), αμφισβητεί με το λογοτεχνικό ένδυμα του στοχασμού του την προληπτικά έγκαιρη παρέμβασι του λόγου στο ιστορικό γίγνεσθαι…
Μα, τί κάθομαι και γράφω …νυχτιάτικα;
Καλό Καλοκαίρι στους συναδέλφους (και στους μαθητές) του
Εσπερινού και
Καλοτάξιδο το Ιστολόγιο στην μπλογκόσφαιρα!
* Georg Friedrich Hegel, Grundlinien der Philosophie des Rechts. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1972, S. 14.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου