Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

ΤΕΤΑΡΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ΚΑΛΥΜΝΟΣ 2010. GREEK IN-COUNTRY STUDY PROGRAM, "Kalymnos 2010” [Part I; + Photos]

QUARTO PROGRAMMA D’ INSEGNAMENTO DI LINGUA E CULTURA NEOGRECA, A KALYMNOS ( + MACEDONIA) 2010

Α’ Μέρος: ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Τελευταία μέρα σήμερα του Ιουλίου και μια και ο υπο εκπνοήν μήνας είναι ο μήνας του Θερινού Προγράμματος Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού (In-Country Study Program), είναι ώρα να αναφερθούμε σ’ αυτόν τον πανεπιστημιακού επιπέδου Κύκλο Μαθημάτων διάρκειας τριών εβδομάδων που για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά διεξήχθη επιτυχώς στην χώρα μας με κέντρο την ακριτική Κάλυμνο.

Όπως έχουμε ξαναγράψη (δεδομένου ότι ο υπογραφόμενος διαχειριστής του Ιστολογίου είχε την τιμή από την πρώτη κιόλας χρονιά λειτουργίας, το 2007, αυτού του εγχειρήματος, να συμμετέχει στο ολιγομελές διδακτικό προσωπικό συμβάλλοντας με τις μικρές του δυνάμεις), το In-Country Study Program, Kalymnos – Greece, είναι ένα πρωτοποριακό θερινό Πρόγραμμα Μαθημάτων που οργανώνεται από το Πανεπιστήμιο του Ντάργουιν (Charles Darwin University) και απευθύνεται αποκλειστικά σε φοιτητές –ομογενείς ή αλλογενείς αδιάφορο- οι οποίοι σπουδάζουν σε Πανεπιστήμια της Αυστραλίας και επιθυμούν να κατοχυρώσουν το μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας, ως μάθημα ενός εξαμήνου, της Σχολής τους.
Το εθνικής σημασίας αυτό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, όπως έχουμε ξαναπή, το υλοποιεί ο Δήμος Καλύμνου σε συνεργασία με δύο Πανεπιστήμια: το προαναφερθέν του μακρινού Ντάργουιν της Βόρειας Επικράτειας της Αυστραλίας, και το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Τελεί υπο την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, υποστηρίζεται από ομογενειακούς φορείς της Αυστραλίας - όπως ο Ελληνικός Μακεδονικός Σύλλογος του Ντάργουιν- και διευθύνεται κατά τρόπο ιδανικό από τον Δρα Γιώργο Φρατζή, ο οποίος είναι και ο αποκλειστικός εμπνευστής του.

Πρωταρχικός σκοπός του εφετινού –όπως και των προηγουμένων- προγράμματος, ήταν καθημερινή χρήσι της ελληνικής γλώσσας σε γηγενές περιβάλλον. Πράγματι, οι ξένοι φοιτητές για 21 ημέρες είχαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τα ελληνικά σε όλες τις εκφάνσεις της εν Ελλάδι παραμονής τους.

Για να ενθαρρύνουμε περισσότερο αυτή τους την προσπάθεια τούς δημιουργούμε τις συνθήκες εκείνες που θα τους βοηθήσουν να έρθουν σε επαφή με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο. Μία από τις εργασίες, η κύρια ανάμεσα σε άλλες προπαρασκευαστικού χαρακτήρα, και για την οποία κατά κύριο λόγο βαθμολογούνται, είναι η τελική παραγωγή ενός πολυμεσικού κειμένου με την υποστήριξι εικόνας, βίντεο, ήχου.
Το θέμα της εργασίας τους το επιλέγουν οι φοιτητές από μια σειρά ερευνητικών πεδίων που τους προσφέρουμε στην αρχή του προγράμματος και είναι υποχρεωμένοι να το παρουσιάσουν μπροστά σε όλους (τους συμφοιτητές, τους καθηγητές τους και σε επιλεγμένο κοινό) στο τέλος. Με τον τρόπο αυτό ενσωματώνουμε τις νέες τεχνολογίες της διδασκαλίας της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας.

Η μεθοδολογία και εν πολλοίς πρωτοτυπία του In-Country Study Program είναι ότι περιορίζει τον εντός της αίθουσας διδασκαλίας παραδοσιακό τρόπο μελέτης της γλώσσας, και αυξάνει εντέχνως την «επικοινωνιακότητα», την επικοινωνιακή χρήσι, μέσα από μια κατά βάσι προφορική-βιωματική προσέγγισι του γλωσσικού φαινομένου. Έτσι έχουμε ταυτόχρονα, γλώσσα που ακούγεται από τους φυσικούς ομιλητές της και γλώσσα που χρησιμοποιείται – υποχρεωτικά – από τους, ας πούμε, ευκαιριακούς νέους χρήστες της που την σπουδάζουν. Γλώσσα σε πρώτο πρόσωπο και μάλιστα στον τόπο που γεννήθηκε και αδιάκοπα για χιλιετίες ομιλείται! Εν τέλει, γλώσσα και πολιτισμός μαζί!

Θυμίζουμε ότι τα δύο πρώτα χρόνια τα «μαθήματα», η ολιστικού τύπου αυτή απόπειρα κατάκτησης της γλώσσας με τον κεντρικό αυτόν γλωσσο-πολιτιστικό στόχο, γινόντουσαν και τις τρείς εβδομάδες στην Κάλυμνο. Από πέρυσι όμως, υλοποιήθηκε ο σχεδιασμός τού να διεξάγεται το Πρόγραμμα κατά το έν τρίτον στην Μακεδονία (πέρυσι Θεσσαλονίκη, εφέτος ο νομός Πέλλας).
Αυτή η επιλογή, κατά την οποία οι ξένοι φοιτητές γνωρίζουν από πρώτο χέρι ένα άλλο γεωγραφικό διαμέρισμα της σύγχρονης Ελλάδας, εν προκειμένω έναν τόπο-κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού, δίνει –όπως είναι ευνόητο- άλλη διάστασι στο Πρόγραμμα…

Αλλά αρκετά αυτά ως μια πρώτη γεύσι. Θα επανέλθουμε στο θέμα με ειδικότερα στοιχεία για το εφετινό In-Country Study Program Κάλλυμνος – Μακεδονία 2010 και σύντομο απολογισμό, σε προσεχή ανάρτησι. '

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Ένας Γάλλος …Μαίτρ χρυσό μετάλλιο στα 100μ. των Πανευρωπαϊκών Αγώνων στίβου! Vittoria storica x lo sprinter francese Christophe Lemaitre ai 100 metri!

Campionati Europei d' Atletica leggera a Barcelona: Lo sprinter francese Christophe Lemaitre medaglia d' oro ai 100 metri!

Στην μεγάλη χθεσινή κούρσα του τελικού των 100 μέτρων ανδρών στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Στίβου στην Βαρκελώνη ο 20χρονος Γάλλος Κριστόφ Λεμέτρ (Christophe Lemaitre) με ένα δυνατό φίνις έκοψε πρώτος στο νήμα με χρόνο 10΄΄11, αφήνοντας 7 εκατοστά του δευτερολέπτου πίσω του 5 έγχρωμους αθλητές.
Έτσι μετά από 50 σχεδόν χρόνια η Γαλλία κατάφερε να πάρη την πρώτη θέσι στα 100 μέτρα σε Πανευρωπαϊκούς, αλλά και ο νεαρός χρυσός ευρωπαίος κατοστάρης είχε ήδη γράψη ιστορία, αφού όχι είναι απλώς για δεύτερη φορά Πρωταθλητής Ευρώπης (ήταν και πρωταθλητής Εφήβων), αλλά είναι ο πρώτος λευκός αθλητής που (προ ημερών!) έσπασε το φράγμα των 10 δευτερολέπτων στο απόλυτο σπρίντ του ανοικτού στίβου!
Κάτι δηλαδή σαν δεύτερη νόρμα ...Γκράν Μαίτρ!
Να του ευχηθούμε (αν δεν τριτώση στα 200 μέτρα που είναι εξ ίσου καλός) και ...Παγκόσμιος Πρωταθλητής;

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Ο Εμπειρίκος, Το Ποίημά Του Εις Την Οδόν Των Φιλελλήνων, Και Μια Δεκατετράστιχη Έκπληξι Από 15συλλάβους.Il testo “In via Amici dei Greci” di Empirikos

La poesia “In via Amici dei Greci” di Andreas Empirikos e un componimento sorpresa :
(Un “Sonetto”-centone formato con versi decapentasillabi!)


ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΙΟΝ ΣΟΝΕΤΤΟΝ: ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΦΩΣ
«ἔκαμαν οἶστρο τῆς ζωῆς τὸν φόβο τοῦ θανάτου.»

Μαλάκωνε η άσφαλτος κάτω απ' τα πόδια
Από τα δένδρα της πλατείας ηκούοντο τζιτζίκια
Μέσ' στην καρδιά των Aθηνών, μέσ' στην καρδιά του θέρους
Πέντε-έξη αυτοκίνητα με μελανειμονούσας

Ενώ στα αυτιά μου έφθαναν ριπαί πνιγμένων θρήνων
Tότε, μερικοί από μας (άγνωστοι μεταξύ μας)
Με άγχος κοιταχθήκαμε στα μάτια ο ένας του άλλου
Τα λεωφορεία κατάμεστα από ιδρωμένον κόσμο

Κούρους λιγνούς και άρρενας βαρείς, μυστακοφόρους
Κάμουν με στόματα ανοικτά και μάτια ονειροπόλα
Στο φως, όπως στου Mεξικού τας αυχμηράς εκτάσεις

Καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο
Tο φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη
Μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Eλλήνων!

(Στίχοι: Ανδρέας ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, Σύνθεσι "Κολλάζ": Αλέξανδρος ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ)

Στην προ 30ετίας εκδεδομένη και λίαν σημαντική ποιητική συλλογή του Ανδρέα Εμπειρίκου Oκτάνα, ευρίσκεται μεταξύ άλλων το κείμενο Εἰς τὴν ὁδὸν τῶν Φιλελλήνων. Μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο παρακάτω, ενώ στην συνέχεια αξίξει να απολαύσετε τον ίδιο τον ποιητή ακούγοντάς τον να διαβάζει (με μια μικρή και μάλλον αυτολογοκριτική παρέμβασι) το κείμενο.

Σ’ αυτό το φαινομενικά πεζολογικό κείμενο η φιλοπαίγμων διάθεσις του υποφαινομένου ανακάλυψε εντυπωσιακό ποιητικό υπόστρωμα παραδοσιακής στιχουργικής αντίληψης. Το εν λόγω κείμενο σφύζει όχι μόνο από ιαμβικό μέτρο αλλά και είναι διάσπαρτο απο κανονικούς δεκαπεντασυλλάβους. Μάλιστα, η τελική σύνθεσις του Κέντρωνα που παρέθεσα ως δεκατετράστιχη έκπληξι στην αρχή της ανάρτησης, προέκυψε τόσο εύκολα, που αναρωτιέμαι μπας και ο Εμπειρίκος διάλεξε σε αναζήτησι μιας πιο πρωτότυπης και σύμφυτης με το δικό του ύφος φόρμας, να δημιουργήση ένα πεζολογικό μοντέρνο ποίημα …αποδομώντας καταλλήλως ένα προσχεδιασμένο στιχούργημά του αποτελούμενο από ιαμβικούς δεκαπεντασυλλάβους!
Σε κάθε περίπτωσι μετά και από την πρόχειρη φιλολογική έρευνα που είχα άλλοτε επιχειρήση φυλλομετρώντας την συλλογή στα Κάστρα Του Ανέμου, η οποία και με οδήγησε στο παράδοξο δεκατριάστιχο σύνθεμα (Κέντρων <=> σύνθεσι-κολλάζ με ατόφιους στίχους του πρωτοτύπου) που το είχα ‘πή κολοβό εμπειρίκειο σονέτο, επιβεβαιώνεται η διαίσθησί μου πως ένα από τα πιο ουσιώδη συστατικά της πρωτοπόρας και αξεπέραστης υπερρεαλιστικής γραφής του Εμπειρίκου είναι, ως προς την καλλιτεχνική φόρμα, η παραδοσιακή αντίληψι του ρυθμού και μάλιστα στην λαϊκότερη μορφή της, αυτήν του ιαμβικού μέτρου και δή του εθνικοτέρου στίχου μας, του δεκαπεντασυλλάβου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ


ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ (Στο ορθότερο για τα προ του 1982 λογοτεχνικά κείμενά μας πολυτονικό, μπορείτε να το διαβάσετε απο το εξαιρετικό ιστολόγιο του Κρατύλου:
Εἰς τὴν ὁδὸν τῶν Φιλελλήνων

Στον Conrad Russel Rooks

Mια μέρα που κατέβαινα στην οδόν των Φιλελλήνων, μαλάκωνε η άσφαλτος κάτω απ' τα πόδια και από τα δένδρα της πλατείας ηκούοντο τζιτζίκια, μέσ' στην καρδιά των Aθηνών, μέσ' στην καρδιά του θέρους.
Παρά την υψηλήν θερμοκρασίαν, η κίνησις ήτο ζωηρά. Aίφνης μία κηδεία πέρασε. Oπίσω της ακολουθούσαν πέντε-έξη αυτοκίνητα με μελανειμονούσας, και ενώ στα αυτιά μου έφθαναν ριπαί πνιγμένων θρήνων, για μια στιγμή η κίνησις διεκόπη. Tότε, μερικοί από μας (άγνωστοι μεταξύ μας μέσ' στο πλήθος) με άγχος κοιταχθήκαμε στα μάτια, ο ένας του άλλου προσπαθώντας την σκέψι να μαντεύση. Έπειτα, διαμιάς, ως μία επέλασις πυκνών κυμάτων, η κίνησις εξηκολούθησε.
Ήτο Iούλιος. Eις την οδόν διήρχοντο τα λεωφορεία, κατάμεστα από ιδρωμένον κόσμο ― από άνδρας λογής-λογής, κούρους λιγνούς και άρρενας βαρείς, μυστακοφόρους, από οικοκυράς χονδράς, ή σκελετώδεις, και από πολλάς νεάνιδας και μαθητρίας, εις των οποίων τους σφικτούς γλουτούς και τα σφύζοντα στήθη, πολλοί εκ των συνωθουμένων, ως ήτο φυσικόν, επάσχιζαν (όλοι φλεγόμενοι, όλοι στητοί ως Hρακλείς ροπαλοφόροι) να κάμουν με στόματα ανοικτά και μάτια ονειροπόλα, τας συνήθεις εις παρομοίους χώρους επαφάς, τας τόσον βαρυσημάντους και τελετουργικάς, άπαντες προσποιούμενοι ότι τυχαίως, ως εκ του συνωστισμού, εγίνοντο επί των σφαιρικών θελγήτρων των δεκτικών μαθητριών και κορασίδων αυταί αι σκόπιμοι και εκστατικοί μέσα εις τα οχήματα επαφαί - ψαύσεις, συνθλίψεις και προστρίψεις.
Nαι, ήτο Iούλιος• και όχι μόνον η οδός των Φιλελλήνων, μα και η Nτάπια του Mεσολογγιού και ο Mαραθών και οι Φαλλοί της Δήλου επάλλοντο σφύζοντες στο φως, όπως στου Mεξικού τας αυχμηράς εκτάσεις πάλλονται ευθυτενείς οι κάκτοι της ερήμου, στην μυστηριακή σιγή που περιβάλλει τας πυραμίδας των Aζτέκων.
Tο θερμόμετρον ανήρχετο συνεχώς. Δεν ήτο θάλπος, αλλά ζέστη - η ζέστη που την γεννά το κάθετο λιοπύρι. Kαι όμως, παρά τον καύσωνα και την γοργήν αναπνοήν των πνευστιώντων, παρά την διέλευσιν της νεκρικής πομπής προ ολίγου, κανείς διαβάτης δεν ησθάνετο βαρύς, ούτε εγώ, παρ' όλον ότι εφλέγετο ο δρόμος. Kάτι σαν τέττιξ ζωηρός μέσ' στην ψυχή μου, με ηνάγκαζε να προχωρώ, με βήμα ελαφρόν υψίσυχνον. Tα πάντα ήσαν τριγύρω μου εναργή, απτά και δια της οράσεως ακόμη, και όμως, συγχρόνως, σχεδόν εξαϋλούντο μέσα στον καύσωνα τα πάντα - οι άνθρωποι και τα κτίσματα - τόσον πολύ, που και η λύπη ακόμη ενίων τεθλιμμένων, λες και εξητμίζετο σχεδόν ολοσχερώς, υπό το ίσον φως.
Tότε εγώ, με ισχυρόν παλμόν καρδίας, σταμάτησα για μια στιγμή, ακίνητος μέσα στο πλήθος, ως άνθρωπος που δέχεται αποκάλυψιν ακαριαίαν, ή ως κάποιος που βλέπει να γίνεται μπροστά του ένα θαύμα και ανέκραξα κάθιδρως:
"Θεέ ! O καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο φως ! Tο φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Eλλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου".


ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
(από την Oκτάνα, Ίκαρος 1980)

Ο ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ Διαβάζει ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ

Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Σύντομο οικολογικό σχόλιο με ένα βίντεο. Un video con delfini “beluga” in Giappone e un commento/messaggio di D. Kakatsos.

Ο αντιπρόεδρος και φίλος Δημήτρης Κακάτσος μας έστειλε το παρακάτω βίντεο με σκηνές από εκπαίδευσι δελφινιών του είδους μπελούγκα (σε ενυδρείο της Ιαπωνίας;) και το συνόδεψε με ένα σύντομο σχόλιο για το αφιλόξενο του πλανήτη μας:



ΣΧΟΛΙΟ Δημήτρη ΚΑΚΑΤΣΟΥ:
Άντε να δούμε πού θα ζήσουν αυτά τα πραγματάκια, σε ποιον πλανήτη!
Την ώρα που έκλεινε η διαρροή στον Κόλπο του Μεξικού (ελπίζουμε μόνιμα) δυστυχώς στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Κίνα, μία άλλη πετρελαιοκηλίδα απειλεί να καταστρέψει οικοσυστήματα και οικονομίες τοπικών κοινωνιών...
Πόσες καταστροφές πρέπει να συμβούν για να καταλάβουν οι κυβερνήσεις ότι πληρώνουμε σήμερα ένα τεράστιο τίμημα για τον εθισμό μας στα ορυκτά καύσιμα;
Χρειαζόμαστε μία επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο παράγουμε και καταναλώνουμε ενέργεια. Η στροφή στην καθαρή ενέργεια και στην εξοικονόμηση ενέργειας και η σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα να είναι το κύριο μέλημά μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΒΡΕΙΤΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ!

Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΓΓΑ (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) και ένα παράπονο.

Από μέλος της νεοσύστατης Ένωσης Σκακιστικών Σωματείων Κεντρικής Ελλάδος λάβαμε το παρακάτω ενημερωτικό Δελτίο, το οποίο αφορά στην παράδοσι στον ΓΓ Αθλητισμού έγγραφης καταγγελίας κατά της διοίκησης της ΕΣΟ, την οποία οι εκπρόσωποι της ΕΣΣΚΕ εγκαλούν για παρατυπία και αυθαιρεσία.
Με ανησυχία ο
( περιθωριοποιημένος και κατασυκοφαντημένος) Σύλλογός μας παρακολουθεί τις πρωτοφανείς και ανώμαλες εξελίξεις κατά τα τελευταίο χρονικό διάστημα που οδήγησαν στην αποδιοργάνωσι και διάλυσι της ΤΕΣΣΑΣ, εξελίξεις που ως φαίνεται διαιωνίζουν ένα κλίμα γενικότερης διοικητικής δυσλειτουργίας στην περιοχή μας.











ΥΓ Σχόλιο: Χωρίς να υιοθετούμε τις καταγγελλόμενες από την ΕΣΣΚΕ «παράνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες του Δ.Σ. της ΕΣΟ», παραπέμπουμε στο πλήρες κείμενο που φιλοξενείται στην επίσημη ιστοσελίδα της εν λόγω νεοσύστατης Ένωσης. Αλλά επ’ ευκαιρία να καταθέσουμε κι εμείς την πικρία και την απορία μας προς τους διαχειριστές αυτής της ιστοσελίδας της ΕΣΣΚΕ, καθώς ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΥΝΔΕΣΜΟ του Νέου Παλαμήδη, ούτε ανάμεσα στα 25 τον αριθμό «Ελληνικά links» ούτε ανάμεσα στα 27 «Ελληνικά Blogs»?!

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Δυο συνθέσεις των Jethro Tull (οι οποίοι πέρασαν από την Ελλάδα, αλλά μένουν στην μνήμη μας). Due brani di Jethro Tull (Bourée e Songs from the Wood)

Η είδησι της αναγγελίας της άφιξης των Jethro Tull στην Ελλάδα για 2 συναυλίες στην Θεσσαλονίκη Δευτέρα 19 και Τρίτη 20 Ιουλίου, μας ήλθε κάπως καθυστερημένα. Και πιθανόν και να μην έτυχε ιδιαίτερης προβολής, αφού το αγγλικό συγκρότημα έχει τα χρονάκια του.
Και μπορεί, όπως συμβαίνει μοιραία με τα ανθρώπινα (πρόσωπα και πράγματα), το συγκρότημα να τείνει να κλείση τον κύκλο του, αλλά η μουσική που μας χάρισε η ιδιοφυϊα του Ίαν Άντερσον και της παρέας του όχι μόνο μας συντρόφευσε στα νεανικά μας χρόνια, αλλά συνεχίζει να μας συγκινεί.
Επ’ ευκαιρία, λοιπόν, να αναρτήσουμε 2 συνθέσεις τους και να πούμε και 2 λόγια για την πρωτοπορία αυτού του λονδρέζικου γκρούπ από τα μεγάλα ονόματα της Progressive (κατ’ άλλους και Folk) Rock.

Κατ’ αρχάς και στα δύο κομμάτια είναι εμφανής η μαεστρία του Ίαν Άντερσον που με το μοναδικό ταλέντο του ως τραγουδοποιός και μουσικός, έβαλε το φλάουτο με έναν τέτοιο τρόπο που σφράγισε έκτοτε την προοδευτική ρόκ.
Το πρώτο κομμάτι τιτλοφορείται Bourrée και είναι απο το άλμπουμ Stand Up. Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος που βγήκε το 1969 και σ’ αυτό η πρωτοτυπία των 4 βρετανών ( Martin Barre, Glenn Cornick, Clive Bunker υπο την επιβλητική ηγεσία του Ian Anderson) τους οδηγεί να πειραματιστούν με ακούσματα κέλτικης αλλά και κλασσικής μουσικής. Το προτεινόμενο κομμάτι είναι η καλύτερη απόδειξι για την επιτυχή ενσωμάτωσι της κλασσικής παιδείας των τολμηρών νεαρών στις ρόκ δημιουργίες τους, αφού το "Bourée" δεν είναι άλλο από μια ινστρουμένταλ ρόκ έκδοσι του "Bourrée in E minor" του μεγάλου Γ.Σ. Μπάχ! (Από τότε θα ακολουθήσουν και άλλες απόπειρες από τους Jethro Tull όχι μόνο να χρησιμοποιήσουν κλασσικά όργανα εμπλουτίζοντας το ύφος τους, αλλά κα να επεξεργασθούν γνωστά έργα κλασσικής μουσικής, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα για …ανάρτησι).

Το δεύτερο κομμάτι, το Songs from the Wood, από το ομώνυμο άλμπουμ του 1977 είναι το πιο αγαπημένο μας κομμάτι (και άλμπουμ ΟΛΟΚΛΗΡΟ! - δεύτερο στην προτίμησί μας έρχεται όχι το δημοφιλές Aqualung, αλλά το Minstrel in the Gallery ) των Jethro Tull.
Το σχόλιό μας; Εμπεριέχεται στο …άκουσμα του κομματιού! Απολαύστε το!

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

«Μακεδονία» σε αθλητικό κανάλι του Connex-TV η F.Y.R.Ο.M.. Γιούχα στους ελλαδίτες φυρόμυαλους! Macedonia x il servizio del Connex-TV la F.Y.R.O.M.?!

Πριν από λίγο με τα παιδιά μου μπροστά στην τηλεόρασι να χαζεύουμε τα αθλητικά κανάλια του πρόσφατα αγορασμένου CONNEX-TV.
Προτιμήσανε ανάμεσα σε κάτι χειμερινά σπόρ, κάτι Ιππασίες κτλ το αγαπητό σε όλους μας «μπάσκετ». Ο διαθέσιμος αγώνας καλαθόσφαιρας δεν ήταν και τόσο σημαντικός, αλλά μας κίνησε την περιέργεια για τον επιπλέον λόγο ότι ήταν και «ζωντανός».
Επρόκειτο για «ΦΙΛΙΚΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΛΟΒΕΝΙΑ - Π.Γ.Δ.Μ,», που προσφερόταν από το γνωστό δορυφορικό κανάλι Eurosport 2 όπως διάβασα στο πρόγραμμα .
Η έκπληξί μου όμως ήταν μεγάλη όταν πάτησα το κουμπί πληροφοριών του Connex-TV και διάβασα στο ελληνικό μενού της υπηρεσίας, πως έπαιζαν η Σλοβενία με την …Μακεδονία!

Απίστευτα εξοργιστική αμέλεια της μεταφραστικής ή δεν ξέρω ποιάς υπηρεσίας του Connex-TV. Που, μην ξεχνάμε, συνδέεται με την Otenet κι αυτή ως ένα βαθμό με τον κρατικό ΟΤΕ
Η νεοεποχήτικη προπαγάνδα κάθε είδους και απο κάθε κατεύθυνσι (πολιτική, θρησκεία, κοινωνία <=> καπιταλισμός/πολιτική απάθεια, πανθρησκεία/αθρησκεία, πολιτιστικός σκοταδισμός, πανσεξουαλισμός, καταναλωτισμός, μόδα κλπ) έχει μπή μαζί με άλλα «καλούδια» της παγκοσμιοποίησης και των μέσων της σε κάθε σπίτι. Με την τηλεόρασι μάλιστα, σχεδόν σε κάθε δωμάτιο!
Ο ‘Ελληνας εκφωνητής πάντως (του συνδρομητικού καναλιού Eurosport 2;), σε όλη την διάρκεια της μετάδοσής του μίλαγε –και σωστά- για «ομάδα των Σκοπίων» και για Σκοπιανούς παίκτες». Τι λέω; Ακόμα και η κάρτα που κατά διαστήματα έβγαζε το Eurosport, με την οποία πληροφορούσε για το score ήταν άψογη, καθώς έγραφε: Slovenia - F.Y.R. of Macedonia (…) !

Για την ιστορία ο αγώνας, που ήταν αμφίρροπος, (λόγω της κακής εμφάνισης της Σλοβενίας που έπαιξε και με πολλές ελλείψεις) έληξε 70 – 69 υπερ της F.Y.R.Ο.M.

Αλλά ...με τους ημεδαπούς φυρόμυαλους τί θα γίνη;

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ένα ποίημα για την μαύρη επέτειο της 20ης Ιουλίου 1974: “Άλκιμο Έλυτρο” του Ι. Παναγάκου. Poesia di Ioannis Panagakos dedicata a Cipro (20 luglio '74)

Poesia di Ioannis Panagakos dedicata a Cipro e alla donna greca.

Δυό ακόμα δικά του ποιήματα μας έστειλε ο φίλος Ιωάννης Παναγάκος με θέμα την Κύπρο. Τον ευχαριστούμε και επ’ ευκαιρία της σημερινής επετείου δημοσιεύουμε το πρώτο. Ο παρακάτω διαφωτιστικός πρόλογος είναι του ίδιου του συγγραφέα.

Αγαπητέ αναγνώστη,
Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ μου μια μικρή εισαγωγή στο ποίημά μου «Άλκιμο Έλυτρο» που ακολουθεί, προκειμένου να γίνει κατανοητή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δύο πραγματικών γεγονότων που περιγράφονται σ’ αυτό, δεδομένου ότι τα συγκεκριμένα γεγονότα αναφέρονται, το μεν ένα, σε ένα πραγματικό περιστατικό που έχει σχέση και με την ιστορία της Κύπρου, το δε άλλο, σε ένα οικογενειακό μου θέμα:
Τον Σεπτέμβριο του 1974 τοποθετήθηκα από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ως μόνιμος Υπολοχαγός που ήμουν, στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ.) όπου ανάλαβα καθήκοντα Διμοιρίτη, στην πρώτη γραμμή έναντι των Τούρκων.
Εκεί, παρόλο ότι είχαν τελειώσει, επισήμως, οι εχθροπραξίες, έζησα την πολεμική ατμόσφαιρα, κάποτε, μάλιστα, πολύ έντονα, όπως όταν το βράδυ της 8ης Φεβρουαρίου 1975 περιμέναμε την επίθεση των Τούρκων, που είχαν αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του αεροδρομίου της Λευκωσίας· ενέργεια που, τελικά, δεν έλαβε χώρα, αφού οι Τούρκοι διαπίστωσαν ότι τους αναμέναμε καλά προετοιμασμένοι, γεγονός που δεν τους έδινε κανένα περιθώριο επιτυχίας.
Τη νύχτα εκείνη, αλλά και πολλές άλλες πριν και μετά, ένεκα αυτού του περιστατικού ή άλλων παραπλήσιων, όταν όλη η ΕΛ.ΔΥ.Κ. ξενυχτούσε στο χαράκωμα με το χέρι στη σκανδάλη, η γυναίκα μου, Ελένη, η οποία με είχε ακολουθήσει στην Κύπρο, παρ’ όλους τους κινδύνους που εγκυμονούσε αυτή η απόφαση, έγκυος μάλιστα ούσα, στο πρώτο μας παιδί, τα βράδια στο σπίτι, διακόσια μέτρα πίσω απ’ την πρώτη γραμμή, μόνη της, λαγοκοιμόταν ντυμένη κανονικά, σε μια πολυθρόνα, με το γιο μας στην κοιλιά κι ένα τουφέκι αγκαλιά, και με την απόφαση να πουλήσει ακριβά τη ζωή της και την ύπαρξη που έφερε στα σπλάχνα της, αν τυχόν ο εχθρός έσπαγε τη γραμμή αμύνης.
Ευτυχώς, δεν συνέβη το μοιραίο` μοιραίο για την προσωπική και οικογενειακή μας ζωή, γιατί, κατά τ’ άλλα, εκείνες οι μέρες άφησαν την Κύπρο μας και την Ελλάδα μισερή! Πάντως, αυτό είναι το γεγονός που περιγράφεται στο ποίημα και, ύστερα απ’ όσα αναπτύχθηκαν παραπάνω, ελπίζω να έχει γίνει κατανοητό και να δώσει κάποια πνευματική απόλαυση στον αναγνώστη που θα έχει το μεράκι να το διαβάσει.


Σαν υστερόγραφο, για να γίνει κατανοητό, ακόμα, ένα σημείο του ποιήματος, θα ήθελα να προσθέσω, σχετικά με τη γυναίκα μου, ότι η φράση που περιέχεται κάπου μέσα σ’ αυτό: «Μα εσύ, πικραμένη κι’ αδικημένη απ’ τους ουρανούς,/ Με το οιδαλέο σου στο βολβό μελάνωμα/ Της απόγνωσης να σπαράζει τις οιμωγές», αναφέρεται στο μελάνωμα χοριοειδούς (χοριοειδής: ο μεσαίος χιτώνας του ματιού) το οποίο την επισκέφτηκε εδώ και λίγα χρόνια και, κατά του οποίου, δίνει με θάρρος, χαμόγελο και αξιοπρέπεια έναν άλλον αγώνα.
Σ’ αυτή τη γυναίκα και, μέσα από αυτήν, στην Ελληνίδα γυναίκα, σύντροφο, μάνα, αδελφή, κόρη, στην υπόσταση αυτήν που γύρω της περιστρέφεται, ζει, κινείται, παίρνει δύναμη και δρα και προοδεύει και μεγαλουργεί η Ελληνική Οικογένεια και Παιδεία, σ’ αυτήν και στην Κύπρο αφιερώνω το ποίημά μου «Άλκιμο Έλυτρο» («άλκιμο»: που έχει δύναμη και σφρίγος, «έλυτρο»: προστατευτικό περίβλημα).



“Άλκιμο Έλυτρο”

(Αφιερωμένο στην Ελληνίδα μάνα – γυναίκα – σύντροφο – αδελφή – κόρη)

Σε είδα να λαγγεύεις τη μοίρα μου
Σε εύκοσμους πύργους βαθυσκαφούς ίριδας,
Την ώρα που ο ήλιος έπινε των καημών τις ανάσες.
Σε άκουσα να τη σμιλεύεις
Με τις κορφάδες των ονείρων σου
Στη χρυσή παλίρροια των σταχυών του Αλωνάρη,
Μ’ ένα παιδιάστικο μαγιάτικο χαμόγελο στα χείλη.
Ένιωσα τον αθέρα της γλαυκής σου σκέψης
Να τη μετουσιώνει σε άυλη ολκή προς το στερέωμα,
Αργυρόλευκη αύρα χιονοσκέπαστων κυμάτων.
Καθορώ τον αρραβώνα μου στο σώμα σου
Μέθεξη ουράνιας στόχασης,
Συνειρμό ακτίνων ζωής,
Εκ πηγής μη αλωμένης, φωτός αιωνίου.
Ατενίζω την αγάπη μας
Βαρκούλα αυγουστιάτικο φεγγάρι
Ν’ αρμενίζει στο πέλαο.
Σε πέλαο γαλήνης και φωτός.
Μα και σε πέλαο οδύνης και σπαραγμού.
Με πελώριους Ποσειδώνες πανέτοιμους
Να πιούν και να συντρίψουν
Καρυδότσουφλο το φεγγάρι μας.
Με Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες και Κίρκες και Σειρήνες
Να βάφουν μ’ άσχημα όνειρα τις νύχτες μας.
Και μ’ ένα Αίολο
να μαστιγώνει αδυσώπητα το πεπρωμένο μας.
Μα στο πέλαο τώρα βασιλεύει η γαλήνη.
Το διαλαλούν, από φως μεθυσμένοι,
Στον αφρό του ορίζοντα, οι γλάροι:
Πως, σαν πίστη Θεογέννητη …
Πως, όταν αγώνας αταλάντευτος
Μαζί τα δυο, τραφούν με ζωοφόρο αγάπη,
Ο Ίδιος ο Θεός τη νίκη τους τη στεφανώνει
Με το χρυσό της ελπίδας κότινο.
Ελπίδα καταξίωσης λαμπηδόνας για το αύριο.
Νίκης βεβαιότητα για το σήμερα, το αναστάσιμο.
Αγάπης εγγύηση, άφθαρτης, στο διηνεκές.
Τώρα…
Ω! Πώς με θωπεύει τώρα
Τρεχούμενου βάλσαμου μαρμαρυγή, η φωνή σου!
Τα φύλλα της καρδιάς μου, ω!
Πώς, εξ ουρανού θροΐζει, κελαρυστή μελωδία
Η αύρα του γέλιου σου!
Φωτοχυσία Αιγαίου το πρόσωπό σου
Σαν η χαρά το δονεί ευφρόσυνα
Στην ουράνια προσφορά της Γυναίκας – Συντρόφου…
Στη θεοφόρο θυσία, στο ολοκαύτωμα της ΜΑΝΑΣ!...
Κι’ άλλοτε πάλι,
Πώς σκοτεινιάζει τρέμοντας ο ουρανός
Σαν το παράπονο της ματιάς σου της λαβωμένης
Την ψυχή μου τρυπά!...
Μα εσύ, πικραμένη κι’ αδικημένη απ’ τους ουρανούς,
Με το οιδαλέο σου στο βολβό μελάνωμα
Της απόγνωσης να σπαράζει τις οιμωγές!
Ω, εσύ! Πόσο ψηλά, σε Ολύμπιο κάλλος στέκεις!
Καταυγάζεις τον πόνο με πυρφόρο αγάπη!
Δεν επιστρέφεις χολή.
Μα ό,τι καλό πήρες, εκείνο επιστρέφεις!
Με χέρι σταθερό, δημιουργού,
Με ψυχής ποιητικής ευαισθησία·
Αυγάζεις στην ελπίδα τους βλαστούς σου,
ως μάνα.
Δημιουργείς, ως σύζυγος, χώρο
Ο σύντροφός σου να υψωθεί.
Το μονοπάτι ωθείς μπροστά,
μη κοιτάζοντας πίσω,
Παρά, μόνο, ελπίδα, για να πάρεις.
Κι’ έτσι προχωράς,
Πυργώνοντας ψηλά ό,τι δικό σου.
Θυμάμαι… κάποτε στην Κύπρο…
Την Κύπρο των ονείρων μας πού ’γιναν στεναγμός
Ήταν αμέσως μετά την εισβολή
Την εισβολή των εβδομηκοστών τέταρτων ντροπών
του εικοστού αιώνα
Κι’ ήσουν έγκυος στο πρώτο μας παιδί…
Σε ώρες δύσκολες, τρεμουλιαστές…
Κι’ ήσουν εκεί… Διακόσια μέτρα θάνατο
Απ’ την πρώτη γραμμή… σε κείνο το φιλόξενο σπίτι
Εκεί κοντά στα αχτιδορροούντα χαρακώματα
του υπέρ πάντων αγώνα.
Ενώ μπορούσες, αν ήθελες…
Ω! Πώς είναι δυνατό να αλλάξει η φορά των πραγμάτων!
Το λίκνο του ήλιου να πάψει νά ’ναι η ανατολή!
Αν πρόκρινες να επιλέξεις την ασφάλεια, απ’ την ιστορία…
Θά ’σουν μίλια μακριά, στη Θεόκτιστη Αθήνα…
στο σπίτι σου!
Ακολούθησες, όμως, εικοσάχρονη, σχεδόν ακόμα, κόρη
Το πεπρωμένο σου.
Της Ελληνίδας – μάνας ή συντρόφου - την ειμαρμένη.
Με ψυχή Μακεδόνισσας εκ γενετής
Με πνεύμα Σπαρτιάτισσας από κληρονομιά,
Ακολούθησες!
Κι’ είχες, αντί για λύτρωσης ύπνο, τα βράδια,
Σαν στο χαράκωμα ο άντρας σου αγρυπνούσε,
Του τρόμου την αγωνία συντροφιά.
Ψευτοκοιμόσουν με το γιο μας στην κοιλιά
Κι’ ένα τουφέκι αγκαλιά.
Με μια λάμψη μαύρη, ατσάλινης απόφασης στα μάτια
Την Ελληνόπρεπη ζωή σου ακριβά να πουλήσεις,
Πριν της κόψεις η ίδια το νήμα,
Πριν της πάρεις εσύ την πνοή,
Ω! Θαλασσόπνιχτο λυπητερό βουητό!
Αν τύχαινε να μας αιφνιδιάσει ο εχθρός.
Μισοκοιμόσουν με τον φόβο του Αττίλα συντροφιά.
Μα είχες προσκέφαλο
Ένα κλαρί Ελλάδας στην καρδιά ριζωμένο!
Κι’ ένα Πυρσό λευτεριάς
Να σελαγίζει τα πέλαα της ψυχής σου!
Κι’ ήσουν η ίδια…
Όπως σε θυμούνται οι φυλλωσιές της ιστορίας,
Στους αιώνες των αιώνων
Ήσουν η ίδια!!
Όχι μόνο στο κλέος της δόξας,
Στο «ταν ή επί τας» της αρχαίας Σπαρτιάτισσας,
Κι’ ούτε μόνο στου σαράντα,
Στο ματωμένο της Ηπειρωτοπούλας αγώνα.
Αλλά και όπως θα σε θυμούνται να θυσιάζεσαι,
ΑΘΑΝΑΤΗ,
Στην Έξοδο,
στους Καταρράκτες,
στο Γκρεμό,
Στην Έξοδο, στους Καταρράκτες, στο Γκρεμό
Της λευτεριάς και της αξιοπρέπειας:
Ελληνίδα του Μεσολογγιού!
Μητέρα της Νάουσας!
Κόρη του Ζάλογγου!
Ω! Εσύ! Άλκιμο Έλυτρο Ελληνικής Εστίας Αθάνατο!
Δίνε μου δύναμη και φως για να σε προστατεύω!


Ιωάννης Παναγάκος

"Τι σημαίνει «ολίγιστος»" : Πρόσφατο άρθρο του Χρ. Γιανναρά. Che cosa significa "minimo": articolo di Cr. Giannaras

Ένα από τα κείμενα που προσέξαμε αυτές τις μέρες και θέλαμε να αναδημοσιεύσουμε, αναρτούμε σήμερα. Ένα κείμενο με την βαριά υπογραφή του Χρήστου Γιανναρά, το οποίο αναφέρεται στην ανεπάρκεια του σημερινού πρωθυπουργού. Για τον «λίγο» -ή «ολίγιστο» όπως γράφει ο Γιανναράς- πολιτικό μας ηγέτη (μία από τα ίδια άλλωστε στην μακρά σειρά νεοελλήνων πρωθυπουργών-πολιτικών νάνων) έχουμε κι εμείς σοβαρές επιφυλάξεις που έχουν στο παρελθόν φθάση και μέχρι την σχεδόν μετά βδελυγμίας απόρριψί του, τότε που ο μπαμπάς του τον είχε τοποθετήση, [μάλιστα, αυτόν τον ανελλήνιστο], Υπουργό Εθνικής (τότε!) Παιδείας. Και τώρα εσχάτως θέλουμε να πούμε πολλά, ειδικά για την υποκριτική του (ναι, έτσι πιστεύουμε) χρήσι στους όρους «έθνος», «εθνικός», «πατρίδα» και «πατριωτισμός», αλλά καλύτερα να αφήσουμε τον καθηγητή και μεγάλο ελληνορωμιό στοχαστή [που, ούτως ή άλλως, σε πολλά σημεία μας καλύπτει] να ακουσθή:



Τι σημαίνει «ολίγιστος»
Ο επιθετικός προσδιορισμός «ολίγιστος», που οι πολίτες αποδίδουμε στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, συνιστά κριτική αποτίμηση, συγκριτική ετυμηγορία εμπειρική. Οχι εμπαθή λεκτική υπερβολή, όχι χλεύη.
Ο χαρακτηρισμός συνάγεται από γεγονότα, συμπεριφορά (δημόσια) ευδιάκριτη και στοιχεία δηλωτικά ατομικής ιδιαιτερότητας.
Από τα γεγονότα θα μπορούσε κανείς να θυμίσει, ενδεικτικά, κάποια πρόσφατα και κοινής προφάνειας: Την προεκλογική διαβεβαίωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι «λεφτά υπάρχουν» και, επομένως, η παροχολογία που συγκροτούσε το τάχα και πολιτικό του πρόγραμμα, ήταν αξιόπιστη. Ξέρουμε ότι ήξερε, ενημερωμένος έγκαιρα τουλάχιστον από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, την ακάθεκτα επερχόμενη χρεοκοπία. Την απέκρυψε από τον λαό, διέψευδε τις πανικόβλητες ομολογίες του προκατόχου και αντιπάλου του, μόνο για να ψηφοθηρήσει. Ηταν συμπεριφορά ανεύθυνου πολιτικάντη, ανθρώπου ολίγιστης ευσυνειδησίας.
Παρ’ όλα αυτά, για τους πολίτες που έβλεπαν το επί δεκαετίες όργιο της κομματικής κραιπάλης (τα κατά συρροήν οικονομικά εγκλήματα των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκη, Κων. Σημίτη, Κων. Καραμανλή του βραχέος), η εξαγγελία ότι «λεφτά υπάρχουν» μπορούσε ενδεχομένως να έχει ρεαλιστικό αντίκρισμα: Με δραστικές, αμείλικτες περικοπές στις ξέφρενες σπατάλες του κομματικού κράτους (και χωρίς να θιγεί στο παραμικρό το κοινωνικό κράτος) η οικονομία ήταν δυνατό να νοικοκυρευτεί.


Αν διαλύονταν μεθοδικά οι απειράριθμες εταιρείες του Δημοσίου με τη χρυσοπληρωμένη (κομματική) στελέχωση.

Αν απολύονταν οι (κομματικές) στρατιές των «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία, όπως και όλοι οι διορισμένοι στο Δημόσιο με πονηρές παρακάμψεις του ΑΣΕΠ τα τελευταία χρόνια.

Αν αναλαμβανόταν τίμιος έλεγχος του «πόθεν έσχες» σε εργολήπτες του Δημοσίου, προμηθευτές νοσοκομείων και Ενόπλων Δυνάμεων, εφοριακούς, υπαλλήλους Πολεοδομίας – και κατάσχονταν περιουσίες.

Αν στήνονταν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, θεσμοί κρίσης, αξιολόγησης και ιεραρχικής διαβάθμισης των δημοσίων υπαλλήλων για να ενεργοποιηθεί η κρατική παραγωγικότητα. Και πολλά άλλα ανάλογα, του κοινού νου.
Τότε, ίσως να μη χρειαζόταν καν δανεισμός και πάντως η δανειοληπτική αξιοπιστία της χώρας θα ήταν διαφορετική.


Αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός προτίμησε να εγκαταλείψει ανεμπόδιστη την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική κατρακύλα: άρχισε να περιφέρεται από χώρα σε χώρα, στις αυλές των ισχυρών, διαφημίζοντας το τεράστιο χρέος της χώρας, την πλαστότητα κρατικών προϋπολογισμών και στατιστικών στοιχείων, σε ποιους; Μα σε αυτούς που τους εκλιπαρούσε να μας δανείσουν επιπρόσθετα και στους εκτιμητές της δανειοληπτικής αξιοπιστίας μας.

Εδινε την εντύπωση ότι θεληματικά τους προκαλούσε να μεγεθύνουν στο έπακρο την απαξίωση της χώρας και τη δική τους τοκογλυφική απληστία. Για πρώτη φορά από ιδρύσεως ελλαδικού κράτους, το όνομα των Ελλήνων εξευτελίστηκε και διασύρθηκε σε τέτοιο βαθμό, σε διεθνή κλίμακα. Από πρωθυπουργό ολίγιστο.
Στην περίπτωση αυτή η λέξη «ολίγιστος» προσέλαβε, εκ των πραγμάτων, και σημασίες πέραν του ανεπαρκούς ή ανίκανου
.


Διότι, όταν ένας πρωθυπουργός, πρώτον: παραιτείται εξ αρχής από κάθε απόπειρα να αντιπαλέψει τη χρεοκοπία με τομές μεταρρυθμιστικές, δεύτερον: περιφέρεται στα παλκοσένικα της διεθνούς δημοσιότητας ξεγυμνώνοντας τις πομπές της χώρας του, τρίτον: επαιτεί να συνεχιστεί ο δανεισμός του υπερχρεωμένου κράτους του με όποιους όρους κι αν θέσουν οι τοκογλύφοιτότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ΄Η να δυσλειτουργούν οι νοητικές του ικανότητες ή να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.
Από το δεύτερο υποθετικό ενδεχόμενο ξεκινούν τα φανταστικά και αναπόδεικτα, αλλά τετράγωνης λογικής σενάρια:
Οτι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είχε έγκαιρα εντοπιστεί ως «αδύναμος κρίκος» για μια μεθοδική επίθεση του δολαρίου στο ευρώ και στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Και ο ολίγιστος ΓΑΠ είχε επίσης έγκαιρα επιλεγεί ως ο πλέον «εύχρηστος» πρωθυπουργός για να οδηγήσει πειθήνια τη χώρα σε παραίτηση από την εθνική της κυριαρχία, καθιστώντας το ΔΝΤ έμμεσο ρυθμιστή των οικονομιών της Ευρωζώνης.
Τέτοια σενάρια μένουν συνήθως αναπόδεικτα – το «τέλειο έγκλημα» στις διεθνείς σχέσεις μοιάζει πολύ ευκολότερο (και συχνότερο) από όσο στα ποινικά χρονικά
. Ο ολίγιστος ευθύνεται μόνο για παραπτώματα: ολιγωρία, ανευθυνότητα, ανικανότητα. Την Κερκόπορτα, για να μην εισβάλει η «τρόικα» και λεηλατήσει τη ζωή μας, δεν τη φύλαξε κλειστή. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αποδείξει ότι προσυνεννοημένα την άνοιξε στους γύπες.
Σίγουρα κληρονόμησε συντελεσμένη χρεοκοπία. Αν είχε έστω και την ελάχιστη πρόθεση να την αντιπαλέψει, θα συγκροτούσε κυβέρνηση με πρόσωπα ικανά να τιθασεύσουν τη συμφορά, ανθρώπινη ποιότητα από οποιονδήποτε πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα έδινε προτεραιότητα στην επίδειξη κομματικής «ανανέωσης», δεν θα πρόσφερε υπουργεία σε φιλαράκια απόφοιτους περιώνυμων πανεπιστημίων για το μεταπτυχιακό τους stage. ΄Η πραγματικά αγνοούσε τι παρελάμβανε ή το γνώριζε και αντέδρασε σαν ψιλικατζής κομματάρχης. Και τα δύο ενδεχόμενα δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «ολίγιστος».
Τα μειονεκτικά στοιχεία ατομικής ιδιαιτερότητας (εμφάνιση, εκφραστική δυνατότητα, αμήχανος μιμητισμός του πατρικού αρχηγικού προτύπου, νοοτροπία απόδημου ή και αλλοδαπού που καταφανώς απαξιώνει τα εντόπια – και όσα άλλα κατά προτεραιότητα συζητούνται από τους δηκτικούς Νεοέλληνες) δεν είναι επιτρεπτό να καταλογίζονται στον σημερινό πρωθυπουργό.
Είναι στοιχεία που προϋπήρχαν και οι ψηφοφόροι του τα αγνόησαν, στοιχεία ανάλογα με τις μουσολίνιες πόζες ή τις κωμικές, τάχα αρχηγικές, τσιρίδες και υψωμένες γροθίτσες προγενέστερων πρωθυπουργών.


Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν ανανεώνεται, αντλείται από τα πιο υποβαθμισμένα και ανυπόληπτα κοινωνικά στρώματα (συνδικαλιστές, κομματικές νεολαίες, γόνους επαγγελματιών της πολιτικής), η ψήφος των πολιτών είναι παγιδευμένη σε επιλογές ντροπής ή απελπισίας. Και το ενδεχόμενο να αρχηγεύουν ακόμα και οι ολίγιστοι, γίνεται αυτονόητα ανεκτό.
Αν η τρέχουσα κρίση, το εφιαλτικό φάσμα πείνας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και ο διεθνής εξευτελισμός της αξιοπρέπειας των Ελλήνων λειτουργήσουν σαν καταλύτης κοινωνικής αφύπνισης
(πράγμα μάλλον απίθανο), τότε ο όνομα των Παπανδρέου θα ηχεί για τους πολλούς όπως το όνομα των Γλύξμπουργκ. Και ο σημερινός ολίγιστος πρωθυπουργός του «μνημονίου» θα εγκαταλείψει νύκτωρ τη χώρα. Τέτοιες εκπλήξεις, οσοδήποτε απίθανες, έχουν ξανασυμβεί στην Ελλάδα.
Χρήστος Γιανναράς

(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 4/7/2010)

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Το "Vaffanculo" (του Marco Masini): Μια κατάλληλη απάντησι σε υπονομευτή. Marco Masini, Vaffanculo. Una dedica come risposta a un commentatore nemico

Μια κατάλληλη απάντησι σε υπονομευτή με σχόλια ακατάλληλα για ανηλίκους.
Marco Masini, Vaffanculo. Una dedica come risposta a un nemico sconosciuto del nostro blog.

"Βαφφανκούλο"!!
Ως κύριος διαχειριστής του "Νέου Παλαμήδη" ο υποφαινόμενος διαλέγω (καιρό το σκεπτόμουνα) μια κατάλληλη απάντησι στον περίεργο τύπο που εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία και την ασυδοσία του διαδικτύου βομβαρδίζει τελευταίους 2-3 μήνες με συνεχή ύποπτα σχόλια τις αναρτήσεις μας.
Αυτά τα ψευτοσχόλια γραμμένα εν πολλοίς με ανατολίτικους χαρακτήρες (γιαπωνέζικα ή κινέζικα γράμματα, που ενίοτε εισάγονται με μια σύντομη γενικόλογη/άσχετη φράσι στα αγγλικά) παρέπεμπαν σε διαφημιστικές σελίδες άσεμνου μάλλον περιεχομένου και, όπως θα έχουν διαπιστώση οι φίλοι αναγνώστες, είχαν επιπλέον ως αποτέλεσμα την δραματική επιβράδυνσι στο άνοιγμα των σελίδων του δικού μας ιστολογίου καθιστώντας την πρόσβασί του προβληματική (ακόμα και σε μάς τους διαχειριστές του!) και το ιστολόγιο όλο και πιο αργό -αν όχι ολότελα δυσανάγνωστο.
Μην έχοντας την γνώσι, τον χρόνο και το χρήμα για να προβούμε ως "Νέος Παλαμήδης" στις δέουσες ενέργειες τεχνοκρατικού, αλλά και νομικού χαρακτήρα, επιφυλασσόμεθα των σχετικών διακαιωμάτων μας (για αργότερα) και εν τω μεταξύ αντιμετωπίζουμε το θέμα και τον άγνωστο φθονερό υπονομευτή (+ ηθικό αυτουργό) με στωικότητα και κατα το δικό μας προσωπικό στύλ: Αναρτούμε ένα μελωδικό "Ούξου, ρέ!" ή "Ά σιχτίρ!" στα ιταλικά.
"Ξορκισμένο νά 'ναι το κακό", που λέγανε κι οι παλιοί!

-Vaffanculo! (di Marco Masini)