
Έχουμε ακούσει για εκατοντάδες προγράμματα από διάφορους φορείς - και ιδιαίτερα εκπαιδευτικούς - να «τρέχουν», κυρίως τα τελευταία 10 χρόνια, στην χώρα μας.
Εκπαιδευτικά προγράμματα από την Πρωτοβάθμια έως την Τριτοβάθμια Εκπ/σι, με ποικίλες ονομασίες ( «Αγωγής υγείας», «Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης», ανταλλαγών, γλώσσας, πολιτισμού, φιλοξενίας παλιννοστούντων ή αλλοδαπών μεταναστών κλπ) αξιοποιούν θετικά ή, άλλοτε, διασπαθίζουν ανωφέλετα τα αντίστοιχα προβλεπόμενα από τους αρμόδιους κρατικούς ή και διακρατικούς φορείς κονδύλια της Ε.Ε. με τις επι μέρους επιδοτήσεις.
Πρόκειται για ένα Πρόγραμμα διδασκαλίας Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού σε φοιτητές Πανεπιστημίων τής Αυστραλίας, το οποίο «έτρεξε» στην Κάλυμνο το περασμένο καλοκαίρι από 9 έως 27 Ιουλίου υπο την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, και με χορηγία της Γ.Γ. Αποδήμου Ελληνισμού υλοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Ντάργουιν (Charles Darwin University) και τον Δήμο Καλυμνίων…
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν το μεθοδολογικό πλαίσιο:
Κατά την διάρκεια των 3 εβδομάδων της παραμονής τους στο νησί των σφουγγαράδων οι 25 περίπου φοιτητές (από 2 Αυστραλιανά Πανεπιστήμια, Αδελαΐδος και Ντάργουιν) εκαλούντο όχι μόνον να παρακολουθούν εντατικά μαθήματα ελληνικής γλώσσας (70 συνολικά ωρών), αλλά και να εκπονήσουν έρευνα η οποία θα οδηγούσε σε παραγωγή πολυμεσικού υλικού εστιασμένο μέσα σε ένα από τα εννέα γλωσσικά θεματικά πεδία (το οποίο είχαν ανα δύο ή τρείς την υποχρέωσι, αλλά ελεύθερα, από την έναρξι να επιλέξουν ) του Προγράμματος: Τοπική Ιστορία, Παιδεία, Τέχνες, Σπογγαλιεία και Σφουγγαράδες, Παράδοσι, Οικονομία, Τουρισμός, Καθημερινός Βίος, Διατροφικές συνήθειες - Κουζίνα, Μετανάστευσι.
Αυτή ακριβώς η ενσωμάτωσι των νέων τεχνολογιών στην διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας, καθώς και το γεγονός ότι οι γλωσσικές σπουδές των φοιτητών στο εντόπιο αυτό περιβάλλον θα αναγνωρίζονταν ως 6μηνιαίο μάθημα από τα Πανεπιστήμιά τους, ήταν το ισχυρό χαρτί για την υλοποίησι του πρωτοποριακού αυτού προγράμματος. Δυο-τρία, τουλάχιστον, σχετικά προγράμματα γνωρίζω ανα την επικράτεια. Ένα μάλιστα από αυτά, το πιο γνωστό (εκείνο του θερινού σχολείου γλώσσας της Θεσσαλονίκης) επι δεκαετίες λειτουργεί συμβάλλοντας στην εκπαίδευσι των αλλόγλωσσων φοιτητών και πτυχιούχων και δή στην στελέχωσι των νεοελληνιστών των πανεπιστημίων της Ιταλίας, αλλά κανένα δεν έχει αυτό το υπερσύγχρονο χαρακτηριστικό στην μεθοδολογία διδασκαλίας της ελληνικής και την ένταξι σε ακαδημαϊκό πλάνο σπουδών.
Οι αλλόγλωσσοι λοιπόν φοιτητές, πράγματι, με το υλικό που συγκέντρωσαν παρήγαγαν ηλεκτρονικό-πολυμεσικό κείμενο που χαρακτηρίζονταν απο την συλλειτουργία γλωσσικού κειμένου, φωτογραφίας, εικονοληψίας ( “video”) και ήχου.
Βασική προϋπόθεσι, βέβαια, σε όλες τις φάσεις της ερευνητικής προετοιμασίας των
φοιτητών ήταν η χρήσι της νεοελληνικής.
Και αν η γλώσσα επικοινωνίας ήταν αυτονόητο να ζητείται από τους ξένους φοιτητές να είναι η ελληνική, η υποχρέωσί τους να χρησιμοποιήσουν την διδασκόμενη σ΄ αυτούς ξένη γλώσσα όχι μόνο στην φάσι τής σύνθεσης των εργασιών τους, αλλά και στην ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙ της τελικής εργασίας στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ, εφάνταζε πραγματικός άθλος.
Και όμως οι φοιτητές μας ανταποκρίθηκαν με επιτυχία (φυσικά, ο καθένας ανάλογα με το επίπεδο και την ικανότητά του) στο δύσκολο αυτό εγχείρημα, και μάλιστα παρουσίασαν το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους δημόσια, στο τέλος τού προγράμματος (Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2007, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Καλύμνου «Οι Μούσες»), παρουσία των τοπικών ΜΜΕ και κοινού!
{Η ιδιαίτερη πατρίδα του (στα πρόσωπα των απλών ανθρώπων που τον σταματούν πρόσχαρα στον δρόμο για να τον σταματήσουν) ήδη του το αναγνωρίζει.}
Συντονισμένες προσπάθειες 4 (!) ετών (μαραθώνιες συσκέψεις, τεράστιος όγκος αλληλογραφίας, αλλεπάλληλα ταξίδια και πάνω απ’ όλα μακρά οργανωτική και εκπαιδευτική προετοιμασία) του Γ. Φραζή με την Ελληνική Κοινότητα στο μακρινό Ντάργουιν και στο εκεί Πανεπιστήμιο (Charles Darwin University), οδήγησαν στην εξεύρεσι νομικής εδραίωσης, πολιτικών στηριγμάτων, χορηγών και Πανεπιστημιακών συνεργασιών.
Αξιοποίησε ιδιοφυώς ειδική συμφωνία που προβλεπόταν από την προ ετών αδελφοποίησι των πόλεων της Καλύμνου και του Ντάργουιν, και κατάφερε να αντιμετωπίσει επιτυχώς έναν ωκεανό γραφειοκρατικών και μη λεπτομερειών.
Όλοι –ακόμα και τώρα- αναρωτιούνται για το μυστικό της επιτυχίας του. Η απάντησι δεν μπορεί παρά να είναι υποκειμενική. Εγώ θα έλεγα: μεταφυσική.
Ο Γ. Φραζής, το Νησί του, την Πατρίδα του, την Γλώσσα και τον Πολιτισμό της τα αγαπάει πολύ. Μα πάρα πολύ. Και η Αγάπη κάνει τα θαύματα.
Για ένα μικρό θαύμα μιλάγαμε τόση ώρα…
Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου