Κυριακή 27 Ιουλίου 2008

Ο ΓΡΙΒΑΣ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ… GRIVAS' SIMULTANE IN CHALKIS. GRIVAS & BOTSARI A CHALKIDA IN "ESIBIZIONE SIMULTANEA" E UNA PARTITA

STRATOS GRIVAS IN CHALKIS
Όπως ήταν ήδη γνωστό –και αρκούντως εδώ στα μέρη μου διαφημισμένο- ο Γρίβας επρόκειτο να έλθη για Σιμουλτανέ στην πόλι με τα τρελά νερά. Με την ευκαιρία λοιπόν κατέβηκα κι εγώ μια βόλτα – οικογενειακώς- στην παραλία να τον χαιρετίσω. [Θέλω να σημειώσω πως ο Στράτος ο Γρίβας, ενώ είναι ακόμα νεώτατος και έχει πολλά ακόμα να δώση, έχει ήδη εξασφαλίση (με την συγγραφική προσφορά και με τις αγωνιστικές του επιδόσεις-‘ρεκόρ’) την θέσι του στο νεοελληνικό σκακιστικό «Πάνθεο», ανάμεσα στα μεγαλύτερα ονόματα Ελλήνων σκακιστών στην 60χρονη αυτή ιστορία της ΕΣΟ μας.]
Τον συνάντησα λοιπόν πρίν ξεκινήση το Σιμουλτανέ – «επίδειξη» το διαφήμιζε το παλιό μου Σωματείο, η Σκακιστική Ακαδημία Χαλκίδος «Παλαμήδης ο Ευβοεύς» - μπροστά στο ξενοδοχείο Παλίρροια, στο Στρογγυλό, όπου είχε διαμορφωθή ο χώρος για την εκδήλωσι. Τον βρήκαμε με την Άννα-Μαρία Μπότσαρη με την οποία θα μοιραζότανε το Σιμουλτανέ, τους χαιρετίσαμε , λοιπόν καλωσορίζοντάς τους στην πόλι μας και τους ευχηθήκαμε καλή επιτυχία. Με μεγάλη καταδεχτικότητα όχι μόνο φωτογραφηθήκανε με τα παιδιά, αλλά τους χάρισαν και αυτόγραφα. Τον Στράτο τον ήξερα, ιδιαίτερα θετική ήταν η εντύπωσι που μας άφησε και η Μπότσαρη με την ευγένεια και την απλότητά της.
Στην συνέχεια τους είδαμε να ξεκινούν το Σιμουλτανέ με τους καμμιά 50ριά συμμετέχοντες συνολικά αντιπάλους κάθε ηλικίας και δυναμικότητας, και ακούσαμε μάλιστα να εξαγγέλλεται από τους διοργανωτές και η συνεργασία του Γρίβα ως προπονητή της Σκακ Ακαδ. Χαλ. Οπότε θα …βλεπόμαστε συχνότερα, τώρα μπορεί και ως ‘αντίπαλοι’.
Σχετικά με το Σιμουλτανέ: η διοργάνωσι από την στιγμή που είχε τους δύο μεγάλους προσκεκλημένους Πρωταγωνιστές, αλλά και την οργανωτική εμπειρία τού Δ. Σκυριανόγλου, δεν ήταν δυνατόν να μην πετύχη. Μοναδική παραφωνία η κυκλοφορία ενός διαφημιστικού φυλλαδίου της Σκακ. Ακαδ. Χαλκ. που περιλάμβανε ανακρίβειες, και -ειδικά στο ιστορικό κομμάτι- ψεύδη και –τί πρωτότυπο!- εμπάθεια προς το πρόσωπό μου.
.............................................................................
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο πολυπρωταθλητής (και παλιός συναθλητής μου στην Καλλιθέα) επισκέφτεται την Χαλκίδα.
Πρόπερσι μάλιστα είχε αναλάβη και μερικά προπονητικά σεμινάρια στην Ευβοϊκή Ένωσι Σκακιστών. Ούτε βέβαια είναι η πρώτη φορά που έρχεται για Σιμουλτανέ στην πόλι μας. Προ 5-6 χρόνια θυμάμαι (ακόμα επι εποχής Γιαμαρέλλου ) τον είχε φέρη ο πρώην πρόεδρος της ΕΕΣ και είχε πραγματοποιήση Σιμουλτανέ στην πλατεία τού Αγίου Νικολάου. Ήταν η πρώτη φορά που τον ξανασυναντούσα μετά απο πολλά χρόνια...
Τον ‘αντιμετωπίσαμε’ μάλιστα με τον μεγάλο μου γιό, τον Κωνσταντίνο, (7 περίπου χρονών τότε) στο πρώτο αυτό Σιμουλτανέ , που γνωρίζω εγώ, στην πόλι. Δεν δυσκολεύτηκε φυσικά να μας νικήση (άλλωστε δεν παραχώρησε, απ’ ό,τι θυμάμαι, ούτε μία ισοπαλία), αλλά η χαρά μας απο την μοναδική ευκαιρία (για τον Κωνσταντίνο ήταν και η πρώτη του σχετική εμπειρία – για μένα φυσικά όχι, αφού πρωτόπαιξα σε Σιμουλτανέ κάπου στο 1976 με κάποιον Ούγγρο; ΔΜ ονόματι Κόβατς) ήταν απερίγραπτη.
Την παρτίδα μου αυτή με τον Γρίβα –ήταν & ενδιαφέρουσα- κάπου την έχω χάση. Όμως αντ’ αυτής σκέφτηκα με την ευκαιρία να δημοσιεύσω μια άλλη πιό επίσημη από κάποιο Τουρνουά του Σ.Ο.Κ. το 1980 . Και πιο –σίγουρα - σημαντική απο συναισθηματικής πλευράς: την παίξαμε εγώ και ο Στράτος πριν εικοσι οκτώ χρόνια, όταν ήμασταν ακόμα πολύ νέοι…
Στην παρτίδα αυτή δεν είχα χάση απο τον ταλαντούχο τότε μικρότερό μου νεαρό και μετέπειτα ανίκητο για χρόνια Πρωταθλητή στην χώρα μας. Αλλά ποιος χάνει ποτέ παίζοντας ενθουσιωδώς στο βασιλικό μας παιχνίδι; Και τί πάει πραγματικά χαμένο;
Την παρτίδα αυτή –κειμήλιο- την παραθέτω, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, ασχολίαστη:

2 σχόλια:

ΝΕΟΣ ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ < ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ είπε...

Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωσι και τα αποτελέσματα του Σιμουλτανέ μπορείτε να δήτε π.χ. http://www.servitoros.gr/news/view.php/19770/

antiproedros είπε...

ΕΧΩ ΠΑΙΞΕΙ…. ΚΙ’ ΕΓΩ,
ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΙΒΑ !!!!!


Λήμνος, 1986 ή 1987, καλοκαίρι.
Υπηρετώ τη θητεία μου ως ΔΟΚΙΜΟΣ ΑΞ/ΚΟΣ.

Τα μεσημέρια και τα πρωινά του Σαββάτου, στον Τούρκικο γιαλό της Μύρινας, πρωτεύουσας του νησιού, πιάναμε ένα τραπεζάκι δίπλα στο κύμα σε μια καφετέρια εγώ κι’ ένας Λοχίας, και παίζαμε σκάκι.
Ο Λοχίας είχε μεγάλη αγάπη για το άθλημα, και το διασκεδάζαμε πάρα πολύ, αν και συνήθως τον νικούσα με ευκολία..

Μια μέρα, έστρωσα τη σκακιέρα με τα πιόνια στη θέση τους, και τον περίμενα. Αλλα δεν ερχότανε… Τον είχαν αγγαρέψει στον «λόχο διοικήσεως» αναπάντεχα, και εγώ δεν το ήξερα, οπότε τον περίμενα για πολλή ώρα, άπρακτος εκεί…

Ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά μου ένας άγνωστος νεαρός. Τζήν παντελόνι ξεβαμμένο, ένα γαλάζιο μάλλον φανελλάκι, μαλλιά μαύρα πεταχτά, αξύριστος, έμοιαζε με οικοδόμο που μόλις έκανε διάλειμμα σε διπλανή οικοδομή..
_ «Ρε φίλε, συγνώμη..», μου είπε, «..μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;»
_ «βεβαίως!», απάντησα.
_ «..σε βλέπω από πάνω, τόση ώρα να κάθεσαι με τη σκακιέρα έτοιμη, και να μην έρχεται κανείς... Και απορώ…»
_ «Ά ! Περιμένω έναν Λοχία..!», του είπα, «..αλλα απ’ ότι φαίνεται, σήμερα μάλλον δεν θα έρθει..»
_ «Τότε… θα ήθελες να πάρω τη θέση του εγώ;», ρώτησε δειλά-δειλά. Μου έκανε εντύπωση το συνεσταλμένο, σχεδόν φοβισμένο του ύφος..
_ «Ευχαρίστως!.. Κάθησε!» του είπα.

Είχα στρώσει τα λευκά στη μεριά μου. « Μήπως θέλεις να αλλάξουμε;» τον ρώτησα. Είπε πως δεν χρειαζόταν, του άρεσε να παίζει με τα μαύρα..

Και… ξεκινήσαμε…

Εγώ, άρχισα να βγάζω πιόνια στο κέντρο, αυτός… γρήγορα κατάλαβα ότι ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΛΑ με τον τύπο!! Δεν έβγαζε κανένα πιόνι, έπαιζε με τα αλογάκια στην 3η γραμμή, τά ‘βγαζε εκεί, τα ξανάβαζε μέσα, έκανε κάτι μικρο-κινήσεις ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ 100%, και… μου είχε αφήσει ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ για να αναπτυχθώ με τα λευκά όπως και όσο ήθελα!

Φτάσαμε σ’ ένα σημείο τελικά, που εγώ είχα πιάσει με τα πιόνια σε σχήμα ανάποδου V όλο το κέντρο της σκακιέρας, εκείνος ήτανε περιορισμένος στην περιοχή του ασφυκτικά, και… ένας ΤΡΟΜΟΣ άρχισε να με πιάνει, γιατι ήταν η ώρα που έπρεπε να του επιτεθώ, αλλα δεν μπορούσα να βρώ το ΠΩΣ ! Και κάπου… άρχισα να κάνω ΠΕΡΙΤΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, περιμένοντας κάποιο δικό του σφάλμα.

Δεν έκανα πολλές, μία μόνο. Στην απάντησή του, μου έφαγε ένα πιόνι. Και αμέσως… όλη μου η διάταξη γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος.. Λίγες κινήσεις μετά, όλα μου τα πιόνια είχαν εξαφανιστεί, η σκακιέρα ήταν άδεια μπροστά μου, άρχισε την επίθεσή του, 1 – 0 !

Τον κοίταξα πονηρά. «Παίζουμε άλλη μία;» του είπα. Χαμογέλασε «..μα και βέβαια! Ευχαρίστως!..».

Αυτή τη φορά, πήρε ΕΚΕΙΝΟΣ τα λευκά. Τον περίμενα, να δώ πώς θα αναπτυχθεί. Δεν θυμάμαι καλά. Μου φαίνεται ότι πάλι άρχισε το τσίκι-τσίκι στις τελευταίες του γραμμές, πάλι αναγκάστηκα εγώ να βγώ στο κέντρο με τα μαύρα, και πρίν καταλάβω τι έγινε… 2 – 0 !

Με κοίταξε, που έβγαζα καπνούς. «..Θέλεις, να παίξουμε και τρίτη;» μου πρότεινε. «Ναι !» του είπα, πήρε τα μαύρα, και αυτή τη φορά, είπα μέσα μου, δεν θα τον αφήσω να με ξεγελάσει. Θα παίξω όσο πιο προσεκτικά μπορώ, τέρμα οι επιπόλαιες επιθέσεις!

Αλλα αυτή τη φορά… αυτός ΔΕΝ ΚΛΕΙΣΤΗΚΕ ! Βγήκε στην επίθεση απ’ την αρχή, και μέσα σε 10 κινήσεις το πολύ, μιάς σαρωτικής επίθεσης που με πανικόβαλλε… 3 – 0 !

Τον κοίταξα.
_ «Ρε φίλε…» του είπα, «…όπως καταλαβαίνεις… ΔΕΝ μπορώ να σε αντιμετωπίσω, είσαι πολύ καλύτερος από μένα…!»

Χαμογέλασε.
_ «Βέβαια..!», μου είπε, «…αφού, ΕΙΜΑΙ ΜΑΙΤΡ !»

Μαίτρ;;;;

Έπεσα σε ΜΑΙΤΡ του σκακιού, εδώ στη Λήμνο;;
Απίστευτο μου φάνηκε !
Ήξερα ότι ο Αλέξανδρος ήταν ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΜΑΙΤΡ εκείνη την εποχή, για κανονικούς μαίτρ ήξερα τον ΚΟΤΡΩΝΙΑ, και τον ΣΚΕΜΠΡΗ νομίζω, άλλο όνομα… όχι. Οι μαίτρ στην Ελλάδα, το 1987, δεν ήτανε πάνω από δυό - τρείς !!

_ «..Και… ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ, ρε φίλε;..», τον ρώτησα αφού σηκώθηκε, με χαιρέτησε, και γύρισε να φύγει..

Κοντοστάθηκε, πρίν φτάσει στην καφετέρια. Γύρισε, και μου είπε το όνομα :
_ «Γρίβας !»

Δεν ήξερα κανέναν μαίτρ Γρίβα!
Τον άφησα κι’ έφυγε, και είπα μέσα μου να συγκρατήσω αυτό το όνομα, ότι είναι κάτι σχετικό ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, για να το θυμάμαι, αν διαβάσω γι’ αυτόν τίποτα, άλλη φορά στην Αθήνα…

----

Πέρασαν χρόνια.

Τυχαία, ψάχνοντας σε σκακιστικά βιβλία για να δώ ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ που έπαιζε εκείνος ο άνθρωπος… ανακάλυψα το «Άνοιγμα Ρέτι» ! Μου φαίνεται ότι ΑΥΤΟ έπαιζε, δηλαδή ήτανε πιο κοντά στο δικό του στυλ παιχνιδιού. Ίσως να κάνω λάθος...

Αλλα το «άνοιγμα Ρέτι» έγινε από τότε το αγαπημένο μου, κι’ ας μην το παίζω ακόμα σωστά…

Και, τα βιβλία του Γρίβα είναι στη βιβλιοθήκη μου πιά…

Να ‘τανε άραγε, όντως αυτός;